تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820813166
فرصت ها و چالش های حضور نظامی روسیه در سوریه برای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: محمدابراهیم ترقی نژاد/ مدت ها بود که خبرها حکایت از حضور نظامی روسیه در سوریه داشت تا آنکه از هفته گذشته روس ها حضورشان را در سوریه به صورت مستقیم اعلام کردند و گفتند که مسکو حملاتش را در راستای بمباران هوایی مواضع داعش و دیگر گروه های تروریستی آغاز کرده است. از آن هنگام، امریکایی ها ابتدا به ابراز نگرانی پرداختند و پس از آن سکوت کردند. با این حال، با وجود اینکه جمهوری اسلامی ایران نیز از اقدامات روسیه در سوریه استقبال کرده است، گروهی اعتقاد دارند که حضور مستقیم مسکو در این بحران نه تنها می تواند موجب تغییر صحنه میدانی در سوریه شود بلکه می تواند موجب تغییر سیاست های ایران در سوریه هم باشد. درباره تاثیر اقدامات روسیه در سوریه و سیاست های ایران در این باره گفت وگویی با جهانگیر کرمی، استاد دانشگاه تهران داشته ایم که در ادامه می آید. با آغاز اقدامات مستقیم نظامی روسیه در سوریه شاهد مخالفت جدی از سوی امریکا با این عمل نبوده ایم. آیا سکوت نسبی امریکا در برابر این اقدامات، به معنای تایید این راهبرد درباره سوریه است؟ نکته نخستی که باید درباره این مساله اشاره کنم این است که مقامات امریکایی به هیچ وجه اقدامات تهران و مسکو را در سال های اخیر و اقدامات کنونی شان را تایید نکرده اند بلکه ضمن اعتراض و نکوهش این اقدامات سعی کرده اند تا به نوعی به صرف یک اعتراض دیپلماتیک بسنده کنند. دلیل این اعتراض دیپلماتیک هم بعضا برای دلگرمی دادن به دوستان و متحدان منطقه ای شان است اما هیچگاه این اعتراضات به اقدامی فراتر از آن افزایش نیافته است. دلیل این نوع برخورد امریکایی ها چیست؟ رضایت ضمنی آنها از اقدامات ایران و روسیه یا ناتوانی در برخورد با آنها؟ امریکا در زمان باراک اوباما در خاورمیانه سیاست موازنه گرایی را دنبال می کند و نه سیاست دخالت مستقیم را که در دوره جرج بوش دنبال می شد. این سیاست بیش از هر کجای دیگری در سوریه مشاهده می شود. از طرف دیگر، دولت اوباما نه ادعای دخالت در موضوع سوریه را دارد و نه از این آمادگی برخوردار است تا در این موضوعات دخالت کند و حتی می توان گفت که امریکا مسائل خاورمیانه و به ویژه سوریه را به متحدان خود واگذار کرده است و جز پشتیبانی دیپلماتیک، کار دیگری انجام نمی دهد زیرا از نگاه دولت امریکا، مساله سوریه جزو مسائل و اولویت هایی نیست که منافع و امنیت ملی اش را مورد تهدید قرار دهد. از سوی دیگر، اقدامات مسکو که با درخواست و دعوت دولت بشار اسد صورت می گیرد، با نوعی مشروعیت بین المللی و داخلی و در چارچوب حقوق بین المللی صورت می گیرد، پس می توان این برداشت را داشت که امریکا این نوع از مداخله را که با هدف مبارزه با تروریسم است، پذیرفته است. دعوتی هم که از سوی مقامات امریکایی از ایران و روسیه برای حل مساله سوریه می شود، در این چارچوب است؟ امریکا از ابتدا درگیر مساله سوریه نشد هرچند که متحدان امریکا در منطقه تلاش کردند تا پای امریکا را نسبت به این مساله باز کنند و شما این تلاش را می توانید در برهه های مختلف و به ویژه در سال 2013 که دولت بشار اسد متهم به استفاده از سلاح شیمیایی شده بود، مشاهده کنید. اوباما در آن زمان به شدت تحت فشار برای اقدام نظامی علیه سوریه بود ولی طرح روس ها در خلع سلاح شیمیایی سوریه بهانه حمله را از امریکا گرفت. از طرفی باید متوجه باشیم این مساله در اولویت های راهبردی امریکا نیست. با این وجود، امریکایی ها دوست داشتند که دولتی مانند دولت روسیه در قالب ائتلاف مبارزه با تروریسم علیه داعش و دیگر گروه های تروریستی وارد عرصه عمل شود ولی دولت روسیه با این بهانه که این ائتلاف به دعوت دولت سوریه نیست، آن را غیرقانونی برشمرد و حاضر به مشارکت نشد. از سوی دیگر، روس ها با توجه به برداشت جدید از تحولات منطقه وارد عرصه عمل شده اند. آیا این دخالت نظامی روسیه و پیشروی سیاسی ای که روسیه در پرونده سوریه دارد، می تواند در منطقه به ضرر ایران باشد؟ به نظر می آید که حفظ حکومت بشار اسد، حفظ تمامیت ارضی سوریه و عدم تجزیه این کشور و از طرفی عدم به قدرت رسیدن گروه های تروریستی و در شرایطی خاص، انتقال مسالمت آمیز قدرت به یک دولت معتدل ملی برای ایران و روسیه اهمیت دارد و به این دلیل، اگر اقدامات کنونی روسیه در سوریه در این جهت صورت بگیرد، آن اقدامات کاملا همراستا با خواست ایران است زیرا این اقدامات هم به حفظ دولت بشار اسد منجر می شود و هم به تضعیف تروریست ها می انجامد، ولی نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که این مساله علاوه بر مثبت بودن قضیه می تواند در آینده محدودیت هایی را هم برای ایران ایجاد کند. آیا تهران و مسکو در این باره و اینکه جانشین بعدی بشار اسد چه گروه یا کسانی باشند، تفاهم دارند؟ نخستین گزینه هر دو کشور، حفظ دولت فعلی بشار اسد است. این گزینه بهترین گزینه برای تهران و مسکو است زیرا معلوم نیست بعد از بشار اسد چه اتفاقی بیفتد. با این وجود، اگر راه حلی پیدا شود که موجب حفظ منافع ایران و روسیه در سوریه باشد و حداقل خواست آنها رعایت شود، یعنی مسائلی نظیر عدم تجزیه کشور سوریه، انتخاب دولت توسط ملت سوریه و عدم به قدرت رسیدن تروریست ها، هم ایران و هم روسیه از این راه حل استقبال می کنند. ارزیابی ایران از اقدام روس ها در سوریه چیست؟ ایران استقبال کرده است و پیش از این هم، مقامات روس گفته بودند که در این باره با مقامات ایران، عراق و سوریه هماهنگی هایی انجام داده اند. آیا احتمال دارد که ایران هم به صورت رسمی در سوریه حضور نظامی پیدا کند؟ ترجیح ایران این است که در مساله سوریه حضور نظامی رسمی پیدا نکند و فقط به مسائل مستشاری و برخی کمک های دیگر بسنده کند اما اگر فضای سوریه پیچیده تر شود و دولت سوریه هم به صورت رسمی از ایران درخواست کند، ایران هم در این باره حضور نظامی پیدا می کند. اقدام روسیه در سوریه زمانی صورت گرفت که ترکیه حملاتی را نسبت به کردهای سوریه داشت. این کردها با دولت بشار اسد همراه نبودند و با داعش نیز نبردهایی داشتند. این اقدامات ترکیه و مداخلات نظامی باعث حضور نظامی روسیه شد. درباره ایران نیز اگر دخالت های نظامی در سوریه توسط دیگر قدرت ها افزایش یابد، ممکن است ایران حضوری عینی در سوریه داشته باشد. چرا عربستان و کشورهای عربی حامی امریکا در برابر این عملکرد روس ها در سوریه که به نوعی همراستا با سیاست های ایران است، سکوت کرده اند؟ نکته نخست اینکه شرایط دولت سوریه با قبل تفاوت پیدا کرده است. همه کشورهای غربی دیگر اصراری برای رفتن بشاراسد ندارند و حتی ترک ها و قطری ها نیز اذعان هایی را مبنی بر اینکه ضرورتی بر رفتن بشاراسد نیست داشته اند و پذیرفته اند که دولت بشار اسد به سادگی سقوط نمی کند و اگر هم دولت کنونی سقوط کند، آینده خطرناکی برای این کشور رقم خواهد خورد. البته در این مدت لابی های ترک ها و اعراب فعال خواهند شد تا از طریق افکارعمومی به اوباما فشار بیاورند تا اقدامی در برابر روسیه انجام دهد. با این وجود، آیا امکان تغییر سیاست از سوی ایران درباره سوریه امکان پذیر است؟ اقدام دولت روسیه با استقبال ایران مواجه شده و خوشایند ایران است، هرچند همان طور که گفتم ممکن است در آینده محدودیت هایی را برای ایران ایجاد کند. به عبارت دیگر، در پروسه صلح و انتقال ساختار آینده ممکن است روس ها با استفاده از کارت سوریه به دنبال امتیازگیری های جدیدی باشند و بخواهند مسائل دیگری مانند اوکراین را هم مطرح کنند. با این حال، در مجموع اقدام روسیه به زیان ایران نیست زیرا اگر اردوغان و حزب عدالت و توسعه در انتخابات بعدی بتوانند پیروز شوند و به تنهایی تشکیل دولت بدهند، آن هنگام اردوغان فشارهای جدی تری را به دولت کنونی سوریه وارد می کند. در آن شرایط حضور روس ها در سوریه عامل بازدارنده ای برای ترک ها است. اخیرا روس ها از تشکیل یک کمیته بین المللی بحران با حضور ایران، امریکا، روسیه، ترکیه، عربستان و مصر خبر دادند. این طرح سیاسی روس ها شدنی است؟ روسیه در ماجرای سوریه نشان داده است که قدرت جمع کردن دیدگاه های دو طرف یعنی هم ایران و بشار اسد و حزب الله و هم طرف های غربی و عربی و ترکیه را دارد. هم اینک نیز روس ها با هر دو طرف رابطه دارند و به صورت دوجانبه با آنها به رایزنی می پردازد. آنها در این مدت رایزنی های فشرده ای با امریکا و همچنین عربستان و ترک ها داشته اند. رایزنی های شان نیز با ایران برقرار بوده است. نکته ای را که باید در این باره بیان کنم این است که دولت سوریه نیازمند نقش آفرینی است، یعنی آنها فضای سوریه را فضای خروج از بحران های ناشی از اوکراین می دانند و برای همین ممکن است در آینده این مساله برای ایران محدودیت ایجاد کند. آیا با تشکیل این گروه با حضور همه طرف ها، شرایط برای گفت وگوی ایران با دیگر طرف هایی که در این مدت درباره سوریه رایزنی نکرده اندمانند عربستان و امریکا فراهم می شود؟ بله، احتمال این مساله وجود دارد. تشکیل این گروه نخستین قدم می تواند محسوب شود ولی تشکیل آن نیازمند همراهی و همکاری ترک ها و عربستان است چون غرب مشکلی ندارد.
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها