محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812465658
گام های تولید وصادرات گاز در ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: آنچه در پی آمده است نگاهی دارد به میزان مصرف و جایگاه گاز طبیعی به عنوان یکی از حامل های انرژی در ایران وجهان که بخش اول آن را دیروز ملاحظه کردید و اینک بخش دوم وپایانی را می خوانید *** با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید و اتخاذ سیاست های تعامل با جهان، سیاست دنبال کردن پروژه های مربوط به صادرات گاز در فضایی به دور از هرگونه حاشیه و با نگاه مثبت به توافق هسته ای ایران با پنج قدرت بزرگ جهانی هدف قرار گرفته است. همچنین در سال 1393 با نمایندگان حدود 170 شرکت داخلی و خارجی در خصوص صادرات گاز مذاکره و گفتگو انجام شده تا زمینه های تقویت،تعامل و همکاری مناسب تجارت گاز ایران را با دیگر کشورها و شرکت های بزرگ جهان فراهم شود. با توجه به سیاست های کلان حوزه انرژی کشور،تولید گاز در کشور ظرف سه سال آینده افزایش خواهد یافت، به نحوی که در سال 2019تولید گاز به یک میلیارد مترمکعب در روز خواهد رسید و بدین ترتیب شرایطی فراهم می شود که بخش عمده ای از این افزایش تولید برای صادرات در نظر گرفته شود. بر اساس سیاست های وزارت نفت ، اولویت صادرات گاز ایران در مرحله اول کشورهای همسایه و در مرحله بعدی و با توسعه صنعتLNG ورود به سایر بازارها خواهد بود.هم اکنون شرکت ملی صادرات گاز ایران به نمایندگی از وزارت نفت با کشورهای ترکمنستان، ارمنستان، جمهوری آذربایجان و ترکیه تعامل نزدیکی داردو بزودی عراق هم به این کشورها اضافه می شود؛ ضمن این که مذاکراتی با دیگر کشورهای منطقه خلیج فارس از جمله امارات، کویت، بحرین، عمان، هند و ... صورت گرفته و به طور کلی بستر سازی مناسبی برای ایجاد زمینه های لازم در خصوص صادرات گاز به آن کشورها صورت گرفته است .وی می افزاید: افزون بر قراردادهای کنونی صادرات گاز و همچنین مذاکراتی که برای صادرات گاز در جریان است، تولید و توسعه صنعت ال.ان.جی هم دراولویت وزارت نفت است. در این رابطه می توان به سه پروژه پرشین ال.ان جی،ایران ال.ان.جی و پارس ال ان جی اشاره کرد که به دلیل اعمال تحریم ها، دو پروژه پارس ال.ان.جی و پرشین ال ان جی فعلا متوقف شده است. ولی با این وجود پروژه ایران ال جی پیشرفت حدود 50 درصدی داشته و همچنان مراحل اجرایی و عملیاتی آن درجریان است. بدیهی است به دنبال برداشته شدن تحریم ها و امکان وارد کردن تاسیسات و تجهیزات لازم این پروژه می توان به اتمام پروژه و طبعاً صدورLNG به بازارهای جهانی هم اقدام کرد. مطالعات نشان می دهد سهم ال ان جی ازکل تجارت گاز دنیا 31 درصد است که حدود 70 درصد آن در منطقه آسیا و خاورمیانه محقق می شود. با توسعه صنعت ال ان جی، اولویت وزارت نفت حضوردر بازارهای ال ان جی آسیا و جهان است و قاعدتاً ورود به صنعت و بازار ال ان جی به معنای دسترسی به بازارهای دورتری است که نمی توان از طریق خط لوله به آنها دسترسی داشت . هم اکنون 60 پایانه دریافت ال ان جی در آسیا وجود دارد و قرار است 40 پایانه دیگر هم به این تعداد افزوده شود. این بدان معناست که دنیا (و خصوصاً کشورهای آسیایی) خود را آماده می کنند تا بتوانند سهم بیشتری از تقاضا و نیازهای انرژی خود را از طریق محموله های ال ان جی تامین کنند. افزون بر پروژه ایران ال ان جی، راه های دیگری هم برای صادرات گاز تحت بررسی است که می توان به برنامه صادرات گاز به عمان (که بخشی از گاز صادراتی به این کشور قرار است در تاسیسات ال ان جی استفاده شود)، اشاره کرد. در این راستا، بخشی از فعالیت ها و اقدامات اساسی این پروژه به انجام رسیده و بزودی مطالعات مهندسی پایه آن شروع خواهد شد. همچنین در بخش متنوع سازی بازار گاز می توان به بهره برداری از واحد شناور ال ان جی(FLNG ) هم اشاره کرد. هم اکنون مذاکرات اولیه با بزرگترین شرکت ال ان جی دنیا برای واحد شناور ال ان جی در حال انجام است که با لغو تحریم ها، بلافاصله فاز مطالعاتی و اجرایی این پروژه آغاز می شود. برآوردها نشان می دهد که در فاصله 5/2 تا سه سال و مقارن با اوج تولید گاز در کشور، امکان استفاده از این ظرفیت محقق می شود و بخشی از صادرات گاز کشور از طریق ال ان جی صورت خواهد گرفت. یکی دیگر از روش های صادرات گاز، همانا موضوع تبدیل گاز به برق در نیروگاه های مرزی است. در این خصوص هم توافق نامه های متعددی با شرکت های توانمند داخلی برای امکان سنجی و مطالعه پروژه ها به امضا رسیده است. در همین زمینه صحبت کاربوز مدیر دپارتمان هیدروکربن مؤسسه فرانسوی مطالعاتی انرژی مدیترانه می گوید: اگرچه ایران به روایتی بزرگ ترین ذخایر گازی دنیا را در اختیار دارد، اما آیا این مهم، به تنهایی می تواند ایران را به اهداف عالیه خود در صنعت گاز برساند؟ شاید در نگاه اول، جواب این سؤال «منفی» باشد. اما چرا ؟در این زمینه باید به مجموعه ای از دلایل و عوامل داخلی و بیرونی توجه داشت که اهم آن ها عبارتند از عوامل فنی، مالی، قراردادی، سیاسی و تکنولوژیک. تا این زمان، همه این عوامل دست به دست هم داده بودند تا فرآیند سرمایه گذاری در توسعه میادین دچار رکود شود و برنامه های تولید و صادرات گاز ایران هم از رشد بطئی برخوردار باشد. از سوی دیگر دسترسی به فن آوری ها و تعاملات با شرکت ها و کشورهای دارای تجهیزات مدرن هم به شکل مطلوبی صورت نمی گرفت. اما اینها همه در گذشته بوده است و اکنون با رفع تحریم ها و در دوران آینده فی الواقع فرصت مناسبی برای ایران فراهم آمده تا به برنامه های خود در صنعت گاز، رنگ و بوی واقعیت داده و نقش خود را در بازار جهانی گاز بازیابی کند. شرکت های معظم نفتی مذاکرات خود را با ایران آغاز کرده اند، اما مقامات ایرانی به خوبی می دانند که نباید از این وضع؛ ذوق زده شوند. با رفع تحریم ها می توانیم سه مقطع زمانی را شناسایی کنیم که عبارتند از مقطع «آغاز پساتحریم»، مقطع «پساتحریم میان مدت» و مقطع «پساتحریم بلندمدت». مقطع اول در واقع «دوران آزمون» است و ایران به تدریج پس از این مقطع وارد دو مقطع دیگر می شود که مسلماً در طول آن دوران به جایگاه قدرتمند خود در تولید و تجارت گاز نزدیک تر خواهد شد. اما همزمان نباید فراموش کرد که نیل به این جایگاه، الزاماً محتوم نخواهد بود؛ بدان معنا که نمی توان دیگر همه چیز را به گردن تحریم ها انداخت. وی با طرح این سوالات که بهترین اقدام فراروی ایران چیست و اولویت های ایران برای توسعه صنعت گاز کدامند؟ و اگر ایران به دنبال توسعه پایدار و متنوع سازی اقتصاد خود است؛ آیا باید به دنبال افزایش صادرات گاز باشد؟ یا باید روش های بهینه تری را برای مصارف گازی خود انتخاب کند؟ می گوید:اگرچه جواب به این سؤالات واقعاً کار سختی است و نمی توان پاسخ شفاف و قطعی ارائه کرد، اما شکی نیست که در آینده میزان تولید گاز ایران به طور قابل توجهی افزایش خواهد یافت. با این وجود هنوز هم حجم عمده ای از گازهای همراه نفت به شکل « فلرینگ» از مدار تولید خارج می شود که دلیل آن همانا ضعف زیرساخت ها است. همچنین بخش قابل توجهی از گاز تولیدی در داخل کشور به مصارف یارانه ای (شامل تجاری و خانگی و صنایع) می رسد.همین مصارف داخلی است که ایران را در رده چهارمین مصرف کننده بزرگ گاز در جهان نشانده است و این روند به مناسبت های مختلف استمرار خواهد یافت. مثلاً حجم زیادی از افزایش تولید گاز ایران در سال گذشته در اختیار نیروگاه های تولید برق گذاشته شد. همچنین توسعه و تکمیل شبکه های انتقال گاز به معنای بهره مندی تعداد بیشتری از خانوارهای شهری و روستایی(و ایضاً صنایع) است که به معنای دامن زدن به مصارف داخلی است. این مصارف عمدتاً «یارانه ای» هستند. میزانی از گازهای تولیدی هم به مصرف تزریق در میادین و چاه های نفتی می رسد (با این هدف که ضریب بازیافت نفت ارتقا یابد)و خیلی از موارد دیگر اما حتی اقداماتی مانند اصلاحات یارانه ای هم باعث نشد تا رشد مصارف داخلی گاز در کشور متوقف شود و همچنان این نرخ در حال رشد است. اساساً سرعت رشد تقاضا به مثابه کاهش و محدودیت «صادرات» است؛ مگر آنکه فکری به حال مهار مصارف یارانه ای و داخلی صورت گیرد. اگر تمام تحریم ها هم برداشته شود، آنگاه ایران فرصت دارد تا صادرات گاز خود را به میزان قابل توجهی افزایش بدهد.کاربوز ادامه می دهد: هدف گذاری برنامه ششم توسعه ایران آن است که نرخ رشد صادرات به مرز شش برابر برسد که البته هدف چالش انگیزی است. به عبارت دیگر هرچند توان صادرات گاز طبیعی ایران تا حدودی متاثر از وضع زیرساخت ها است، اما در هر حال دستیابی به جهش صادراتی، قبل از هرچیز نیازمند بازنگری جامع و جدی در احجام مصارف داخلی است. ایران فهرست مطولی از پروژه های عرضه و صادرات گاز به کشورهای مختلف دارد از بین این پروژه ها اخیراً پروژه صادرات به عراق نهایی و اجرایی شده است و بقیه کشورهای این فهرست هم یا در مرحله برنامه ریزی و مطالعه بوده، یا در مرحله مذاکره و چانه زنی هستند یا اینکه یا دچار معضل مالی و نقدینگی و اعتبار هسند. با این اوصاف بعد از رفع تحریم ها، به احتمال زیاد گشایش هایی مانندنهایی شدن پروژه صادرات گاز به عمان، طرح دوباره پروژه صادرات گاز به اروپا از طریق ترکیه یا جمهوری آذربایجان رخ خواهد داد. ذکر این نکته لازم است که ایران از مدت ها قبل در حوزه LNGبرنامه هایی داشته است. اساساً از دیرباز نقش ایران در بازار جهانی LNGهم محل توجه زیادی بوده که البته منوط به چگونگی تصمیم مقامات ایرانی در مورد پیشرفت و راهبری این حوزه از صنعت گاز است. نکته مهم در خصوص صادرات LNGآن است که ایران می تواند پروژه «ایران ال.ان.جی» را با کمک شرکت های اروپایی به اتمام برساند؛البته در عین حال صادرات احجام سنگین گاز در قالب LNGهم کار پرهزینه و بسیار پیچیده ای است. به همین خاطر باید توجه داشت که حتی در صورت اتمام این پروژه، مسلماً رقابت سختی در بخش صادرات و بازرگانی LNGپدید خواهد آمد، چرا که هم اکنون چندین پروژه احداث تاسیسات LNGدر اقصی نقاط جهان در حال اجراست که تا پنج سال آینده به مرحله اتمام و بهره برداری می رسد. این کارشناس تاکید می کند:اگر ایران با دقت و منطق حرکت کند، آنگاه این امکان وجود دارد که پروژه های صادرات گاز ایران، علاوه بر منافع خود عملاً فرصت های فراوان دیگری را هم فراهم بیاورد (مانند توسعه فعالیت های تجاری و بازرگانی، ایجاد چشم انداز مطلوب برای همکاری های اقتصادی، کاهش تنش و افزایش امنیت منطقه ای، برقراری و استحکام پیوندهای سیاسی، تنوع بازارهای صادراتی، ایجاد بازارهای جدید در شرق و ....). از منظر سرمایه گذاران بین المللی، دوران پساتحریم بسیار وسوسه انگیز و جذاب است. ایران ثابت کرده که در حوزه پروژه های نفتی و گازی رویکرد خصمانه و ماجراجویانه ندارد. اما باید در داخل کشو به فکر «ترک اعتیاد مصرف انرژی» باشد.شرکت ها در صورتی سرمایه گذاری می کنند که اولاً نرخ بازدهی مناسبی داشته باشند و دوماً محیط تجاری و سرمایه گذاری امن و باثباتی در انتظارشان باشد. هرچند ممکن است مدل جدید قراردادهای نفتی ایران (IPC)، مدل پیشرفته و خوبی باشد، اما باید در کنار آن به موارد دیگری هم توجه کرد. از آن جمله می توانیم به بوروکراسی، ساختار تامین مالی، چارچوب های رگولاتوری، سیستم مالیاتی و موارد دیگر اشاره کرد. مناسبات حاکم بر این بخش ها الزاماً در ساختار صنعت نفت ایران تعریف نشده و بلکه به سازمان های دیگری مربوط است. لذا برای توسعه صنعت گاز در دوران پساتحریم، لازم است که تمام سازمان ها و ارکان مربوطه، توجه کافی و لازم را نسبت به موارد فوق الذکر داشته باشند.به هر صورت آنچه مسلم است اینکه هیچ شکی وجود ندارد با تکیه بر توانمندی های متعدد کشورنظیر ذخایر عظیم گازی ایران، موقعیت استراتژیک جغرافیایی در منطقه خاورمیانه،جذابیت های صنعت نفت ایران برای دیگر کشورها،امنیت سرمایه گذاری و همچنین دیپلماسی جدید دولت در تعامل سازنده با دیگر کشورها، آینده بسیار روشنی درزمینه صادرات گاز ایران در سالهای آتی وجود خواهد داشت که قطعاً در راستای خدمت به رشد و شکوفایی اقتصادی کشور ، به کار گرفته خواهد شد و در عین حال ،دوران پسا تحریم فرصت مناسبی برای شرکت های ایرانی است تا بتوانند در خارج از کشور فعالیت کرده و تجارب ذی قیمتی از حضور در عرصه های جهانی و بین المللی کسب کنند . در تهیه این مطلب از گزارش های شبکه اطلاع رسانی نفت و انرژی و ایرنا استفاده شده است codex03x
سه شنبه ، ۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها