محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829909507
زنگ خطری برای جامعه جوان ایرانی/از ۱۴ میلیون د انش آموز،۷۰ هزار نفر شیشه مصرف کرده اند
واضح آرشیو وب فارسی:پیک خبر: نفوذ مواد مخدر در جامعه بیشتر از قبل شده است. این را نه اعتنا به آمارهای رسمی، که نگاهی به آنچه در کوچه و خیابان های شهر و به خصوص پایتخت تایید می کند. با آنکه سال هاست مبارزه با مواد مخدر، ورود و توزیع و مصرف آن در کشور به طور جدی دنبال می شود، اما استعمال کنندگان مخدرها بیش از قبل شده است و این مهم زنگ خطری در جامعه جوان ایرانی به شمار می آید.پایگاه خبری پیک خبر: ستاد مبارزه با مواد مخدر و معاونت کاهش تقاضای آن در سال های اخیر تلاش زیادی برای کنترل مصرف مواد در کشور داشته اما در عمل، آنچه اتفاق افتاده، تابلو تر شدن اعتیاد در جامعه بوده است. به گزارش آفتاب، از همین رو، «افشار» معاون مشارکت های مردمی و کاهش تقاضای ستاد مبارزه با مواد مخدر در گفت وگویی تفصیلی با «قانون» به نکاتی اشاره کرده که خود گویای وضع امروز اعتیاد در جامعه ایرانی است: به نظر می آید توزیع مواد مخدر در شهرها و بخصوص در تهران بیشتر و راحت تر از قبل شده است. به طوری که در سطح شهر به طور محسوس تری می توان آن را مشاهده کرد. شما به عنوان معاون کاهش تقاضا در ستاد با مواد مخدر چنین چیزی را تائید می کنید؟ آیا گزارش های شما حاکی از این موضوع هست که توزیع مواد مخدر در شهر راحت تر و بیشتر و آسان تر صورت می گیرد یا خیر؟ وضعیت مواد مخدر در کشور ما و میزان شیوع آن متوسط رو به بالاست.بر اساس آمار، ۶۵/۲ درصد از جمعیت بین ۱۵ الی ۶۵ سال مبتلا به مواد مخدر هستند که برای کشور ما چندان قابل قبول نیست، چرا که اقدامات بسیار خوبی در طول دو الی سه دهه گذشته در موضوع مواد مخدر انجام شده و انتظار نتایج مطلوب تری را داشتیم. در دهه اول و دوم انقلاب بیشترین توفیق و تمرکز ما در بحث مبارزه با عرضه مواد مخدر بوده و در طول ۱۰ – ۱۵ سال گذشته نیز توجه جدی به برنامه های پیشگیری، درمانی و کاهش آسیب شده است. از این رو انتظار داشتیم که وضعیت ما بهتر باشد اما چند عامل باعث شده است که وضعیت شیوع مصرف مواد مخدر در کشور متوسط رو به بالا باشد. یکی از این عوامل ، همجواری ایران با بزرگ ترین تولید کننده مواد مخدر دنیاست، به طوری که حدود ۷۵ الی ۹۰ درصد مواد مخدر دنیا را افغانستان تولید می کند. عامل دوم گذار از وضعیت سنتی به وضعیت مدرنیته شدن در جامعه ایران و دوران پسا جنگ بود و بعد از جنگ ارزش ها تغییر پیدا کرد. چنانچه افراد آن چیزهایی را که در طول جنگ برایشان ارزش شده بود دسترسی پیدا نمی کردند به سمت و سوی مواد مخدر می رفتند. از سویی، بازشدن درهای ارتباطی و آمدن سوشیال مدیا و رسانه های مجازی استفاده از مخدرها را دامن زده است. لذا در مجموع گر چه اقدامات بسیار خوبی در مبارزه با مواد مخدر انجام دادیم، اما به طور کامل از نتیجه راضی نیستیم. اما به نظر می آید دسترسی به انواع مخدر ها بسیار راحت تر از قبل شده و انگار نظارتی بر آن نیست؟ هر چه دسترسی به مواد مخدر در یک جامعه بیشتر باشد، احتمال اینکه افراد به سمت و سوی مواد مخدر بروند بیشتر خواهد شد. هر چه دسترسی به مواد راحت تر باشد، کسانی که معتاد شده اند اعتیادشان طولانی تر خواهد شد چراکه دسترسی راحت به مواد موجب می شود که مصرف مواد را ادامه دهند. در افکار عمومی این موضوع مطرح است که توزیع مواد مخدر در سطح جامعه و نیز حضور معتادین در شهر بیشتر شده است. این موضوع کاملاً صحیح است و اکنون حضور معتادین را در سطح جامعه بیشتر می بینیم. اما باید در نظر داشت که تعداد معتادین در مملکت ما خیلی خیلی زیاد نشده اما بخشی از مبارزه ای که بخش انتهایی آن است ، ساماندهی معتادین آخر خط خیابانی است که باید جدی تر دنبال شود. باید مراکز گذری یا گروه های سیار شکل بگیرند و در محل تجمع معتادین خدمات ارائه دهند. خدمات آنها نیز می تواند شامل یک بسته غذایی ، پانسمان زخم، کاهش آسیب و … باشد که اینها در راستای پاسخ به دو نیاز معتادین است. توجه داشته باشید علت حضور معتادین در کنار خیابان ها و انظار عمومی، یکی تامین قوت لایموت و دیگری خرده فروشی مواد مخدر است. علت کمتر شدن خدماتی که به معتادان ارائه می شد چیست؟ آیا علت آن ناهماهنگی بین دستگاه هاست؟ در سال ۸۹-۹۰ قانونی تصویب شد که ناظر بر دو بخش بود. یکی اینکه معتادین برای درمان به مراکز اختیاری بروند. دوم، کسانی که برای درمان نمی روند، توسط پلیس جمع آوری شوند و به مراکز دیگری برای درمان تحت نظارت قانون بروند. روح حاکم بر مواد ۱۵ و ۱۶ این قانون، توسعه درمان معتادان بود اما یک تلقی اشتباه از این اتفاق شد که روح حاکم بر این قانون، صرفاً روح ، جمع آوری و نگه داری است. در صورتی که روح حاکم بر این قانون روح درمانی بوده است. از سویی، کاهش مصرف مواد مخدر سنتی سبب شد که خدمات کمتری به معتادان ارائه شود. در حال حاضر حدود ۲۵ الی ۳۰ نفر ازمصرف کنندگان مواد، شیشه و مخدر جدید مصرف می کنند که سر و ته ورود این مواد، در مرزهای شرقی ایران نیست. عمدتاً یک سری پیش ساز برای این مخدرها وجود دارد، به علاوه یک سری محلول ها که در داخل کشور موجود است. در کوچه ما ، محله ما ، آپارتمان همسایه ما ، اینها را با یکدیگر ترکیب و مخلوط کرده و می جوشانند و تبدیل به کریستال های شیشه و آنفتامین می کنند. این مسئله موجب شده دسترسی به شیشه در کشور ما راحت تر شود. اما در طول ۶ ماه گذشته یک اقدام انقلابی انجام شد که باید از کمیته درمان، وزارت بهداشت، وزارت اطلاعات و نیروی انتظامی تشکر کرد. از یکسو، مقدار معتنابهی سودوفدلین برای تولید داروهای سرماخوردگی و آنتی هیستامین وارد کشور ما می شد که این بالاتر از نیاز واقعی کشور بود. داروهایی که به صورت قرص ساخته می شد و در اختیار داروخانه ها قرار می گرفت. افرادی سوء استفاده گر، اینها را گرفته و به آنفتامین تبدیل می کردند. اکنون با هماهنگی صورت گرفته میان دستگاه ها، وزارت بهداشت میزان ورود سودو فدلین را به کشور واقعی کرد و به ۱۰ تن رساند و از طرف دیگر، آن کارخانه ها و کارگاه هایی که این مواد حلال و محلول را برای این ترکیب شیمیایی تولید می کردند توسط نیروی انتظامی و امنیتی شناسایی و با آنها برخورد شد. این مسئله سبب کاهش تولید شیشه در کشور و افزایش قیمت آن از کیلویی ۱۵ میلیون تومان به کیلویی ۸۰ میلیون تومان شده است. با این رویکرد شما فکر می کنید در بحث دسترسی آیا اتفاق خاصی خواهد افتاد؟ چون در دوسال پیش پیشنهادی که مطرح شد، این بود که اگر شما به تهران بیایید ، به خصوص سازمان نهاد پارک های تفریحی کشور در بعضی از جاها مراکز توزیع عمده مواد داشته باشید. یعنی رسماً نقاطی از شهر باشند و آنهایی که نیاز دارند و معتاد هستند و اینکه بحث سلامتی شان با مواد تقلبی به خطر نیفتد و هم اینکه یک سامانی داشته باشد. قرار شد یک مراکز توزیع صورت بگیرد. با این رویکرد شما آن قضیه به کجا خواهد رسید؟ این یک موضوع کاملاً متفاوت است. وقتی می گوییم باید با دسترسی به مواد مقابله کنیم ، یعنی دسترسی به مواد مخدر یا مواد محرک غیر قانونی که عمدتاً ناخالصی دارد و موجب افزایش مرگ و میر می شود، به حداقل رسیده و رابطه قاچاقچی با مصرف کننده قطع شود. وقتی مدیریت مصرف مواد در دست قاچاقچیان باشد، به راحتی با آن بازی می کنند و از یک ماده به یک ماده دیگر شیف می دهند و یک ماده را کم یا ماده دیگر را زیاد می کنند. آنها، سودهای کلان می برند و با توجه به افزایش ناخالصی، مرگ و میر هم به شدت بالا می رود. از سمت دیگر مواد پرخطری در زندگی افراد می آید که مهارت های زندگی شان را کاملاً تحت الشعاع خود قرار می دهد. بحثی را که جنابعالی اشاره کردید و در تعدادی از کشورهای دنیا، مثل سوئیس ، هلند و بخش هایی از آلمان، کانادا یا استرالیا انجام می دهند، ناظر بر این است که در پاره ای از مناطق جغرافیایی خاص که محل تجمع معتادین است، لوازم و خدمات کاهش آسیب ارائه شده و حتی اتاق های تزریق امن ایجاد شود. برای آنکه افراد تزریق آلوده انجام ندهند، HIV (ایدز) نگیرند، ماده ناخالصی بالا نداشته باشد. پس همچنان طرح ایجاد مراکز توزیع مواد در دستور کار هست؟ بله. در دستور کار هست. فکر می کنید چه زمانی به مرحله اجرا می رسد؟ چون در تهران جاهایی مثل فرحزاد و شوش و هاشمی برای توزیع مواد مخدر، عملاً به جاهای رسمی و غیررسمی تبدیل شده است. این بحث چندین ساله است. در یک مقطعی سرنگ، سوزن و کاندوم و لوازم کاهش آسیب به اندازه کافی در اختیار معتادین گذاشته شده و الان هم به عنوان خدمات کاهش آسیب در اختیار معتادین تزریقی پر خطر گذاشته می شود. بحث اتاق امن تزریق از موضوعاتی بوده که چندین بار راجع به ان بحث شده و دیدگاه های متفاوتی نیز درباره آن وجود دارد. پاره ای مخالف و پاره ای موافق موضوع بوده و حتی در جلسه کمیسیون بهداشت و درمان مجلس و کمیته تخصصی آن، برای ساماندهی مواد مخدر مطرح شده است که در حال کار کارشناسی روی آن هستیم. اگر مبادی رسمی کشور به این جمع بندی رسیدند که این اتفاق بیفتد در راستای کاهش آسیب و پیشگیری از HIV و ایدز و کاهش بار بیماری های پر خطر آن را اجرایی خواهیم کرد و مانع جدی برای آن وجود ندارد. اما هنوز دست اندرکاران و سیاستگذاران امر به جمع بندی برای این موضوع نرسیده اند. از یک طرف هم گرچه اقدام خوبی هست، اما ما در بین معتادین تنوع و تکثر زیادی داریم. محل های جغرافیایی آنها متاسفانه خیلی پراکنده است. مثلاً در بقیه شهرهای دنیا، معتادین آنها در یک محل جمع هستند. اگر کسی خارج از آن محل مواد مصرف کند و رفتار پرخطر داشته باشد، پلیس با او برخورد جدی خواهد داشت. اما در یک کلانشهری مثل تهران چیزی حدود ۲۰۰ الی ۲۵۰ نقطه آلوده وجود دارد که کار را سخت می کند که این اتاق امن تزریق را در کجا قرار بدهیم که افراد معتاد بتوانند از آن استفاده کنند؟ سال تحصیلی آغاز شده و یکی از دغدغه هایی که شما و سایر مسئولان مبارزه با مواد مخدر دارید ، بحث جلوگیری یا کاهش تقاضای مصرف مواد مخدر چه در مدارس یا دانشگاه ها و خوابگاه های دانشجویی است. برای این موضوع در سال گذشته چه اقداماتی انجام داده اید و در حال حاضر وضعیت مصرف مواد مخدر چه مخدرهای صنعتی مثل شیشه و کریستال و یا مخدرهای سنتی در دانشگاه های ما به چه صورت است؟ بر اساس آخرین ارزیابی سوء مصرف مواد مخدر در محیط های آموزشی که انجام شده است، وضعیت ما در کشور اینگونه است که حدود ۹ دهم درصد از دانش آموزان ما مواد مصرف می کنند. یعنی زیر ۱درصد؟ بله. دانش آموزانی که مواد مصرف می کردند در این آمار قرار دارند. البته این مواد مصرف کردن به معنای معتاد بودن نیست. از مجموع این ۹ دهم، حداقل ۴ دهم درصد، تقریباً نیمی از آن مصرف شیشه بوده و این یک زنگ خطر جدی است. یعنی ما در یک جامعه دانش آموزی ۱۴ میلیونی مان تقریباً حدود ۷۰ هزار نفر سابقه مصرف شیشه دارند. ولو اینکه یک بار باشد. شما می دانید که دوران آموزش و پرورش، دوران بسیار مهمی است. حدود ۶۵ الی ۷۰درصد کسانی که در دوران دانشگاه به سمت مواد مخدر کشیده شده اند در پرسشنامه های خود می گویند تجربه مصرف یا ایجاد زمینه مصرف را از دوران مدرسه یا دبیرستان برایشان به وجود آمده است. فلذا هدف گذاری و هدف گیری بخش مدارس به عنوان مهم ترین بخش یا مهم ترین اولویت در مداخلات پیشگیرانه است. در این راستا تقریباً حدود نیمی از اعتبارات پیشگیری ستاد مواد مخدر به برنامه های پیشگیرانه در مدارس کشور اختصاص داده می شود. اکنون راجع به مهارت های زندگی، فرزند پروری، تحکیم بنیان خانواده، رابطه خانواده و مدرسه، مهارت های پیشگیری از اعتیاد، مشاوره و آموزش، مهارت های نه گفتن، مداخله در دوران، کنترل استرس، کارهای خوبی در آموزش در حال انجام شدن است. اما این کارها عمدتاً نوپاست چون در ظرف دو الی سه سال گذشته اتفاق افتاده است. در متون کتب پنجم و ششم و هفتم ابتدایی، کتب اول دبیرستان که سال گذشته اتفاق افتاد و امسال هم برای دوم دبیرستان است. این مطلب مهمی است که از این جمعیت سیزده الی چهارده میلیون نفری طبق سند جامع پیشگیری اولیه از اعتیاد باید ۴۰درصد آنها در برنامه های پیشگیرانه قرار بگیرند. اما ارزیابی های نسبتاً دقیق ما نشان می دهد که این میزان پوشش حداکثر ۸ الی ۱۰ درصد بوده و این رقم ، رقم خیلی کمی است. تاکید داریم که وزارت آموزش و پرورش با کمک سایر دستگاه ها و نهادها، وزارت بهداشت و درمان و به ویژه استفاده از توان بخش غیر دولتی، خیرین، سازمان های غیر دولتی، اتحادیه دانش آموزی، انجمن های اولیا و مربیان، مجلس دانش آموزی، اتحادیه های انجمن های اسلامی دانش آموزان و غیره و همچنین نیروی مقاومت بسیج که بعد آن حتی در کوچه ها و محله ها نیز هست، اقدامات پیشگیرانه را توسعه و پوشش می دهند که به ۴۰درصد نزدیک کنند. اگر این اتفاق بیفتد ما یک مصونیت بسیار خوب را ایجاد خواهیم کرد. و اگر اتفاق نیفتد و پوشش به همین صورت پایین باشد، کماکان این مشکلات را خواهیم داشت. فضای ۹ دهم درصدی تا یک دهم درصدی فکر می کنید چقدر با واقعیات جامعه مطابقت دارد؟ در پنج سال پیش که این آمارگیری انجام شده با ضریب خطای بسیار پایینی منطبق بوده است. اما طرح های ارزیابی این گونه هر ۱۰ سال یک بار انجام می شود و اخیراً با توجه به اینکه تغییر الگوی مصرف در حال سریع اتفاق افتادن است و از دوره سنتی به سمت مصرف مواد صنعتی و جدید می رود، مصوب کرده ایم که ارزیابی هر پنج سال یک بار اتفاق بیفتد. یعنی سال ۸۹ اتفاق افتاده و امسال نیز با قوت در حال انجام است. تعداد نمونه بسیار زیادی در کشور پرسشنامه های آنها پر شده و تا اواخر مهرماه نتایج ارزیابی طرح جدید سوء مصرف مواد را در دانش آموزان خواهیم داشت. تا زمانی که نتایج طرح برسد، هیچ اظهار نظر رسمی را نمی توان داشت که آیا این رقم نه دهم به هفت دهم یا یک و نیم دهم تغییر پیدا کرده است. اما از بخش آموزش و پرورش که خارج شویم به فضاهای آموزشی یا آکادمیک یا دانشگاهی می رسیم که آخرین ارزیابی در سوء مصرف مواد در محیط های دانشگاهی، نشان داده است که ۲ و ۶ دهم درصد از جمعیت دانشجویی (زیر نظر وزارت علوم) حداقل مصرف یک بار مواد را تجربه کرده اند. در مورد دانشجویان زیر نظر وزارت بهداشت نیز رقم مصرف مواد یک و ۶ دهم درصد است. بیشترین میزان مصرف در خوابگاه های پسران است یا دختران؟ چنین چیزی را به تفکیک نداریم که مصرف بیشتر در خوابگاه های دختران است یا پسران. اما آن چیزی که در جامعه ساری و جاری است، از مجموع سوء مصرف کنندگان مواد در جامعه ما که معتاد شده اند، ۹درصد آنها زن و ۹۱درصد مرد هستند. چیزی که خیلی برای ما مهم است اینکه در طرح ارزیابی مصرف مواد سال ۱۳۸۰ ، ۵ درصد از کل معتادین ما زن بوده اند اما سال ۸۹ – ۹۰ به ۹ درصد رسیده اند. یعنی نسبت معتادین زن به نسبت جمعیت کل معتادین افزایشی نزدیک به دو برابر پیدا کرده است که این یک زنگ خطر جدی است. یعنی مصرف سیگار و مصرف مواد در جمعیت زنان در حال تبدیل شدن به یک نرم است. بحث بسیار مهم دیگر در مورد جمعیت زنان و دختران دانشجو، بحث تبلیغات اغوا کننده ای است که در مورد موادی که داده می شود عمدتاً مواد محرک، شیشه و آنفتامین ها هستند. اینها ممکن است به عنوان قرص های شب امتحان، آمفتامین مصرف کنند. در آرایشگاه های زنانه یا کلوپ های ورزشی زنانه به خاطر تناسب اندام و زیبایی برای کانون توجه قرار گرفتن، به اینها ترکیباتی می دهند که از ترکیبات شیشه و غیره است که اینها بار بسیار زیادی ایجاد می کند. همان طور که می دانید مصرف شیشه و مواد محرک بسیار خطرناک است و مهارت ها برداشته شده و رفتارهای پر خطر افزایش پیدا می کند. ترک آن هم خیلی راحت نیست ومهم تر آنکه مدتی بعد از مصرف این مواد ، برای اینکه خلق آنها تثبیت بشود به سمت مواد دیگری مثل ترامادون می روند. یا به سمت بنزو دیازدین ها یا الکل می روند. در سال ۹۳ نسبت به سال ۹۲ افزایش مرگ معتادین، خیلی رقم آن قابل توجه نبوده است. یعنی مرگ و میری را که در سال ۹۲ داشته ایم در سال ۹۳، ۱درصد افزایش داشته ایم. اما از این ۱درصد افزایش، مرگ و میر جمعیت مردان کم شده و مرگ و میر جمعیت زنان معتاد در این رقم خیلی افزایش پیدا کرده است. این مصرف چند ماده ای و مسئله باشگاه های ورزشی یا بحث سالن های آرایش، مقداری کار کنترل شما را خیلی سخت تر می کند. ممکن است خیلی متنوع باشد. کاملا درست است و به شدت باید مراقب این اوضاع باشیم. ستاد مبارزه با مواد مخدر بسیار مصر است که در این زمینه برخورد قاطع و جدی صورت بگیرد. ماموران نیروی انتظامی باید لیست مراکز مجاز ورزشی و آرایشگاه های مجاز زنان را بگیرند و با بقیه به شدت برخورد و حتی تعطیل کنند. یکسری آموزش هایی از طریق وزارت بهداشت و مبادی ذی ربط به آرایشگاه ها داده می شود. آن چیزی را که ما می خواهیم به اطلاع هموطنان عزیزمان و خواهران عزیزمان برسانیم این است که آرایشگاه، آرایشگاه هست و داروخانه نیست. دارو باید در داروخانه باشد و با نظر پزشک تجویز شود. مصرف هر دارو و هر مکملی و هر چیزی که به عنوان لاغری، چاقی، تمرکز، توجه، احساس سرخوشی، مبارزه با افسردگی، حتی داروهای ترک اعتیاد تجویز می شود، کلی تبلیغات اغوا کننده است که در ماهواره و دیگر جاها انجام می شود که مثلاً این دارویی که ما به شما می دهیم داروی ترک اعتیاد است. بررسی هایی را که ما روی این مواد انجام داده ایم، این داروها سرشار از مواد مضری هستند که حتی شدت و حدت اعتیاد را زیادتر می کنند و حتی افراد را وابسته به چند مواد می کنند.
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پیک خبر]
[مشاهده در: www.peykekhabar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها