واضح آرشیو وب فارسی:سیاست روز: برای رسیدن به یک هدف هیچکس و هیچ شخصیتی مجاز نیست که مطالبی را مطرح کند که یا تاریخ را به گونه ای دلخواه به میان بکشد و یا سعی کند آن را به شکلی بیان کند که دیگران آن را باور کنند. تاریخ پر است از اتفاقات و وقایع درس آموز و پند آفرین برای این که آیندگان هم از تاریخ گذشته خود درس بگیرند تا شاید بتوانند راه و مسیر خود را با راهنمایی هایی که از سوی شخصیت های سیاسی، مسئولین و صاحبنظران می شود به درستی طی کنند. فریب نخورند، تن به ذلت ندهند و راه را گم نکنند. تاریخ اسلام از وقایع و اتفاقات بسیاری سرشار است که هرکدام از آنها می تواند با روشنگری های واقع گرایانه و حقیقی، چراغ راه جامعه باشد. چند روز دیگر محرم آغاز می شود که همه عاشقانش در این ماه، عزادار سید و سالار شهیدان می شوند. یکی از وقایع مهمی که در تاریخ اسلام افتاده واقعه کربلا است. امام حسین(ع) برای احیای دین و اصلاح آن که از سوی آل ابوسفیان به انحراف شدید کشیده شده بود، قیام کردند. ایشان با اندک یاران خود به سوی کوفه رهسپار شدند و حتی حج را نیمه تمام رها کرده و دفاع از دین خدا را واجب تر از حج دانستند. یزید بن معاویه، اسلام را به افتضاح کشیده بود و نیازمند آن بود که مقابل اقدامات این حاکم فاسد به ظاهر اسلامی، واکنشی نشان داده شود. سید الشهداء گرچه با نامه های کوفیان راهی این دیار شد، اما این مسیر را به خوبی می شناختند و می دانستند چه سرنوشتی در انتظار ایشان و دیگر یارانش است. سرزمین کربلا میعادگاهی بود که خیمه های کاروان اسلام، در آن برافراشته شد. لشکر یزید راه را به روی کاروان امام(ع) بست. حتی ایشان قصد بازگشت داشتند، اما هنگامی که توطئه بیعت با یزید به میان آمد، دیگر درنگ جایز نبود. ابا عبدالله(ع) به نیت جنگ راهی کوفه نشده بود و اکنون در آستانه کوفه با لشکری از یزیدیان روبه رو می شد که خواهان بیعت او با یزید بودند. برخی اعتقاد دارند که امام حسین(ع) با عمر سعد فرمانده لشکر یزید، مذاکراتی داشته تا از جنگ جلوگیری کند. اما این دیدار و گفت وگو، ماهیت مذاکره را نداشت، بلکه این دیدار با سخنان هشدارآمیز امام حسین(ع) همراه بود. هشدارهایی که ایشان به فرمانده لشکر یزید دادند، جدی و قاطع بود که در تاریخ اسلام به ثبت رسیده است. مقایسه آن گفت وگو با مذاکراتی که ایران برای موضوع هسته ای خود انجام می دهد، تفاوت های بسیاری دارد. امام حسین(ع) در گفت وگو با عمر سعد مذاکراتی نکردند، که اگر اینگونه بود، باید معامله ای هم در پی آن می آمد. خواسته یزید بیعت بود که ابا عبدالله(ع) در این باره هیچ مذاکره ای با دشمن نداشت، چون اصلاً موضوعیتی نداشت. بیعت حق با باطل ناشدنی است. عالم با وجود و حضور حق و باطل شکل گرفت و در طول تاریخ هم یافت نمی شود که حق دست خود را به سوی باطل برای دوستی و بیعت دراز کرده باشد. که اگر چنین می بود اکنون، حقی نمانده بود و باطل بر کل عالم سیطره داشت. نبرد حق و باطل، قرن هاست که ادامه دارد و نمی توان آن را نادیده گرفت. آیا امام حسین(ع) که در مقابل لشکر هزاران نفری عمر سعد به نبرد پرداخت و جنگ عزتمندانه را برگزید، اسلام از بین رفت یا اگر تن به خواسته یزید می داد، اسلام پابرجا می ماند؟ پاسخ این پرسش روشن است، که اگر اتفاق دوم می افتاد، اکنون اسلامی باقی نمانده بود. حضرت آیت الله خامنه ای روز چهارشنبه در دیدار فرماندهان نیروی دریایی سپاه به نکته ای اشاره کردند که مهم و جدی است. ایشان در این دیدار فرمودند: «می گویند چگونه است که حضرت علی(ع) و حضرت امام حسین(ع) با دشمنان خود مذاکره کردند، اما اکنون با مذاکره با آمریکا مخالفت می شود؟ چنین تحلیلی درخصوص مسائل تاریخ اسلام و مسائل کشور، نهایت ساده اندیشی است، زیرا حضرت علی(ع) با زبیر و امام حسین(ع) با عمربن سعد، مذاکره به معنای امروز یعنی معامله نکردند، بلکه هر دوی این بزرگواران به طرف مقابل خود نهیب زدند و آنها را نصیحت به خداترسی کردند.» ورود رهبر معظم انقلاب به این موضوع علیرغم، توصیه ها و تذکرات گذشته نشان می دهد که برخی در داخل با طرح برداشت های خود از وقایع تاریخ اسلام، سعی دارند، مذاکرات با آمریکا را موجه جلوه دهند، در صورتی که ایشان از همان ابتدای گفت وگوهای هسته ای برای رسیدن به حق قانونی جمهوری اسلامی ایران، مذاکره را تنها بر سر موضوع هسته ای اعلام کرده بودند که طرف مقابل ۶ کشور دیگر بود. اما اتفاقی که در جریان مذاکرات افتاد، باعث شد تا دیدگاهی که در میان مذاکره کنندگان داخلی وجود داشت، به مذاکرات ایران و آمریکا بکشد و این اتفاق صواب و مبارکی هم نبود. چرا که آمریکا مظهر باطل و شیطان بزرگ است. از درون مذاکره با آمریکا چیزی جز بیعت با آن بیرون نخواهد آمد. تن دادن به خواسته او و دست دادن با آمریکا سیاستی است که آنها برای به زانو درآوردن جمهوری اسلامی ایران به کار برده اند. و اگر در مذاکرات هسته ای داده ها و ستانده ها تناسب نداشته باشد، این مذاکرات و نتایج آن به توافق هسته ای نخواهد انجامید. امام حسین(ع)، مذاکره ای با عمر سعد نداشت که بخواهد درس کربلا، درس تعامل سازنده و مذاکره در چارچوب منطق و موازین باشد. درس کربلا، درس مبارزه و ایستادگی مقابل آن باطل بود که راه را بر روی حق بسته بود، آیا در واقعه کربلا و عاشورا تعامل و مذاکره دیده می شود؟
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیاست روز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]