تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 16 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):به خداوند امیدوار باش، امیدی که تو را بر انجام معصیتش جرات نبخشد و از خداو...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826614206




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

خجالت روحانی شهید از حضور در جبهه


واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): امیر آقا واقعاً در اینجا که هستم خجالت می کشم از اینکه جای خالی شهدا را پرکرده باشیم، ولی چه باید کرد، فعلا ما را ببخشید و اگر برنگشتم، سلام ما را به تمام برادرها برسانید، خصوصاً به بچه های کوچک شهدا.شهدای زمان انقلاب و هشت سال دفاع مقدس کسانی بودند که با از خودگذشتگی تمام، ایثار و فداکاری بر دشمنان و بدخواهان انقلاب اسلامی تازیدند و با عشق و علاقه شهادت را به قیمت جان خود خریدند و پا در جای پای سیدالشهدا(ع) گذاشتند. در میان شهدا اگر بخواهیم به قشر و دسته ای از آن ها که با فداکاری تمام، از خود گذشتند تا فرمان امام(ره) بر زمین نماند و دشمن نتواند بر کشور سیطره پیدا کند اشاره کنیم، باید نام روحانیون و طلاب فداکاری که خالصانه در میدان های جنگ حضور یافتند را ببریم. در همین زمینه خبرنگار خبرگزاری رسا در قزوین با حجت الاسلام غلامحسین صفی خانی، از رزمندگان روحانی هشت سال دفاع مقدس که در زمان جنگ به عنوان روحانی در گردان های مختلف به عنوان مبلغ و امام جماعت اعلام خدمت می داشت، به گفت و گو نشست و از نقش روحانیت در جبهه و همچنین دوست روحانی وی، شهید سیدمحمدباقر علمی سخن به میان آورد. رسا ـ شما در مورد نقش جامعه روحانیت در زمان دفاع مقدس چه دیدگاهی دارید؟ با عرض سلام به پیشگاه شهدای هشت سال جنگ تحمیلی، مخصوصا شهدای روحانی که در آن روزها با از خودگذشتگی، ایثار و فداکاری، خود را وقف جبهه و جنگ کردند و با وجود سخت بودن تمام شرایط و حساسیتی که دشمن به خاطر تأثیرگذاری این قشر بر روی روحیه رزمندگان داشتند، داشت و با اسیرکردن آنان بدترین رفتارها را با آن ها می نمود، در صحنه ماندند و حماسه ای را رقم زدند که تا به حال جز در عاشورای حسینی مثال و مانندش دیده نشده است. رسا ـ به نظر شما در زمان جنگ چه چیزی بیشتر از همه مورد توجه رزمندگان بود؟ در دفاع مقدس همه اقشار جامعه به جبهه ها عازم شدند تا نگذارند این خاک مقدس به تصرف دشمن در بیاید و با از خود گذشتگی حتی وجبی از این خاک را به دشمن ندادند و در پای حفظ دین و خاک کشور از هیچ چیز فروگذاری نکردند. رسا ـ نقش روحانیت در رسیدن به این اهداف چه بود؟ جامعه روحانیت در زمان دفاع مقدس فعالیت های بسیاری داشتند و اگر بخواهیم که بگوییم آنان چه کردند تا به اهداف خود برسیم، مثال های زیادی می شود زد؛ اما در این میان به نظر من روحیه و کمک های معنوی ای که روحانیون به رزمندگان می دادند، از مهم ترین عوامل پیروزی ما در دفاع مقدس بود. رسا ـ شما شاهد چه فعالیت هایی از سوی روحانیون در خط مقدم جبهه ها بودید؟ روحانیون در جبهه ها همیشه سعی بر این داشتند که در صورت نیاز به بیان مسائل احکام شرعی، مسائل قرآنی و دینی برای رزمندگان بپردازند و گاهی نیز به سخنرانی، عزاداری و یا جشن در بین رزمندگان همت می ورزیدند و عده ای هم در خط مقدم با دشمنان به مبارزه می پرداختند که در حقیقت نقش محوری را آن ها در جبهه ها به عهده داشتند. رسا ـ شما نقش جامعه روحانیت استان قزوین در دوران دفاع مقدس را چگونه ارزیابی می کنید؟ استان قزوین روحانیون بزرگی همچون حجج الاسلام والمسلمین ابوترابی، علمی، آشوری و انصاری را در دوران دفاع مقدس به نظام مقدس جمهوری اسلامی تقدیم کرده است که نقش بسیار تأثیرگذاری در جریان هشت سال جنگ تحمیلی بر عهده داشتند، و ما باید همیشه یاد وخاطره این عزیزان وهمه شهدا را گرامی بداریم. رسا ـ اطلاع پیدا کردیم که شما با شهید حجت الاسلام سیدمحمدباقر علمی دوست بودید، او چگونه انسانی بود؟ ما با هم هم کلاسی و دوست بودیم، شهید سیدمحمدباقر علمی زمانی که در حوزه علمیه شیخ الاسلام حضور داشت، یک طلبه موفق وباهوش بود که همیشه در تلاش و کوشش بود تا بتواند به علم و دانش خود بیفزاید و در کنار آن خودسازی نیز می کرد و همیشه در هنگام عبادات خود حال و احوال بسیار متفاوتی نسبت به دیگران داشت و در خاطر دارم که او در حوزه یکی از محبوب ترین طلاب بود و بسیار مورد احترام طلاب و اساتید بود. رسا ـ شهید علمی در چگونه خانواده ای تربیت یافته بود؟ شهید علمی در خانواده ای بسیار متمدن و مذهبی که در سطح متوسطی از جامعه بود، به عرصه آمد و تربیت یافت و مطمئنا یکی از دلایلی که این شهید بزرگوار را به درجه های بالایی از بندگی و زندگی رساند، همین خانواده گرم و پرمحبت بود. رسا ـ او چه ویژگی ها و خصوصیات اخلاقی ای داشت؟ شهیدعلمی علاوه بر اینکه همیشه به خودسازی می پرداخت، مدام بر اهمیت تهذیب نفس وتقوا تأکید می کرد و به این موارد بسیار توجه می نمود و همیشه سعی داشت تا این موضوعات را در زندگی خود نهادینه کند؛ او همچنین یکی از روحانیون برجسته و شاخص حوزه علمیه بود. رسا ـ به نظر شما چرا شهید علمی اینگونه خوی و خصلتی داشت؟ از نظر من چون شهید علمی به عنوان یک طلبه فعال و پویا در مدرسه شیخ الاسلام از محضر اساتید گرانقدر و بزرگی همچون آیت الله موسوی شالی، آیت الله باریک بین، آیت الله سلیمانی و آیت الله کریم جزمه ای نهایت استفاده را می نمود و همیشه در کارهایش نظم و انضباط خاصی داشت و همچنین ذکاوت بالایی داشت، به اخلاق و رفتار بسیار نیکی دست یافته بود که همگان آن را تحسین می کردند. رسا ـ شهید علمی تا چه سطحی در حوزه تحصیل کرد و چه مدت در حوزه حضور داشت؟ او در حوزه، تا پایان سطح سه، اتمام کفایتین تحصیل نمود و در این مدت همیشه جزو طلابی بود که در درس هایش همیشه بیشترین نمره را می گرفت و به دیگران نیز در یادگیری دروس کمک می کرد و همچنین اینکه در مباحثات بین طلاب همیشه فعال بود و حرف های زیادی برای گفتن داشت. رسا ـ آیا در جبهه های جنگ نیز در کنار هم بودید؟ بله، ما در آن زمان، هر دو در جبهه حضور داشتیم و به رزمندگان خدمت می کردیم. رسا ـ شهید علمی چه دیدگاهی نسبت به جنگ داشتند؟ او به جبهه احساس تعلق خاصی داشت و معتقد بود که باید تا پای جان در برابر ظلم ایستاد و آن را در هم شکست وحتی با اینکه چند بار هم مجروح شد، باز پس از دوران نقاهت به جبهه اعزام می شد و بدون توجه به درد و رنجی که متحمل بود به کارش ادامه می داد و حتی یک لحظه هم کم کاری و سستی نمی کرد. رسا ـ چگونه شد که او به جبهه رفت؟ به محض شروع جنگ تحمیلی با شور و حال عجیبی به جبهه ها اعزام شد و دیگر اطرافیانش را نیز دعوت می کرد تا در آن جهاد بزرگ شرکت کنند و از کشور در برابر دشمنان دفاع کنند؛ او در آن مدت حتی دوره غواصی را نیز گذراند که این نشان دهنده این است که او و سایر روحانیون در جبهه ها علاوه بر نقش تبلیغی خود، در بسیاری از عملیات ها شرکت داشتند و حتی آموزش های سختی مانند دوره غواصی یا شناسایی دشمن را نیز می گذراندند. رسا ـ شهید علمی در جبهه چه فعالیت هایی داشت؟ در جبهه ها نیز به عنوان فرمانده دسته بود، اما با این وجود هرگز نقش تبلیغی خود را برای رزمندگان فراموش نمی کرد و در بسیاری از برنامه های مذهبی و فرهنگی رزمندگان حضور پیدا می کرد و رزمندگان را جهت شرکت این گونه برنامه ها تشویق وترغیب می نمود. رسا ـ حرف پایانی شما درباره شهید علمی چیست؟ شهید علمی یک الگوی نیک برای همگان بود و او نمونه یک طلبه بسیار فعال و مخلص بود که طلاب جوان باید او را در خاطر داشته باشند و از او الگوبرداری کنند. در ادامه بررسی درباره زندگی شهید سید محمد باقر علمی به یکی از هم رزمانش به نام آقای مهدی کیامیری برخوردیم که می گفت فقط دوس دارد یک خاطره از او تعریف کند، نه بیشتر، او خاطره اش را اینگونه بیان کرد:  نزدیکی های صبح، قرار بر این شد که به پشت خاکریز نیمه کاره ای که محل اولین پاتک دشمن بود سر بزنیم، به علت تیرگی زیاد خاکریز و فاصله کم ما با عراقی ها، تعدادی از بچه ها، به ستون زدند، از جمله «جمال قاسمی»، که بعد از رسیدن به پشت خاکریز، «سید باقر علمی» و «حسن شهسواری» را صدا زد و گفت: حسن آقا! این دو اسیر را که لودرچی اسیر کرده، به پشت خط (اسکله) ببرید؛ حسن هم بدون این که چیز اضافه ای بگوید، گفت چشم و به همراه اسرا به طرف اسکله حرکت کرد، بعد از چند دقیقه صدای رگبار از دور به گوش رسید و حسن برگشت و همه متعجب از این که چرا او این قدر زود برگشت، سید باقر گفت: حسن! اسرا را بردی عقب؟ حسن جواب داد: بله! فرستادم خودشان به عقب برگردند؛ با روشن شدن هوا، مشغول تثبیت خط و استحکامات خاکریز و آماده پاتک دشمن شدیم؛ با برادر «حضرتی ها» در سنگری نشسته بودیم و چون می دانستم زنده برگشتن از این خط، فقط کار خداست و از سویی امکاناتی برای دفاع نداریم، به یاد بچه های شهید مشغول خواندن نوحه شدیم. وقتی درگیری به اوج خود رسید، به دستور فرماندهی لشکر «سردار سرتیپ امین شریعتی» با تعداد خیلی کمی از نیروها به صفوف متحد نیروهای گارد ریاست جمهوری عراق که تازه وارد معرکه شده بودند حمله ور شدیم، تعداد نیروهای دشمن قابل قیاس با ما نبود، ما عده ای بسیار کم با جسم هایی خسته و سن های متفاوت بودیم و آن ها نیروهای تازه نفس و زبده با هیکل هایی تنومند بودند، اما چون لطف الهی باما بود و ما صبر و استقامت داشتیم، به مدد الهی لشکر شکست خورده ی بعثی را مجبور به فرار کردیم. بچه ها با ایمانی قوی بر دشمن زبون حمله می کردند و هرازگاهی هم سواری از تک سواران لشکر اسلام از مرکب عشق بر زمین می افتاد و سبک بال تا خانه ی محبوب پر می کشید؛ چنان که وقتی تیر به پیشانی «سعید پایروند» اصابت کرد، هیچ صدایی جز «یا حسین» او شنیده نشد. جنگ تن به تن سخت به اوج خود رسیده بود و «سید باقر علمی»، «توکلی»، «ذاکرها»، «خالقی»، «اسماعیلی» و «اکبری رضایی» به همراه دیگر دلاوران لشکر عشق، با قامتی به بلندای ابدیت در مقابل این سپاه پوشالی ایستاده و می جنگیدند و هر از گاهی هم با دلاوری سینه سرخ میدان نبرد را به رنگ خون خود سرخ تر می ساختند. این پایان کار ما نبود و این بار به سراغ ستاد کنگره شهدای استان قزوین رفتیم تا بتوانیم از زندگی این شهید بلند مرتبه بیشتر بدانیم، آن ها نیز تعدادی عکس، فیلم و دست نوشته از او در اختیار ما گذاشتند. او در نامه ای برای یکی از دوستانش می نویسد: با سلام و درود به محضر برادر گرامی و عزیزم، استاد در عمل و علم، امیر جوادی، آنکه ما را درس مقاومت و صبر و اخلاص آموخت، ولی من از کودنی و کم درکی هنوز هم لنگ می زنم، و همین ما را بس که در محضر شما مدتی بوده ایم و حرف های خود را به شما استناد می دهیم. امیرآقا، در محضر شما نشستن و درس ادب آموختن، افتخاری است ما را و این هم بی ادبی نسبت به شماست که بخواهیم برایتان چیزی بنویسم. امیرآقا اینقدر به فکر خودتان نباشید، برای دیگران هم دعا کنید، به فکر خود بودن کارمشکلی نیست، امیر آقا اگر اینجا ما را فراموش کنید، مسئله ای نیست، ولی امیدوارم که روز قیامت ما را رها نکنید. امیر آقا واقعاً در اینجا که هستم خجالت می کشم از اینکه جای خالی شهدا را پرکرده باشیم، ولی چه باید کرد، فعلا ما را ببخشید و اگر برنگشتم، سلام ما را به تمام برادرها برسانید، خصوصاً به بچه های کوچک شهدا. خدانگهدار ـ برادرکوچک شما، سید باقر علمی. لازم به ذکر است که امیرجوادی نیز مدتی بعد در فاو عراق به فیض شهادت نائل شد. شهید علمی در دست نوشته ای که از او به یادگار مانده است، با شوق و شعف خبر می دهد که توانسته است دست امام خمینی(ره) را ببوسد، او اینگونه می نویسد: بعدازظهر ساعت چهار بود که به طرف پل آهنچی در حرکت بودیم که شنیدیم امشب خاموشی است، گفتیم چرا، مگر چه شده؟ نزدیکی های پل که رسیدیم شنیدیم عراق به ایران حمله کرده است، شب خود را به مدرسه رساندیم، نماز را در فیضیه و در تاریکی خواندیم، همه در فکر بودیم که عاقبت جنگ چه می شود؟ که سخنان امام به ما روحیه عجیبی داد، دیگر حال درس خواندن نداشتیم، لذا با 130 تن از طلبه ها برای آموزش به تهران عازم شدیم تا بعد از یک ماه آموزش به جبهه ها اعزام شویم، ولی طی مدت آموزش، متأسفانه آنقدر ما را اذیت کردند که جمعیت 130 نفری ما به 80 نفر رسید، وقتی وضع را اینگونه دیدیم شکایت نامه ای نوشته و به محضر امام دادیم. امام اجازه ملاقات دادند، زمان ملاقا ت تعداد ما فقط 6 نفر شده بود، به منزل امام رفتیم و به صورت خصوصی دست امام را بوسیدیم و عرض شکایت کردیم که ایشان فرمودند: دستور می دهم که شما را اعزام کنند. وصیت نامه شهید علمی را از بنیاد شهید تهیه کردیم، او در چند خط مختصر، حرف های زیبا و جامعی را بر کاغذ جاری می کند: بسمِ اللّه الرّحمنِ الرّحیم. اَشْهَد اَنْ لا اله الاّ اَللّه و اَشْهَد اَنّ مُحمّد رَسول الله(ص) وَ ان امیرالمومنین و الائمة المعصومین(ع)، السلام علیک یا ابا عبدالله و على الارواح التى امتى حلّت بفنائک، «اِنّالِلّه و اِنّا الیه راجِعُوْن» از خداوند متعال صبر و استقامت براى پدر و مادرم خواستارم، یک جان به خداوند کریم باید مى دادم، اگرچه عمر خود را تباه کردم و قلب نورانى را سیاه، ولیکن شکر خداى را که انشاالله بتوانیم تحویل بدهیم و خداوند از سر تقصیرات ما بگذرد، استغفراللّه ربّى و اتوب الیه، از تمام دوستان و آشنایان، اقوام و خویشان حلالیت بطلبید، پدر، مادر و خواهرها! مرا ببخشید. والسلام. سید محمدباقر علمى. گفتنی است، شهید سیدمحمدباقر علمی در یکم فروردین سال 1343 در شهر قزوین به دنیا آمد و در چهارم دی سال 1363 در ام الرصاص عراق به شهادت رسید و پیکر پاک و مطهرش در همان منطقه مفقود گشت، تا اینکه در سال 1376 تفحص شد و در گلزار شهدای شهر قزوین به خاک سپرده شد.


یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن