واضح آرشیو وب فارسی:فردا نیوز: وطن امروز: یکی از برنامه های از پیش تعیین شده برای رئیس جمهور کشورمان در سفر به نیویورک دیدار با برخی مدیران میانی شرکت های بزرگی همچون گوگل و اپل و مایکروسافت است. مثل ماجرای دید و بازدیدهای اخیر نفتی ها در تهران و لندن، هدف از این جلسه ویژه نیویورکی نیز «جذب سرمایه گذار خارجی» عنوان شده است. این شرکت ها در طول 2 سال اخیر فعالیت های خود را در ایران تحت عنوان حمایت از «کارآفرینی و کشف ایده های برتر» در قالب برگزاری مستقیم دوره های «استارت آپ» آغاز کرده اند و براساس برخی اقوال تکذیب نشده دفاتری نیز در ایران تاسیس کرده اند. ساختار کارآفرینی ملی کشور ما با وجود دارا بودن «جمعیت جوان» و نخبگان آماده به کار حقیقتا با معضل اشتغال دست وپنجه نرم می کند و بنا بر اصول اقتصادی دولت برای ایجاد هر «شغل» در کشور نیازمند صرف هزینه است. به طور معمول در جهان این هزینه ها با شناسایی و معرفی نخبگان صاحب ایده تجاری به بانک ها و «ارائه وام ایده» در قالب طرح حمایت از کارآفرینی تامین می شود. اما گاوصندوق بانک ها در ایران عملا روی نخبگان قفل شده است و سرمایه های مالی و اعتباری خرج دلالی و کارشکنی اقتصادی می شود! در مقابل متخصصان اقتصادی دولت نیز حضور چندملیتی های حوزه IT در کشور را به عنوان کارآفرین و حامی مالی ایجاد مشاغل نوین و ارزان، راهکار شانه خالی کردن از وظایف ذاتی دولت ارزیابی کرده و چنین ارتباطی را «کم هزینه» و «پرسود» جلوه می دهند. به این ترتیب شرکت های چندملیتی طی برگزاری دوره های «استارت آپ ویکند»، ایده های برتر را در ابتدایی ترین وضعیت کشف کرده و با سرمایه گذاری بر آنها، چرخه قدرت و ثروت جهانی خود را تقویت می کنند. براساس اطلاعات World Startup Report ایران از منظر ایده های اینترنتی برتر تجاری در جایگاه بسیار خوبی قرار دارد و پولساز محسوب می شود. 3 شرکت برتر اینترنتی در ایران؛ دیجی کالا با ارزش تخمینی ۱۵۰ میلیون دلار، کافه بازار با ارزش تخمینی ۸ میلیون دلار و سرویس تبلیغاتی Anetwork با ارزش تخمینی ۳ میلیون دلار در این گزارش معرفی شده اند. حمله به باغ میوه های نارس به همین دلیل است که شبکه دلالان جهانی در قالب برگزاری دوره های کارآفرینی و شناسایی ایده های نو در ایران فعال شده اند و صاحبان ایده های پولساز را در قالب کنفرانس هایی همچون «بریج» به خارج از کشور اعزام می کنند تا زمینه پیش خرید آنها توسط غول های جهانی قبل از سوددهی ملی حداکثری را فراهم آورند. به این ترتیب چندملیتی های بزرگ با استفاده از توانایی صندوق های مالی پشت پرده، در اولین مرحله و با کمترین قیمت، خرید را از مزرعه پرورش مغز کشور مبدأ انجام می دهند! پس چرخه ابداعات و عرضه ایده های نو تا ابد در دست چندملیتی های کارکشته باقی می ماند و بازار از ید قدرت آنها خارج نمی شود و در عین حال جهان سومی ها نیز سودی حداقلی به جیب خواهند زد. آمار «استارت آپ جهانی» مشخص می کند که بین ۵۰ کشور بررسی شده، 30 کشور حداقل یک استارت آپ با ارزش بیش از یک میلیارد دلار در اختیار دارد. گوگل در ایالات متحده با ارزش تخمینی ۴۱۰ میلیارد دلار، در صدر این فهرست جای گرفته است اما چه کسی می داند ایده های اولیه از آن نخبگان کدام کشورها بوده است! از فیس بوک تا راکت اینترنت این همان چرخه ای است که «مارک زاکربرگ» مبدع فیس بوک نیز در دام آن افتاد و تنها پس از اقامه یک دعوای حقوقی پردامنه و سخت موفق شد از واگذاری ایده میلیاردها دلاری خود به قیمت چند میلیون دلار به یاهو و مایکروسافت، جلوگیری کند. پیش از این «وطن امروز» از تلاش «راکت اینترنت» برای خرید 3 استارت آپ مشهور در بازار کشورمان خبر داده بود که پس از انتشار گزارش، مدیران این شرکت ها اعلام کردند از هویت خریداران اطلاعی نداشتند و معامله به لطف یک افشاگری بموقع بر هم خورد. پس هدف این است که ایده های ملی که از توانایی ایجاد ده ها میلیون دلار ثروت در داخل کشور برخوردارند، به مالکیت غول های جهانی درآمده و در مسیر شبکه سازی اجتماعی به کار گرفته و بخش اعظم درآمد بازار ملی از مبدأ خارج شود. دلالانی برای تمام فصول! لابی تسهیلگر حضور چندملیتی های حوزه IT در ایران همان دلالان حوزه نفت و گاز هستند که به واسطه راه اندازی شرکت های «مدیریت منابع انسانی» با هدف گزینش، پایش و انتخاب نیروهای مورد علاقه شرکت های چندملیتی فعال در بازار ایران، مجموعه بزرگی از اطلاعات اقشار تحصیلکرده، بااستعداد و جویای کار و پیشرفت را در اختیار دارند. در این میان حقیقتا نمی توان اشکالی به سیستم استعماری جهانی وارد ساخت؛ چرا که در جامعه ای به ارائه خدمات حداقلی منفعت طلبانه پرداخته اند که مدیران آن با استفاده از بیشترین امکانات، به واسطه ضعف مدیریت محسوس، کمترین خدمات را به نخبگان و جوانان جویای کار ارائه می دهند! طبیعتا وقتی در کشوری راه های توانگری با متعهد ماندن به «اهداف ملی» مسدود باشد، نمی توان از همگان انتظار داشت با فداکاری و ایثارگری مضاعف به طرح های آینده نگرانه گوگل و مایکروسافت و اپل پشت کرده و ایده های برتر خود را همچون آرزوهایی بر باد رفته رها کنند! اما آیا حقیقتا راه اندازی یک چرخه اشتغال بومی در حوزه IT محال است؟ بلوک دولتی چرخه ثروت مهم ترین کار چندملیتی های فعال در بازار جهانی، به جز پیش خرید زودهنگام ایده های برتر قبل از شکوفایی و ثمردهی حداکثری، ارائه وام های کوچک و زودبازده به نخبگان است. در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه هایی که از مدیران عاقل و توانمند بهره می برند، «ایده تجاری» ذاتا ارزشمند محسوب می شود به حدی که می توان با ارائه آن به بانک، وام حمایتی دریافت کرد. این مسیری است که بناست «صندوق نوآوری و شکوفایی» معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری گشاینده آن باشد و اعتبارات حمایتی از نخبگان و کارآفرینان کشورمان را آزاد کند. اما چرخه مذکور فشل است و بخش ایده یابی را به چندملیتی های بیگانه واگذار کرده و در عین حال با سختی و مشقت فراوان به برخی متقاضیان صرفا دانشگاهی، راسا وام پرداخت می کند! به این ترتیب کوچک اندیشی برخی دولتی ها، تا اینجای کار منجر به این شده است که به جای تقویت زیرساخت های بومی و آزاد کردن منابع مالی کشور در مسیر کارآفرینی و رشد و شکوفایی اقتصاد ملی، ساختار را یکجا به خارجی های جهان اول اجاره داده و مدیریت امور را از صدر تا ذیل به شبکه دلالان نفتی واگذار کنیم! راز حضور همزمان مدیرانی همچون پری نمازی، مدیر مرکز اطلاعاتی آتیه فعال در حوزه تامین منابع انسانی همه شرکت های چندملیتی حاضر در ایران، سیامک نمازی، علی زواشکیانی، کامران الهیان، مدیران شبکه JAAB وابسته به نایاک و شبکه آلیانس و... به عنوان برگزارکنندگان کنفرانس کارآفرینی بریج در همایش نفت و گاز لندن و سایر به اصطلاح گردهمایی های جذب سرمایه گذاران خارجی در نیویورک همین است. تکمیل پروژه نفوذ و اتصال حلقه ها شبکه جهانی بتدریج در ایران همه حلقه های مدیریت اجتماعی را تکمیل کرده و پس از تکمیل «پروژه نفوذ»، حلقه ها را با هدف ایجاد تغییرات بنیادین نرم در کشورمان، متصل خواهد کرد. در چنین شرایطی یک دولت، بی بر نامه نقش کیمیا را دارد، چرا که به واسطه اجاره دهی همه زیرساخت های حوزه تجارت، صنعت، اشتغال و منابع و منافع ملی به متقاضیان جهانی، تلاش می کند اندکی از ناکارآمدی های خود را پوشش داده و در عین حال اوضاع را به نقطه ای «بازگشت ناپذیر» برساند. ما می توانیم با حذف مهره های شناخته شده تشکیلات «رهبران جوان جهانی- YGL» از شرکت های دانش بنیان ملی و سایر عناصری که به جای تلاش برای ایجاد شبکه کارآفرینی و اشتغال ملی به خارجی ها خدمت می کنند و نخبگان و ایده های برتر را به نفع آنها شناسایی و پیش خرید می کنند، چرخه ملی خود را از قفل خارج کنیم و در عین حال سرمایه چندملیتی ها را نیز در بازار به خدمت بگیریم. دولت ناتوان در خدمت بیگانگان! چه کسی باور می کند بانک مرکزی از توان مدیریت بانک های دولتی و خصوصی با هدف آزاد کردن منابع قرض الحسنه مردم برخوردار نیست؟ چطور دولت اجازه می دهد بانک ها سرمایه های خود را در داخل کشور خرج دلالی و تضعیف پایه های اقتصاد ملی کنند و در عین حال با سرپوش گذاشتن بر ناتوانی عجیب و نمایشی خود، 24 ساعته در مسیر شبکه سازی و نفوذ دلالان جهانی سازی اجباری ایران به خدمات دهی مشغول است؟! آیا رئیس جمهور ایران مجاز است در مأموریت کاری نیویورک به خرج بیت المال، مسیر نفوذ چندملیتی ها و تفوق آنها بر سرمایه ذهنی نخبگان ایرانی خسته از دویدن به دنبال یک وام چند ده میلیونی از یک بانک دولتی برای اجرایی ساختن ایده های برتر تجاری را گشوده و توپ ثروت را از دست بچه های با استعداد ایرانی برای همیشه خارج کند؟ آیا معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری آمار استارت آپ های ایرانی پیش خرید شده توسط دلالان شرکت های چندملیتی فعال در حوزه اینترنت را دارد؟ این سرمایه ای است که باید خرج آبادانی ایران و فتح بازارهای منطقه توسط ایده های به ثمر رسیده نخبگان ایرانی می شد اما با حمایت ویژه وزرای ارتباطات و خارجه به جیبخارجی ها واریز می شود! حقیقتا متشکریم!
یکشنبه ، ۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فردا نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]