محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827927109
دولت تدبیر رکورددار دریافت اولین اهانت های دیپلماتیک
واضح آرشیو وب فارسی:هجرت نیوز: اگر هیچکس نداند، «ظریف» که آخرِ دیپلماسی است خوب می داند که در عالم دیپلماسی “اتفاق” معنی ندارد! شاید این دیدار برای ظریف و دستگاه دیپلماسی ایران اتفاقی باشد اما به احتمال زیاد آمریکایی ها برای رخ دادن این «اتفاق» برنامه ریزی دقیق داشته اند. به گزارش هجرت، دکتر محمد صادق کوشکی در یادداشتی به نقد رویکرد و عملکرد دستگاه دیپلماسی به ویژه در سفر به نیویورک و دیدار ظریف و اوباما که برخی رسانه ها از آن به عنوان اتفاقی نام برده اند پرداخت و نوشت: ۱- برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی (و ایران) وزیر امور خارجه ایران برای ملاقات با همتای عربستانی اش در نیویورک خود را به آب و آتش زد و پاسخ منفی شنید! وزیر خارجه عربستان نه تنها از دادن وقت ملاقات (حتی در حد ربع ساعت) به ظریف خودداری کرد بلکه حتی افتخار ملاقات «اتفاقی» با خودش را هم از دیپلمات کارکشته و خندان ایرانی سلب کرد! ۲- و باز هم برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی یک هیئت عالی رتبه ایرانی (مرکب از وزیر ارشاد و معاون کنسولی وزارت امور خارجه و هیئت همراه) آنقدر منتظر صدور روادید از جانب عربستان ماندند که آخر کار عطای سفر را به لقای آن بخشیدند! ۳- و این اتفاقات زمانی روی می دهد که بیش از یک سال از خودداری آمریکا از صدور روادید برای سفیر معرفی شده ایران به سازمان ملل (ابوطالبی) می گذرد و صاحبان تدبیر دولت “بیم و امید “به روی خود نیاوردند که پس از بی حرمتی “کدخدا “به گذرنامه دیپلماتیک جمهوری اسلامی باید منتظر اهانت مباشر کدخدا (بخوانید دولت سعودی) به گذرنامه دیپلماتیک مقامات ایرانی باشیم! ۴- حال در چنین فضایی دیدار «اتفاقی» ظریف و اوباما معنی پیدا می کند! و اگر هیچکس نداند، «ظریف» که آخرِ دیپلماسی است خوب می داند که در عالم دیپلماسی “اتفاق” معنی ندارد! شاید این دیدار برای ظریف و دستگاه دیپلماسی ایران اتفاقی باشد اما به احتمال زیاد آمریکایی ها برای رخ دادن این «اتفاق» برنامه ریزی دقیق داشته اند! ۵- پیام این دیدار «اتفاقی» پس از پاسخ های منفی و اهانت بار سعودی ها به درخواست های مکرر ظریف برای ملاقات (ولو اتفاقی و چند دقیقه ای!) آن است که برای حل مشکل با عربستان هم باید کدخدا را دید و بدون موافقت و اجازه کدخدا در دهکده جهانی کاری پیش نخواهد رفت! ۶- آنها که معنی دیپلماسی را فهمیده اند می دانند که در صحنه سیاست خارجی و عوالم دیپلماتیک، عزت از اقتدار ناشی می شود و آنچه در بازار بین الملل فراوان است و بی ارزش «لبخند» است و «ظرافت»! آنها که ادعای بازگرداندن عزت به گذرنامه های ایرانی را داشتند نمی دانستند که «بستن با کدخدا» نه تنها عزت را به گذرنامه ها و دیپلماسی ایرانی باز نخواهد گرداند بلکه نفهمیدند که ثمره بستن با «کدخدا» زانوزدن در برابر امیر کویت و شنیدن پاسخ های منفی اهانت بار از وزیر خارجه سعودی است! (آن هم در شرایطی که دولت سعودی و دستگاه دیپلماسی اش به واسطه جنایت کشتار حجاج در منا، بیش از هر زمان دیگر محتاج بازسازی چهره خود در سطح بین المللی بود و دیدار با مقامات ایرانی می توانست به بهبود وجهه سعودی ها در جهان اسلام و منطقه کمک کند!) ۷- بماند که «بستن با کدخدا» به عنوان مهم ترین تدبیر دستگاه دیپلماسی نه تنها در عرصه دیپلماسی که در عرصه های اقتصادی نیز شفایی (هرچند اندک) در پی نداشت! حاکمیت رکود بی سابقه در فضای تولید و کسب و کار، تعطیلی رو به گسترش صنایع بزرگ (مانند تعطیلی ۲۱ کارخانه از مجموع ۹۰ کارخانه سیمان کشور!) و تولیدی های کوچک، رونق ناامیدی و یأس در فضای بورس، افزایش معنی دار قیمت ارزهای خارجی و افزایش جدی واردات و کالاهای قاچاق، نوبرانه های اقتصادی تدبیر «بستن با کدخدا» برای اقتصاد بیمار ایران بود و از آنجا که هنوز برای معالجه این بیماری، دخیل مجدد و مکرر بستن به قفل بسته درب سفارت آمریکا در خیابان طالقانی را تجویز می کنند بعید نخواهد بود که مدتی دیگر شاهد احتضار و حتی فوت «اقتصاد» کشور باشیم! اقتصادی که می خواهند با نوشداروی لغو تحریم ها حیات را به آن بازگرداند! ۸- دولتی که دیپلمات «ظریف» و کاربلدش دل به دیدارهای «اتفاقی» بسته و سکان دار «نوبخت» اقتصادی اش چشم انتظار لغو یا تعلیق تحریم ها نشسته، باید هم وزیر ارشادش در فرودگاه منتظر کسب روادید از آل سعود بایستد و دست خالی بازگردد! ۹- تنها کسانی به امور «اتفاقی» دل می بندند که فاقد «تدبیر» باشند! چرا که هیچ مسوول آینده نگر و برنامه ریزی برای حل مشکلات به «اتفاق» دل نبسته و نخواهد بست! و آنانی که به امید «تدبیر»، دل به مدیران با تدبیر بسته اند نباید چهره دولت تدبیرهای «اتفاقی» در ذهن آنان ترسیم شود. ۱۰-در چنین فضایی آیا رواست سرنوشت و حیثیت انقلاب و نظامی که بر آمده از جان و خون آسمانی ترین بندگان خداست به دست کسانی باشد که در قرن بیست و یکم دل به تدابیر اتفاقی کدخدا بسته اند؟ آن هم اتفاقاتی که اتفاقا به نفع کدخدا و بدست او رقم می خورد!
چهارشنبه ، ۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هجرت نیوز]
[مشاهده در: www.hejratnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها