محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829891411
معنويت كه مي‌آيد يأس و نااميدي مي‌رود
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: معنويت كه مي‌آيد يأس و نااميدي مي‌رود
اين روزها شايد به هر كسي نگاه كنيم متوجه مي‌شويم كه يكسري دلشوره و نگراني وجودش را گرفته است.
نویسنده : مينا محمد‌دوست، مشاور
خُب اين طبيعي است. طبيعي است كه در طول هفت روز هفته نگران برخي مسائل مربوط به خانواده‌مان باشيم. خيلي از افرادي كه در اطراف ما حضور دارند با چالش‌ها و نگراني‌هايي دست و پنجه نرم مي‌كنند و باز هم نمي‌دانند كه چه كار كنند. تقريباً هر فردي در زندگي شخصي‌اش با يكسري نگراني‌ها مثل عقب افتادن اجاره‌خانه، بدهكاري، هزينه‌هاي تعميرات اتومبيل، پرداخت قبوض، شهريه مدارس بچه‌ها و... رو به روست اما اين دليل نمي‌شود كه اين نگراني‌ها ما را تسليم كند. تقويت نگرش و رفتارهاي معنوي در رفع اين نگراني‌ها بسيار اثرگذار و در واقع معنويت جوهره شادي و اميد است. دعا، امنيت و آرامش مي‌آورد دعا بهترين ابزار براي آرامش روحي و رواني افراد است. دعا در واقع توجه انسان به سرچشمه و مبدأ هستي است. يكي از فوايد دعا اين است كه هنگام نيايش ناخواسته از منيت‌هاي خود جدا مي‌شويم. در برابر نيرويي كه خوبي محض است احساس عجز مي‌كنيم. انسان به هنگام دعا متوجه محدوديت‌هاي انساني خود است و به همين دليل نيروهاي دروني‌اش بسيج مي‌شوند تا ارتباط روحاني با نيروي برتر لايتناهي برقرار كنند. خود اين امر تا همين مرحله حس امنيت و آرامش به انسان مي‌دهد، زيرا ماهيت دعا از طرفي محدوديت انساني و از طرفي ارتباط برقرار كردن با نيرويي نامحدود الهي است. به طور ضمني انسان هنگام نيايش احساس مي‌كند كه در اين دنياي پر‌آشوب تنها نيست. اين امر به لحاظ رواني آرامش بخش است. در دعاهايي كه ما به صورت دسته‌جمعي مي‌خوانيم ناخودآگاه متوجه اين نكته مي‌شويم تنها كسي نيستيم كه با مشكلات عديده‌اي روبهرو هستيم. خيل عظيمي از همنوعان خود را مي‌بينيم كه آنها نيز همرنگ ما دست خواهش به سوي پروردگار دارند. اين امر مي‌تواند منجر به قوت قلب انسان باشد، به طوري كه انسان به خود مي‌گويد كه من تنها كسي نيستم كه با مسئله‌اي سخت دست به گريبانم. ضمناً انسان در اين‌گونه موارد براي ديگران هم دعا مي‌كند و در واقع حس همدلي نسبت به ديگران برايش به وجود مي‌آيد كه باز هم اين حس از احساس‌هاي انساني بوده كه به آرامش و سلامت روحي وي مي‌انجامد. ايمان و اميد داشته باشيد اميد نيز همانند دعا يك احساس و حالت خوشايند دروني در مقابل نااميدي است. در تمامي آموزه‌هاي اديان الهي اميد يكي از پايه‌هاي اصلي باور بشر است. در داستان زندگي انبياي الهي اميد به رحمت خدا در تمامي مراحل زندگي اين بزرگواران به چشم مي‌خورد. خداوند باري تعالي در قرآن كريم مي‌فرمايند: وَلاَ تَيأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ ييأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ: «از رحمت خدا مأيوس نباشيد كه همانا از رحمت خدا جز كافران مأيوس نيستند». از ويژگي‌هاي بارز اهل ايمان، برخورداري از خوف و رجا است. رجا به معناي اميدواري به رحمت گسترده و فضل بيكران الهي است. قرآن كريم يأس از رحمت خدا را حالت قلبي گمراهان مي‌داند. حديثي در اين باره آمده است: وَ مَن يقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ: «و چه كسي جز گمراهان از رحمت پروردگارش نااميد مي‌شود؟» از آنجا كه سبب يأس از پروردگار عالم، اعتقاد نداشتن به قدرت، كرم و رحمت بي‌پايان اوست، آن را موجب كفر صاحب خود معرفي كرده است. اميد به خداوند سرمايه همه انبياي الهي و حركت‌هاي توحيدي در طول تاريخ بوده است. از اين رو اميرالمؤمنين علي(ع)، نااميدي را بزرگ‌ترين بلا و آسيب معرفي كرده و مي‌فرمايند: «اعظم البلاء انقطاع الرجاء». ايشان در حديثي ديگر مي‌فرمايند: نااميدي قاتل صاحب خويش است. پس از شرك به خدا، هيچ گناهي بزرگ‌تر از يأس نيست، زيرا هر گناهي كه از شخص سر مي‌زند، تا وقتي كه مأيوس نباشد ممكن است در‌صدد توبه بر آمده و با استغفار آمرزيده شود، ولي شخص مأيوس آمرزيده شدني نيست، زيرا اميدي به آمرزش و مغفرت خدا ندارد تا توبه كند. زكريا گفت: پروردگارا همانا استخوان بدن من سست شده و موي سرم هم از سپيدي پيري مي‌درخشد و هرگز در دعايم از تو اي پروردگارم محروم نبوده‌ام. يعني در واقع ضمن دعا هميشه اميد به استجابت داشته‌اند، اميد به رستگاري براي اهل ايمان كه در كتاب آسماني ما مسلمانان به دفعات به آن بر مي‌خوريم. با نگاهي گذرا به سير تحول تاريخ اين نكته بر ما مسلم مي‌شود كه پيشرفت دستاوردهاي بشر هم در سايه اميد به نتيجه رسيده، چه بسا بسياري از دستاوردها و كشف علوم در زمان خود رؤيايي بيش نبوده و چه بسيار حقايق و قوانين علمي كه با جهل افراد روزگار خود روبهرو بود. همانند كشف گاليله مبني بر گرد بودن كره زمين كه اگر نيروي اميد به آينده نبود همه به دست فراموشي سپرده مي‌شد. پس اميد همواره در بطن زندگي ما قرار داشته و جايگاه ويژه‌اي در دين آسماني ما نيز دارد. چنانكه كساني كه از رحمت الهي نااميدند گمراه خوانده مي‌شوند. اميد نيرويي است كه به واسطه آن ما سختي‌ها را راحت‌تر پشت سر مي‌گذاريم، با اين درك كه سختي‌ها هم ماندگار نيستند و اين باور از نظر دروني به ما قدرت مي‌دهد. البته اميد با خيالبافي‌هاي مبهم نسبت به آينده فرق دارد. محصول اميد تلاش واقع‌بينانه و محصول خيالبافي رخوت و سست شدن در عمل است. در ادبيات غني سرزمين خودمان نيز بارها و بارها اشعاري با اين مضمون داريم كه در واقع نشئت گرفته از باورهاي ديني ما است. به قول نظامي «به هنگام سختي مشو نااميد - كه ابر سيه بارد آب سفيد». اعتماد و اتكا به خداوند راضي بودن به رضاي خدا بحثي است كه كمك شاياني به رفع تنش‌ها و نگراني‌ها مي‌كند. راضي بودن يعني پذيراي واقعيات زندگي باشيم، ضمن اينكه در جهت درست گام برمي‌داريم، براي نتيجه خودمان را محدود به بايدها و نبايدهاي ذهن خود نكنيم. وقتي راضي به رضاي خدا هستيم متوجه مي‌شويم كه قطعاً در پس هر رويداد ممكن است واقعيتي نهفته باشد كه ما در حال حاضر قادر به درك آن نيستيم. وقتي اعتماد به پروردگاري داريم كه بر بندگان مهربان‌ترين است، براي نتيجه امور صرفاً خواست خود را در نظر نمي‌گيريم. يكي از فوايد اين احساس اين است كه ما انعطاف بيشتري در مواجهه با رويدادها از خود نشان مي‌دهيم. در اين ميان انعطاف‌پذيري يكي از اصول منطقي زندگي است.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۷ مهر ۱۳۹۴ - ۱۶:۱۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها