محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827916733
معامله بر سر هیچ؛ لغو تحریم ها توهم است
واضح آرشیو وب فارسی:هجرت نیوز: موضوع تحریم ها و باقی ماندن آنها پس از انعقاد توافق هسته ای، از جمله مهم ترین مسائلی است که بارها و بارها از سوی کارشناسان مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته و اثبات شده که به رغم هیاهو های فراوان، تحریم ها پس از توافق نیز به قوت خود باقی می ماند و برطرف نمی شود! هجرت نیوز: رهبر عزیز انقلاب در همین رابطه فرمودند: «اگر ما در مذاکرات در برخی موارد کوتاه آمدیم و برخی امتیازات را دادیم عمدتاً برای این بود که تحریم ها برداشته شود وگرنه چه لزومی به حضور در مذاکرات بود و ما کار خود را ادامه می دادیم و می توانستیم از نوزده هزار سانتریفیوژی که داریم، در مدت کوتاهی به پنجاه تا شصت هزار سانتریفیوژ برسیم و غنی سازی بیست درصد را نیز ادامه دهیم و تحقیق و توسعه را هم سرعت بیشتری ببخشیم…. اگر قرار است تحریم ها برداشته نشود، پس معامله ای هم در کار نخواهد بود، بنابراین باید تکلیف این موضوع مشخص شود.» با این حال هنوز هستند عده ای که نسبت به این موضوع تردید دارند و باور نمی کنند که کشورمان در مذاکرات مفصل هسته ای، حتی همین دستاورد را هم به دست نیاورده باشد! از آنجا که قرار است نمایندگان مجلس موضوع برجام را مورد بررسی و تصمیم گیری قرار دهند، دانش افزایی آنان رسالتی انکارناپذیر است تا بر این اساس، نمایندگان مجلس بتوانند با لحاظ کردن منافع ملی به تصمیمی خداپسندانه و حافظ منافع ملت دست یابند آنچه در زیر می خوانید، پاسخ به تعدادی از سوالات کمیسیون ویژه برجام و در اصل سوالات و دغدغه های جامعه، درباره سرنوشت تحریم های اقتصادی در برجام است. امید است این نوع اقدامات منجر به افزایش آگاهی عموم مردم از واقعیت تلخ و غیرقابل پذیرش «برجام» شود. بر اساس بررسی های متقن و غیرقابل تردید، هیچ یک از تحریم های اقتصادی، مالی و بانکی اعمال شده علیه ایران لغو نشده و ساختار تحریم ها حفظ شده است و همچنین برداشته شدن تحریم ها (تعلیق، توقف موقت اجرا و …) منوط به انجام تعهدات ایران و راستی آزمایی آژانس بین المللی انرژی اتمی شده است. بازگشت پذیری سریع تحریم ها (snap-back) نیز شبحی دایمی از ترس را بر روی ایران ایجاد خواهد کرد و زمینه ای برای نفوذ بیشتر آمریکا مهیا می کند. حفظ ساختار تحریم ها و مهندسی صورت گرفته بر روی داده ها و ستانده ها و زمان بندی آنها در توافق اثبات می کند که آمریکا به دنبال آن است که ایران انقلابی را برای مدت طولانی حداقل ده سال مهار کند. بررسی جزیی تر و بند به بند دو نکته فوق، در قالب پرسش و پاسخ های تشریحی ذیل تقدیم می گردد: ۱- با توجه به بند ۲۳ متن اصلی برجام آیا این امکان وجود دارد که با فرا رسیدن روز انتقال، دولت آمریکا بعد از تعقیب اقدامات مربوط موفق به لغو تحریم های ایالات متحده نشود؟ در صورت عدم امکان لغو تحریم ها، در این حالت وضعیت حقوقی فیمابین ایران و ایالات متحده و کشورهای ثالث چه گونه خواهد بود؟ آیا بیان ذکر شده در برجام به معنای حفظ کامل ساختار تحریم های آمریکا و تنها ارائه یک تخفیف تحریمی به ایران نبوده و تنها بخش های اندکی از تحریم های آمریکا تعلیق نخواهند شد؟ دولت آمریکا در بند ۲۳ متن اصلی تنها متعهد به پیگیری لغو تحریم های مشخص شده در ضمیمه دوم می شود. براساس برجام دولت آمریکا متعهد به نتیجه نشده است. اگر لغو تحریم ها رخ ندهد، تنها راه باقی مانده ادامه دادن مسیر تعیین شده در برجام یعنی توقف موقت اجرا خواهد بود. قوانین تحریمی باقی مانده و تنها دولت آمریکا در اجرا آنها را متوقف می کند. در این فضا اعتماد برای حضور در اقتصاد ایران شکل نخواهد گرفت. حفظ ساختار تحریم از سوی دولت آمریکا به دو معنا رخ داده است: اول اینکه ساختار و سازوکارهای حقوقی قوانین تحریم پابرجا مانده است. یعنی تمامی قوانین تحریمی کنگره آمریکا که بخش اصلی تحریم های آمریکا علیه ایران را شکل می دهند، باقی می ماند. در برجام تنها برخی از این قوانین به صورت موقت اجرایشان متوقف می شود. اما بخش قابل توجه دیگری که از نظر دولت آمریکا تحریم های غیرهسته ای بوده (حمایت از تروریسم، حقوق بشر و سلاح های کشتار جمعی) باقی خواهد ماند. معنای دوم اینکه از نظر موضوعی، ساختمان تحریم ها باقی مانده و تنها برخی از اجزای این ساختمان به صورت موقت اثر اجرایی ندارند. هنوز سیستم بانکی ایران به عنوان منطقه پولشویی (بر اساس بند a بخش ۱۲۴۵ قانون ۲۰۱۲ NDAA) شناخته می شود و همچنان همکاری اقتصادی با بانک های ایران ریسک حضور در اقدامات پولشویی را داراست. آمریکا می تواند هر یک از بانک های ایرانی را که بخواهد به عنوان موسسه مالی تامین کننده فعالیت های تروریستی و یا همکاری با نهادهای حامی تروریسم، تحریم کند. در حوزه نفتی نیز باقی ماندن حالت عدم دسترسی به پول نفت یا قفل شدن پول های نفتی باقی مانده و آثار خود را بر اقتصاد ایران خواهد گذاشت. خریداران جدید نیز باید با هماهنگی دولت آمریکا اقدام به خرید نفت کنند. ریسک همکاری اقتصادی با ایران نیز به دلیل بازگشت پذیری سریع تحریم ها همچنان بالاست. در نتیجه از نظر موضوعی نیز بخش مهمی از ساختمان تحریم ها باقی می ماند. ۲- نحوه انشای مفاد برجام به نحوی است که به نظر می رسد جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک حاکمیت ـ نه صرفاً قوه اجرایی دولت جمهوری اسلامی ایران ـ برجام را خواهد پذیرفت اما مستند به بندهای متعدد برجام از جمله بندهای ۲۳ و ۲۵ ایالات متحده، اولاً به عنوان قوه اجرایی و نه قوه مقننه فدرال و ثانیاً به عنوان قوه اجرایی فدرال و در قالب محدودیت های آن و فارغ از قوه اجرایی و مقننه ایالات این کشور برجام را پذیرفته است؟ این عدم تعادل در سطح پذیرش برجام هرچند تا حدودی ریشه در ویژگی خاص نظام حقوقی ملی دو طرف دارد لیکن زمینه فرار از اقدامات مورد پذیرش توسط ایالات متحده آمریکا را به همراه دارد؛ در این خصوص چه تدبیری اندیشیده شده است؟ یکی از زیرکی های آمریکا در تنظیم برجام ایجاد تمایز میان قوای داخلی آمریکا در متعهد شدن به مفاد برجام است. بر این اساس و همان طور که در بند ۱۱ ضمیمه پنجم تصریح شده است، «ایالات متحده آمریکا، وفق اختیارات ریاست جمهوری، اقدام به صدور دستورهای توقف که از«روز اجرا» واجد اثر می شود، خواهد نمود که موجبات توقف اعمال تحریم های مرتبط هسته ای مبتنی بر قوانین موضوعه به نحو مصرح در بخش های ۱۷-۱ تا ۱۷-۲ این پیوست را فراهم خواهد کرد.» نکته قابل توجه این است که اختیارات رئیس جمهور آمریکا در توقف موقت اجرا براساس ظرفیت قانونی (ویورها/ صرف نظر کردن) انجام می شود که در قوانین موضوعه آمریکا حدودش توسط کنگره مشخص می شود. این رویه هیچ قالب مشخص و همیشگی ندارد و بنا به تشخیص کنگره تعیین می شود. کنگره می تواند در برخی قوانین اختیار « ویورها/ صرف نظر کردن» را به رئیس جمهور بدهد و یا ندهد. کیفیت این اختیار نیز می تواند متفاوت باشد. رئیس جمهور آمریکا در صورت استفاده از این اختیار باید به کنگره گزارش دهد و گواهی کند که شرط استفاده از این اختیار محقق شده است (در قانون ایسا (۱۹۹۶) کنگره از رئیس جمهور خواسته است که گواهی دهد صرف نظر کردن از اجرای تحریم ها برای منافع ملی آمریکا اهمیت (important) دارد، در قانون جامع تحریم ایران (سیسادا ۲۰۱۰) باید گواهی دهد که برای منافع ملی آمریکا ضروری(necessary) است، در قانون کاهش تهدید ایران (۲۰۱۲ TRA) باید گواهی کند که برای منافع ملی واجب (essential) است و در مورد تحریم های سلاح های کشتار جمعی هم باید گواهی کند که برای منافع ملی حیاتی(vital) است.) همچنین مدت زمان اعتبار ویورها/ صرف نظر کردن نیز محدود است و رئیس جمهور برای ادامه یافتن توقف موقت اجرای قوانین باید قبل از پایان بازه زمانی ویور/ صرف نظر کردن، آنها را مجدد تمدید کند. در قوانین آمریکا هم بازه ای ۱۲۰ روزه و هم ۱۸۰ روزه وجود دارد. البته کنگره می تواند این مدت زمان را کم یا بیش تر کند. از آنجا که قوانین کنگره تاثیر ۵ ساله داشته و باید در انتهای آن دوباره بررسی و تصمیم گیری شود، این امکان وجود دارد که در تمدید قوانین حدود اختیارات رئیس جمهور را تغییر دهند. اگر تغییر اختیارات رئیس جمهور آمریکا از سوی کنگره صورت پذیرد و در حالت جدید رئیس جمهور آمریکا نتواند تحریم های مشخص شده در برجام را موقتا متوقف کند، نقض برجام صورت نگرفته چرا که دولت آمریکا متعهد به انجام برجام براساس اختیارات خودش شده است. تنها راه پیش روی رئیس جمهور آمریکا وتو کردن قانون اصلاح شده توسط کنگره است که در برجام تعهدی مبنی بر این موضوع وجود ندارد. ۳- بر اساس زیربند ۱۶ بند c و زیربند ۲۰ بند D به ترتیب مرتبط با روز اجرا و روز انتقال، برخی مفاد اتحادیه اروپایی لغو و برخی مفاد اتحادیه تعلیق می شود، اما بر اساس برجام مفاد Council Decision CFSP 2010/413 تعلیق می شود و نه لغو! علت آن چیست؟ از آنجایی که تحریم های اروپا ناشی از «تصمیمات شورا» و«مقررات شورا» بوده و تصمیمات شورا زیربنای مقررات آن هستند آیا این موضوع به منزله تعلیق بخشی از تحریم ها در روز اجرا به جای لغو آنها نیست؟ با توجه به اینکه تحریم های اروپا در تحریم های ثانویه آمریکا نیز موجود هستند، تعلیق تحریم های اروپا (حتی در همین حد موجود در برجام) درصحنه عمل تغییری در ساختار تحریم های کشور و اثرات آن ایجاد خواهد کرد؟ بر اساس برجام اتحادیه اروپا متعهد شده است تا در روز اجرا برخی از مفاد مقررات اجرایی (Council Regulation) مصوبه ۲۰۱۲ را لغو و مفاد مرتبط در تصمیم شورا (Council Decision) مصوبه ۲۰۱۰ را تعلیق کند. تفاوت این دو پدیده حقوقی در این است که مقررات اجرایی تعیین کننده شیوه اجرای تصمیم شوراست و تا زمانی که تصمیم شورا وجود نداشته باشد، مقررات اجرایی نمی تواند وجود داشته باشد. به عبارت دیگر اتحادیه اروپا تصمیم سیاسی خود را در تصمیم شورا می گیرد و اخذ مقررات اجرایی نیازی به همراه کردن اراده های سیاسی ندارد و تنها هماهنگی های اجرایی لازم است و مسیر بسیار سریعی را طی خواهد کرد. به همین دلیل است که اروپا در تعیین مصادیق تحریم که به طور گسترده در سال ۲۰۱۲ رخ داد، سریع عمل کرد چرا که قانون مشروعیت بخش آن از قبل وجود داشت. در نتیجه آنچه که در توافق وین رخ داده است همان تعهدی است که اتحادیه اروپا در بیانیه لوزان وعده داده بود. در آن بیانیه اتحادیه اروپا متعهد به خاتمه دادن به اجرای (Terminate implementation) تحریم ها شده بود. اروپا در واقع به تعلیق تحریم های خود متعهد شده است و قابلیت بازگشت پذیری سریع را خواهد داشت. ۴- تحریم هایی که به موجب قطعنامه های سازمان ملل متحد، دستور العمل اجرایی رئیس جمهور آمریکا و اتحادیه اروپایی وضع شده است، به موجب برجام لغو شده است یا تعلیق؟ وضعیت تحریم ها در برجام: تحریم های اصلی علیه ایران از نظر نهاد وضع کننده به تحریم های شورای امنیت سازمان ملل، تحریم های اتحادیه اروپا، تحریم های دولت آمریکا و تحریم های کنگره آمریکا؛ تقسیم می شود. وضعیت هرکدام از دسته های فوق در برجام به شرح زیر است: تحریم های شورای امنیت سازمان ملل: براساس برجام به موجب تصویب قطعنامه ۲۲۳۱ که از روز اجرا موثر می شود، تحریم های وضع شده در قطعنامه های گذشته یعنی قطعنامه ۱۶۹۶، ۱۷۳۷، ۱۷۴۷، ۱۸۰۳، ۱۸۳۵ و ۱۹۲۹ لغو خواهد شد. اما از آنجایی که در بند ۱۲ این قطعنامه در صورت اعتراض یکی از اعضای برجام، به صورت خودکار تمامی تحریم های لغو شده بعد از ۳۰ روز بازمی گردند بدون آنکه مسیر طبیعی خود را طی کنند، نمی توان این لغو را یک لغو مطلق دانست بلکه می توان آن را لغو مشروط عنوان کرد. تحریم های اتحادیه اروپا: براساس برجام اتحادیه اروپا متعهد شده است تا در روز اجرا برخی از مفاد مقررات اجرایی (Council Regulation) مصوبه ۲۰۱۲ را لغو و مفاد مرتبط در تصمیم شورا (Council Decision) مصوبه ۲۰۱۰ را تعلیق کند. تفاوت این دو پدیده حقوقی در این است که مقررات اجرایی تعیین کننده شیوه اجرای تصمیم شوراست و تا زمانی که تصمیم شورا وجود نداشته باشد، مقررات اجرایی نمی تواند وجود داشته باشد. به عبارت دیگر اتحادیه اروپا تصمیم سیاسی خود را در تصمیم شورا می گیرد و اخذ مقررات اجرایی نیازی به همراه کردن اراده های سیاسی ندارد و تنها هماهنگی های اجرایی لازم است و مسیر بسیار سریعی را طی خواهد کرد. به همین دلیل است که اروپا در تعیین مصادیق تحریم که به طور گسترده در سال ۲۰۱۲ رخ داد، سریع عمل کرد چرا که قانون مشروعیت بخش آن از قبل وجود داشت. در نتیجه آنچه که در توافق وین رخ داده است همان تعهدی است که اتحادیه اروپا در بیانیه لوزان وعده داده بود. در آن بیانیه اتحادیه اروپا متعهد به خاتمه دادن به اجرای (Terminate implementation) تحریم ها شده بود. اروپا در واقع به تعلیق تحریم های خود متعهد شده است و قابلیت بازگشت پذیری سریع را خواهد داشت. تحریم های دولت آمریکا: برخی از تحریم های آمریکا علیه ایران به واسطه صدور دستورات اجرایی رئیس جمهور (Executive Orders) است. تاکنون ۱۷ دستور اجرایی رئیس جمهور آمریکا به منظور اعمال تحریم ایران صادر شده است که براساس متن برجام (بند ۱۷.۴ ضمیمه پنجم) از ۱۷ دستور اجرایی فوق تنها ۴ دستور به همراه بخشی از یک دستور دیگر، قرار است لغو شود. تحریم های کنگره آمریکا: براساس برجام رئیس جمهور آمریکا متعهد شده است وفق اختیارات خود اقدام به توقف موقت اجرای قوانین تحریمی کنگره کند (در این زمینه هیچ گونه لغوی در کار نیست). اما این توقف موقت اجرا شامل تمامی قوانین تحریمی کنگره نمی شود. قوانین تحریمی کنگره آمریکا علیه ایران به شرح زیر است: ۱- قانون تحریم ایران (ایسا ۱۹۹۶) ۲- قانون عدم اشاعه ایران، کره شمالی و سوریه (INKSA) (در برجام هیچ اشاره ای به این قانون نشده است) ۳- قانون منع اشاعه هسته ای ایران (۲۰۰۲ INPPA, (در برجام هیچ اشاره ای به این قانون نشده است) ۴- قانون حمایت از آزادی در ایران (IFSA) (در برجام هیچ اشاره ای به این قانون نشده است) ۵- قانون جامع تحریم ایران و کاهش سرمایه گذاری (سیسادا ۲۰۱۰) (در برجام یک بند از بندهای تحریمی این قانون شامل توقف موقت اجرا می شود) ۶- قانون اختیارات دفاع ملی برای سال مالی ۲۰۱۲- بخش ۱۲۴۵ (۲۰۱۲) (در برجام بند d1 و d3 از بخش ۱۲۴۵ شامل توقف موقت اجرا می شود) ۷- قانون کاهش تهدید ایران و حقوق بشر در سوریه (TRA2012) ۸- قانون آزادی و مقابله با اشاعه ایران (IFCA, 2012) (بندهای۱۲۴۴(c) (۱) and (d), 1245(a)(1)(A), (a)(1)(C)(i)(II) and (c), 1246(a) and 1247(a) شامل توقف موقت اجرا می شود) همچنین برخی از قوانین کنگره وجود دارد که اختصاص به ایران نداشته اما برخی از نهادها و بانک های ایران مصداق اجرای این قوانین تشخیص داده شده اند مانند قانون وطن پرستی آمریکا. بر اساس برجام موارد مهم زیر شامل توقف موقت اجرا نمی شود: * بندهای باقی مانده از قانون سیسادا: * بند (b(2)) از بخش ۱۰۳ * بند (b(3)) از بخش ۱۰۳ * بند (c(2)(A)) از بخش ۱۰۳: تحریم موسسات مالی خارجی که برای دولتمردان ایرانی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خدمات ارایه دهند. * بند (c(2)(B)) از بخش ۱۰۳: تحریم موسسات مالی خارجی که به افراد و نهادهایی که براساس قطعنامه های ۱۷۳۷، ۱۷۴۷، ۱۸۰۳ و ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل تحریم شده اند، ارایه خدمات می دهند. * بند (c(2)(C)) از بخش ۱۰۳: تحریم موسسات مالی خارجی که در امر پولشویی برای مقاصد مطرح شده در بند A,B اشاره شده است * بند (c(2)(D)) از بخش ۱۰۳: تحریم موسسات مالی خارجی که به بانک های ایرانی و همچنین بانک مرکزی ایران خدماتی ارایه دهند که منجر به انجام اقدامات توصیف شده در بند A,B شود. * بند (c(2)(E)(i)) از بخش ۱۰۳: تحریم موسسات مالی خارجی که تراکنش مالی و یا خدمات مالی مهمی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و یا سایر افرادی که براساس قانون حالت فوق العاده دارایی های آنها بلوکه شده است؛ ارایه دهند. * بند (c(2)(E)(ii)(II)) از بخش ۱۰۳: تحریم موسسات مالی خارجی که تراکنش مالی و یا خدمات مالی مهمی به موسسه مالی که دارایی هایش به دلیل ارتباط با حمایت ایران از تروریسم بین المللی بلوکه شده است. * بخش ۱۰۵: تحریم افرادی که در موضوع نقض حقوق بشر در ایران مسئول شناخته می شوند. * بخش ۱۰۶: دولت آمریکا با نهادهایی که فناوری های حساس را به ایران صادر می کنند وارد معامله اقتصادی نخواهد شد. * بخش ۱۰۸: اعمال تحریم های مشخص شده در قطعنامه های سازمان ملل. * بخش ۳۰۳: ایجاد محدودیت برای کشورهایی که مقررات کنترل صادرات را رعایت نکرده و منجر به توسعه تسلیحات کشتار جمعی و سیستم های هدایت کننده و تروریسم بین المللی می شوند. بندهای باقی مانده از قانون ۲۰۱۲؛ NDAA, * بند c از بخش ۱۲۴۵: بلوکه شدن دارایی های موسسات مالی ایران در آمریکا * بند d (4) از بخش ۱۲۴۵ (تحریم تراکنش های مالی خرید نفت از ایران) * بندهای باقی مانده از قانون IFCA * بند d از بخش ۱۲۴۷: تحریم تراکنش مالی نفت ایران و قفل شدن آنها * بند e از بخش ۱۲۴۷: تحریم تراکنش مالی خرید گاز از ایران و قفل شدن آنها * بخش ۱۲۴۸: تحریم صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران * و … ۵ – با توجه به بند ۳۰ متن اصلی برجام آیا اتحادیه اروپایی و آمریکا امکان وضع تحریم ها را براساس سایر جهاتی(حقوق بشر، تروریسم و … (که در قوانین این کشورها مقرر می شود دارد؟ بر اساس متن برجام در بندهای ۲۶ و ۲۹ و ۳۰ از متن اصلی، اتحادیه اروپا متعهد شده است تا از اعمال تحریم های مشخص شده در برجام به بهانه های دیگر خودداری کند. به نظر می رسد این تصریح دست اتحادیه اروپا از اعمال مجدد این تحریم ها را از نظر حقوقی خواهد بست. اما توجه به دو نکته ضروری است: اول اینکه تحریم های حقوق بشری اتحادیه اروپا کما فی السابق ادامه دارد. تصمیم شورای اتحادیه اروپا به شماره ۲۳۵/۲۰۱۱ که تحریم های حقوق بشری علیه ایران اعمال کرده است، بدون هیچ تغییری ادامه خواهد یافت و برجام منعی برای ادامه این قانون تحریمی قرار نداده است. دوم اینکه اتحادیه اروپا در گذشته نشان داده است که به قواعد حقوقی پایبند نبوده و علی رغم آنکه چندین بانک و نهاد ایرانی از جمله بانک ملت، بانک تجارت و شرکت ملی نفتکش از دادگاه عالی اروپا رای لغو تحریم های خود را گرفته بودند، اما این اتحادیه اروپا به بهانه های دیگری این بانک ها و شرکت ملی نفتکش را در لیست تحریمی خود قرار داد. دولت آمریکا براساس بند ۲۶ متن اصلی برجام، تعهد خود مبنی بر عدم بازگرداندن تحریم های مشخص شده در ضمیمه دوم برجام را «در چارچوب نقش مشخص رئیس جمهور و کنگره» بیان کرده است. با توجه به اختیارات محدود رئیس جمهور آمریکا در توقف اجرای تحریم ها و نیز باقی ماندن بخش مهمی از تحریم های آمریکا در قالب عبارت تحریم های غیرهسته ای؛ به نظر نمی رسد دولت آمریکا از اعمال مجدد تحریم ها در قالب های دیگر خودداری کند. آدام ژوبین معاون وزارت خزانه داری آمریکا تصریح کرده است که: «ما به صراحت به سران ایران اعلام کرده ایم که اگر ببینیم هر یک از بانک هایی که از فهرست تحریم ها خارج می شوند به حمایت از حزب الله و نیروی قدس و فعالیت های غیرقانونی بالستیک ایران مبادرت کنند، بار دیگر این بانک ها در فهرست تحریم ها قرار خواهند گرفت». این صحبت به معنای باقی ماندن با قدرت تحریم های غیرهسته ای و عدم انجام تعهد مندرج در برجام می باشد. ۶- توجه و توان برجام در توقف تلاش آمریکا برای حفظ و تداوم فضای روانی سنگین تعامل با ایران، به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل بی اثر کردن تخفیف تحریمی چیست؟ اکنون در برجام چگونه راه های بهانه جویی و اعمال فشار آمریکا و همپیمانانش مسدود شده است؟ چگونه می توان راستی آزمایی وجود «اراده سیاسی» در طرف مقابل برای تخفیف تحریم ها در برجام را داشت؟ * همان طور که از بررسی تحریم های اعمال شده علیه ایران مشخص می شود برخی از محدودیت های موجود در این زمینه ناشی از جو روانی و غیررسمی است که از سوی دولتمردان آمریکایی ایجاد شده است. سوال مهم این است که آیا آمریکا می تواند این فشار غیررسمی و روانی را بعد از برجام حفظ کند. در پاسخ به این سوال نکات زیر باید مد نظر قرار گیرد: * دولت آمریکا براساس برجام تنها به توقف موقت اجرای برخی از تحریم ها متعهد شده است. بخش مهمی از قوانین و همچنین بسترهای حقوقی آن همچنان باقی مانده و واجد اثرگذاری هستند. برای مثال براساس بند a از بخش ۱۲۴۵ قانون NDAA نظام بانکی ایران منطقه نگران کنندهدر زمینه پولشویی تشخیص داده شده است. این مسئله در برجام بدون تغییر باقی مانده است، در نتیجه طبیعی است که آمریکا به موسسات مالی سایر کشورها هشدارهای لازم را برای عدم آسیب دیدن از طریق همکاری با نظام بانکی ایران اعلام کند و یا براساس این قوانین فشار روانی لازم را شکل دهد. از طرف دیگر قوانین دیگر تحریمی از جمله تحریم های مشخص شده در قانون سیسادا وجود دارد که براساس برجام قرار نیست اجرای آنها متوقف شود، در نتیجه باقی ماندن آنها و اجرای آنها از سوی دولت آمریکا ریسک همکاری با بانک ها و نهادهای ایرانی را حفظ خواهد کرد. پس می توان گفت که آمریکا ظرفیت قانونی لازم برای حفظ جو روانی علیه ایران که منجر به عدم همکاری اقتصادی دیگر کشورها با ایران شود را داراست. تجربه دو سال اجرای توافق ژنو بسیار درس آموز خواهد بود. آمریکا با جریمه کردن بانک های خارجی به دلیل همکاری با اقتصاد ایران که بیش از ۱۲ میلیارد دلار شد، جو روانی سنگین علیه همکاری اقتصادی با ایران را مدیریت کرد. * نکته دیگر در این زمینه عدم توانایی در اثبات فعالیت های غیررسمی برای حفظ بر ایران است. این گونه فعالیت ها به صورت غیررسمی، غیرشفاف و خارج از عرف های سیاسی موجود می باشد. در نتیجه برای طرف ایرانی اثبات وجود چنین فشارهایی در کمیسیون مشترک به عنوان مرجع حل اختلافات بسیار سخت است. * نکته آخر اینکه تجربه تحریم ایران نشان داده است که فشار روانی می تواند از فعالیت های گروه های غیردولتی صورت پذیرد. برای نمونه فعالیت های گروه اتحاد علیه ایران هسته ای که با فشار بر شرکت ایتالیایی فیات مانع ادامه همکاری این شرکت با اقتصاد ایران شدند. ۷- با توجه به عدم لغو همه تحریم ها و حفظ بلاتکلیفی در فعالین اقتصادی، به علت حفظ سایه بازگشت آسان تحریم ها و ایجاد ریسک برای شرکت ها و افراد فعال در حوزه های صنعتی و تجاری برای حضور در ایران از یک سو و از سوی دیگر به علت بلندمدت و چندین ساله قراردادها در حوزه های مهم صنعتی و تجاری، چه تدبیری برای برون رفت از حفظ زیرساخت تحریم غرب و خطرات ناشی از آن صورت گرفته و پیش بینی شده است؟ * متاسفانه مسئله بازگشت پذیری سریع (snap-back) تحریم ها در برجام وجود داشته و همین مسئله سبب خواهد شد تا ریسک همکاری اقتصادی با ایران نسبت به قبل از برجام تغییرمحسوسی نکند. در نتیجه به نظر نمی رسد بتوان تدبیری در برطرف کردن این مسئله انجام داد. ۸- با توجه به وضعیت تحریم سوئیفت در توافق جامع که در متن اصلی توافق بر برداشته شدن تحریم آن برای افراد و نهادهای پیوست یک از ضمیمه دوم در بند ۱۹ از متن اصلی توافق تاکید شده ولی در بند ۲۰ از ضمیمه پنجم این تعهد به روز انتقال موکول شده است، زمان رفع مشکلات ناشی از ایجاد محدودیت در ارایه خدمات سوئیفت چه موقع می باشد؟ * متاسفانه علی رغم تاکید متن اصلی برجام در برداشته شدن تحریم سوئیفت در روز اجرا، اما در ضمیمه پنجم موضوع توقف اجرای تحریم خدمات پیام رسانی مالی از جمله سوئیفت به بعد روز انتقال موکول شده است. به نظر می رسد اگر اتحادیه اروپا با حسن ظن به اجرای برجام بپردازد، با خارج شدن افراد و نهادهای مشخص شده در پیوست یک از ضمیمه دوم، ممنوعیت ارایه خدمات سوئیفت به آنها برداشته خواهد شد، اما این امر به صورت صریح در ضمیمه پنجم بیان نشده است. در جمع بندی می توان گفت که استفاده از خدمات سوئیفت فقط برای لیست بانک های مشخص شده در پیوست یک از ضمیمه دوم در روز اجرا به سختی و با پیگیری های مکرر امکان پذیر خواهد بود. ۹- در برجام برداشته شدن تحریم مهمی چون دسترسی به درآمدهای نفتی در ابهام جدی است. آیا در برجام راه مشخصی برای بازگشت پول فروش نفت یا گاز پیش بینی شده است؟ متاسفانه در هیچ کجای برجام سخنی از برداشته شدن تحریم درآمدهای نفتی نشده است. نه در ضمیمه دوم و در توضیح تحریم ها و نه در ضمیمه پنجم که برنامه اجرایی توافق است. همچنین با بررسی قوانینی که آمریکا متعهد به توقف موقت اجرایشان شده است، مشاهده می شود که بند d4 از بخش ۱۲۴۵ قانون NDAA که مربوط به تحریم تراکنش های مالی خرید نفت ایران می باشد و همچنین بند d از بند ۱۲۴۷ قانون IFCA که درباره تحریم تراکنش های مالی خرید نفت از ایران است، مورد اشاره قرار نگرفته و در هیچ جای برجام ذکر آن نرفته است. در نتیجه این تحریم ها کما فی السابق ادامه خواهد یافت و در نتیجه آن خریداران نفت ایران باید درآمدهای ناشی از آن را در یک حساب به نام ایران واریز کرده و ایران تنها می تواند از این منابع در تجارت دوجانبه با کشور خریدار نفت استفاده کند. ایران حتی قادر به خرید طلا و انتقال آن به داخل کشور نخواهد بود. همچنین بند e از بخش ۱۲۴۷ قانون IFCA که درباره تحریم تراکنش مالی خرید گاز طبیعی از ایران می باشد، همانند تراکنش مالی نفت ایران در برجام مورد اشاره قرار نگرفته است و در نتیجه اجرای برجام قرار نیست درآمدهای ناشی از فروش گاز (در صورت تحقق یافتن با وارد شدن فازهای پارس جنوبی به بخش تولید گاز) به راحتی در اختیار ایران قرار گیرد. ۱۰- تحریم چرخه دلار تا چه زمان ادامه خواهد یافت؟ * تحریم چرخه دلار یا U-Turn از سال ۲۰۰۸ علیه نظام بانکی ایران اعمال شده است. این تحریم از سوی وزارت خزانه داری آمریکا وضع شد. براساس این تحریم دیگر بانک های خارجی قادر به کلیر (clear) کردن تراکنش های دلاری بانک های ایرانی نیستند. تا قبل از آن بانک های خارجی به نیابت از بانک های ایرانی این کار را انجام دهند. اما بعد از این مصوبه وزارت خزانه داری دیگر این کار امکان پذیر نبود و در نتیجه بانک های ایرانی از انجام فعالیت های بانکی بر پایه دلار محروم شدند. این تحریم در برجام اشاره نشده است و در نتیجه باقی خواهد ماند. نه در روز اجرا و نه روز انتقال و نه حتی در روز خاتمه این تحریم تغییر نخواهد کرد. *با سپاس از معاونت علمی و پژوهشی سازمان بسیج دانشجویی/ منتشر شده در کیهان
سه شنبه ، ۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هجرت نیوز]
[مشاهده در: www.hejratnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها