تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836977215
روایتی از اعتراف های یک زن شکنجه گر
واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: یادم می آید در جریان یکی از این بازرسی ها زنی را دستگیر کردیم که اسمش «شمسی» بود. او نیز از اعضای کومله و دموکرات به شمار می آمد. از او پرسیدم که چند نفر را کشته ای او گفت فقط در یک عملیات 13 رزمنده ایرانی را کشته.به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، مریم کاتبی از جمله بانوان امدادگر دوران دفاع مقدس است که به توصیه شهید دکتر فیاض بخش به غرب کشور اعزام شد و به پیشنهاد احمد متوسلیان مأموریت یافت تا به عنوان نیروی تأمین در جاده های کردستان به بازرسی بدنی از زنان کومله و دموکرات بپردازد. این بانوی امدادگر می گوید: باید پیش از آنکه خاطراتم را روایت کنم به این نکته اشاره داشته باشم که من از ترسو ترین بانوانی هستم که برای امدادگری به جبهه رفتم. روایت حضور من بسیار متفاوت است چرا که به توصیه دکتر فیاض بخش دو سال پیش از آنکه جنگ آغاز شود به استان کردستان رفتم. شهید فیاض بخش معتقد بود از آنجایی که من درشت اندام هستم در آنجا کارآیی بالایی خواهم داشت. اما هنگامی که به کردستان رفتم یکی از دوستانم را دیدم که قدش بسیار کوتاه بود و من بسیار از حضور او متعجب شدم. وقتی از او پرسیدم: شما اینجا چکار می کنید؟ گفت:«به توصیه دکتر فیاض بخش به جبهه آمده ام. چون هیکلی کوچک دارم بسیار فرز و چابک تر خواهم بود.» پس از آن هر دو به مریوان رفتیم. به آنجا که رسیدیم حاج احمد متوسلیان گفت شما برای چه به اینجا آمده اید و ما جواب دادیم: برای فعالیت در بیمارستان. حاج احمد ادامه داد ما در بیمارستان نیرو نیاز نداریم. ما شما را می خواهیم تا تأمین جاده باشید. من ابتدا منظورش را نفهمیدم و بعد از آن متوجه شدم که باید بانوانی که لباس کردی دارند را در جاده بازرسی کنم چرا که عناصر زن کومله و دموکرات با توجه به نوع پوششی که داشتند به راحتی اسلحه و مهمات جابجا می کردند. اگر بخواهم در رابطه با کشتار اعضای کومله و دموکرات در کردستان سخن بگویم حرف های گفتنی زیادی دارم چرا که این افراد رزمندگان ما را فجیح تر از داعش به شهادت می رساندند. به عنوان مثال یکی از رزمندگان را اسیر کرده بودند و در مراسم عروسی دختر یکی از سرکردگان شان قربانی کرده بودند و یا سر تعداد زیادی را با کاشی شکسته و با شیشه بریده بودند. این فقط بخشی از جنایات کومله و دموکرات است. یادم می آید در جریان یکی از این بازرسی ها زنی را دستگیر کردیم که اسمش «شمسی» بود. او نیز از اعضای کومله و دموکرات به شمار می آمد. از او پرسیدم که چند نفر را کشته ای او گفت فقط در یک عملیات 13 رزمنده ایرانی را کشته و 11 نفر را زخمی کرده است. شمسی یکی از زنان شکنجه گر کومله و دموکرات بود که ما او را دستگیر کرده بودیم. در اعترافتش به این اشاره داشت که حتی چندین رزمنده را نیز پوست کنده بود. بیشتر عناصر کومله و دموکرات از تمام شهرهای کشور بودند که لباس کردی به تن داشتند. آن ها بسیار خشن و بی رحم بودند. این خاطرات مربوط به پیش از آغاز جنگ است. با آغاز جنگ نیز با تجربه ای که داشتم به بیمارستان شهید کلانتری اهواز رفتم. دو روز را در راه بودم. وقتی که به بیمارستان شهید کلانتری رسیدم برایم ناهار آوردند که نوشابه، مرغ، برنج، سالاد و ماست داشت. بسیار تعجب کردم چرا که در کردستان اصلا چنین وفور نعمتی نبود. از آنجایی که ایثار و اخلاص زیادی نداشتم بی مهابا شروع به خوردن غذا کردم. با هر لقمه ای که در دهان می گذاشتم اشک می ریختم و هِق هِق گریه می کردم. چرا که خیلی وقت بود چنین غذایی نخورده بودم و از طرفی یاد دوستانم در کردستان می افتادم. چند وقت که گذشت به دلیل فعالیت زیادی که در جنگ داشتیم دوباره جیره ای که برای غذا در اختیار ما قرار می گرفت کم شده بود. یادم می آید یک شب سرهنگ جوادی که یک ارتشی بود به دیدار یکی از همرزمانش که مجروح شده بود آمد و برایش دو عدد کمپوت آورد. همرزم سرهنگ جوادی بسیار درد داشت و از ما تقاضا کرد که به او رسیدگی کنیم. دیدن این کمپوت ها من را وسوسه کرد و به یکی از دوستانم گفتم که بهتر است که خیلی سریع به این ارتشی مجروح رسیدگی کنید.
دوشنبه ، ۱۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها