تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836795714
کلت توی جیبم جا نمی شد! / ترس دولت باعث ملی شدن نفت شد
واضح آرشیو وب فارسی:شفاف: سال های ١٣٣٠ و ١٣٣١ گفت وگو و خشونت همراه هم بود، عقیده ها ابراز می شد اما گویی تبادل نظری صورت نمی گرفت.گفتمان سیاسی به شکل مدرن وجود نداشت، درواقع عصر گفت وگوی همراه با خشونت بود. ایران در همان سال ها در تب وتاب...سرویس سیاسی شفاف: سال های ١٣٣٠ و ١٣٣١ گفت وگو و خشونت همراه هم بود، عقیده ها ابراز می شد اما گویی تبادل نظری صورت نمی گرفت. گفتمان سیاسی به شکل مدرن وجود نداشت، درواقع عصر گفت وگوی همراه با خشونت بود. ایران در همان سال ها در تب وتاب ملی شدن صنعت نفت می سوخت و همین موضوع بر گستره مشاجرات سیاسی می افزود، قلم ها نیش دار و زبان ها گزنده، هیچ گروهی حاضر به مصالحه نبود. دراین میان، فدائیان اسلام، گروهی مذهبی به رهبری نواب صفوی از طرفداران ملی شدن صنعت نفت بودند و هم زمان پروژه برقراری حکومت اسلامی در ایران را نیز کلید زدند؛ پروژه ای که سرنوشت بسیاری را در تاریخ ایران تغییر داد. محمدمهدی عبدخدایی یکی از کسانی است که به دلیل مناسبات خانوادگی و تربیتی، سرنوشتش به این گروه گره خورده است، اولین بار تصویر نواب را در روزنامه های سیاه وسفید آن دوران دیده و پس از حضور رهبر فدائیان اسلام در منزل پدری، نواب مراد شد و عبدخدایی مرید. عبدخدایی؛ نواب را در ٩سالگی دید و شش سال بعد در ١٥سالگی به درخواست مرادش، کلت به دست گرفت و به حسین فاطمی شلیک کرد. کم سن وسال بود، خودش می گوید کلت در جیبش جا نمی شد، اما معتقد است به بلوغ معنوی رسیده بود. از نحوه آشنایی تان با شهید نواب صفوی بگویید؟ برای اولین بار کجا ایشان را دیدید؟ من شهید نواب صفوی را در اسفند سال ١٣٢٤ زمانی که به منزلمان آمدند، ملاقات کردم، در آن زمان ٩ساله بودم، شهید نواب صفوی به دلیل مضروب کردن احمد کسروی از تهران به مشهد نزد پدرم آمده بود. پدرم آیت الله غلامحسین تبریزی، امام جمعه قبل از انقلاب در مشهد بود. ایشان سال ها قبل با احمد کسروی هم حجره بود، بااین حال، در آن زمان نسبت به کسروی و باورهای او بسیار بدبین بود، به همین دلیل وقتی کسروی نشریه «پرچمش» را منتشر کرد، پدرم در مشهد نشریه «تذکرات دیانتی» را به راه انداخت و در منزل ما مقالاتی علیه کسروی می نوشت، نشریه «تذکرات دیانتی» نشریه ای مذهبی بود، بنابراین من از طریق پدرم با آثار کسروی آشنا شدم و در کار انتشار و توزیع نشریه هم به پدرم کمک می کردم. مثلا در دسته بندی نشریه، صدتا ٣٠شاهی، یا مثلا یک قران و ١٠ شاهی پدرم به ما می داد. آن موقع دستگاه چاپ این طور مدرن نبود که خودش تا کند. این گونه من با روزنامه ها آشنا شدم. یک روز در روزنامه «مردم» ارگان حزب توده عکس شهید نواب صفوی را دیدم، در زیر عکس نوشته بود «نواب صفوی و هوچی گری های او در پایتخت». من برای اولین بار تصویر ایشان را در این نشریه دیدم، اسفند سال ٢٤ به مدرسه می رفتم، در خانه ما زده شد و دیدم شخصی که آمده همان سیدی است که عکسش را در روزنامه مردم دیده بودم. با لحنی خاص گفت آقاجان خانه هست؟ گفتم بله، گفت بگو نواب است. به پدرم گفتم، پدرم گفت بیرونی را باز کن ببین صبحانه خورده یا نخورده است. ایشان گفت صبحانه نخورده ام. مادر دوم من صبحانه ای را برای ایشان آماده کردند، ظهر که آمدم پدرم، ایشان را به یک علی آقای ضیا نامی سپرده بود که از افراد نیک مشهد بود تا ایشان را حفظ کند. آقای نواب وقتی در دادگستری تهران یقین پیدا کرد که احمد کسروی کشته شده است حرکت کرده و به مشهد آمده بود و در تهران از دوستانش پرسیده بود که اگر به مشهد بروم منزل چه کسی بروم، به او گفته بودند یک حاج شیخ قاسم تبریزی هست که می توانی به منزل او بروی. به همین جهت آدرس را گرفته و مستقیم به منزل ما آمده بود. ظهر هنگام ناهار پدرم از ایشان خواستند تا از حیاط عبور کنند تا خانواده ایشان را ببینند، هنگام عبور از حیاط مادر دوم من گفت، من چهره علی اصغر را در چهره این سید می بینم. خب تصور کنید این کلام چه تأثیری بر من گذاشت. شما ٩ ساله بودید که شهید نواب صفوی را دیدید، ارتباط بعدی شما با حلقه فدائیان اسلام به چه شکل صورت گرفت؟ پیش از آن باید کمی فضای تهران در آن شرایط را برای شما شرح دهم. سال ١٣٢٩ که به تهران آمدم جریان ملی شدن صنعت نفت به یکی از داغ ترین موضوعات روز تبدیل شده بود، مرحوم آیت الله کاشانی که خانه شان در پامنار بود، جلساتی را تشکیل می دادند و رهبری مذهبی نیروهایی که هدفشان ملی شدن صنعت نفت بود را برعهده داشتند، در مقابل دکتر مصدق رهبری سیاسی این جنبش را برعهده داشت و مرحوم نواب صفوی هم در این میان رهبر اجرائی این جریان بود، پس از سخنرانی رزم آرا در مجلس مبنی بر اینکه ملت ایران توانایی تولید یک «لولهنگ» (آفتابه) را ندارد و این که باید اداره نفت را به انگلیسی ها داد، سید عبدالحسین واحدی، نفر دوم گروه فدائیان اسلام، روز یازدهم اسفند ماه ۱۳۲۹ جلوی مسجد شاه، سخنرانی کرد و فریاد زد که نفت ایران متعلق به ملت ایران است و هیچ بیگانه ای حق تصرف در آن را ندارد، اگر رزم آرا تا سه روز دیگر استعفا ندهد، او را از صحنه روزگار محو خواهیم کرد. خوب به خاطر دارم ایشان گفتند: «ما مسلسل را می جوییم و تفاله های آن را بیرون می اندازیم، رزم آرا برو، وگرنه روانه ات می کنیم». در همان زمان آیت الله فیض در ١٤ اسفند ١٣٢٩ وفات یافتند و دولت برای ظاهرسازی مذهبی مجلس ختمی برای ایشان در مسجد شاه برگزار کرد. من در آن زمان در ناصرخسرو دست فروشی می کردم، چون به مناسبت هفته دولت همه دست فروش ها را جمع آوری کرده بودند من به مسجد شاه آمدم، جایی که مجلس ختم آیت الله در آن برگزار شده بود، در تالار مسجد شاه علی رزم آرا در حال عبور از آنجا ناگهان چشمانش به چشمان من افتاد، هنوز نگاهش را فراموش نکرده ام، وقتی رزم آرا وارد حیاط شد صدای شلیک سه گلوله بلند شد، در آن دوران مردم زیاد عادت به الله اکبرگفتن نداشتند، اما عده ای الله اکبر گفتند، گروهی دیگر دست زدند، سربازان ریختند و مردم را متفرق کردند، ظهر در بازارچه مروی قهوه خانه ای بود که رادیو داشت، به آنجا رفتیم و از رادیو شنیدیم که سپهبد رزم آرا توسط شخصی به نام عبدالله واحد رستگار مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد. شب هنگام رادیو اعلام کرد که نام اصلی کسی که رزم آرا را کشته است خلیل طهماسبی است. ١٨ اسفند ١٣٢٩ لایحه ای تقدیم مجلس شد که متن آن به این قرار بود، به خاطر سعادت ملت ایران نفت در سراسر ایران ملی اعلام می شود، همان نمایندگانی که به رزم آرا رأی اعتماد دادند، همان ها به ملی شدن صنعت نفت ایران رأی مثبت دادند. یعنی منظور شما این است که ترس دولت باعث ملی شدن نفت شد؟ بله، دلیلش این بود که در ١٨ اسفندماه نواب صفوی برای تمام نمایندگان مجلس با خط قرمز نوشت، اگر به ملی شدن صنعت نفت ایران رأی ندهید، سرنوشت شما همچون سرنوشت رزم آرا خواهد بود. در ٢٤ اسفند مجلس شورای ملی و در ٢٩ اسفند مجلس سنا طرح مزبور را تصویب کرد، به همین دلیل روز ٢٩ اسفند روز ملی شدن صنعت نفت ایران نام گرفت. عکس العمل فدائیان اسلام بعد از ترور رزم آرا چه بود؟ فدائیان اسلام رسما اعلام کردند که رزم آرا را به فرمان خدا کشتند، نواب صفوی نیز اعلامیه ای داد با این مضمون، اعلام ما به دشمنان اسلام و غاصبان حکومت اسلامی ایران، شاه و دولت، رزم آرا به فرمان خداوند کشته شد. در این میان روزنامه نبرد ملت نیز نوشت؛ رزم آرا به جهنم رفت و خائنین به دنبال او رهسپار می شوند. حقیقتا جو عجیبی بود، نفت ملی شد، البته از پشت پرده خبر نداشتیم، حسین علاء نخست وزیر شد. در سال ١٣٣٠ نواب صفوی اعلامیه دیگری داد و در آن اعلام کرد که نخست وزیری ملت ایران شایسته اعلاء نیست، او فورا باید برکناری خویش را اعلام کند. اعلاء استعفا کرد و مصدق در ١٣ اردیبهشت به نخست وزیری رسید. پس با توجه به گفته های شما فدائیان اسلام در مورد ملی شدن صنعت نفت و همچنین نخست وزیری دکتر مصدق نقش کلیدی ایفا کردند. پس چرا پس از روی کارآمدن دکتر مصدق، فدائیان اسلام با او و جبهه ملی اختلاف پیدا کرد. مگر اهداف مشترکی در میان نبود؟ شهید نواب صفوی بر این باور بودند که در به روی کار آمدن دکتر مصدق توافقی میان جبهه ملی و دربار منعقد شده و به همین دلیل فشار دولت برای بازداشت فدائیان اسلام افزایش یافته است. به عبارت دیگر شاه و جبهه ملی به توافق رسیدند تا دولت تشکیل دهند، دولتی که زیانی به دربار نزند، این مسئله ای است که حتی علی شایگان از نمایندگان جبهه ملی نیز زمانی که پس از انقلاب از آمریکا به ایران آمد، به آن اشاره کرد. دکتر مصدق معتقد بود که باید با شاه همکاری کرد، به عقیده شهید نواب و فدائیان اسلام حاصل این همکاری قربانی کردن اسلام بود. چرا زمانی که اعضای جبهه ملی از زندان آزاد شدند، اعضای مرتبط به فدائیان اسلام در زندان باقی ماندند؟ شهید نواب صفوی حتی با خبرنگار آسوشیتدپرس مصاحبه ای انجام دادند و اعلام کردند که من، مصدق و جبهه ملی را به محکمه ملی دعوت می کنم. در این میان نقش دکتر فاطمی چه بود؟ چرا گروه فدائیان اسلام او را هدف قرار دادند؟ یکی از بزرگ ترین اشتباه های مصدق واسطه قراردادن دکتر فاطمی میان جبهه ملی و دربار بود. دکتر فاطمی زمانی که از بیمارستان مرخص شد از شاه نشان افتخار گرفت. به عقیده شهید نواب صفوی رابطه هماهنگی میان جبهه ملی و دربار دکتر فاطمی، وزیر خارجه دکتر مصدق بود؛ کسی که زمینه را برای تحت فشار قراردادن اعضای گروه فدائیان اسلام فراهم کرده بود. ولیکن ما هیچ کجای تاریخ نداریم که فدائیان اسلام با دربار پهلوی کوچک ترین همکاری ای داشته باشد. اما دکتر فاطمی یکی از بزرگ ترین دشمنان شاه بود. اولا نباید وقایع سال ١٣٣٠ را با سال ١٣٣٢ مقایسه کنیم. ما تاکنون درباره حوادث سال ١٣٣٠ صحبت می کردیم. مصدق را جلال امامی که یکی از حامیان سرسخت سلطنت بود، به شاه معرفی کرد و متعاقبا همراهان او نیز طرفداران سلطنت بودند، اما فدائیان اسلام خواهان برگزاری حکومت اسلامی بودند. در سال ١٣٣٢ پس از برملاشدن کودتا و فرار شاه، در ٢٦ مرداد مصدق اعلام می کند که کودتا شکست خورده، دکتر فاطمی دربار را مهر و موم می کند، به تمام سفرای خارجه نامه می نویسد که شاه ایران فرار کرده است و همچنین طی مقاله ای اعلام می کند دربار پهلوی روی دربار فاروق را سفید کرد. پس از کودتای ٢٨ مرداد بود که دکتر فاطمی دستگیر و اعدام می شود. به عقیده من اعدام او را باید بر مبنای غرایض شخصی قلمداد کرد. به همین دلیل از یک طرف می بینیم که پیش از کودتای ٢٨ مرداد او از شاه نشان همایونی دریافت می کند، اما پس از وقابع ٢٥ مرداد در میدان بهارستان حاضر شده و می گوید من هیچ گاه این نشان را آویزان نکردم، چطور می شود که کسی که نمی خواهد نشانی را آویزان کند با مصدق راهی دربار می شود، چطور می شود که پس از مرخصی از بیمارستان به سمت وزیر خارجه کشور منصوب می شود. بهتر است به مسئله ترور دکتر فاطمی بپردازیم، چه شد شهید نواب صفوی، شما را برای انجام این وظیفه انتخاب کرد؟ به این دلیل که من با وجود سن کم به خوبی بحث و مسائل را تحلیل می کردم. در جلساتی که به صورت آزاد در سال ١٣٣٠ برگزار می شد، در مورد بسیاری از مسائل استدلال های درستی ارائه می کردم، به همین دلیل تقریبا در این جلسات با وجود سن کم ام نقشی محوری داشتم. زمانی که به اتهام ترور دکتر فاطمی به دادگاه رفتم، یک روزنامه ایتالیایی درباره من نوشت: «این نوجوان ١٥ ساله با دفاعی که از خود کرد، نشان داد که فدائیان اسلام زنده اند و به فعالیت خود ادامه خواهند داد». وقتی برای این مأموریت انتخاب شدید، چه احساسی داشتید؟ می خواستم شهید شوم، در یک عالم معنوی سیر می کردم، اصلا به مادیات دنیای زمینی توجهی نداشتم. این هم به دلیل سوابق کودکی من بود. در سال ١٣١١ پدرم از تبریز به دلیل خصومت با رضاشاه تبعید شد و او در سال ١٣٠٧ جزء برجسته ترین روحانیون مخالف قانون کشف حجاب رضاشاه بود. من از ٩ سالگی با مسائل سیاسی که در خانه مطرح می شد به خوبی مأنوس شده بودم، می دانید که یک کودک در چنین سنی مسائل را به خوبی فرامی گیرد، من بیست ماه بعد از اینکه به تهران آمدم دکتر فاطمی را هدف قرار دادم. در همان زمان من تحلیل سیاسی می کردم. دفاعیات من در ارتباط با پرونده دکتر فاطمی موجود است. برخی بر این باورند که نوجوان ١٥ ساله چه درکی دارد؟ شما به نوجوانان سال ٣٠ مراجعه بکنید، علاوه براین، چنان چه فرزندان روحانیون مخالف دربار را که پدران شان سابقه ای طولانی در درگیری با دربار داشتند، بررسی کنید، به این نتیجه خواهید رسید که آنها به بلوغ شرعی دست یافته اند؛ منظور من رشد جسمی نیست. از وقایع مربوط به روز ترور دکتر فاطمی بگویید، چه اتفاقی افتاد؟ سنم کم بود و شرایطم طوری بود که کلت در جیبم جای نمی گرفت، به همین دلیل یک جیب با چلوار دوختند و اسلحه را در آن جا دادند. قرار شد در این کار آقای گل دوست هم برای خبر بردن همراه من باشد. من فقط یک اسلحه داشتم. همراه آقای گل دوست با اتوبوس آمدیم تا شمیران و از شمیران هم به دربند و سر قبر ظهیرالدوله رفتیم. آقای نیک پورنائینی، همراه دکتر فاطمی بود. در همان حال من آمدم بالای قبر محمد مسعود روزنامه نگار ایستادم. دسته گلی روی قبر مسعود گذاشته بودند. نیک پورنائینی به من گفت: بچه بیا پایین. من آمدم پایین. آرام اسلحه را کشیدم و به طرف دکتر فاطمی گرفتم و ماشه را چکاندم. این ماجرا در ۲۶ بهمن سال ۱۳۳۰ ساعت سه یا سه ونیم بعدازظهر اتفاق افتاد. فقط یک گلوله شلیک کردم و اسلحه را انداختم زمین و آمدم کنار. جمعیت از هم پاشید؛ با صدای گلوله، یک عده فرار کردند و من ناظر جریان بودم. آن لحظه کسی هم نیامد مرا دستگیر کند. یک جگرکی بود توی تجریش به اسم عباس گودرزی -که چندی قبل فوت کرد- وقتی دید اسلحه روی قبر محمد مسعود افتاده، خم شد اسلحه را بردارد، در همان وضعیت بود که مردم ریختند سر او. عباس گودرزی را دو روز بازداشت کردند. درحالی که مردم داشتند او را می زدند، من شروع کردم به تکبیر گفتن. جمعیت برگشت به سمت من و شروع به زدن من کردند. من فریاد می زدم: الله اکبر، الله اکبر، الاسلام یعلو و لایعلی علیه. وقتی من این شعارها را دادم آنهایی که سر قبر مسعود بودند، متوجه شدند این تیراندازی از طرف من بود. آنها مرا کتک می زدند و من الله اکبر می گفتم. خیلی از دماغ من خون آمد تا پاسبان ها ریختند و مرا روی دست بلند کردند و از میان جمعیت بیرون کشیدند و به کلانتری شمیران بردند. متأسفانه در آن زمان آقایان اخلاق مطبوعاتی هم نداشتند؛ پدر من از آن واقعه بی خبر بود، فردای این حادثه روزنامه «باختر امروز» در مقاله ای پدر من را به عنوان جاسوس انگلیس جلوه داد. آذری های تهران به خانه آیت الله کاشانی ریختند. به آیت الله کاشانی موضوع را گفتند. آیت الله کاشانی به این موضوع شکایت کردند که هم اکنون نامه اش موجود است. از آن زمان به بعد روزنامه باختر امروز دیگر اهانت نکرد. زمانی که بازداشت شدم، شناسنامه ای داشتم که متعلق به برادرم بود، به همین دلیل می خواستند من را به دادگاه جنایی بفرستند؛ برادری داشتم به نام ابوالحسن که فوت کرد. من متولد سال ١٣١٥ هستم. شناسنامه او را به من دادند، در ابتدا وقتی رفتم دادگاه، چون براساس شناسنامه برادرم محاکمه می شدم، تصور بر این بود که من ١٨ ساله هستم، در همان زمان پدرم نامه ای نوشت و همچنین پزشکی قانونی نیز مرا معاینه کرد و مشخص شد من ١٥ ساله ام. از اتفاقاتی که پس از بازداشت برای شما افتاد بگویید؟ من را تحویل شهربانی دادند، در آن زمان سرلشکر کوپال رئیس شهربانی، تا مرا دید، این شعر را زیر لب زمزمه کرد: «اگر تیغ عالم بجنبد ز جای، نبرد رگی، تا نخواهد خدای» من با همان سن کم در پاسخ گفتم، «گر نگهدار من آن است که من می دانم، شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد». بازجوی من بیگی بود، وقتی به او گفتم عبدخدایی هستم، باورش نمی شد و تصور می کرد نام مستعار من است، وقتی متوجه شدند پسر یک روحانی هستم شبانه به مشهد رفتند و شناسنامه را نگاه کردند، آن شب میان من و سرلشکر کوپال سخنان زیادی رد و بدل شد، طوری که سرلشکر به دربار گفته بود که شیربچه شان را گرفتیم. در آن زمان من حقیقتا در یک دنیای دیگر سیر می کردم، در دنیای معنوی نه در دنیای زمینی، من را مدتی در آگاهی نگه داشتند، بعد رفتم جایی که الان «موزه عبرت» شده، پس از آن من را به کاخ دادگستری فرستادند، و در نهایت محاکمه شدم و ٢٠ ماه حبس شدم. ٢٨ مرداد شد، در این مدت تمامی جبهه ملی ها را آزاد کردند، جز من، چون من مخالف دربار بودم، الان اگر به پرونده من نگاه کنید خواهید دید که در حکم من که نوشته به نام نامی اعلیحضرت همایون، من بالای آن نوشتم به نام نامی صاحب جلاله امام زمان مهدی(ع)، در دادگاه در پاسخ به این سؤال که چرا این کار را کرده ام، گفتم که ما اعلیحضرتی به غیر از امام زمان نمی شناسیم. آقای عبدخدایی، پس از سال ها مبارزه و تحمل حبس و زندان، مطمئنا تجربیات زیادی را در حوزه سیاست کسب کردید، اگر با تجربیات کنونی خویش به سال ١٣٣٠ بازگردید، باز هم حاضرید دکتر فاطمی را ترور کنید؟ ببینید، هر عملی را باید در ظرف زمانی خود سنجید، با توجه به تجربیاتی که دارم می توانم بگویم نسبت به گذشته پشیمان نیستم، من روزی با چشمان خود دیدم رزم آرا پشت تریبون ملت قرار گرفت و با صراحت هرچه تمام تر گفت، مردم ایران عرضه ساختن یک «لولهنگ» را ندارند، اما امروز محمدجواد ظریف با شش کشور دنیا رودررو نشسته و برای احقاق حق ما مقابله می کند. اکنون ما کشوری باثبات و قدرتمند داریم و برخلاف تصور شاه دیگر برده کشوری نیستیم. آیا می توانید دکتر فاطمی را در یک جمله خلاصه کنید؟ دکتر فاطمی ٢٥، ٢٦ و ٢٧ مرداد مرد آب دیده ای شد، اما به دلیل اطمینان به شاه، به دلیل تندروی ها و مخالفت هایش با دربار، سرنوشت اعدام برایش رقم خورد.
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفاف]
[مشاهده در: www.shafaf.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]
-
گوناگون
پربازدیدترینها