تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820812420
نویسندگان مشهدی از چرایی کاهش تاثیرگذاری رمان های عامه پسند می گویند؛هوش نویسندگان کاهش پیدا کرده یا حوصله مردم؟
واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا: قاسم فتحی- برای تعریف ادبیات عامه پسند نیازی به پیچیدگی های تئوریک و مغلق نویسی نیست. همه می فهمندنش و سطوح اولیه جامعه به خوبی با آن ارتباط برقرار می کنند و حتی تحت تاثیرش قرار می گیرند. ادبیاتی که از خیر و شر مطلق حرف می زند و شخصیت ها یا خوب هستند یا کاملاً بد. کاراکترها در این گونه رمان ها همان طور که در دنیای واقعی زندگی می کنند، در این داستان ها کمتر به چشم می خورد و گاهی شکلی از ماوراءلطبیعه به خود می گیرند و در هیبت جن و پری ظاهر می شوند. شاید به همین دلیل است که قصه هایشان باب میل فیلمنامه نویسان بود و بعد از مدتی سر از پرده سینماها درمی آوردند. نمونه بارزش «ر-اعتمادی» است. کسی که بار عاطفی چند نسل را به دوش می کشید و حتی همین حالا هم طرفداران زیادی دارد. سبک داستان های اعتمادی عشقی، اجتماعی با مایه هایی از عرفان بود و همه را درگیر خودش می کرد؛ هم توده مردم و هم آن هایی که به شکل جدی با ادبیات دمخور بودند. همین حالا هم اگر از نویسندگان نامدار ایرانی سؤال کنید برای شروع چه کتاب هایی را مطالعه می کردند بی شک بعد از کلاسیک ها، رمان های عامه پسند را هم عنوان می کنند و تلویحا از آن به «مشق های جدی مطالعه» یاد می کنند. این همان نکته مغفول این سال های ادبیات ایران است. اینکه حالا در زمانه ای که سرگرمی و استفاده درست از اوقات فراغت معلول همه افسردگی ها و پریشان حالی ها معرفی می شود، چرا ادبیات عامه پسند دیگران شور و اشتیاق سابق را ندارند و کسی از آن ها صحبتی نمی کند. چه می شود که در این چند سال کتابخوان ها جدی و برخی از نویسندگان حرفه ای خواسته یا ناخواسته کمپینی علیه خوانش این نوع از ادبیات کرده اند. � به عادت مطالعه کمک می کند، نه به ادبیات جدی علیرضا ایرانمهر نویسنده خوب مشهدی که مجموعه داستان «ابرصورتی»اش حالا به چاپ های متعددی رسیده است، اعتقاد دارد هدف ادبیات عامه پسند، سوق دادن مخاطب به خواندن کارهای جدی نیست: «فکر کنم هدف چیزی ورای این هاست. هدف اصلی ادبیات عامه پسند جذب مخاطب و ایجاد سرگرمی و بیان مجموعه حرف هایی است که خواننده نیاز دارد بشنود. در دل همین کار است که عادت به مطالعه گسترش می یابد و کسانی که سراغ این نوع از ادبیات می آیند کم کم به سمت ادبیات نخبه گرا و ارزش مند هم حرکت می کنند. اما مسئله اصلی این است که آیا این نورمان در حال حاضر ویژگی های جذب مخاطب و ماندگاری بالایی دارد یا نه.» ایران مهر در ادامه می گوید: «این مشکلاتی را که گفتند فقط مختص عامه پسندها نیست؛ بلکه در حال حاضر ادبیات جدی ما را هم رنج می دهد: تاثیرگذاری نویسنده و اینکه موضوعی که درباره آن می نویسد در عین سرگرمی، عمق لازم را هم دارد یا نه. مسئله بعدی اینکه نویسنده باید آدم باهوشی باشد. وقتی آدم متوسط میان حالی وارد این حوزه می شود دیگر نباید انتظار داشته باشیم رمان دندان گیری بنویسد و تاثیرگذار باشد.» � کتاب های پرفروش را ممنوع می کنند نویسنده رمان «فریدون پسر فرانک» از تاثیرگذاری وسیع این نوع از ادبیات صحبت می کند و اعتقاد دارد می تواند ساختار اجتماعی را دچار تغییر کند: «وقتی از ادبیات عامه پسند صحبت می کنیم یعنی تیراژی بالا و این بالابودن تیراژ طبیعتاً تأثیر زیادی هم در جامعه می گذارد. شما مقایسه کنید کتاب های عاشقانه یا پلیسی را که در آمریکا منتشر می شود. کسانی مثل جان گرینشان یا امثال این ها. چند وقت پیش شنیدم یکی از همین رمان های عامه پسند آن قدر پرفروش بوده که دولت اندونزی و چین ورودش را به کشور ممنوع اعلام کردند. یعنی می خواهم بگویم یک کتاب تا این حد می تواند تاثیرگذار باشد که دولت ها را به چالش بکشد و بر ساختار اجتماعی آن ها تأثیر بگذارد. من راستش در حال حاضر بازتابی از رمان های عامه پسند همانند گذشته در بین مردم نمی بینم.» � دخترهای دبیرستانی تا صبح رمان عامه پسند می خوانند! لیلا صبوحی خامنه دیگر نویسنده مشهدی که اعتقاد دارد رمان عامه پسند همیشه مخاطب دارد: «خود من راستش کتاب های آقای م-مودب پور را نخوانده ام؛ ولی هر کجا که می روم صحبت از کتاب های ایشان است. من خودم فرهنگی هستم و می بینم که بچه ها نسخه الکترونیکی کتاب ها را با موبایل هایشان دانلود می کنند و تا صبح رمان می خوانند!» وی درباره دسته بندی این آثار می گوید: دسته ای از این کتاب ها هستند که فقط مردم عادی می خوانند و خواص آن را به کلی رد می کنند چراکه معتقدند فلان رمان هیچ ارزش ادبی ندارد. اما دسته دیگر، رمان هایی هستند که هم مردم عادی آن را مطالعه می کنند و هم خواص را کمی کنجکاو می کند. این رمان ها به نوعی از حداقل های ادبی برخوردار است و در عین حال برای مردم جذاب است. از اینگونه رمان ها کم داریم یعنی اثری که علاوه بر جذاب بودن، مخاطب را دچار سطحی نگری و ابتذال در زبان و نگرش نکند. این به نظرم بهترین حالت برای این نوع از ادبیات است. � ادبیات عامه پسند باعث ترویج کتابخوانی نمی شود فرزانه کرم پور هم معتقد است خواندن کتاب های عامه پسند هیچ تأثیری بر کتابخوان شدن آدم نمی گذارد. او که با ایلنا گفتگو کرده بود، گفت: «برخی بر این باورند که چه اشکالی دارد یک فرد به جای خریدهای بی مصرف روزمره کتاب بخرد، حتی اگر عامه پسند باشد. چه بسا افرادی هم بودند که با خواندن ادبیات عامه پسند کار کتابخوانی را شروع کرده و به ادبیات جدی رسیده اند، اما به اعتقاد من بسیاری از این افراد در همین سطح باقی می مانند و به ادبیات جدی نمی رسند.» بر اساس اطلاعات خانه کتاب ایران درباره رمان های ادبی، بیش از ۱۰ چاپ در سال های ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۵: از ده کتاب پرفروش، نه مورد عامه پسند است و از مجموع ۴۴۹ چاپ کتاب های پرفروش در این دوره، ۱۱۸ چاپ آن رمان های والاست. پرفروش ترین کتاب که عامه پسند است با ۳۸ چاپ و بعد از آن ۲۲ چاپ باز هم دو کتاب عامه پسند است و اولین رمان و آن هم تنها ۱۶ بار چاپ شده است! قاسم فتحی- برای تعریف ادبیات عامه پسند نیازی به پیچیدگی های تئوریک و مغلق نویسی نیست. همه می فهمندنش و سطوح اولیه جامعه به خوبی با آن ارتباط برقرار می کنند و حتی تحت تاثیرش قرار می گیرند. ادبیاتی که از خیر و شر مطلق حرف می زند و شخصیت ها یا خوب هستند یا کاملاً بد. کاراکترها در این گونه رمان ها همان طور که در دنیای واقعی زندگی می کنند، در این داستان ها کمتر به چشم می خورد و گاهی شکلی از ماوراءلطبیعه به خود می گیرند و در هیبت جن و پری ظاهر می شوند. شاید به همین دلیل است که قصه هایشان باب میل فیلمنامه نویسان بود و بعد از مدتی سر از پرده سینماها درمی آوردند. نمونه بارزش «ر-اعتمادی» است. کسی که بار عاطفی چند نسل را به دوش می کشید و حتی همین حالا هم طرفداران زیادی دارد. سبک داستان های اعتمادی عشقی، اجتماعی با مایه هایی از عرفان بود و همه را درگیر خودش می کرد؛ هم توده مردم و هم آن هایی که به شکل جدی با ادبیات دمخور بودند. همین حالا هم اگر از نویسندگان نامدار ایرانی سؤال کنید برای شروع چه کتاب هایی را مطالعه می کردند بی شک بعد از کلاسیک ها، رمان های عامه پسند را هم عنوان می کنند و تلویحا از آن به «مشق های جدی مطالعه» یاد می کنند. این همان نکته مغفول این سال های ادبیات ایران است. اینکه حالا در زمانه ای که سرگرمی و استفاده درست از اوقات فراغت معلول همه افسردگی ها و پریشان حالی ها معرفی می شود، چرا ادبیات عامه پسند دیگران شور و اشتیاق سابق را ندارند و کسی از آن ها صحبتی نمی کند. چه می شود که در این چند سال کتابخوان ها جدی و برخی از نویسندگان حرفه ای خواسته یا ناخواسته کمپینی علیه خوانش این نوع از ادبیات کرده اند. � به عادت مطالعه کمک می کند، نه به ادبیات جدی علیرضا ایرانمهر نویسنده خوب مشهدی که مجموعه داستان «ابرصورتی»اش حالا به چاپ های متعددی رسیده است، اعتقاد دارد هدف ادبیات عامه پسند، سوق دادن مخاطب به خواندن کارهای جدی نیست: «فکر کنم هدف چیزی ورای این هاست. هدف اصلی ادبیات عامه پسند جذب مخاطب و ایجاد سرگرمی و بیان مجموعه حرف هایی است که خواننده نیاز دارد بشنود. در دل همین کار است که عادت به مطالعه گسترش می یابد و کسانی که سراغ این نوع از ادبیات می آیند کم کم به سمت ادبیات نخبه گرا و ارزش مند هم حرکت می کنند. اما مسئله اصلی این است که آیا این نورمان در حال حاضر ویژگی های جذب مخاطب و ماندگاری بالایی دارد یا نه.» ایران مهر در ادامه می گوید: «این مشکلاتی را که گفتند فقط مختص عامه پسندها نیست؛ بلکه در حال حاضر ادبیات جدی ما را هم رنج می دهد: تاثیرگذاری نویسنده و اینکه موضوعی که درباره آن می نویسد در عین سرگرمی، عمق لازم را هم دارد یا نه. مسئله بعدی اینکه نویسنده باید آدم باهوشی باشد. وقتی آدم متوسط میان حالی وارد این حوزه می شود دیگر نباید انتظار داشته باشیم رمان دندان گیری بنویسد و تاثیرگذار باشد.» � کتاب های پرفروش را ممنوع می کنند نویسنده رمان «فریدون پسر فرانک» از تاثیرگذاری وسیع این نوع از ادبیات صحبت می کند و اعتقاد دارد می تواند ساختار اجتماعی را دچار تغییر کند: «وقتی از ادبیات عامه پسند صحبت می کنیم یعنی تیراژی بالا و این بالابودن تیراژ طبیعتاً تأثیر زیادی هم در جامعه می گذارد. شما مقایسه کنید کتاب های عاشقانه یا پلیسی را که در آمریکا منتشر می شود. کسانی مثل جان گرینشان یا امثال این ها. چند وقت پیش شنیدم یکی از همین رمان های عامه پسند آن قدر پرفروش بوده که دولت اندونزی و چین ورودش را به کشور ممنوع اعلام کردند. یعنی می خواهم بگویم یک کتاب تا این حد می تواند تاثیرگذار باشد که دولت ها را به چالش بکشد و بر ساختار اجتماعی آن ها تأثیر بگذارد. من راستش در حال حاضر بازتابی از رمان های عامه پسند همانند گذشته در بین مردم نمی بینم.» � دخترهای دبیرستانی تا صبح رمان عامه پسند می خوانند! لیلا صبوحی خامنه دیگر نویسنده مشهدی که اعتقاد دارد رمان عامه پسند همیشه مخاطب دارد: «خود من راستش کتاب های آقای م-مودب پور را نخوانده ام؛ ولی هر کجا که می روم صحبت از کتاب های ایشان است. من خودم فرهنگی هستم و می بینم که بچه ها نسخه الکترونیکی کتاب ها را با موبایل هایشان دانلود می کنند و تا صبح رمان می خوانند!» وی درباره دسته بندی این آثار می گوید: دسته ای از این کتاب ها هستند که فقط مردم عادی می خوانند و خواص آن را به کلی رد می کنند چراکه معتقدند فلان رمان هیچ ارزش ادبی ندارد. اما دسته دیگر، رمان هایی هستند که هم مردم عادی آن را مطالعه می کنند و هم خواص را کمی کنجکاو می کند. این رمان ها به نوعی از حداقل های ادبی برخوردار است و در عین حال برای مردم جذاب است. از اینگونه رمان ها کم داریم یعنی اثری که علاوه بر جذاب بودن، مخاطب را دچار سطحی نگری و ابتذال در زبان و نگرش نکند. این به نظرم بهترین حالت برای این نوع از ادبیات است. � ادبیات عامه پسند باعث ترویج کتابخوانی نمی شود فرزانه کرم پور هم معتقد است خواندن کتاب های عامه پسند هیچ تأثیری بر کتابخوان شدن آدم نمی گذارد. او که با ایلنا گفتگو کرده بود، گفت: «برخی بر این باورند که چه اشکالی دارد یک فرد به جای خریدهای بی مصرف روزمره کتاب بخرد، حتی اگر عامه پسند باشد. چه بسا افرادی هم بودند که با خواندن ادبیات عامه پسند کار کتابخوانی را شروع کرده و به ادبیات جدی رسیده اند، اما به اعتقاد من بسیاری از این افراد در همین سطح باقی می مانند و به ادبیات جدی نمی رسند.» بر اساس اطلاعات خانه کتاب ایران درباره رمان های ادبی، بیش از ۱۰ چاپ در سال های ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۵: از ده کتاب پرفروش، نه مورد عامه پسند است و از مجموع ۴۴۹ چاپ کتاب های پرفروش در این دوره، ۱۱۸ چاپ آن رمان های والاست. پرفروش ترین کتاب که عامه پسند است با ۳۸ چاپ و بعد از آن ۲۲ چاپ باز هم دو کتاب عامه پسند است و اولین رمان و آن هم تنها ۱۶ بار چاپ شده است!
شنبه ، ۱۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا]
[مشاهده در: www.shahrara.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها