واضح آرشیو وب فارسی:داغ نیوز: دیابت شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیک است. پیش بینی شده که تعداد مبتلایان به دیابت در دنیا از ۳۸۷ میلیون در سال ۲۰۱۴ به ۵۹۲ میلیون نفر در سال ۲۰۳۵ افزایش یابد. به گزارش شفا آنلاین،در سال ۲۰۱۴، ۹/۴ میلیون نفر در دنیا بر اثر عوارض ناشی از دیابت، جان خود را از دست داده اند: هر ۷ ثانیه، یک نفر. همچنین تخمین زده می شود که در هر ۲۰ ثانیه یک قطع عضو ناشی از عوارض دیابت در دنیا رخ می دهد. در حال حاضر در ایران نزدیک به ۶/۴ میلیون نفر از دیابت رنج می برند که درحدود ۵/۴ میلیون نفر آنها مبتلا به دیابت نوع ۲ هستند. اهمیت کنترل دقیق قندخون مهمترین مشکل در سیر بیماری دیابت، عوارض ناشی از تاثیر هایپرگلایسمی بر سلول های بدن است. شواهد نشان می دهد که در افراد مبتلا به دیابت، آسیب به سلول ها سال ها قبل از بروز هایپرگلایسمی شروع شده است و زمینه ای برای عوارض میکروسکولار و ماکرووسکولار ایجاد کرده است. از طرفی نتایج مطالعات نشان داده اند با اثر مستقیم محافظتی انسولین بر اندوتلیوم عروق و تاثیرات ضدالتهابی و ضدآتروژنیکی آن می توان این تغییرات مضر را معکوس کرد. در نتیجه، در سال های اخیر تاکید فراوانی روی درمان زودهنگام و سختگیرانه دیابت به وجود آمده است. مطالعات مقایسه ای مهم دنیا (مانند UKPDS و DCCT/EDIC) تاثیر درمان سخت گیرانه و درمان سهل گیرانه بر کنترل عوارض دیابت را بررسی کرده اند. نتایج این مطالعات نشان داده اند بیمارانی که تحت درمان سختگیرانه تری قرار می گیرند ۱۲درصد بیشتر به اهداف مورد نظر کنترل قندخون می رسند و خطر بروز عوارض میکرووسکولار نیز در آن ها ۲۵ درصد کاهش می یابد. به نظر می رسد هر یک درصد کاهش در میزان HbA1c سبب کاهش حدود ۱۴ درصدی خطر انفارکتوس قلبی (MI) و ۲۱ درصدی در مرگ های مرتبط با دیابت می شود. همچنین در پیگیری های بعدی دیده شده که در دراز مدت نیز در بیماران دریافت کننده درمان سخت گیرانه، همچنان خطر بروز عوارض کمتر است. این مطالعات نشان دادند دوره طولانی کنترل ضعیف دیابت، باعث باقی ماندن عوارض حتی بعد از شروع کنترل مناسب می شود که نشان دهنده پدیده ای به نام «حافظه متابولیک» است. در سال های اخیر با شناخت پدیده حافظه متابولیک، تاکید بیشتری بر کنترل شدید و زودهنگام دیابت می شود. با وجود تاکید دستورالعمل های مرجع در مورد اهمیت کنترل دقیق دیابت، درصد بیماران دیابتی تحت درمان که به میزان هدف کنترل رسیده اند تنها ۳۱ تا ۶۷ درصد است. زمان شروع انسولین انسولین تنها دارویی است که می تواند بر کندکردن روند تخریب سلول های بتای پانکراس یا جلوگیری از این تخریب موثر باشد و هیچ درمان خوراکی با تاثیر مشابه انسولین تاکنون شناخته نشده است. همچنین انسولین به عنوان قدرتمندترین دارو در درمان دیابت که می تواند هر میزان HbA1c را به میزان هدف برساند، نقش بسیار پررنگی در راهبرد های جهانی کنترل دیابت پیدا کرده است، اما علی رغم توصیه دستورالعمل ها برای شروع زودهنگام انسولین در درمان دیابت و ادامه درمان با هدف رسیدن به HbA1c کمتر از ۷، در بیشتر بیماران همچنان شروع درمان با انسولین با تاخیر انجام می شود. طبق مطالعات، در برخی موارد علی رغم HbA1c 5/8درصد به مدت سه سال، درمان تنها با ورزش و اصلاح تغذیه دنبال می شود، و علی رغم HbA1c حدود ۹درصد، بیماران برای سه سال روی درمان با دو داروی سولفونیل اوره و متفورمین نگه داشته می شوند و در نهایت حدود ۸ سال طول می کشد تا برای بیماران انسولین شروع شود؛ در این هنگام HbA1c به حدود ۵/۹درصد رسیده است و در ۹۰درصد بیماران عوارض ایجاد شده است. بازدارنده های شروع انسولین شناخت عوامل موثر بر شروع دیرهنگام انسولین کمک می کند تا بیمارانی که از درمان با انسولین سود خواهند برد از فواید درمانی آن محروم نشوند. اگرچه موانع مختلفی در مسیر شروع دیرهنگام انسولین در سطوح پزشکان و بیماران وجود دارد، اما نتایج مطالعات حاکی از آن است که این موانع پیش از آنکه در ذهن بیماران پررنگ شود، در ذهن پزشکان مطرح است. از مهم ترین علل نگرانی پزشکان می توان به پیچیدگی درمان با انسولین، نداشتن دانش کافی و احتمال عدم پذیرش درمان توسط بیمار اشاره کرد. در حالی که از جمله مهم ترین علل مقاومت بیماران به دریافت انسولین، ترس از درد محل تزریق، نگرش منفی اجتماع در مورد تزریق، در نظر گرفتن تزریق انسولین به عنوان نشانه ای از آخرین مرحله بیماری (احساس بیماری شدید و لاعلاج)، ترس از چاقی و افت قندخون، هزینه درمانی و احساس وابستگی و اعتیاد به انسولین و موارد مشابه هستند. تحقیقات نشان داده اند که خوشبختانه موانع ذهنی بیماران بعد از تجربه دریافت انسولین از بین می رود. شروع انسولین درمانی: چگونه و با چه رژیمی؟ در راهبردهای بین المللی، استفاده از انسولین پایه با تزریق یک بار در روز، به عنوان مناسب ترین روش شروع انسولین درمانی پیشنهاد شده است. ازنظر بیماران نیز پذیرش نسبت به این نوع رژیم درمانی بیشتر از سایر رژیم هاست. در این مطالعات میزان دشواری استفاده از انسولین پایه یک بار در روز، به اندازه سختی رعایت یک رژیم غذایی متوسط برآورد شده است. با معرفی انسولین های آنالوگ طولانی اثر در آغاز دهه میلادی گذشته، شروع انسولین درمانی به مراتب ساده تر شده و نیاز به بستری در بیمارستان را به حداقل ممکن رسانده است. استفاده یک بار در روز از انسولین های آنالوگ طولانی اثر، نسبت به انسولین های انسانی، کنترل بهتر قند ناشتا در کنار احتمال بروز هایپوگلایسمی شبانه بسیار کمتر و نوسانات کمتر قندخون در طول شبانه روز را به همراه دارد. امروزه قلم های انسولین آنالوگ با هدف افزایش میزان پذیرش و سهولت درمان، در دسترس بیماران قرار گرفته ا ند. محمدرضا مهاجری تهرانی فوق تخصص غدد و متابولیسم، دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: داغ نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]