واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گزارش اختصاصی مهر از بیروت؛
صبرا و شتیلا؛ زخم کهنه انسان نماهای مدرن بر پیکر بشریت
شناسهٔ خبر: 2930667 - شنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۴ - ۱۴:۳۹
بین الملل > خاورمیانه و آفریقای شمالی
اینجا در قلب بیروت و در کنار خیابان های لوکس و فروشگاه های بزرگ، زخم کهنه ای چشم هر رهگذری را به خود مشغول داشته و قلب هر مسلمانی را به سختی می آزارد. این زخم کهنه جایی نیست جز «صبرا و شتیلا». گروه بین الملل ـ محمد قادری/ حنیف غفاری: «مراقب تردد در صبرا و شتیلا باشید. اینجا اوضاع چندان امن نیست...!»، این نخستین جمله ای است که راننده تاکسی در مدخل ورودی شتیلا بر زبان می راند. جمله ای که روایتی از اتصال «استیصال امروز» و «آلام دیروز» در این منطقه است. گویا کشتاری که صهیونیست ها و فالانژهای لبنانی حدود سه دهه قبل در این منطقه به راه انداختند، علاوه بر جان انسان های بی دفاع آن زمان، زمان حال و آینده آنها را نیز در زیر خاکی سرد مدفون ساخته است... بسیار محتاطانه وارد بازار محلی ورودی شتیلا می شویم، بازاری که اجناس دسته چندم و کهنه به صورتی ناموزون بر روی یکدیگر چیده شده و حتی جداسازی غرفه ها و طبقه بندی آنها نیز نتوانسته است به آن نظمی ظاهری ببخشد. در چهره بیشتر افرادی که در بازار رفت و آمد می کنند غم، اندوه و خستگی مفرطی خودنمایی می کند.
«شادی و نشاط» دو عنصر مفقود شده ای هستند که مدتهاست اثری از آن در چهره نسل دیروز و امروز اهالی صبرا و شتیلا نیست. نسل جدیدی که امروز در این منطقه گذران زندگی می کنند، بازماندگان کشتار بیرحمانه ای هستند که رژیم صهیونیستی به دستور «آریل شارون» ملعون و فالانژهای لبنانی به سرکردگی «سمیر جعجع» به راه انداختند. «محمد» جوان 25 ساله ای است که موفق به گفت و گویی کوتاه با او می شویم. جوانی آفتاب سوخته با رویی تکیده که به قول خود، احساس می کند معادل 50 سال زندگی کرده است! محمد از دردهای امروز شتیلا و صبرا برایمان می گوید: «اینجا احساس می کنی از همه جا جدا هستی. هم از فلسطین و هم از لبنان. حتی ساکنان اینجا به همدیگر نیز اعتماد ندارند. نزاع و دعوا در اینجا موضوعی عادی است...!
کشتار صبرا و شتیلا اما؛ از تاریخ 16 تا 18 سپتامبر سال 1982 میلادی، یعنی حدود 33 سال قبل به وقوع پیوست. کشتاری که در محدوده کنترل نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی و توسط سمیر جعجع و عوامل وی صورت گرفت. در آن فاجعه، بیش از 3000 زن و مرد و کودک پناهنده فلسطینی جان خود را از دست دادند. «ایلی حبیقه»، یکی دیگر از سرکردگان فالانژهای لبنانی که هدایت این عملیات را بر عهده داشت، هشت سال بعد و در سال 1990 به عنوان وزیر در کابینه لبنان حضور پیدا کرد. امروز بازماندگان صبرا و شتیلا سایه کشتار سال 1982 را بر سر خود احساس می کنند. محمد این موضوع را به صورتی واضح و البته تلخ برای ما تشریح می کند: «من زمانی به دنیا آمدم که کشتار وحشتناک صبرا و شتیلا به پایان رسیده بود. با این حال این کشتار همچنان با ما و خاطرات و امروز و آینده ماست. گویا هر روز صدای آن کشتار را در این منطقه می شنویم. کسانی که قبل از ما به دنیا آمده و کشتار را درک کرده اند هم با گذشت این همه سال هنوز وضعیت خوبی ندارند. یادآوری فاجعه ای که به راحتی به فراموشی سپرده شد همچنان برای ما سخت است...»
در واقع؛ فالانژهای لبنانی و کتائب در سال 1982 نطفه ای را در صبرا و شتیلا کاشتند که محصول آن، تفرقه و ناامنی امروز در لبنان است. به عبارت بهتر، سمیر جعجع و همراهانش در ماورای کشتار سال 1982 به دنبال هدف وقیحانه ای دیگر به نام ایجاد نفاق و چنددستگی در لبنان بودند. امثال سمیر جعجع به خوبی می دانند که «لبنان یکپارچه و امن» محیط و بستری نیست که زیست و حیات سیاسی آنها را در بیروت تامین کند. بی دلیل نیست که سلاح فالانژهای لبنانی بر خلاف سلاح مقاومت نه تنها در خدمت تامین امنیت لبنان نیست، بلکه در خدمت تل آویو و دیگر حامیان ایجاد رعب، وحشت، ناامنی و چند دستگی در بیروت است.
پس از گفت و گویی کوتاه با محمد ترجیح می دهیم سریعا از شتیلا خارج شویم. هیچ یک از مشاهده محیط و افراد حاضر در آن حس خوبی نداریم. ناامنی و بعضا بزهکاری های امروز در صبرا و شتیلا محصول توطئه و کشتاری است که دیروز در آن به وقوع پیوسته است. صبرا و شتیلا نمونه بارز مکانی است که کودکان و جوانان امروز آن در زندگی روزمره خود، خواسته یا ناخواسته هزینه تلخ و طاقت فرسای گذشته خونینی را پرداخت می کنند که انسان نماهای عصر مدرن به گذشتگان آنها تحمیل کرده اند و خنده تلخ این نسل که هیچ آینده روشنی را برای خود متصور نیست گواهی بر این مدعاست...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]