تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837672605
بچه های جنگ زده
واضح آرشیو وب فارسی:ایران: عبدالحسین رحمتی دانش آموز ابتدایی بودیم و پا به پای مهر وارد مدرسه می شدیم که غرش هواپیماهای دشمن بعثی ازکلاس ها دورمان کرد و مردم گروه گروه به کوه ها، روستاها و شهرهای اطراف حرکت می کردند. بزرگترها می گفتند قیامت شده است. فکر می کردیم چند روز دیگر بر می گردیم اما نمی دانستیم که رفتیم تا 8 سال دیگر برگردیم. نسل ما دوران ابتدایی و نوجوانی اش در باروت و گلوله، درصدای آژیر قرمز گذشت. نه تاب دیدیم و نه تاب بازی، نه شهر دیدیم و نه شهربازی. در اردوگاه های رسالت، شهیدرجایی، باقرصدر، شهرک هزارانی، در زیر چادرهای برزنتی بزرگ شدیم و بنیاد امور جنگ زدگان چتر حمایتی مان بود و نام هایی که هر روز می شنیدیم: سید جواد مطلق، کارگزارو... یکی از روزهای زمستان، صبح وقتی بیدار شدیم چادرها خم شده بودند، برف آنقدر باریده بود که می گفتند آبدانان تاکنون چنین برفی به خود ندیده است. آدم برفی ساختیم و در شادی هایمان او را شریک کردیم. در پایگاه هوایی آبدانان پس از عبور از کنار عطر گل های محمدی روی صندلی های سینما نشستیم و «پرنده آلکاتراز»، «کالیمان»، «زخمه»، «دادا» و... را دیدیم. ساعت ها در زمین های خاکی اطراف اردوگاه فوتبال بازی می کردیم و خستگی نمی شناختیم. درس می خواندیم و بزرگ می شدیم و به مدرسه دیگر می رفتیم؛ هفتم تیر، امیرکبیر، شریعتی، امام و... پرسپولیسی بودیم اما استقلال دهلران را خیلی دوست می داشتیم و به تک تک بازیکنانش علاقه داشتیم. حتی وقتی در بازی با پرسپولیس دره شهر 2 گل عقب افتاد، استادیوم را ترک کردیم و سوار بر نیسان راهی شهرک شهید رجایی شدیم. آنها که بعد از ما می آمدند وقتی می گفتند تیم، گل های دیگری خورده است گویی نمک بر زخم مان می پاشیدند. بزرگ تر شدیم و «با نوای کاروان باربندید همرهان...» دلمان پر می زد و در هوای جبهه می تپید. آن روزها اخلاص در سنگرها موج می زد و ما هم راهی شدیم و رفتیم برای دفاع از آرمان ها، دفاع از مرز پرگهر، زیرا دیروز گفته بودیم: «آزاد باش ای ایران آباد باش ای ایران / از ما فرزندان خود دلشاد باش ای ایران...» و ما رفتیم تا بر عهد دیروزمان به میهن وفادار بمانیم. اسلحه بر دوش در چنگوله و مهران، در شاخ شمیران و ماووت و... پشت سنگرها روییدیم. بعضی از دوستان و همکلاسی ها تا مرز انتظار از سیم های خاردار گذشتند و بعضی غواص شدند و در پی مروارید عشق تا آسمان ها پرکشیدند. یادش بخیر آن سال ها، آن سال های خاطره انگیز، روزهای اعزام، بچه های بی ریای خط، بچه های گریه در جشن حنابندان، آن 8 فصل عشق که 8 بهار از زندگی مان با خاطره هایش گره خورده است. چه روزهایی بود؛ چه بچه های با صفایی! چه گل های معطری که هنوز وقتی نسیم عطر نام و یادشان وزیدن می گیرد، بال در بال نسیم تا آن سوی آبی های دور از دسترس پر می گشایم. چه روزهایی... ماندم از آن کاروان/ باز مرا خواب برد نعش تو را آسمان/ کفش تو را آب برد یاد شب حادثه / یاد رفیقان بخیر آن همه مردان خوب / یاد شهیدان بخیر
دوشنبه ، ۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران]
[مشاهده در: www.iran-newspaper.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
گوناگون
پربازدیدترینها