واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی، دو مرجع رسیدگی کننده به برجام تا قبل از اجرایی شدن آن هستند. سند توافق وین که به امضاء نمایندگان رسمی هفت کشور درگیر مذاکرات رسیده است، در 5 کشور به غیر از آمریکا و جمهوری اسلامی ایران، در همان روز امضاء توافق در 23 تیرماه 1394 رسمیت یافت. تکلیف رسیدگی به توافق وین در آمریکا با آنکه با چالش های جدی روبرو بود اما از همان ابتدا، دارای روندی کاملا روشن بوده است. نکتة اول: از موفقیتهای جمهوری اسلامی ایران در امضاء سند برجام، ایجاد گسل برجام در بدنه تصمیم گیری آمریکا می باشد. این گسل، زلزله های مخربی را در هژمونی آمریکا موجب شده است. با این همه، پس از توافق اولیه وین ما نیز در مراحل ابتدایی رسیدگی به این سند، دچار اندک آسیب هایی شده ایم که بدون آسیب شناسی، موجبات ایجاد یک گسل جدید در بدنه نظام های اجرایی و قانون گذاری در وهلة اول و در وهلة دوم در صحنة رسانه های جمعی و خدای ناخواسته در سطح اجتماع فراهم می شود. نکتة دوم: مواجهة کاملا اتفاقی و غیر برنامه ریزی شده وزیر امور خارجة ارزشی جمهوری اسلامی ایران که ایشان بارها مورد تفقد رهبر معظم انقلاب قرار گرفته اند با اوباما، واکنشها و بازتابهایی را در صحنه رسانه ای و در بدنه قانونگذاری کشور در پی داشت این خود نمونة کوچکی از زمینه های ایجاد گسل خطرناک در بدنه نظام است. طیف هایی که با تندترین برخوردها و القاب، وزیر امور خارجه را به انواع جرم ها و بی مبالاتی ها منتسب و متهم کردند نشد از خود یکبار سوال کنند که اگر در هر یک از دو طرف یا لا اقل در طرف آمریکایی حتی به قدر ذره ای قصد و برنامه ریزی برای یک مواجهه اتفاقی بوده است، چرا رسانه های مستقل و حتی رسانه های آمریکایی – صهیونیستی در صحنه حضور نداشتند تا حتی یک عکس خبری ساده از این برخورد، تهیه و گزارش کنند تا دلواپسان را در هر دو سمت اقیانوس، برای کوبیدن دولتشان بهتر تجهیز کنند!؟ نظام ما طی دو سال گذشته با اجازة مقام معظم رهبری و نظارت های مستمر بر فرآیند مذاکرات، به دنبال ختم پرونده هسته ای و شکستن چارچوب های تحریم های ظالمانه بوده است تا اگر حتی در وهلة اول به نتیجة ایده آل نرسیم ( که به باور بسیاری از صاحبنظران و با نگاهی واقع نگر، بصورت نسبی به نتیجه ایده آل رسیده ایم)، در وهلة دوم به مرحلة مطلوب دست یابیم. حال باید از دوستان پرسید، در کجای فرمایشات رهبری حکیم انقلاب بدست می آید که ایشان از تیم مذاکره و نتایج بدست آمده ناخرسند و ناراضی اند و آن را مستحق رد شدن می دانند؟ در این باره، چه زیبا رهبری مثال یک قهرمان مسابقات شیرجه را برای کارگزاران نظام بیان فرمودند. «بنده هیات مذاکره کننده را - همین دوستانى که این مدّت این زحمات را بر دوش گرفته اند - هم امین می دانم، هم غیور می دانم، هم شجاع می دانم، هم متدیّن می دانم؛ این را همه بدانند. اکثر حضّارى که اینجا تشریف دارید، از محتواى مذاکرات خبر ندارید؛ اگر شما هم از محتواى مذاکرات و جزئیّات مذاکرات و آنچه در مجالس می گذرد مطّلع بودید، به بخشى از آنچه بنده گفتم، حتماً اذعان می کردید. من البتّه علاوه بر اینها، بعضى از این دوستان را از نزدیک مى شناسم، بعضى را از دور با سوابقشان مى شناسم؛ این ها مردمانى هستند متدیّن و امین؛ اینها امینند؛ قصدشان این است که کار کشور را پیش ببرند، گره را باز کنند و دارند تلاش می کنند براى این کار. انصافاً غیرت ملّى هم دارند، شجاعت هم دارند، در مقابل یک تعداد کثیرى از کسانى قرار می گیرند - که حالا نمی خواهم تعبیرِ متناسب واقعى را بکنم، چون گاهى تعبیرهایى هست که واقعاً شایسته آن تعبیرند امّا خب، مناسب نیست که ما به زبان بیاوریم - و انصافاً در مقابل آنها با شجاعت کامل، با دقّت کامل مواضع خودشان را بیان می کنند، دنبال می کنند و تعقیب می کنند». در بخش بعدی سخنانشان در همین جلسه اظهار داشتند: «بنده با انتقاد مخالف نیستم، عیبى ندارد، انتقاد لازم است و کمک کننده است، منتها این را همه توجّه داشته باشند که انتقادکردن آسان تر از عمل کردن است. عیب هاى طرف مقابل را در آن عرصه اى که قرار دارد، ما راحت مى بینیم، درحالى که خطرات او، دشوارى هاى او، نگرانى هاى او، مشکلات او را انسان نمى بیند. مثل این است که شما کنار یک استخرى ایستاده اید، دارید تماشا می کنید؛ یک نفر هم رفته است روى ارتفاع، از ده مترى می خواهد شیرجه بزند. خب، شیرجه می زند، شما که اینجا کنار استخر ایستاده اید، می گویید هان! این پایش خم شد، زانویش خم شد؛ این یک اشکال. بله، این اشکال است امّا شما زحمت بکشید از این دیوار بروید بالا، سرِ آن ده مترى به آب یک نگاهى بکنید، آن وقت قضاوت بکنید! انتقادکردن آسان است. [البتّه ] این حرف من مانع از انتقاد نشود؛ انتقاد بکنید لکن توجّه داشته باشید که انتقادها با لحاظِ این معنا باشد که آن طرف مقابل بعضى از عیوبى را که ما در انتقادمان ذکر می کنیم ممکن است می دانند، [امّا] خب به این نتیجه رسیده اند یا ضرورتها آنها را به اینجا کشانده یا به هر دلیل دیگرى. البتّه بنده نمی خواهم بگویم اینها معصومند؛ نه، معصوم نیستند؛ ممکن است انسان یک جاهایى در تشخیص، در عمل خطا هم بکند، امّا مهم این است که به امانت اینها و به دیانت اینها و به غیرت اینها و به شجاعت اینها ما اعتقاد داریم». حال باید پرسید که اگر بعضی از ما که ادعای ولایت و پیروی کامل از رهبری را داریم، چرا پا را از حد انتقاد جلوتر می گذاریم و این چنین با تیم مذاکره کننده دشمنی می کنیم و می خواهیم نتایج مذاکرات و سند برجام به شکست کشانده شود!؟ آیا می خواهیم آنچه را که جمهوری خواهان نتوانستند در رد توافق وین برای رژیم صهیونیستی به ارمغان آورند حالا ما خود به دست خود چنین خبط و خطایی کنیم! مسلما هیچکس چنین قصدی ندارد و این دشمنی ورزی ها عمدتا نوعی پرخاشگری غیر مدیریت شده، منبعث از برخی نگرانی هایی است که البته، با تقویت اقتدار و تحکیم هماهنگی ها در داخل، مرتفع خواهد شد. البته متاسفانه برخی از کینه توزی های ابراز شده نیز منبعث از نوعی نادانی و جهالت است، آنجا که مولا علی (ع) می فرمایند: «المرء عدو ما جهله» انسان به آن چیزی که جهل دارد، دشمنی می ورزد. در تحلیل نهایی می توان گفت که تعقل و تدبیر، به موازات عزم و همتهای بلند، نتایج بزرگ و مثبتی را در پی خواهد داشت و چه بسا اگر برنامه ها برای مراحل اجرایی درست تدوین نشود و یا با ضعف و تردید اجرا شود، ضرری به مراتب بیشتر به کشور وارد آید. متاسفانه، مخالفین برجام در داخل کار را به جایی کشانده اند که مرجع عالیقدر آیت الله ناصر مکارم شیرازی طی پیامی خطاب به نمایندگان مجلس در خصوص بررسی برجام، با بیان اینکه خدا نکند مصالح عمومی کشور فدای منافع جناحی شود، اظهار داشتند: مطلعین می گویند هر روز که با شک و تردید سپری می شود مبالغ هنگفتی ضرر به کشور وارد می شود. جمع بندی: همه شرایط گویای آن است که با فرصت دو ماهه در بررسی و آسیب شناسی برجام در هر دو شورا، این توافق مهم باید برای مراحل پس از تصویب برجام به تمام و کمال به کار گرفته شود. بزرگترین پشتوانه برای اجرای مقتدرانه برجام، تصویب برجام با اکثریت قاطع است و این پیام را به دنیا خواهد داد که در صفوف ما با بنیانی مرصوص، راه نفوذی برای آنان نیست. آری، عمده سرمایه برای حفظ نظام اسلامی، حفظ وحدت کلمه و اعتماد به یکدیگر است. پس به قول آن شاعر فقید: «مردمان سر رود، آب را می فهمند. گل نکردندش؛ ما نیز آب را گل نکنیم».
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مردم سالاری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]