تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833814381
کیومرث پوراحمد: جان کندم تا فیلمساز شدم
واضح آرشیو وب فارسی:شفاف: کارگردان «قصه های مجید» گفت:من برای ساختن فیلم بسیار سماجت کردم، فیلم های زیادی دیدم و جان کندم. در این راه، هیچ حمایتی، حتی از جانب خانواده من نشد.سومین شب از نشست های شبانه بیست و نهمین جشنواره بین المللی فیلم های نوجوانان با حضور کیومرث پوراحمد، حمید جبلی، غلامرضا رمضانی، فریال بهزاد، مجید قاری زاده و علی قوی تن در سالن نشست های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همدان برگزار شد. در ابتدای این نشست که به معرفی فیلم های اکران شده در بخش مسابقه سینمای ایران اختصاص داشت، به دلیل فشردگی این جلسه، تنها نوبت به حضور عوامل فیلم سینمایی «آسمان آبی مادرم» رسید. علی قوی تن کارگردان این فیلم درباره چگونگی شکل گرفتن سوژه آن، گفت: هنگام تحقیق و پژوهش در استان متوجه شدم در دامغان و در منطقه ای که استخراج زغال سنگ انجام می شود، کودکان و نوجوانان هم به بزرگ ترها کمک می کنند. روی این ایده، چند ماه کار کردم و در نهایت آن را ساختم. فروغ امجدی بازیگر فیلم «آسمان آبی مادرم» با اشاره به سخت بودن نقشش در این فیلم بیان کرد: بازی در این فیلم، کار سختی برای من بود زیرا هرگز اطلاعاتی از استخراج زغال سنگ نداشتم. آقای قوی تن برای ایفای نقش به من یاری رساند و با صبر و شکیبایی مرا تحمل کرد. وی ادامه داد: در آن شرایط سخت، گرمازده شدم چرا که برای نزدیکی به نقش، ساعت ها جلوی آفتاب می گشتم تا رنگ پوستم به زنان آن منطقه نزدیک شود. در طول کار، به زنان و کارگران معدن آنجا با دقت نگاه و سعی می کردم زبان بدن آنها را بشناسم. در ادامه «رضا نصیریان» بازیگر ۱۲ ساله این فیلم، گفت که اولین نقشش را در فیلم «آسمان آبی مادرم» تجربه کرده است. او ادامه داد: از اعلامیه های نصب شده در بازار دامغان متوجه یک فراخوان بازیگری شدم و بعد به یکی از بخش های شهرداری که در آنجا آزمون بازیگری می گرفتند، مراجعه کردم و در این آزمون قبول شدم. «امیرحسین روشنایی» بازیگر ۱۷ ساله این فیلم نیز درباره اولین تجربه بازیگری اش توضیحاتی را ارائه کرد. در بخش دوم این نشست، «نیما عباس پور» و «داریوش غریب زاده» دو داور نخستین المپیاد فیلمسازی نوجوانان، درباره پذیرش فیلم ها در این بخش توضیحاتی را ارائه دادند. عباس پور در بخشی از صحبت های خود، با تأکید بر فضای حرفه ای فیلم های ارائه شده، بیان کرد: پیش از شروع به دیدن فیلم ها، تصور می کردم شاهد فیلم های آماتور خواهیم بود اما با دیدن آنها تصورمان تغییر کرد چرا که شاهد فیلم های حرفه ای و نیمه حرفه ای زیادی بودیم. وی ادامه داد: این فیلمسازان روی موضوعات بسیار جدی کار کرده بودند. در عین حال برخی از آنها از فضای نوجوانانه بسیار فاصله گرفته بودند و این با انتظار ما متفاوت بود. داریوش غریب زاده نیز در ادامه به اصول فیلمسازی موفقیت آمیز اشاره کرد و گفت: تاکنون کارگاه های آموزشی فیلمسازی متعددی در تمام نقاط کشور برای فیلمسازان کوتاه برگزار کرده ام. توصیه ام برای فیلمسازان نوجوان این است که همیشه خودشان باشند و این رمزی است که می تواند آنها را تبدیل به موفق ترین فیلمساز کند. وی افرود: رجوع به خود، از خود گفتن و دنیا را از زاویه دید خود به مخاطب نشان دادن، در موفقیت فیلمساز نقش اساسی دارد. تاریخ سینما، به فیلمسازانی که دنباله روی دیگران بوده اند و از آنها تقلید کرده اند، اهمیتی نداده و آنها را نادیده گرفته است. این داور نخستین المپیاد فیلمسازی نوجوانان در حضور فیلمسازان نوجوان حاضر در نشست، گفت: سینمای امروز نیاز به کسانی دارد که به جای مشق، انشا می نویسند. خواهش من از شما فیلمسازان نوجوان این است که نگاه خود را در آثارشان اراده کنند. هیچ گاه نباید به دنبال پیدا کردن سوژه برای فیلمسازی باشید بلکه از ابتدا باید دغدغه فیلم را داشته باشید، سپس به سراغ آن بروید. در این راه، خواندن داستان کوتاه و دیدن فیلم های مختلف، به شما کمک می کند که با روایت های مختلف آشنا شوید و به راحتی بتوانید خودتان را روایت کنید. نوشتن فیلمنامه باید با جسم و جان و روح شما، یکی شود. به طور خلاصه ساخت فیلم باید برگرفته از جوشش باشد نه صرفا کوشش. عباس پور نیز گفت: من چند نگرانی برای شما دارم. اول این که بچه ها مبادا برای ایده فرصت نگذارند و وقت صرف آن نکنند. نکته دوم این است که در هر صورت فیلمساز باید مخاطب را در نظر بگیرد و در آخر، بیشترین نگرانی ام این است که حمایت از فیلمسازان نوجوان صورت نگیرد و ادامه پیدا نکند. امیدوارم این حرکت المپیاد و حمایت از آن در مقاطع بعدی تداوم داشته باشد. در ادامه جلسه، نیکخواه آزاد، از فیلمسازان حاضر در جلسه سئوالی پرسید مبنی بر این که اگر از شما حمایت نشود، همچنان مایل هستید فیلم های بعدی تان را بسازید؟ نوجوانان حاضر در نشست قریب به اتفاق پاسخ دادند که برای ساخت فیلم های المپیاد، هیچ حمایتی از ما نشد و حتی کارگاه های آموزشی را فقط برای برخی از استان ها برگزار کردند، اما ما همچنان مشتاق به ساخت فیلم هستیم و راهمان را ادامه می دهیم. غریب زاده در تکمیل صحبت های قبلی اش افرود: شما باید به مرتبه فیلمساز بودن برسید و بعد شروع به نگارش فیلمنامه کنید. برای رسیدن به آن مرتبه، هم قبل از نیاز به امکانات باید به رشد فکری کافی رسید و از ادبیات غنی برخوردار بود. فیلمسازی بر پایه مطالعه است. باید مطالعه خود را افزایش دهید و بعد پشت دوربین قرار بگیرید. بخش پایانی این نشست، به گفت وگوی فیلمسازان سینمای ایران با فیلمسازان نخستین المپیاد فیلمسازی نوجوانان، اختصاص داشت. این نشست با حضور کیومرث پوراحمد، غلامرضا رمضانی، حمید جبلی، فریال بهزاد و مجید قاری زاده برگزار شد که هر یک از این فیلمسازان باسابقه سینمای کودک و نوجوان با ذکر خاطراتی از شروع به کار خود در عرصه فیلمسازی، به نوجوانان حاضر نکات آموزنده ای را ارائه دادند. پوراحمد در ابتدا گفت: آشنایی من با روایت و قصه به دوران کودکی ام و از طریق رادیو و قصه های شب بازمی گردد. همیشه کیهان بچه ها و کتاب های پلیسی می خواندم. در ۱۲ سالگی برای اولین بار با برادرم به سینما رفتم که گویی جهان تازه ای به رویم باز شد و شیفته سینما شدم. کلاس های دبیرستان را با رفتن به سینما از دست می دادم و این کار هر روز من بود. معتقدم درس های مدرسه ام برای فیلمسازی به من هیچ کمکی نکرد. من برای ساختن فیلم بسیار سماجت کردم، فیلم های زیادی دیدم و جان کندم. در این راه، هیچ حمایتی، حتی از جانب خانواده من نشد. کارگردان «شرم» و «خواهران غریب» گفت: اولین نقد حرفه ای ام را برای فیلم «آرامش در حضور دیگران» ساخته ناصر تقوایی پس از پنج بار دیدن، نوشتم. برای نوشتن نقد فیلم حتی بدترین فیلم ها را دو بار می بینم و معتقدم از طریق دیدن فیلم و خواندن نقدها سینما را بیشتر آموختم. همچنان هم مجله فیلم و نقد فیلم های خارجی آن را می خوانم. پوراحمد آشنایی با نادر ابراهیمی را بزرگترین شانس زندگی اش دانست و او را پدر معنوی خود معرفی کرد. کارگردان «قصه های مجید» درباره نحوه آشناشدن با ابراهیمی گفت: از طریق یکی از بستگان به نادر ابراهیمی معرفی شدم و در سریال «آتش بدون دود» به عنوان دستیار پنجم با او همکاری کردم. اما هنگام نوشتن سناریو، در تمام مدت کنار او بودم. بارها سناریوهایی خواندم و تسلط کامل به تمامی شخصیت های آن داشتم. وی با اشاره به این که همکاری موفق در تدوین این سریال موجب به چشم آمدن بیشتر توانایی هایش شد، افزود: کم کم از دستیاری پنجم به دستیاری اول ارتقا پیدا کردم و ابراهیمی متوجه شد که حضور من چقدر ضروری است. ابراهیمی به من اولین درس را در فیلمسازی آموخت و آن این بود که به تمامی نظرات دیگران گوش دهم اما در انتها، کاری را انجام دهم که فکر می کنم درست است. امروز هم در زمان فیلمسازی با همین روش کار می کنم. این کارگردان افزود: بعد از گذشت ۴۰ سال، هنوز ادعای هنرمند بودن ندارم. نیکخواه آزاد در پایان صحبت های پوراحمد، کتاب های «کودکی نیمه تمام من» نوشته این فیلمساز و همچنین مجموعه کتاب هفت جلدی «آتش بدون دود» نوشته زنده یاد نادر ابراهیمی را به نوجوانان معرفی کرد تا در مسیر فیلمسازی شان آنها را مطالعه کنند. پوراحمد هم نوجوانان فیلمساز را به خواندن کتاب «پیر پرنیان اندیش» هوشنگ ابتهاج تشویق کرد. در بخش دیگری از این نشست سه ساعته، «مجید قاری زاده» رو به نوجوانان گفت: امروز شماها امکاناتی دارید که ما از آن محروم بوده ایم. اگر عاشق سینما و هنر نباشید، زود از کارتان خسته می شوید. تفاوت امروز شما با زمان ما این است که ما با قصه بزرگ شدیم. قصه هایی که شخصیت و تعلیق داشتند. وی افزود: توصیه من به شما این است که از میان فیلمسازها یک الگو داشته باشید. هیچ دانشگاهی نمی تواند از شما یک کارگردان بسازد. با ساخت یک فیلم کوتاه تصور نکنید فیلمساز شده اید و به خود مغرور نشوید. از دیگر توصیه های قاری زاده به فیلمسازان نوجوان مطالعه کتاب و تماشای فیلم بود و ادامه داد: روزی که فیلم اولتان را می سازید، فیلمنامه را خودتان بنویسید و حتما سعی کنید درباره شهری که در آن به دنیا آمده و بزرگ شده اید، فیلم بسازید. «فریال بهزاد» از دیگر حاضران در این نشست، با اشاره به آشنایی اش با دنیای روایت و سینما گفت: در دوران کودکی، کتاب قصه زیاد می خواندم. تنها دختری بودم که فیلمبرداری را آن زمان در ایران خواندم. پس از ادامه تحصیل در آمریکا به ایران بازگشتم اما آن زمان به من اجازه فیلمبرداری داده نشد و گفتند تنها فیلمبرداری انیمیشن می توانم انجام دهم. وی ادامه داد: پس از آن در حوزه کودک و نوجوان، تهیه کننده و کارگردان شدم و اولین کارم، فیلم «کاکلی» بر اساس قصه هوشنگ مرادی کرمانی بود که آن را به پیشنهاد سیدمحمد بهشتی مدیرعامل وقت بنیاد سینمایی فارابی ساختم. این کارگردان به فیلمسازان نوجوان توصیه کرد: مطالعه ادبیات داستانی و به تصویر کشیدن آن در ذهنتان می تواند به شما کمک زیادی بکند تا با تماشای فیلم، پلان به پلان آنها را ببینید و تحلیل کنید. «حمید جبلی» نیز در بخشی از این نشست، گفت: سینمای جادویی تا حدی برای ما مهم بود که برای ورود به آن، حاضر بودیم بخشی از زندگی خود را کنار بگذاریم تا به رویاهایمان برسیم. وی ادامه داد: ابزار در دوره شما بر خلاف دوره ما که ارزش بود، دیگر مهم نیست. شما می توانید از امکانات دیجیتال برای ساخت فیلم استفاده بهینه کنید اما در هنر قرار نیست هر کس که تکنیک یاد می گیرد، هنرمند باشد. هنرمند آن کسی است که حرفی برای گفتن دارد و چگونه گفتن را بلد است. این تلاش، علاقه و استمرار است که شما را ماندگار می کند. «غلامرضا رمضانی» نیز در این نشست با اشاره به سختی های آغاز فعالیتش در سینما و تئاتر بیان کرد: از اول راهنمایی بازیگر تئاتر بودم و سه سال به خانه تاتر شهرمان می رفتم و خواهش می کردم تا اجازه دهند، من بازی کنم. در نهایت مرا برای نقشی بسیار کوتاه پذیرفتند اما متاسفانه از بدشانسی من آن نقش هم از فیلمنامه حذف شد. آن زمان عاشق بازیگری بودم اما بعدها متوجه شدم تا چه حد نادانم و علاقه ام به کارگردانی است. وی ادامه داد: ما نسل حسرت ایم. من حتی هم اکنون هم حسرت می خورم چرا که در تمام مدت فیلمسازی کسی از من حمایت نکرد و مرا به جلو هل نداد. با دیدن شما حسرت می خورم و فکر می کنم اگر به من هم در سن نوجوانی اجازه داده می شد که فیلم بسازیم و به جشنواره ارائه دهیم، از این هم مفیدتر واقع می شدم. رمضانی در پایان صحبت هایش به فیلمسازان نوجوان پیشنهاد کرد: اگر حرفی برای گفتن ندارید، به سراغ فیلمسازی نروید. شما باید در این مسیر استقامت داشته باشید و اگر شور و حرارت کافی برای این کار ندارید، زمان خود را حرام نکنید. رمضانی ضمن تشکر از دبیر جشنواره برای ایجاد بخش المپیاد فیلمسازی بیان کرد: از سال ٧٦ که به جشنواره های بین المللی فیلم می رفتم، در همه آنها یک بخش جنبی به نام فیلمسازی نوجوانان وجود داشت و من حسرت می خوردم که چرا ما این بخش را حتی در جشنواره فیلم کودک و نوجوان خودمان نداریم. اما از امسال دیگر خوشبختانه این بخش جز افتخارات سینمای ما خواهد شد که نوجوانان دیگر حسرت به دل نمانند و این فرصت برای شما و سینمای ایران فرصت یک غنیمت است. شجاع نوری هم در واکنش به این سخن رمضانی گفت: ما با انجام این کار، یک آرزو را دنبال کردیم و با وجود استقبال هزار نفره در این مسیر، برای ادامه کار مشتاق تر شدیم. به اعتقاد ما همه این فیلم ها به نوبه خود از تازگی و و اصالت برخوردارند و حرفی برای گفتن دارند. حاضران نیز برای تشکر از دبیر بیست و نهمین جشنواره بین المللی فیلم های نوجوانان همدان، وی را تشویق کردند. کیومرث پوراحمد نیز در تأیید اهمیت حضور این سینماگر با تجربه در برگزاری این دوره جشنواره، گفت: من حوصله حضور در جشنواره ها را ندارم و تنها به علت دعوت آقای شجاع نوری به همدان چرا که او سال ها سفیر سینمای ایران در جهان بوده و از جمله افرادی است که در جهانی شدن سینمای ایران سهم داشته است. او همچنین خواست تا حاضران به افتخار امیر اسفندیاری و التفات شکری آذر به واسطه تلاش شان در مسیر بین المللی شدن سینمای ایران کف بزنند. نیکخواه آزاد در پایان این نشست خطاب به نوجوانان توصیه هایی ارائه داد. او به فیلمسازان حاضر در المپیاد فیلمسازی جشنواره بین المللی فیلم های نوجوانان گفت: در کنار مطالعه قصه، تصورتان از زندگی هم بسیار مهم است. خود را در معرض تجربه بگذارید. در هنرهای مختلف پرسه بزنید و خود را در معرض انواع هنربگذارید. سماجت از خود به خرج دهید و از رو نروید. امیدوارم زنده باشم تا روزی یکی از شماها نزد من بیاید و به من بگوید من یکی از همان فیلمسازان المپیادی هستم که اکنون به جایی رسیده ام. منبع: فارس
سه شنبه ، ۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفاف]
[مشاهده در: www.shafaf.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها