محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827603793
واکنش مناسب در برابر فاجعه منا
واضح آرشیو وب فارسی:سکو نیوز: (واکنش مناسب در برابر «فاجعه منا»)عنوان سرمقاله امروز روزنامه شرق به قلم(ناصر فکوهی)است که در آن می خوانید: کشته شدن بیش از ٤٠٠ نفر از هم وطنان ما و رقمی بیش از ٤هزار نفر در فاجعه منا، صرفا یک «مصیبت» متعارف و ناگزیر به حساب نمی آید. هرچند می توان این استدلال را مطرح کرد که مراسم حج با گردهم آوردن بیش از سه تا چهار میلیون نفر از سراسر جهان، موقعیت های خاصی را ایجاد می کند که شاید هیچ دولتی نتواند از برخی اتفاقات در آن جلوگیری کند، اما واقعیت آن است که درآمدهای میلیاردی حاصل از این مراسم برای کشور عربستان سعودی باید بیش و پیش از هرچیز صرف امن کردن و یافتن راه های اساسی برای جلوگیری از تلفات شود. این تلفات در تراکم های بزرگ جمعیتی و به خصوص در مناسک خاص، احتمال وقوع دارد اما امکان مدیریت آنها نیز وجود دارد. مسئله زمانی حادتر می شود که بدانیم این گونه قربانی شدن زائران خانه خدا در عربستان ابدا موضوعی تازه نیست و پیشینه ای طولانی دارد. در سال ١٩٩٠ (یعنی ٢٥ سال پیش) نزدیک به هزارو ٥٠٠ نفر، چهار سال پس از آن در ١٩٩٤، بیش از هزار نفر، در سال ١٩٩٧، ٣٥٠ نفر، در سال ٢٠٠٤، بیش از ٢٥٠ نفر و در ٢٠٠٦، بیش از ٣٥٠ نفر در حوادث مشابه در مناسک حج کشته شدند. حتی کمی پیش از فاجعه اخیر، سقوط یک آسانسور به مرگ بیش از صدنفر انجامیده بود و همه این موارد به جز تعداد بسیار زیاد زائرانی است که به دلایل مختلف، از اعتراض به مقامات سعودی گرفته تا نبود بهداشت و تغذیه بد به بیماری های مسری مبتلا شده و قربانی می شوند. برخی از این بیماری ها پس از مناسک توسط حجاج به کشورهای خود منتقل شده و بار دیگر سبب قربانی شدن گروه دیگری می شود. در اینجا دو استدلال را می توان در برابر هم قرار داد؛ عربستان سعودی استدلال می کند ارقام بیش از اندازه بزرگ، میزان خاصی از قربانیان را «ناگزیر» می کند و اگر خواسته باشد خطرات را کم کند باید از سهمیه های درنظر گرفته شده بکاهد و این مورد مخالفت سایر کشورهاست. استدلال طرف مقابل این است که عربستان در صورت عدم امکان برگزاری مراسم باید یا تعداد زائران را کاهش دهد یا از کمک های بین المللی استفاده کند و شورایی برای برگزاری این مناسک تشکیل شود. سؤال این است: آیا کشوری مثل آمریکا که مقر تشکیل جلسات مجمع عمومی سازمان ملل است یا کشوری مثل سوئیس که مقر برگزاری گروهی دیگر از جلسات مهم این سازمان و میزبان سران کشورهای جهان یا بالاترین مقامات آنهاست می توانند به هر بهانه ای از تأمین امنیت شانه خالی کنند؟ چه انتظاری می توان از واکنش کشورهای جهان در برابر حرکات تروریستی که جان بخشی از سران جهان را در یکی از مجامع رسمی به خطر بیندازد، داشت؟ مناسک حج از مهم ترین و مقدس ترین وظایف مسلمانان است، اما هرگز به مثابه مناسکی تعریف نشده که مسلمانان جان خود را در آن به خطر بیندازند و با مراسم جشن عید قربان پایان بگیرد. اصولا این مناسک یکی از صلح آمیز ترین و بی خطرترین مناسک در تاریخ اسلام بوده است. ازاین رو، مسئولیت عربستان در این زمینه کاملا مشخص است به ویژه به این دلیل که از بیش از ٣٠ سال پیش، چنین حوادثی کاملا رایج هستند و موضوع ابدا تازگی ندارد. اما در کنار این مسئله، هرگونه درهم آمیختن این موضوع با مسائل روز سیاسی و درگیری های کشورها کاری نادرست با پیامدهای غیرقابل پیش بینی است. رفتارهای غیرمسئولانه مقامات سعودی در سال های اخیر از جمله توهین به حجاج، بدرفتاری با آنها در حد اعدام بی دلیل برخی از آنها و درحال حاضر رفتارهای زشتی که با موضوع تحویل اجساد قربانیان این فاجعه دیده می شود، از یک حکومت دیکتاتوری قبیله ای که متأسفانه متولی مقدس ترین مکان در دین اسلام است، جای تعجب ندارد. در این «کشور»، پلیس و ارتش رسما از افراد استخدام شده و به معنایی مزدور تشکیل شده و شیوخ آن صرفا به تن آسایی مشغولند درحالی که نیروهای کار استخدام شده را در بدترین شرایط استثمار می کنند و حتی حق یک زندگی متعارف با خانواده را به آنها نمی دهند. این گونه مسائل که به صورت رایج در کشورهای جنوب خلیج فارس نیز دیده می شود، حاکی از آن است که این کشورها نمی توانند «مدنیت»ی بیشتر از این از خود نشان دهند. کشوری که نزدیک به چهار دهه در رأس تأمین مالی یک حرکت عمومی تروریسم در سراسر جهان در قالب تکفیر، القاعده، داعش و... به نام اسلام اما با همدستی قدرت های بزرگ غیراسلامی قرار داشته و تنها دغدغه تأمین انرژی خود را داشته و با این کار بهترین بهانه را به دست نژادپرستان برای توجیه حرکات فاشیستی علیه مسلمانان داده است، بدون شک در جایگاهی نیست که از آن انتظار اعتدال، عقلانیت و رفتارهای مناسب سیاسی داشت. اما در برابر این نبود عقلانیت که می توان برای آن بی نهایت دلیل آورد، واکنش ما چه می تواند باشد؟ واکنش عاطفی بی تردید طبیعی است اما عقلانیت دولتی حکم می کند که در عین استحکام موضع گیری ها و پافشاری بر اصول، به ویژه احترام به ملیت ایرانی و قربانیان این ماجرا، از هرگونه واکنش احساسی در سطح پوپولیسم های مردمی جلوگیری شود. این گونه واکنش ها، در شأن و قدر و قدرت کشوری که امروز در حال نشان دادن تفاوت خود با رژیم های ساختگی در جهان عرب است، نیست. افزون براین هرگونه بهانه دادن به جنگ افروزان در این منطقه، می تواند بیش از هر چیزی برای منافع ملی ایران خطرناک باشد. عربستان سعودی و دیکتاتوری هایی از این دست، چیزی برای ازدست دادن ندارند زیرا اصل و اساس جوامعشان برپایه نظام های قبیله ای رشد نایافته قرار دارد. اما کشوری چون ایران با پیشینه هزاران ساله تمدنی خود، با جمعیت جوان و چشم اندازهایی که می تواند داشته باشد، کشوری که توانست از مذاکراتی نفسگیر با قدرت های بزرگ جهانی با سربلندی بیرون بیاید، می تواند با عقلانیتی بسیار بالا با مسئله روبه رو شود. صبر و متانت و دوری از جنجال و هیجان زدگی در این حالت نشانه قدرت است نه ضعف. نکته آخر اینکه در حوادثی که پیش از این موضوع در رابطه با عربستان به وقوع پیوسته بود، لزوم مراقبت برای جلوگیری از شکل گیری و بهانه دادن به گرایش های پان ایرانیستی و ملی گرایی نژادپرستانه است که در کشوری چند قومیتی همچون ایران همواره خطرناک و عاملی برای تنش زایی های بی فایده و پرمخاطره است.
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سکو نیوز]
[مشاهده در: www.neconews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
گوناگون
پربازدیدترینها