تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816600473
نخستین حضور پژمان جمشیدی در رسانه/تصویر
واضح آرشیو وب فارسی:نخست نیوز: نخست: فوتبالیست سابق کشورمان که وارد عرصه بازیگری شده است، اولین عکس منتشره خود در روزنامه ها را در اینستاگرام خود به اشتراک گذاشت. به گزارش مشرق،پژمان جمشیدی اولین عکس خود که در روزنامه ها منتشر شده است را در اینستاگرام خود به اشتراک گذاشت و از خاطرات این عکس برای مردم سخن گفت. وی […]نخست: فوتبالیست سابق کشورمان که وارد عرصه بازیگری شده است، اولین عکس منتشره خود در روزنامه ها را در اینستاگرام خود به اشتراک گذاشت. به گزارش مشرق،پژمان جمشیدی اولین عکس خود که در روزنامه ها منتشر شده است را در اینستاگرام خود به اشتراک گذاشت و از خاطرات این عکس برای مردم سخن گفت. وی در ادامه متن خود، همچنین از صدای اعتراض مردم به علت پیشرفت افراد گلایه کرد. پژمان جمشیدی نوشت: ” این اولین عکسی است که از من در روزنامه چاپ شد (کودکی ٨ ساله قله سبلان را فتح کرد)؛ آن روزها پدر در کنار شغل معلمی عهده دار ریاست هیئت کوهنوردی کرج هم بودن.اما وقتی این تصویر موفقیت از من چاپ شد مردم آن روزها که فکر میکنم مهربانتر از امروز بودن هیچ اعتراضی به رسیدن من به قله و ایستادنم بر آن بلندی نکردند. چرا نگفتند من به واسطه ریاست پدر به قله رسیدم و یا گله ای نکردن که چون پدرکوهنورد است،چرا پسر هم به خود اجازه میدهد و پا بر کوه میگذارد.آری هیچکس هیچ نگفت چون کوه جذابیتی نداشت. در کوه ثروت و شهرتی تقسیم نمیشد و اصلاً چرا باید به صعود یک کودک بی اسم و نام به قله ای بلند اعتراضی کرد و واکنشی نشان داد.اما این آخرین قله ای بود که صدای اعتراضی به گوشم نرسید.از آن پس به هر بلندایی که رسیدم، فریاد اعتراضی بلند شد؛ که آهااای ، آنجایی که ایستادی جای ماست.همیشه تمام دست یافته هایم به تهمت پول و شانس و پارتی مزین شدن اما با آرامش تمام سکوت کردم.من سکوت قله را دیده بودم. به یاد همان ارتفاع ٤٨٥٠ متری کودکی.با خیال همان شانه های محکم پدر و نگرانی های برادر بزرگتر.حالا که به آن زمان فکر میکنم با قلبی شکاک به طبیعت ، با خودم میگویم شاید اون روز هم اعتراضی شده بود یا فریادی برآمده بود،اما صدای مردم کوهپایه که به قله ای به آن ارتفاع نمیرسد.پس چه جای امن خوبیست قله مرتفع.بالایی ها که نیازی ندارند زخمی به تو بزنند و صدای پایینتر ها هم که به گوشت نمیرسد. پس مدت هاست با تمام توان تنها به آن بالا میاندیشم و با احترام و عشق ، از کنار تمام نامهربانی های ساکنین دامنه هاو کوهپایه ها عبور میکنم تا دیگر شاید صدایی نشنوم.اما باز دلم میسوزد،میسوزد برای همه وقتی که درقضاوت و تهمت و اعتراض تلف میشود.زندگی کوتاهتر از آنست که دمی را برای ایستادن و حسرت به زندگی دیگران هدر دهیم.به طبیعت اجازه دهیم ارتفاع زندگیمان را خودش مشخص کند. اگر به کاری که میکنیم ایمان داشته باشیم و این باور در قلبمان باشد که هیچکس در ارتفاعی که حقش نیست نمی ماند، آن وقت دیگر حسرت هیچ چیز را نمیخوریم و مطمئنیم که هیچکس جای ما را در جهانی به این عظمت نخواهد گرفت. با احترام پژمان جمشیدی” منبع: باشگاه خبرنگاران
سه شنبه ، ۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نخست نیوز]
[مشاهده در: www.nakhostnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
گوناگون
پربازدیدترینها