واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>جامعه پزشکی> توجه به مناطق محروم و ایجاد شرایط بهتر برای زیست مردم این مناطق، معمولا شعار همه سیاستمداران به ویژه در برهه های حساسی همچون مقطع انتخابات است.به گزارش شفا آنلاین ، پس از گذر از این بازه تاریخی نیز تبدیل شدن این شعارها به عمل و به بیان ساده تر، از گفتار به کردار رسیدن و عملیاتی شدن وعده های دولت ها و خواسته های مردم، معمولا یکی از چالش های بزرگ به شمار می رود. البته تحقق آن هم بنابر مدیران سیاستگذاران هر دولت در بعدی خاص و معبری ویژه جلوه گر می شود. مثلا دولت اصلاحات با برنامه ریزی اقتصادی هم و غم خود را در ایجاد ثبات اقتصای و رسیدن به خودکفایی در برخی زمینه ها و در نهایت بهبود معیشت مردم با نگاه به توسعه همه جانبه گذاشت؛ دولت نهم و دهم به اسم تحول اقتصادی، طرح هایی مانند هدفمندی یارانه ها، پرداخت یارانه و مسکن مهر را به راه انداخت. البته نتیجه حاصل از این برنامه ها چنان محسوس بوده و هست که نیاز به توضیح و تشریح ندارد. در این میان دولت یازدهم هم برنامه هایی برای کاهش فشار به حاشیه نشینان و افرادی که در مناطق محروم به سر می برند، در دستور کار قرار داد. در این میان بنابر شرایط حاکم بر جامعه و دغدغه هایی که رو به افزایش بود، معبر و مسیری که انتخاب شد از حوزه بهداشت و درمان می گذشت تا شاید اگر نتوانند درد بیماری ها را کاهش دهند، حداقل از دردهای جانبی و محرومیت ها در این زمینه بکاهند. بنابراین در راستای عملیاتی کردن مفاد قوانین برنامه پنجم توسعه کشور و قوانین بالادستی، به عبارتی برای تحقق اهداف مواد بند (ب) ماده 34، بند (د) ماده 32 و بند (الف) ماده 36 قانون برنامه پنجم توسعه و به منظور افزایش دسترسی مردم در مناطق کمتر توسعه یافته کشور به خدمات و مراقبت های سلامت، ایجاد پوشش همگانی و کاهش سهم پرداخت از جیب مردم، تقویت سامانه جامع و همگانی سلامت، تقویت طرح تمام وقتی و در نهایت بهبود نظام ارجاع، دستورالعمل «برنامه حمایت از ماندگاری پزشکان در مناطق محروم» تدوین شد و همزمان با آغاز طرح تحول نظام سلامت به عنوان یکی از بسته های اصلی و اولیه آغاز به کار کرد. اما آیا این بسته کارآیی لازم و تاثیرگذاری کافی داشته است؟ برای پاسخ به این سئوال و ارزیابی میزان و نحوه اجرایی شدن آن به سراغ اعضای کمیسیون بهداشت مجلس رفتیم و جویای این موضوع شدیم. مسعود پزشکیان، عضو کمیسیون بهداشت مجلس، با بیان اینکه وزارت بهداشت ارزیابی درستی از این موضوع نداشته است، گفت:«تنها نیاز ما آمدن متخصص و پزشک به این مناطق نیست، در کنار این مسئله باید امکانات هم وجود داشته باشد تا چنین برنامه ای نتیجه بخش باشد.» پزشکیان با بیان اینکه در قانون هیچ پرداختی نباید خارج از نظام ارجاع و طرح پزشک خانواده صورت گیرد، گفت:«با روندی که در پیش گرفته شده است، مناطق محروم، محروم تر شده و تنها در مراکز استان و برای مرفهین اوضاع بهتر شده است. در مراکز استان ها عمل تعویض زانو انجام می گیرد و در مناطق محروم هیچ امکانات درمانی وجود ندارد و همه باید به شهرهای بزرگ مراجعه کنند و دولت متوجه نیست که برخی از این افراد کرایه تاکسی ندارند چه برسد به مسافرت به شهری دیگر. وزارت بهداشت در برنامه هایش باید به این موضوع و البته حرکت در مسیر قانون توجه داشته باشد.» در این بین عابد فتاحی، دیگر عضو کمیسیون بهداشت، با انتقاد از برنامه اجرایی شده برای ماندگاری پزشکان، گفت: «طرح افزایش جذب ماندگاری پزشکان، شاید بتواند امکان جذب متخصصان و پزشکان عمومی را در مناطق محروم و مرزی افزایش دهد؛ اما بی شک، در ماندگاری پزشکان در این مناطق تأثیر چندانی نخواهد داشت. چنانچه ماندگاری موجب می شود پزشکان بعد از مدتی پول درآوردن، با بهانه های مختلف از ارائه خدمات به بیماران اجتناب کنند. بنابراین وزارت بهداشت باید این بودجه را صرف آموزش نیروهای متخصص بومی کند. برای رفع این مشکل طرحی پیشنهاد شد که بر اساس آن در کنکور سراسری، دانش آموزان مناطق محروم با سهمیه 30درصدی وارد رشته های پزشکی شوند اما در مقابل، بعد از فارغ التحصیل شدن تا 15 سال حق خروج از منطقه را ندارند و اجازه پیدا نمی کنند برای ادامه تحصیل حتی به مراکز استان ها بروند. البته این طرح یک مسکن موقت است و باید برای تحقق آن برنامه ریزی دقیق کرد.» مراد هاشم زهی، دیگر عضو کمیسیون بهداشت بود که انتقادی تند وتیز از کمبود پزشک در مناطق محروم داشت. وی در این زمینه گفت: «امروزه اجرای طرح تحول سلامت هم نتوانسته این معضل را برطرف کند. واقعیت این است که نبود امکانات آزمایشگاهی و همچنین رفاهی، عامل بازدارنده ای برای حضور پزشکان است. بنابراین وزارت بهداشت باید به دنبال راه حلی برای رفع آن باشد. در این میان فقط مسئله مالی و اعتباری مطرح نیست، بلکه منظور شرایط زیست و رفاهی است. معمولا پزشکان این مناطق تاکید دارند که حضورشان در منطقه به خانواده ها و به ویژه فرزندانشان آسیب رسانده است. پس نیاز به شناخت و درنهایت رفع معضلات در این زمینه داریم.» در کنار این اظهارات، احمد آریایی نژاد، عضو کمیسیون بهداشت مجلس به بیان این معضلات مشکلات پرداخت. وی در این زمینه گفت:«قطعا وزارت بهداشت در این زمینه نیت خیری داشته است، اما در این بین باید به چند مسئله توجه می شد، که متاسفانه مغفول ماند. اول، بومی سازی گرفتن دانشجو و تعهدهای مربوط به آن است که می توان با آن پزشکان را در بازه زمانی بیشتری در مناطق نگه داشت. مشکل دیگری که در این بین با چنین رویکردی بروز کرد، در مناطق میانی بود به عبارتی، پزشکانی که نه در مراکز استان بودند و نه در مناطق محروم و منطقه خودشان به آنها نیازمند است، یا تلاش می کنند به مراکز استان بروند و هیئت علمی شوند و یا به مناطق محروم بروند و در نتیجه نیاز منطقه خودشان رفع نمی شود. پس این تسهیلات باید با نگاه منطقی تر تعریف شود. این برنامه مناطق برخوردار و مراکز را ترغیب نکرد بلکه مناطق میانی را خالی از نیرو ساخت.» البته در این بین عبدالرحمن رستمیان، نایب رئیس کمیسیون بهداشت، از این طرح وزارت بهداشت دفاع کرد و گفت:« در این دو سال جذب نیرو به مناطق محروم خوب بوده است و تحول در این حوزه به وجود آمده است.» وی در ادامه افزود:« در روندکنونی، پزشکان با پایان طرح و دوره خود به شهرهای بزرگ می روند و اجتماع دراین مناطق صورت می گیرد. باید تسهیلات و امتیازات به نحوی داده شود که امکانات برای این پزشکان بیشتر باشد. در این بین بیمه ها هم باید پشتیبانی بیشتری از این مناطق داشته باشند. البته قدرت جذب و ماندگاری تاکنون خوب نبوده است و در شهرستان ها ما با کمبود پزشک روبرو هستیم و در مراکز استان نیز با مازاد نیرو روبرو هستیم.»وی با بیان اینکه سیاست ما این است که هر امکاناتی را به مرکز استان می دهیم، تصریح کرد:«این سیاست اشتباه است و باید پوشش دهی امکانات بنابر شرایط منطقه باشد و باید پایتخت و مراکز استان ها را محدود کنند. البته به نظر من شرایط بهتر شده است و با وجود سهمیه مناطق محروم در کنکور، در آینده شرایط بهتر از این هم خواهد شد. ما تا شرایط مطلوب فاصله بسیاری داریم و شرایط جذب ایجاد شده نه ماندگاری. امیدواریم آن هم فراهم شود.» بنابر اظهارات این نمایندگان آنچه تاکنون به اسم طرح ماندگاری در مناطق محروم مطرح شده است(فارغ از بدهی های دولت و بیمه ها به این پزشکان) تنها در راستای جذب پزشک موفق بوده است و رویکردی برای حفظ و ماندگاری آن ها در این مناطق نداشته است. اگرچه شاید انتظار این باشد که پزشکان با نگاهی اخلاقی به این مناطق بروند و همچون آلبرت شوایتزر و مادر ترزا برای کمک به مردم از آسایش خود بگذرند، اما در این بین نباید چشممان را بر واقعیات ببندیم.
دوشنبه ، ۱۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]