تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819610186
پورعلی گنجی: می گفتند اگر به چین برو 2، 3 ماه بیشتر دوام نمی آوری | اشتباه بزرگی بود کی روش را بردارند و مربی دیگری بیاورند
واضح آرشیو وب فارسی:پارس فوتبال: مرتضی پورعلی گنجی ستاره تیم ملی در جام ملت های استرالیا بود. او که با گل به یادماندنی اش مقابل عراق، تا لحظه آخر یک ملت را به صعود امیدوار نگه داشت اما زور مرتضی و دیگر بازیکنان به داور استرالیایی نرسید تا در نهایت تیم ملی ببازد و حذف شود.به گزارش خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام ؛ مرتضی حالا ماه ها پس از آن روزها، درباره ستاره شدنش حرف های جالبی می زند و می گوید: «هنوز باورم نمی شود.» او در جام ملت ها یک شبه ره صد ساله را رفت. از بازیکنی گمنام تبدیل به یک ستاره معروف شد اما به نظر خیلی ها او می توانست برای ادامه بازیگری اش مسیر درست تری را انتخاب کند اما ترجیح داد به لیگ چین برود و هنوز هم در این کشور توپ می زند. پورعلی گنجی می گوید از حضور در این لیگ پشیمان نیست و از تصمیمش دفاع می کند. این بازیکن می گوید تا اینجا به اهدافی که در چین داشته، رسیده و از این به بعد هم می خواهد موفق باشد. مرتضی در لیگ چین 4 اخطاره شدی و بازی تیمت را از دست دادی. بعد از اخطاری که گرفتی برایت دردسری درست نشد؟ من 10 بازی بود که سه اخطاره بودم. راستش داورهای لیگ چین زیاد حرفه ای نیستند و بد داوری می کنند. واقعاً سه اخطار را الکی گرفتم. در 10 بازی خیلی مراعات کردم ولی در بازی آخرم کارت گرفتم. در بازی تمرکزم این بود که کارت نگیرم ولی یک خطا کردم و داور کارت زرد نشان داد تا محروم شوم. بعد از این کارت اذیتت نکردند که می خواستی زودتر به تیم ملی کشورت بروی و از قصد کارت گرفتی؟ نه، خب مسابقه ای که از دست دادم بازی با تیم گوانگ ژو بود، البته نه آن تیم قدرتمند گوانگ ژو. تیمی که با آن بازی داشتیم قدرتش کمتر بود. آنها یک رده پایین تر از ما حضور داشتند. اگر بازی را می بردیم و سه امتیاز را به دست می آوردیم، شانس مان برای بقا در لیگ بیشتر می شد ولی متأسفانه تیم شکست خورد که من هم در بازی نبودم و الان آنها یک امتیاز بیشتر از ما دارند. بازی بزرگ ما روز 17 اکتبر است که مقابل تیم گوانگ ژو و صدرنشین رقابت ها بازی داریم. آقای اسکولاری هم سرمربی آنهاست. آنها دو بازیکن بزرگ برزیلی دارند که یکی روبینیو است. آری هان قبل از بازی آخر می گفت مشکلی ندارد که غایب هستی چون تیم گوانگ ژو زیاد قوی نیست ولی متأسفانه بازی را باختیم. امیدوارم از دو بازی بعدی نتیجه بگیریم و در لیگ بمانیم. این ماه ها در چین چطور گذشت؟ بازیکنی مثل رضا شاهرودی هم سابقه بازی در چین را دارد. می گفت زندگی برای ایرانی ها واقعاً در چین سخت است. این 8 ماه هم قطعاً به تو خیلی سخت گذشته است. از اینکه توانستم از نفت لژیونر شوم، راضی هستم ولی شرایط تیم شما همیشه نمی تواند خوب باشد. تیم تیانجین این فصل از فرصت هایش استفاده نکرد. اشتباهات فردی ما زیاد بود. بازیکنان جوان چینی تیم هنوز بی تجربه هستند ولی از نظر فردی برای خود من خوب بود. از تصمیمی که گرفتم اصلاً ناراحت نیستم. تصمیم خوبی بود که به چین آمدم. در نیم فصل از اروپا پیشنهاد داشتم ولی تیانجین نگذاشت جدا شوم. یک ماه و نیم دیگر لیگ تمام می شود و انشاءا... خبرهای خوبی خواهید شنید. به اهدافی که در چین داشتی، رسیدی؟ بله تا حدود زیادی رسیدم. الان هم در تلاش هستم به اهداف دیگری که دارم، برسم. من اگر در نفت تهران می ماندم شاید پیشنهاد زیادی به دستم نمی رسید ولی الان از 10، 11 تیم پیشنهاد دارم. پیشنهادهایی از کشورهای دیگر دارم و باید ببینم چطور می شود. پس از آن تصمیم گیری خواهم کرد. ممکن است در چین بمانی؟ شاید، البته از دو، سه کشور اروپایی پیشنهاد دارم ولی می خواهم بهترین تصمیم را بگیرم. اگر قرار باشد بمانم شک نکنید در یکی از تیم های اول تا چهارم چین بازی می کنم، یعنی گوانگ ژو، شاندونگ، شانگهای یا بیجینگ. می توانم بمانم و در چین به بازی ادامه دهم. مهم نیست در آینده چه اتفاقی می افتد، مهم این است که می خواهم فوتبال را یاد بگیرم و به اروپا بروم. بازیکنان خوب زیادی بودند که به کشورهای دیگر رفتند و بازی نکردند. در این حالت شرایط شان بد نشد. اگر به تیم خوبی بروم ارزش دارد که حتی روی نیمکت ذخیره بنشینم وگرنه تصمیم دیگری می گیرم. پورعلی گنجی در جام ملت ها بهترین بازیکن ایران بود. حضور در لیگ چین چه چیزی به تو اضافه کرده است؟ لیگ چین یک سطح دیگر از فوتبال است. من در اینجا مربیان خوبی دیدم. استادیوم های متفاوت و همین طور تماشاگران خوب. وقتی بعد از بازی با شانگهای، اریکسون به من می گوید بازیکن خوبی هستی و بهترین بازیکن تیانجینی، برای من عادی است. وقتی آساموا جیان و انبابا که در تیم های خوب اروپایی بازی کرده اند، جلویت قرار می گیرند انگیزه ات بالا می رود. وقتی به تیم کاناوارو گل می زنم، خیلی انگیزه می گیرم. در ایران هم مربیان خوبی حضور دارند ولی کسانی مثل اسکولاری، آری هان، کاناوارو و اریکسون مربیانی هستند که نامی اند و در دنیا شهرت دارند. با حضور این چهره ها، تجربه خوبی در لیگ چین به دست آوردم. فوتبال متفاوتی را دیدم. شرایط لیگ چین با ایران فرق دارد و الان باتجربه تر شده ام. این ها چیزهایی بود که در این مدت به من اضافه شد. تلاشم این بود که به چین بیایم و راه را برای ایرانی ها باز کنم. کشور ما بازیکنان خوبی دارد ولی الان راه ها بسته است. ترانسفر بازیکنان خیلی سخت تر از قبل شده به همین دلیل اول باید یک پله را بروی و بعد پله های دیگر را طی کنی. من هم به چین آمدم تا از اینجا به لیگ های دیگر بروم. خیلی سخت است که بازیکن ایرانی یک دفعه به اروپا برود. 25، 26 بازی برای تیمم انجام داده ام و تا الان از من راضی هستند. مربیان و همین طور همبازی هایم راضی هستند. همین که برای من ابرو پایین و بالا نمی اندازند و راضی اند، برایم ارزش دارد. زندگی در چین چطور است؟ قبل از اینکه به چین بیایم خیلی ها به من گفتند نرو، اگر هم بروی دو، سه ماهه به ایران برمی گردی ولی چون خودم چین را انتخاب کردم، گفتم باید مبارزه کنم. خیلی ها می گفتند نمی توانی ولی می خواستم خودم را ثابت کنم. واقعاً زندگی در چین سخت است. سه ماه اول خیلی به من سخت گذشت. هر 4، 5 روز یک بار اشکم درمی آمد. همزبان نداشتم، رفیق نداشتم، از خانواده هم که دور بودم و روزهای سختی را سپری کردم. مسافت هم که خیلی زیاد است. باید 9 ساعت در پرواز باشم تا به ایران برسم. واقعاً روزهای سختی بود اما رفته رفته چند رفیق خوب در شهر خودمان و شهرهای دیگر پیدا کردم. الان شرایط خیلی بهتر شده و خدا را شکر می کنم. آشپزی هم می کنی؟ چون غذاهای چینی واقعاً قابل خوردن نیستند. ایرانی ها که از نظر غذایی در چین به مشکل می خورند. دروغ نگویم؛ دو، سه ماه اول تن ماهی و قورمه سبزی و برنج و قیمه می خوردم. همه را از ایران با خودم برده بودم. پس از مدتی دیدم اینطوری نمی شود. تمام انرژی ام را از دست دادم و دیگر انرژی نداشتم. هر روز تن ها را گرم می کردم و می خوردم. 4 ماه که گذشت متوجه شدم دیگر بدنم نمی کشد چون تیم سه روز یک بار بازی می کرد. از شانس بدم یک سری اتفاقات هم افتاد. کتفم دررفت، پوست سرم پاره شد و بخیه خورد. زانویم ضربه خورد و بدتر از همه عضله زیر شکمم آسیب دید. خیلی درد می کشیدم. خدا را شکر الان بهتر شده ام ولی آن روزها واقعاً درد داشتم. غذایی نداشتم و مجبور بودم فقط تن ماهی بخورم و هر سه یک بار هم بازی کنم. در بازی های حذفی، آری هان به فوروارد اصلی تیم بازی نمی داد ولی از شانس بد، من را در ترکیب می گذاشت که باعث شد فشار رویم بیشتر شود. چند بازیکن دیگر هم استراحت کردند ولی من نه. با این غذاها و شکم درد و آسیب دیدگی ها دیگر نمی توانستم. به خاطر همین ناگهان سه بازی بیرون ماندم و نتوانستم برای تیانجین بازی کنم. بعد از مدتی به خودم گفتم بلند شو و برو بیرون. در آن مدت مدام در خانه بودم و اصلاً بیرون نمی رفتم. زندگی برایم خیلی بد شده بود و به قول معروف از زندگی ام لذت نمی بردم. پس از آن از خانه بیرون رفتم و شهر را گشتم. البته رستوران ایرانی پیدا نکردم ولی متوجه شدم شهر رستوران هندی، ایتالیایی، عربی و... دارد. الان هم کم و بیش با دوستانم بیرون می روم و غذا را در همین رستوران ها می خورم. خودت آشپزی نمی کنی؟ شاید هفته ای یک بار برای خودم ماکارونی درست کنم یا اینکه استیک بخرم و سرخ کنم. مثل اینکه موتورت را در چین دزدیدند. انگار بیشتر بازیکنان شما با موتور سر تمرین می روند. دقیقاً بگو چه اتفاقی افتاد؟ موتور در چین کاربرد زیادی دارد. چون جمعیت زیاد است و معمولاً ترافیک زیادی وجود دارد، با موتور رفت وآمد خیلی راحت است. بازیکنان خارجی تیم ما همه با موتور سر تمرین می آیند و کسی سوار تاکسی نمی شود. شهر تیانجین نزدیک به 14 میلیون نفر جمعیت دارد. اگر با موتور می رفتم نیم ساعته به تمرین می رسیدم ولی با تاکسی حداقل یک ساعت در راه بودم. این بود که موتور خریدم و 3، 4 ماهی را با آن سر تمرین رفتم. یک بار به رستورانی رفته بودم تا غذا بخورم. اتفاقاً آن روز دو قفل به موتورم زدم و رفتم. خیلی وقت ها مدارکم از جمله پاسپورت را در موتورم می گذارم ولی آن بار از شانس خوبم مدارک را همراهم نبرده بودم. وقتی غذا خوردم و برگشتم دیدم موتورم را دزدیده اند. بعد از آن بی خیال موتور شدم و دیگر نخریدم اما واقعاً در آن چند ماه رفیقم موتورم بود. الان پیاده به تمرین می روی؟ (خنده) الان با تاکسی می روم. یک وقت هایی ماشین می آید دم در. یک روزهایی هم دوست ایرانی ام دنبالم می آید و من را به تمرین می برد. راستش باشگاه می خواست به من ماشین بدهد ولی گفتم نمی خواهم چون جایی را بلد نیستم. مرتضی! کمی هم درباره نفت تهران حرف بزنیم. بازی هایش را پیگیری می کنی؟ بله، 7 هفته از لیگ برتر گذشته، نفت تیم خوبی است و مدیران خوبی هم دارد. علیرضا منصوریان هم جزو مربیان خوب و جوان است. بازیکنان هم که اکثر جوان هستند اما کیفیت بالایی دارند. امسال شرایط طوری پیش رفته که تیم به اندازه ای که باید، خوب نتیجه نگرفته ولی من خودم به منصوریان اعتقاد زیادی دارم. او مدت ها مربی ام بوده و کارش را خیلی خوب بلد است. با بچه های نفت هم که خیلی رفیقم و می دانم توانایی بالایی دارند. شک نکنید در هفته های آینده وضعیت نفت بهتر می شود. در لیگ قهرمانان آسیا به الاهلی باختند و حذف شدند... تیم الاهلی بازیکنان میلیاردی و تریلیاردی داشت ولی شما قرارداد کل بازیکنان نفت را جمع بزنید، بیشتر از 4، 5 میلیارد تومان نمی شود. من به جرأت می گویم نفتی ها امسال 5 میلیارد بیشتر برای تیم شان خرج نکرده اند. به قول معروف می گویند هر چقدر پول بدهی، همانقدر هم آش می خوری. یک بازیکن تیم الاهلی 20 میلیارد تومان قیمت دارد. او وقتی چنین پولی می گیرد باید هم کار را دربیاورد. الاهلی تیم خوبی بود ولی نفت در تهران می توانست ببرد. متأسفانه باخت و دیگر در امارات کار برای صعود سخت بود. انشاءا... که نفت در لیگ و حذفی موفق باشد. تیم ملی هم که تمریناتش را در دبی پیگیری می کند. ظاهراً آرامش دارید و همه چیز خوب پیش می رود. بله، خدا را شکر همه چیز خوب است. تمرینات به خوبی جلو می رود ولی هوا خیلی گرم است. البته ما ساعت 5 به بعد تمرین می کنیم که هوا بهتر و خنک تر می شود. با این حال فشار تمرینات خیلی زیاد است. این فشار برای ما خوب است و باعث می شود آماده تر شویم. امیدوارم همین طور جلو برویم و آماده بازی با عمان در مسقط شویم. سه امتیاز این بازی بسیار مهم است. انشاءا... این امتیازها را می گیریم و بعد آماده بازی با ژاپن می شویم. تو در جام ملت ها کنار تیم ملی بودی. بعد از این مسابقات تیم دچار تغییرات زیادی شد. یک سری بازیکنان جوان به تیم اضافه شده اند و یک سری بازیکن باتجربه هم رفته اند. چقدر بین آن تیم و این تیم تفاوت می بینی؟ هر دو تیم خوب هستند. بازیکنی مثل نکونام که 15 سال برای تیم ملی بازی کرد و زحمات زیادی کشید، در تیم فعلی نیست و خداحافظی کرده است. البته من احساس می کنم او زود رفت چون می توانست هنوز بازی کند ولی خودش تصمیم گرفت که از تیم ملی کنار بکشد. تیم ملی یکجورهایی عوض شده است. 5، 6 بزرگ تیم رفتند و جوان ها آمدند. تیم جدید شده است. کروش از جوان های خوبی دعوت کرد، جوان هایی که بهترین ها هستند. دیدید که این بازیکنان در دو، سه بازی قبلی عالی کار کردند. آنها نشان دادند که چه بازیکنان خوبی هستند. از آن سو کارلوس کروش هم کارش را بلد است. دیدید درباره خود من چه کار کرد؟ در حالی که هافبک دفاعی بودم، من را مدافع آخر گذاشت و جزو بهترین بازیکنان تیم ملی شدم. چه کسی این را می دانست؟ من اصلاً باورم نمی شد. اصلاً فکرش را نمی کردم که آن اتفاقات بیفتد. هنوز هم باورم نمی شود. تلاش کردم تا بهترین بازی ام را انجام دهم. خدا خیلی کمک کرد و کروش هم با اعتمادش به من لطف زیادی کرد. خدا را شکر توانسته ام گوشه ای از اعتماد کروش را جواب بدهم. الان هم که تیم جوانتر شده و جوان های فعلی باید از بزرگترها یاد بگیریم و باتجربه شویم. باید همه برای تیم ملی مفید کار کنیم. کروش می گوید ما از مرحله اول که بگذریم تازه از مرحله دوم به کوسه ها خواهیم خورد، یعنی همان کره و ژاپن و استرالیا و دیگر تیم های خوب آسیا. فکر می کنی این تیم به جام جهانی برود؟ همه دارند زحمت می کشند و هدف هم همین است. ایران تیم خوبی تشکیل داده ولی امارات، کره جنوبی، ژاپن، امارات و بعضی از کشورهای دیگر 5 برابر ما امکانات دارند. یعنی پول هایی که آنها برای تیم شان خرج می کنند و امکاناتی که می دهند، در ایران نیست. الان همه تیم ها دارند زحمت می کشند. برنامه های رو به جلو برای کشورشان دارند تا پیشرفت کنند و نتیجه بگیرند ولی بضاعت تیم ملی ما همین است که می بینید. من مطمئنم که کروش با این تیم هم می تواند خوب جلو برود و انشاءا... نتیجه هم می گیرد. بچه های ما بچه های روزهای سخت هستند و جواب اعتماد کروش را می دهند. انشاءا... از این مرحله و مرحله نهایی موفق بیرون خواهیم رفت. سؤال بعدی هم درباره بازی با شیلی و سوئد است. بعد از آن دو مسابقه کارلوس کروش گفت شاید از ایران برود. شب بازی با سوئد همه بچه ها از کروش خواستند در تصمیم خود تجدیدنظر کند. او هم تصمیم خود را عوض کرد. گویا باور دارید که تازه بعد از مرحله نهایی مقدماتی همه متوجه می شوند چه تصمیم خوبی گرفته شد. درست است؟ صد درصد همین طور است. کروش 4 سال برای فوتبال ایران زحمت کشیده است. کسی باور نمی کرد او تیم ملی ایران را به جام جهانی برزیل ببرد. بعد از باخت به ازبکستان، کسی باور نمی کرد تیم ملی ایران بتواند بازی های خود را ببرد و به جام جهانی صعود کند. خدا لطف کرد و با تلاش همه بچه ها این اتفاق افتاد. سطح مربیگری کارلوس کروش بسیار بالاست و او مربی باکلاسی است. با هر کس در این باره حرف می زدیم می گفت کارلوس کروش باید بماند. به نظرم این مربی هم کار اشتباهی نکرد و تصمیم درستی گرفت. باید این اتفاق می افتاد. من احساس می کنم اگر مربی دیگری به تیم ملی می آمد، نمی توانست مثل کارلوس کروش کار کند. یعنی می گویی کروش می داند چی به چی است؟ کار اشتباهی بود که بعد از این همه مدت و شناختی که کروش از لیگ و بچه ها به دست آورده، برکنار شود و مربی دیگری را به جای او بیاورند. اشتباه است که ما دوباره آجر بچینیم و دیوار دیگری درست کنیم. کارلوس کروش از همه چیز خبر دارد و می داند چی به چی است. جوان هایی هم که دعوت کرده چند سالی است در لیگ ما حضور دارند و با دعوت شان تیم خوبی درست کرده است. انشاءا... که تیم ملی در ادامه راه موفق خواهد شد. راستی چرا زودتر از سایرین به دبی رسیدی؟ من یک روز زودتر از تیم ملی رسیدم چون پرواز ها طوری بود که من زودتر از دوم اکتبر نمی توانستم ملحق شوم. فدراسیون به من گفت خودت بلیت بگیر و به امارات برو. من هم در اینترنت دنبال بلیت گشتم و توانستم برای زمانی که می خواهم بلیت پیدا کنم. البته یک روز زودتر از بازیکنان دیگر به دبی رسیدم. یک دوست خوب ایرانی اینجا دارم که کنار او بودم. همین طور یک تمرین خیلی سنگین با دیگو مربی آرژانتینی تیم ملی انجام دادم که او هم زودتر به دبی آمده بود.
پنجشنبه ، ۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارس فوتبال]
[مشاهده در: www.parsfootball.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها