تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816459208
این دانشگاه، استثنا ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: امام خمینی، بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی، در بیانات خود در بیست و نهم اسفندماه پنجاه و هفت مهمترین وظیفه رسانه ای همچون تلویزیون را نقش تربیتی آن عنوان داشتند ...و از همین روی بود که آن را دانشگاهی عمومی نامیدند: «.... اهمیت رادیو- تلویزیون بیشتر از همه است. این دستگاه ها دستگاه های تربیتی است؛ باید تمام اقشار ملت با این دستگاهها تربیت بشوند؛ یک دانشگاه عمومی است. دانشگاه ها، دانشگاه های موضعی است، این یک دانشگاه عمومی است یعنی دانشگاهی است که در تمام سطح کشور گسترده است.» این کارکرد، یعنی نقش تربیتی رسانه بیش از آنکه معطوف قشر خاصی شود، عمومیت دارد؛ بدین معنا که گرچه می توان با توزیع محتوا در شبکه های مختلف تلویزیونی، ارسال پیام را به مخاطب هدفمند کرد، اما نمی توان از حداقل اصول حرفه ای و نیز معیارهای اخلاقی فاصله گرفت. حال آنکه به گمان برخی، حدود این مرز و یا تعیین چگونگی بیان پیام در رسانه های مکتوب، بویژه کتاب با مخاطبان خاص متفاوت تر از رسانه های عمومی است. برای مثال شاید بتوان واژه و یا عبارتی را که بیان و یا تکرار آن در یک شبکه تلویزیونی تهدید مرزهای اخلاقی محسوب می شود، با ملاحظاتی در اثر یک نویسنده کتاب به کار برد. این تفاوت در جامعه ای که فاقد شبکه های کابلی و خصوصی است و همه مخاطبان از یک آبشخور اخلاقی و معرفتی سیراب می شوند، از اهمیت بسزایی برخوردار است. اینجاست که دیگر اخلاق عمومی یک مفهوم یکسان و واحد خواهد داشت و ضرورت عمل به آن به یک شبکه تلویزیونی محدود نخواهد بود. بنابر این تعریف، حتی هویت مخاطبان یک شبکه هم نمی تواند عبور از مرزهای اخلاق را توجیه کند؛ برای مثال به این بهانه که حاضران یک میدان و یا ورزشگاه همواره شاهد به کار بردن ادبیات سخیف از سوی هواداران یک تیم هستند؛ نمی توان اقدام به پخش این ادبیات برای مخاطبان خاص در یک شبکه ورزشی کرد. این مهم بویژه وقتی هیچ گونه محدودیتی برای جدول پخش برنامه های تولید شده وجود ندارد، از اهمیتی دو چندان برخوردار است. حال آنکه ممکن است نظام رسانه ای یک کشور با وجود رقابت ده ها شبکه کابلی در هنگام پخش برخی از تولیدات رسانه ای خود، با ارسال پیامهای هشداردهنده، مخاطبان خویش را از آسیبهای آن آگاه کند. نشر اخلاق و توجه به محتوا تنها در انحصار شبکه های فرهنگی و دینی نیست. رسانه ملی بویژه آن گاه که به نامیده شدن به عنوان یک دانشگاه می بالد، نمی تواند در سبد تولیدات یک شبکه، محصولات نارس و یا آفت زده را بگنجاند و از سویی در شبکه ای دیگر با گردآوردن کارشناسان و متخصصان دور یک میز، از سلامت روان و چگونگی پایبندی به اخلاق دم بزند. چنین رسانه ای حتی به بهانه توفیق یک برنامه تلویزیونی، برای جذب مخاطب بیشتر، نظام فرهنگی خویش را در هم نمی شکند. برای مثال اگر منعی برای استفاده از یک پوشش برای مجریان تلویزیونی وجود دارد، مجری یک برنامه پرطرفدار نمی تواند از این قاعده مستثنا شود و یا اگر قرار است میهمانان شبکه های تلویزیونی را از بیان خاطرات شخصی و استفاده از عبارات توهین آمیز و زشت منع کرد، نمی توان این قاعده را برای هنرمندی سرشناس در نظر نگرفت.
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]
-
گوناگون
پربازدیدترینها