واضح آرشیو وب فارسی:حزب الله نیوز: دیدگاه برگزیده از سوی نظام جمهوری اسلامی، دیدگاه مبتنی بر تأمین امنیت ملی با تقویت قدرت دفاعی کشور است.آیا ضرورت دارد که جمهوری اسلامی تقویت بنیه دفاعی کشور را در اولویت اول قرار دهد؟ اگر چنین ضرورتی وجود دارد، منطق آن چیست؟ امنیت ملی در تمامی کشورها در صدر منافع ملی وجود دارد و برای این صدرنشینی اساساً هیچ نیاز به استدلال نیست. همگان می فهمند و می دانند که اگر در یک کشور امنیت نباشد، همه چیز فلج خواهد شد. در کشور بی ثبات، ناآرام و فاقد امنیت، از کسب و کار، تولید، رونق اقتصادی، پیشرفت، رفاه و آرامش خبری نخواهد بود. بنابراین برقراری امنیت داخلی و امنیت ملی از اولویت های اولیه و ضروری در هر کشوری به حساب می آید. اکنون سؤال این است که راه تأمین چنین امنیتی چیست؟ آیا تنها راه تقویت بنیه دفاعی و نظامی کشور است، یا راه دیگری برای رسیدن به این هدف وجود دارد؟ اساساً برای تأمین امنیت ملی در بین صاحب نظران دو دیدگاه کلی وجود دارد: 1ـ تأمین امنیت ملی از طریق بازدارندگی نظامی. 2ـ تأمین امنیت ملی از طریق بازدارندگی سیاسی. در نظریه اول، تأکید بر بالا بردن قدرت نظامی و دفاعی کشور، با هدف بازداشتن هر نوع عامل تهدیدی از دست زدن به تجاوز و آغاز جنگ است. این نظریه بر این منطق استوار است که وقتی کشوری مانند جمهوری اسلامی دشمنان سرسختی چون امریکا و یا رژیم صهیونیستی دارد، باید آنچنان قدرتمند باشد که این دشمنان جرئت حمله پیدا نکنند. براساس این نظریه، دشمنان وقتی به جمهوری اسلامی حمله خواهند کرد که ایران را ضعیف و ناتوان در دفاع از خودش ارزیابی کنند. در نظریه دوم، تأکید بر تأمین امنیت ملی، از طریق راهکارهای سیاسی، ورود به ائتلاف ها یا دفع خطر با دادن امتیاز به عامل تهدید است. براساس این نظریه، کشوری که مورد تهدید است، می تواند با راضی کردن عامل تهدید از طریق دادن امتیازها و تأمین خواسته های او، از وقوع جنگ جلوگیری نماید، به عنوان مثال براساس این نظریه، جمهوری اسلامی در برابر تهدیدات امریکا، می تواند با مذاکره و انجام توافق با امریکا یا هر نوع عامل تهدید دیگری، امنیتش را تأمین کند و نیاز به تقویت قدرت نظامی ندارد. جمهوری اسلامی باید براساس کدام یک از این دو نظریه، امنیت ملی را براساس منافع ملی تأمین نماید؟ در ایران هر دو دیدگاه مورد توجه است. دیدگاه برگزیده از سوی نظام جمهوری اسلامی، دیدگاه مبتنی بر تأمین امنیت ملی با تقویت قدرت دفاعی کشور است. به عبارت دیگر، مسئولان عالی رتبه کشور بر این نکته تأکید دارند که منافع ملی و از جمله امنیت ملی ایران، تنها در پرتو برخوردار بودن از قدرت دفاعی در سطح بازدارندگی نظامی تأمین خواهد شد. بر همین اساس، همواره بر روی تقویت بنیه دفاعی، بالا بردن سطح دانش و فناوری های دفاعی و نظامی، حفظ روحیه ایثار، فداکاری، شهادت طلبی، حفظ وحدت و یکپارچگی داخلی تأکید می شود. اما در داخل کشور برخی از احزاب و گروه های سیاسی و از جمله تفکر غالب در جریان مدعی اصلاحات طی سالیان گذشته روی نظریه بازدارندگی سیاسی تأکید داشته و معتقدند با انجام اصلاحات و از طریق تنش زدایی و مذاکره با هدف رسیدن به توافق در تمامی موارد اختلافی با عوامل تهدید، می توان امنیت ملی را تأمین کرد. آیا چنین دیدگاهی در واقع می تواند منافع ملی و از جمله امنیت ملی ما را تأمین نماید؟ آیا جمهوری اسلامی می تواند به سمت قبول چنین دیدگاهی برود؟ پذیرش و عمل بر مبنای این نظریه، چه عواقب و پیامدهایی را دارد؟ با اندک تأمل، می توان فهمید که براساس این نظریه، هیچ یک از اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی را نمی توان تحقق بخشید و در صورت عمل براساس این نظریه، استقلال، عزت ملی و در نهایت امنیت ملی مخدوش می شود. پیامد پذیرش چنین نظریه ای، پایمال شدن هویت مستقل دینی و ملی ایرانیان است؛ هویتی که با انقلاب اسلامی شکل گرفت. ملت ایران براساس چنین هویتی، آرمان ها و اهداف خودش را با الهام از مبانی قرآنی و آموزه های دینی تعریف کرد. براساس چنین هویتی، شعار اصلی جمهوری اسلامی در عرصه روابط بین الملل، «لاتظلمون و لا تظلمون» است. براساس چنین هویتی، شعار ملت ایران، «کونوللظالم خصما و للمظلوم عونا» می باشد. اگر به دقت بنگریم، شعارهای اصلی اینچنینی ملت ایران با ماهیت نظام بین الملل که براساس سلطه گری و سلطه پذیری شکل گرفته در تعارض است. در چنین نظامی، کشورهای ضعیف و ناتوان، چاره ای جز تن دادن به سلطه قدرت های زورگو ندارند. بنابراین، توصیه به پذیرش نظریه بازدارندگی سیاسی در دنیای امروز از سوی جمهوری اسلامی، یعنی تن دادن به سلطه امریکا و دیگر قدرت های زورگوی جهان و این حالت، در نقطه مقابل تمامی آرمان ها و اهداف ملت ایران قرار دارد. کسانی که چنین توصیه می کنند، یا با الفبای سیاسی ناآشنا هستند یا هیچ اعتقادی به آرمان ها و اهداف والای ملت ایران ندارند و برای رسیدن به نوعی رفاه دنیایی، سازش و تسلیم بیگانگان شدن را امری ناپسند نمی دانند. بررسی ها نشان می دهد، عمدتاً طرفداران نظریه بازدارندگی سیاسی در ایران دنیاگران، عافیت طلبان و کسانی هستند که رفاه دنیایی خود را بر هر چیز و از جمله بر استقلال، عزت ملی و حفظ هویت دینی ترجیح می دهند اما ملت ایران با انقلاب اسلامی و طی 37 سال گذشته نشان داد که روی استقلال، عزت ملی، هویت دینی و دیگر آرمان ها و اهداف انقلاب اسلامی، ایستادگی دارد. بدیهی است که حفظ این ارزش ها و تحقق تمامی آرمان های ملت ایران، فقط و فقط با تقویت بنیه دفاعی و نظامی کشور حاصل می شود. باید ملت ایران قوی و قدرتمند و با اقتدار باشد. باید ملت ایران آنچنان قدرتمند باشد که هیچ متجاوزی به حقوق ملت ایران، جرئت دست زدن به تجاوز را پیدا نکند. بر همین اساس و بر مبنای همین منطق است که مقام معظم رهبری، همواره بر تقویت بنیه دفاعی و تقویت نیروهای مسلح تأکید دارند. یدالله جوانی
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حزب الله نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]