واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): جانباز 70 درصد آزاده "علی قاسمی" از آزادگان اردوگاه عنبر می گوید: صلیب سرخی ها به جای اینکه به فکر ما اسرا باشند و به ما خدات بدهند، آمار وضعیت ما را به عراقی ها می دادند.ساجد_ جانباز آزاده "علی قاسمی" اعزامی از کرج و از نیروهای گردان انصار تیپ 1 عمار به فرماندهی شهید مجید رمضان بود که در عملیات والفجر1 با سمت آرپی جی زن به اسارت نیروهای بعثی درآمد. وی در رابطه با حضور خود در جبهه های نبرد می گوید: اولین باری که به جبهه اعزام شدم، نوجوانی 15 ساله بودم. دوره های فشرده آموزشی کار با آر پی جی را گذراندم و در ستاد جنگ های نامنظم به فرماندهی شهید مصطفی چمران حضور داشتم. تا سال 61 در ستاد بودم، سپس به تیپ 33 المهدی و بعد به لشکر محمدرسول الله(ص) رفتم.قاسمی درباره نحوه مجروحیت خود بیان می کند: "در عملیات والفجر1 وقتی بلند شدم تا تانک را بزنم، گلوله ی تانک به خاکریز اصابت کرد، به گوشه ای پرت شدم و ترکشی به سرم خورد. بر اثر موج انفجار نیز نصف بدنم فلج شد و جمجمه ام آسیب دید و در همان حال به اسارت نیروهای دشمن در آمدم.در آن لحظه فقط صداها را می شنیدم. دو سرباز عراقی بالای سرم آمدند. یکی از سربازها می گفت تیر خلاصی را بزن اما دیگری مخالفت می کرد. من به سختی درخواست آب کردم. آبی در حلقم ریختند. ماشین عراقی ها آمد. من را داخل پتو گذاشتند و خوب پیچاندند و به داخل ماشین پرت کردند که به بدنه کابین ماشین برخورد کردم و پس از آن مرا به بیمارستان العماره در نزدیکی بصره عراق بردند.در بیمارستان من را به خوبی مداوا نکردند و با بدنی فلج به اردوگاه بردند و در آنجا دوستان هم اسارتی از من مراقبت کردند."این جانبازه آزاده درباره رفتار سربازان بعثی با وی می گوید: به نسبت سایر اسرا که وضعیت جسمی بهتری نسبت به من داشتند کمتر کتک می خوردم. به خاطر دارم یک بار ریشم را نزده بودم و یک سیلی محکم به صورتم زدند. همچنین یک بار دیگر سرباز عراقی اسمم را پرسید و من حالم خوب نبود، زبانم به درستی نچرخید و نتوانستم اسمم را بر زبان بیاورم. دست سنگینش را بلند کرد و چنان به صورتم کوبید که سرم گیج رفت. صدام را فحش دادم و گفتم او کافر است. آن هم باز مرا زد و گفت صدام کافر نیست و رهبر بزرگ ماست.او در ادامه یادی از دوستان جانباز آزاده خود می کند و اسمی از آنان می برد. قاسمی می گوید: آزاده کاویانی که قطع نخاع بود، شهید صبوری نیز که قطع نخاع بود، جانباز آب روانی اهل خراسان، شهید امیرعلی صالحی از اهالی استان چهارمحال و بختیاری و غلامرضا ادریسی از دوستان من بوده و هستند0 جانباز 70 درصد قاسمی در مورد نحوه آزادی خود از اسارت خاطرنشان می کند: تیر سال 64 از اسارت آزاد شدم. حدود 90 نفر بودیم که سوار بر هواپیما ابتدا به ترکیه رفتیم و پس از تبادل به ایران منتقل شدیم. پس از آزادی خیلی از خانواده های اسرا پیش من می آمدند و سراغ فرزندانشان را می گرفتند و من اگر فرزندانشان را می شناختم از وضعیت سلامت آنان به خانواده هایشان خبر می دادم.وی در پایان با اظهار گلایه ازخدمات صلیب سرخ در اردوگاه ها می گوید: آن ها به جای اینکه به فکر ما اسرای در بند باشند، آمار ما را به عراقی ها می دادند و نامه هایمان با سانسور و حذف به دستمان می رسید.
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]