واضح آرشیو وب فارسی:قانون: «ایلی یر ژرمن اد گار د گا» که د ر تاریخ نقاشی با نام «اد گار د گا» شناخته می شود ، یکی از شاگرد ان «ژان د ومینیک انگر» است. «انگر» را می توان برجسته ترین رهبر و مد افع کلاسیک گرایی د ر قرن نوزد هم د انست با این حال شاگرد او «د گا» را هرگز نمی توان کلاسیک نامید . او از استاد ش ارزش خط را آموخت ولی برخلاف استاد خط را د ر نمایش حرکت به کار برد ، نه د ر بازنمایی چهره های ایستای جهان کلاسیک که البته «ژان د ومینیک انگر» استاد به تصویر کشید ن آن ها با تمام ظرافت بود . نباید ناگفته گذاشت که «د گا» حتی د ر مشق های جوانی اش تا حد ی به قد رت خط و البته کاوش د رون موضوع د ست یافته بود که پیچید ه ترین موضوع ها، حرکت ها و ساختمان ها را با ساد ه ترین خط ها تصویر می کرد . از طرفی او که هنر آکاد میک را عقیم و ناکارآمد می د ید برای اعتراض به جریان هنر آکاد میک با جنبش امپرسیونیسم همراه شد . با این حال او هیچ گاه تاکید های بصری امپرسیونیسم را نپذیرفت و از آن گذشته هرگز همانند «اگوست رنوار»، «پیسارو»، «مونه» و د یگر امپرسیونیست ها حاضر نشد د ر فضای باز کار کند . شاید او فقط یک جنبه از کار آن ها را؛ کوشش برای ثبت لحظات تصاد فی، پاس می د اشت. البته «د گا» د ر تمام عمر هنری خود بر لزوم تسلط بر امکانات فنی و ابزارهای جد ید و خود ساخته تاکید د اشت و د ر این راه به چاپ د ستی، نقاشی با پاستل و البته د ستاورد های صنعتگران و حتی عکاسان توجه کرد . او د ر این راه از د انش انباشته د ر موزه ها استفاد ه کرد و بی شک کشفیات بصری امپرسیونیست ها را هم از نظر د ور نگه ند اشت. او برای فهم بهتر حرکت های رقصند گانش پیکره هایی با موم و گل ساخت، مجسمه هایی که سال ها پس از مرگ با مفرغ قالب گیری شد ند . او د ر۲۶ سپتامبر ۱۹۱۷، یعنی د رست ۹۸ سال پیش د ر انزوا به پیشواز مرگ رفت. از ۱۵۰ مجسمه ساخته شد ه به د ست او اکنون ۷۳ تای آن ها د ر موزه های مختلف جهان نظیر متروپولیتن، گوگنهایم و موزه هنری آکلند نگهد اری می شوند . او مرد ی تند خو و انزواطلب بود و این اخلاق او احترام همیشگی اش را به استاد ان پیشین پنهان می کرد . نسب او از طرفی به ایتالیایی ها و از طرف د یگر به «انگر» می رسید . او هم از عکاس پیشتاز انگلیسی-آمریکایی، «اد وارد مایبریج» آموخته بود و هم از تحلیل د قیق «تامس ایکینز» از حرکات انسان و اسب غافل نماند ه بود . البته تشد ید افسرد گی او د ر د وران پیری اش مانع از اد امه کارهایش شد و د ر اواخر عمر به علت از د ست د اد ن بینایی یکسره از اجتماع کناره گیری کرد . با این حال او هد ف از سبک خود را تنها «افسون حقیقت» بیان می کرد و به راستی نیز جنبه واقع نما و سحرآمیز کارهای او را بهتر از این نمی توان توصیف کرد . د ر نقاشی های او گویی نقاش د ر موضعی مورب و نامتعارف قرار د ارد و چیزی که از صحنه به ما ارائه می د هد هرگز با نظام چید مانی معمول سازگار نیست. با این حال هر پرد ه عکسبرد اری بی کم و کاستی د ر لحظه است و حتی تماشاچی ها و رهگذران هم به نمایش د رآمد ه اند . باید گفت او پس از خود تأثیر ژرفی بر جنبش امپرسیونیسم و افراد ی خارج از این جنبش گذاشت. برای مثال «گوستاو کایبوت» از امپرسیونیست هایی بود که از او پیروی می کرد ، «تولوز لوترک» را نیز می توان از کسانی د انست که وامد ار نگاه ویژه «اد گار د گا» هستند . «د گا» د ر آثارش انسان ها را به تصویر کشید ه است؛ چه د ر صحنه ای که «تمرین باله» نام د ارد و انسان ها د ر کنار هم هستند و چه د ر تابلوی «زنی که حمام می کند » که زنی را د ر تنهایی خود به تصویر کشید ه است. د ر این بین گاهی آثار «اد گار د گا» خارج از حیث تصویری ما را به جایی خارج از تابلو راهنمایی و بر روابط ظریف انسانی تمرکز می کنند . برای مثال تابلوی بسیار غریبی که «لیوان افسنتین» نام د ارد زوج مستی را نشان می د هد که بد ون توجهی به هم د ر کنار هم نشسته اند . «د گا» مانند بسیاری از هنرمند ان آخرین د هه های سد ه نوزد هم شیفته زند گی کافه ای بود . روانکاوی نقاش و توجه او به اجزای د رونی د ر این اثر چشم گیر است. کاد ر نقاشی بسیار غیر معمول است، زن و مرد د ر گوشه کاد ر قرار گرفته اند و گویا ما باید به جایی خارج از کاد ر توجه کنیم افزون بر این رفتار و چهره های آن ها آنقد ر سرد است که گویا به سختی یکد یگر را تحمل می کنند پس از د ید ن این تابلو باید ساعت ها به آن اند یشید . شاید سحر آمیزی آثار «د گا» و نوع بیانش از واقعیت د رهمین یک تابلوی به طورکامل نمایان باشد .
سه شنبه ، ۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قانون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]