واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: اگر یک مدیریت جهادی و درون گرا بر آنها اعمال شود، حتی در بدترین شرایط ممکن می تواند کشور را بسیار بهتر و آبرومندانه تر از امروز اداره کند و پیشرفت و توسعه ای بالاتر از امروز را برای ملت ایران رقم زند.به گزارش خبرگزاری تسنیم ، رهبر معظم انقلاب با بیانی صریح و روشن و واضح در سخنرانی عمومی تاکید کرده اند که راه علاج اقتصاد ما در لوزان و ژنو و نیویورک نیست بلکه در داخل کشور است. ستون فقرات حل مشکلات اقتصادی کشور اقتصاد مقاومتی است و ستون فقرات اقتصاد مقاومتی تولید داخلی و همه را به اجرای آن دعوت کردند. این یک حکم حکومتی شبیه همان سخن حضرت امام است که فرمودند حصر آبادان باید شکسته شود. این یک ابلاغ قانونی و یک دستور شرعی است چرا باید دولت این حکم را بر زمین بگذارد و تولید داخلی را کم ارزش، کم اهمیت و فاقد اعتبار معرفی کند. یک مقام عالی رتبه دولت می گوید ما صنعتی به جز صنعت قرمه سبزی و آبگوشت نداریم، دیگری می گوید آمریکا در عرض 10 دقیقه می تواند صنایع دفاعی ما را نابود کند، آن یکی می گوید باید درها را باز کنیم تا صنایع پیشرفته، صنایع عقب افتاده ما را از صحنه خارج کند. آقای عیسی کلانتری صریحاً می گوید خودکفایی در تولیدات کشاورزی از مزخرفات است، آقای صالحی می گوید رآکتور آب سنگین اراک که دانشمندان ایرانی ساخته اند، بی ارزش است و باید آن را با بتون پر کنیم و به جای آن خارجی ها به ما رآکتور پیشرفته بدهند. وزیر مخابرات بدون هیچ گونه اشاره ای به ماهواره هایی که دانشگاه های ایران ساختند و در مدار قرار دادند به دنبال خرید ماهواره فرانسوی افتاده است. این نوع نگاه به تولید داخلی که درست در نقطه مقابل نگاه اقتصاد مقاومتی است چه عاقبتی را برای اقتصاد ما رقم خواهد زد. مدل اقتصاد مقاومتی متکی است به کاهش فروش نفت خام و کاهش وابستگی بودجه دولت به پول نفت و در نهایت محقق نمودن اقتصاد بدون نفت. همه کارشناسان اقتصادی اتفاق نظر دارند که اقتصاد سالم اقتصادی است که به جای متکی بودن به فروش نفت خام متکی به درآمدهای داخلی دولت باشد؛ درآمدهایی که از تولید داخلی و خدمات داخلی ناشی می شود. اگر این گونه است چرا دولت برای کسب درآمد نگاهش به طور عمده به سوی خارج است و از منابع عظیم داخلی غفلت می کند. در عملکرد دولت در این دو سال و نیم تمرکز اصلی روی مسائل خارجی و منابع خارجی و درآمد خارجی بوده یا منابع داخلی و درآمد داخلی و تولید داخلی. آیا دولت اطلاع ندارد که در داخل کشور فقط با حذف یارانه بگیرهای مرفه و ثروتمند که وظیفه قانونی دولت است، سالانه چهارده هزار میلیارد تومان درآمد حاصل می کند. دولت اطلاع ندارد معوقات بانکی که همچنان در حال افزایش است و عمدتاً مربوط به سرمایه داران بزرگ است بالغ بر هفتاد هزار میلیارد تومان برآورد می شود و بنا به نظر رئیس محترم قوه قضائیه دولت و بانکها برای بازگرداندن این منبع عظیم که یک سوم بودجه کل کشور است انگیزه ای ندارند. آیا دولت اطلاع ندارد که سالانه هشتاد هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی وجود دارد که این هم عمدتاً مربوط به همان قشر سرمایه داران بزرگ و مرتبط با باندهای ثروت و قدرت است. آیا دولت اطلاع ندارد یک سوم کالاهای وارداتی کشور از طریق قاچاق وارد می شود و اگر کنترل شود هزارها میلیارد تومان عاید دولت می شود. آیا دولت اطلاع ندارد حدود هشتاد درصد بودجه کشور صرف نظام اداری می شود که این مبلغ پنج برابر درآمد ناشی از لغو تحریمها است. آیا دولت تاکنون حجم ریخت و پاش ها، حیف و میل ها و اسراف ها و تجمل گرایی های دستگاه های دولتی را محاسبه کرده است که معلوم شود با اعمال مدیریت صحیح و برخورد با این موارد چه رقم بزرگی از منابع به خزانه دولت بازمی گردد؟ مجموعه همین چند مورد بیش از چند برابر درآمد ناشی از فروش نفت است ولی دولت این رقم بزرگ درآمد را رها کرده و تمام تلاش خود را برای آزاد کردن فروش نفت خام و افزایش آن صرف می کند. بر اساس تصریح همه کارشناسان اقتصادی از همه گروه ها و جناح های سیاسی منابع سرمایه داخل کشور، منابع زیرزمینی، نیروی انسانی، متخصصین رشته های مختلف و زیرساخت های کنونی کشور در حدی است که اگر یک مدیریت جهادی و درون گرا بر آنها اعمال شود، حتی در بدترین شرایط ممکن می تواند کشور را بسیار بهتر و آبرومندانه تر از امروز اداره کند و پیشرفت و توسعه ای بالاتر از امروز را برای ملت ایران رقم زند. چرا با وجود این همه امکانات و ثروت داخلی آقای رئیس جمهور می گویند تحریم ها دست و پای ما را بسته است، چرا می گویند ملت ما در اثر تحریم ها مثل یک بیمار است که بر زمین افتاده و نمی تواند حرکت کند، چرا می گویند آب و نان ما در گرو تحریم ها است و باید رضایت آمریکا را حاصل کنیم تا تحریمها را بردارد، چرا می گویند از حالا به بعد هر حرفی را نباید بزنیم و هر شعاری را نباید سر دهیم و آمریکا را نباید ناراحت کنیم. چرا حتی نسبت به عربستان نباید اعتراض کنیم. چرا باید چشم مان به دست آمریکا و اروپا باشد و آنها را که استعمارگران جهانند، فرشته نجات کشور معرفی کنیم. مگر ما مستاصل و درمانده و گرسنه ایم که این گونه دست گدایی جلوی دیگران دراز می کنیم. آیا ما در حالت تحریم و نارضایتی آمریکا پیشرفت نکرده و خود را از رده کشورهای با توسعه ضعیف به رده کشورهای دارای توسعه متوسط و سپس به رده توسعه بالا نرسانده ایم. آیا از نظر سرعت رشد توسعه انسانی جزء چند کشور اول دنیا نیستیم. آیا در حالت نارضایتی آمریکا و وجود تحریم های سنگین، صنعت هسته ای و صنعت هوا، فضا و صنعت موشکی و نانو تکنولوژی ما به مراحل بالا نرسید، آیا در حالت نارضایتی آمریکا و تحریم های همه جانبه در جنگ 33 روزه لبنان و در جنگ های 22 روزه، 8 روزه و 51 روزه غزه پیروز نشدیم. آیا در افغانستان و عراق و لبنان و سوریه و یمن به پیروزی و موفقیت نرسیدیم. مگر امروز با وجود تحریم ها و نارضایتی آمریکا بزرگ ترین اقتصاد منطقه و جزیره ثبات و آرامش و امنیت و اقتدار منطقه نیستیم. پس چرا باید از آمریکا بترسیم. چرا باید وزیر خارجه آمریکا به وزیر خارجه ما با زبان تهدید دستور دهد که کشتی خود را از آب های یمن برگردانید و وزیر خارجه ما چند دقیقه بعد تلفن بزند و بگوید انجام دادیم. چرا باید گمان کنیم آمریکا خدای روی زمین است و باید به او کرنش کرد تا امکان زندگی فراهم شود. منبع: روزنامه رسالت
پنجشنبه ، ۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]