واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: یک عضو هیئت علمی دانشگاه با اشاره به شیوه داستان گویی مولانا در «مثنوی معنوی»، این شیوه را دلیل خسته نشدن مخاطب از خواندن این کتاب عنوان کرد.دکتر علیرضا شوهانی به مناسبت روز بزرگداشت مولانا در مهرماه اظهار کرد: مولوی شاعر عارف ایرانی قرن هفتم هجری که ادبیات عرفانی را به حد اعلای خود رساند متعلق به یک دوره زمانی خاص نیست و مولوی دوستان و مولوی شناسان بر این حقیقت واقفند که با مولوی زندگی می کنند و شعر مولوی در زندگی آن ها جریان دارد. وی با بیان اینکه از سال 2000 تا 2008 میلادی در آمریکا از میان شعرهای شاعران مختلف جهان، بیشترین ترجمه و نشر بر روی کتاب «مثنوی معنوی» مولوی انجام شده است، اظهار کرد: اکثر کشورهای هم جوار ایران مدعی مولوی هستند که این صرفاً یک ادعاست و تمام آثار مولانا به فارسی است. عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه ایلام «مثنوی معنوی» را شاهکار ادبیات جهان معرفی کرد و گفت: مولوی راه رسیدن به خداوند را پاکی و طهارت در قالب تمثیل بیان می کند که نشان از اندیشه های عمیق این شاعر و عارف ایرانی دارد و کسانی که اهل تحقیق، تفحص و تفسیر در آیات قرآنی هستند و در بیان آن ها می خواهند از ادبیات داستانی در جهت انتقال معانی بهره ببرند ناگزیرند به «مثنوی معنوی» مولوی مراجعه کنند. وی جایگاه مولوی در ایران را به حدی ارزشمند دانست که از سال 2007 چندین مرکز فرهنگی با هدف تبیین شخصیت مولوی دایر شد و در کنار کنگره های مختلف نشریه ای به نام «مولوی پژوهی» به همت دانشگاه تربیت معلم آذربایجان (شهید مدنی) در حال چاپ و نشر است. شوهانی به ارائه سه مقاله بین المللی و یک مقاله علمی پژوهشی خود در کنگره ایران اشاره کرد و گفت: وقتی در سطح جهان در مورد شخصیت مولوی پژوهش های گوناگونی صورت می گیرد پس درست تر این است وقتی خود را صاحب مولوی می دانیم پژوهش ها، پایان نامه ها، کنگره ها و همایش های متنوعی بخصوص در سطح دانشگاه ها در تبیین شخصیت این شاعر عارف شکل گیرد چراکه نتایج این پژوهش ها باعث تقویت بنیه ادبیات و شعر پارسی که ریشه ای کهن دارد می شود. شوهانی شیوه داستان پردازی مولوی در اثر معروف خود را دلیلی بر شاخص بودن این اثر دانست و گفت: مثنوی در زبان فارسی قالبی است که از داستان به عنوان ابزاری برای رسیدن به هدف که هدایت انسان به سوی خداوند است استفاده کرده است. استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ایلام بهترین وجه امتیاز قالب مثنوی را شیوه داستان گونه آن عنوان و تصریح کرد: ویژگی بارز نقل حکایت های مثنوی تودرتو بودن و حالت پند و اندرز آن ها به شکل روان و شعرگونه است و داستان وی به دلیل به کارگیری تمثیل دچار پیچیدگی می گردد که نشان از ذهن درگیر مولوی در آن وادی دارد و هنوز داستان اول را به پایان نرسانده بدون اینکه خواننده متوجه شود به داستان دیگر وادی معرفت وارد می شود. شوهانی ادامه داد: شیوه بیان مثنوی مولوی به حدی قشنگ، آهنگین و صاحب وزن است که نقص در آن راه پیدا نمی کند و در اثنای پاره ای از داستان ها ضمن عذرخواهی از اینکه داستان ها را به پایان نبرده، داستان دیگری را آغاز می کند. هرچند امروزه بر این شیوه داستان گویی ایراد وارد می شود اما بیان مولوی و معارف به گونه ای است که با توجه به تکثر داستان ها در یک مثنوی که تکثر شخصیت ها را به دنبال دارد به هیچ وجه خواننده احساس خستگی نمی کند. وی در پایان تأکید کرد: بیان معارف در داستان پردازی های مولوی شاخصه اصلی اثر اوست و اگر شاعران و ادیبان این روش را به کار گیرند اثرشان دلچپسب تر خواهد شد.
جمعه ، ۱۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]