واضح آرشیو وب فارسی:تین نیوز: وبلاگ تین نیوز | در سال های اخیر واردات بی رویه محصولات خارجی به کشور انتقادات زیادی را متوجه دولت ها کرده است. این در حالی است که واردات این کالا ها، نه در حوزه محصولات اساسی و مهم، که در بسیاری از موارد در حوزه محصولات غیر ضروری و کالاهای غیراساسی صورت می گیرد. محصولات خارجی چینی اعم از خودکار، مدادتراش، میخ و... که تولید آنها نیاز به تکنولوژی پیشرفته ای ندارد و با امکانات داخلی هم می توان این کالا ها را تولید و حتی صادر کرد به کشور وارد شده است. در این باره «محمد قلی یوسفی»اقتصاد دان و استاد دانشگاه می گوید: «زمانی که کشوری با کمبود عرضه داخلی مواجه باشد، سودآوری واردات افزایش می یابد و واردکننده براساس نفعی که در نظر دارد اقدام به واردات کالا می کند که این کالا می تواند اساسی و یا غیر اساسی باشد. چرا در کشوری مثل ایران که همواره مدعی رشد و توسعه بوده و با وجود منابع نفتی و دیگر منابع ثروت زمینه ایجاد تکنولوژی فراهم است، همچنان در زمینه تولید داخلی با مشکل مواجهیم و بسیاری از کالاها از خارج از کشور وارد می شوند؟ این سوال را مسئولان باید پاسخ دهند که چرا شرایطی ایجاد کردند که حتی واردات بعضی اقلامی که نیاز به تکنولوژی چندانی ندارند آزاد است. این اتفاق در دولت های مختلف رخ می دهد. البته در حال حاضر واردات همه نوع کالا در ایران سود آور است و در نتیجه وارد کننده نفع خود را در وارد کردن این نوع کالاها می بیند. همچنین بالا بودن نرخ سود بانکی صنعتگران را با مشکل مواجه ساخته است اما وارد کننده می تواند این سود را تبدیل به ارز کند و کالایش را وارد کند که در این شرایط هم واردکننده نفع می برد. در میان محصولات وارداتی گاه کالاهای عجیب و غریب هم می بینیم که یا در داخل تولید می شود، یا اینکه تولید آن با یک دستگاه ساده و در یک کارگاه کوچک امکان پذیر است. آیا کشور ایران توانایی تولید و حتی صادرات این نوع کالا ها را ندارد؟ بالا بودن نرخ سود بانکی، طولانی بودن فرآیند تولید و بالا بودن سود واردات انگیزه را از تولید کننده می گیرد. زمانی که تولید کننده مجبور است پول خود را مدت طولانی از گردش خارج کند و به ازای این پول هم مالیات دهد بی انگیزه می شود، در حالی که واردکنندگان در کوتاه مدت می توانند پولشان را با سودی هنگفت و بدون پرداخت مالیات به گردش در آورند. در نتیجه بازدهی در واردات بالاست و متاسفانه دولت با اعطای وام و تسهیلات به این افراد از آنها حمایت می کند. این خود اقدام عجیبی است که ما برای واردات وام در نظر بگیریم. زمانی که واردات با بازدهی بالایی همراه است آیا بهتر نیست که واردات کالا های اساسی و کالا هایی که در توان تولیدات صنعتی ایران نمی گنجد مورد حمایت قرار گیرد؟ اگر چنین اتفاقی رخ دهد بسیار بهتر است اما مساله این است که واردکننده صرفا به دنبال سود شخصی خود است و این کار را برای رضایت و رفع نیاز مردم انجام نمی دهد و هر کالایی را که سود بیشتری داشته باشد وارد می کند. بنابراین باید در این زمینه کنترل هایی وجود داشته باشد، همانطور که باید زمینه سودآوری تولیدات داخلی را فراهم کنیم. دولت چگونه می تواند با اتخاذ سیاست هایی واردات نوع کالا هایی را که لازم نیست به کشور وارد شوند، ممنوع و از تولید داخلی حمایت کند؟ دولت باید شرایطی را فراهم کند که بازدهی بخش داخلی افزایش یابد و هزینه واردات به قدری زیاد شود که وارد کننده جرات نکند به واردات هر نوع کالایی تن دهد. البته سیاست دولت فعلی تاکید بر یک متغیر نامعلوم و نامشخصی به اسم تورم است که آن هم به هیچ عنوان امکان مهارش وجود ندارد و در نتیجه سیاست ها به سمتی است که دولت می خواهد از طریق واردات تورم را مهار کند که این امر محقق نخواهد شد، بلکه فقط منابع داخلی به خارج انتقال داده می شود و نرخ بیکاری همچنان افزایش می یابد. بهتر است چه سیاست هایی را جایگزین این نوع سیاست کرد که هم باعث رشد و شکوفایی تولید داخلی شود و هم از ورود این نوع کالا ها جلوگیری شود و نرخ بیکاری هم کاهش پیدا کند؟ راهکارتان چیست؟ به نظر من در حال حاضر سیاست های تیم اقتصادی دولت درست نیست. سیاست گذاری مستلزم یک نگاه جامع و یکپارچه است، یعنی مسائل به صورت یک مجموعه دیده شود، هم تولیدات داخلی مورد توجه قرار گیرند و هم نباید چشممان را روی واردات ببندیم. دولت اخیرا با افزایش خطوط ریلی تقاضای کار را بالا برده است که این را باید به فال نیک گرفت زیرا که دولت ها باید روی خطوط ریلی سرمایه گذاری کنند که در وهله اول ایجاد اشتغال می شود و در عین حال هزینه تولید را هم کاهش می دهد. در کنار خطوط ریلی، صنعت و کشاورزی هم باید مورد حمایت قرار گیرند و از طرف دیگر باید کاری کرد که واردات بازدهی لازم را نداشته باشند. باید سیاست هایی در نظر گرفت که هم منابع بانکی در خدمت تولید کنندگان قرار گیرد و هم دولت با تغییر روش فعالان اقتصادی را ترغیب کنند که سرمایه خود را در داخل کشور هزینه کنند و آن را به کشور های دیگر انتقال ندهند. همانطور که عنوان شد این کار مستلزم یک سیاست مدون و عملیاتی است. برای چنین کاری ابتدا باید عزم و اراده لازم وجود داشته باشد و پس از آن به فکر این بیفتیم که چطور می توانیم به لحاظ اقتصادی گشایشی در حوزه تولید به وجود بیاوریم. بدون شک اگر رونق اقتصادی محقق شود واردات کاهش پیدا می کند، همانطور که افزایش نرخ رشد اقتصادی تاثیر غیر قابل انکاری بر کاهش میزان بیکاری دارد. ما در سال های اخیر با بیکاری فزاینده ای رو به رو بوده ایم و امید می رود با سیاست های درست میزانی از نرخ بیکاری بکاهیم.
دوشنبه ، ۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تین نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]