واضح آرشیو وب فارسی:ایران: الکسیویچ: دیگر برای صاحبان قدرت آسان نخواهد بود که با تکان دادن دستی ما را نادیده بگیرند «ایران»: می گویند آنچه او ارائه داده است تاریخ بشریت است. تاریخی که پیش از این کسی چیز زیادی از آن نمی دانسته؛ تاریخ عواطف و تاریخ روح. کارنامه ای که حاصل سال ها تلاش و زحمت است و از رهگذر هزاران مصاحبه با کودکان، زنان و مردان به دست آمده است. «سوتلانا الکسیویچ» نویسنده بلاروسی به این دلیل مهم از نظر آکادمی نوبل، موفق شد جایزه نوبل ادبیات در سال 2015 را به دست بیاورد. چندصدایی این نویسنده که یادآور رنج و شجاعت زمانه ماست، عامل دیگری در نوشته های این نویسنده اوکراینی الاصل است که آکادمی نوبل آن را به دیگر نامزدها ترجیح داده است. این نویسنده و روزنامه نگار 67 ساله پس از کسب جایزه نوبل ادبیات به یک کنفرانس خبری در شهر «مینسک» بلاروس رفت و در مقابل خبرنگاران به پرسش های آنها پاسخ داد. در این کنفرانس خبری «الکسیویچ» گفت: با دیدن عکس های کشته شدگان در جریان تظاهرات ضد روس در فوریه سال 2014 گریستم. اظهارات او بیشتر از آنکه در حال و هوای ادبیات باشد رنگ و بوی اعتراض داشت و در ادامه هم با متهم کردن دولت روسیه همراه شد: «قیام های جدایی طلبانه متعاقب در مناطق شرقی که به کشته شدن بیش از هشت هزار نفر انجامید، نتیجه دخالت خارجی ها بود و این یک اشغال و هجوم خارجی است.» او در ادامه صحبت هایش افزود: «من دنیای روسی خوب و انسان دوستانه را دوست دارم، اما دنیای روسیه ای استالین و دیگر سیاستمداران خودکامه روس را نه.» الکسیویچ در ۳۱ مه ۱۹۴۸ در شهر ایوانو-فرانکیفسک و در خانواده ای نظامی به دنیا آمد. مادرش اوکراینی و پدرش اهل بلاروس بود. پس از پایان مدرسه به عنوان خبرنگار مشغول به کار شد. پس از سال ها اقامت در تبعید به کشورش بازگشت، با وجود این همان طور که بعد از دریافت جایزه نوبل هم صحبت هایش بیشتر سیاسی بود، آن زمان هم دست از انتقادهای سیاسی برنداشت. او چهاردهمین زنی است که از سال ۱۹۰۱ میلادی و زمان اعطای جایزه نوبل ادبی، برنده این جایزه می شود. از آخرین آنها می توان به آلیس مونرو نویسنده کانادایی اشاره کرد که در سال 2013 این جایزه را دریافت کرد. چند داستان کوتاه، مقاله و گزارش حاصل فعالیت های این نویسنده و روزنامه نگار است که به گفته خودش بیشتر تحت تأثیر الس آدامیویچ، نویسنده اهل بلاروس، صدای خود را در ژانری موسوم به «رمان اجتماعی» یا «رمان-مستند» پیدا کرده است که روایت زندگی آدم ها از زبان خودشان است. «جنگ زنانه نیست» از نخستین آثار اوست که در سال 1987 منتشر شد. «صداهای شوروی از جنگ افغانستان» از جمله کتاب های مهم اوست که به همین سبک نوشته شده و پیرامون خاطرات سربازان اتحاد جماهیر شوروی سابق از جنگیدن در افغانستان است. او در همین کتاب هم، انتقاد سیاسی را فراموش نکرده و شخصیت اصلی آن بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شکل گرفته و از منتقدان سیاست های روسیه در مقابل اوکراین است. کتاب «زمان دست دوم» به قلم او نیز سال آینده منتشر خواهد شد. این کتاب هم مثل قبلی، به زمان فروپاشی شوروی بازمی گردد و این بار با محوریت زنان داستان خود را روایت می کند. سوتلانا الکسیویچ که در سال ۲۰۱۳ هم برنده جایزه صلح نمایشگاه کتاب فرانکفورت شده بود بعد از دریافت جایزه نوبل ادبیات گفت امیدوار است کسب این جایزه بتواند به آزادی بیان در کشورش و همچنین روسیه کمک کند. او ادامه داد: اکنون فکر می کنم صدای من وزن بیشتری داشته باشد و دیگر برای صاحبان قدرت آسان نخواهد بود که با تکان دادن دستی ما را نادیده بگیرند. آنها ناگزیرند به حرف های من گوش بدهند.
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]