واضح آرشیو وب فارسی:طرفداری: دبیرکل فدراسیون فوتبال گفت: تا زمانی که ارکان مختلف فوتبال از دبیرکل گرفته تا داور و مربی و گزارشگر احساس کنند که مقابل هر صحبت و عملکردی مصونیت دارند، مشکلات پابرجاست.طرفداری- مشکلات مربوط به داوری های رقابت های لیگ برتر همچنان در این رقابت ها ادامه دارد و شاید بتوان برجسته ترین و آخرین آن را دیدار شب گذشته استقلال و راه آهن قلمداد کرد که چند اشتباه عجیب و غریب و البته بزرگ داوری شاید حتی در نتیجه پایانی نیز تأثیرگذار بود. بر همین اساس با علیرضا اسدی، دبیرکل فدراسیون فوتبال بر محوریت مشکلات داوری و مسائل مربوط به این موضوع انجام دادیم که متن آن را در زیر می خوانید: به عنوان اولین سوال؛ به واقع مشکلات داوری چه زمانی به پایان می رسد؟ اشتباهات داوری هیچ گاه تمام نمی شود. شاید منظورتان این است که اشتباهات کم بشود. درست است. اما هیچ گاه مشکلات داوری تا این اندازه نبوده است. می شود بگویید سال گذشته اشتباهات چه اندازه بوده و آن را با چه چیزی مقایسه می کنید و این مقایسه از روی چه چیزی انجام می شود؟ به نسبت گلایه هایی که تیم ها انجام می دهند. مهم گلایه ها نیست، بلکه مهم وقایعی است که اتفاق می افتد و ما آن را تحلیل می کنیم. گلایه موقع شکست ها وجود دارد و می تواند این طور مطرح شود که «از همه تشکر می کنم اما به نظرم می رسد که داوری مشکل داشت» و یا این طور که از اول تا آخر بازی را زیر سوال می برید که این هم یک نوع گلایه است که با واقعیت فاصله دارد. مشکل اصلی از کجاست؟ وقتی در تلویزیون می گوییم «وای چه اتفاقی افتاد» به تبع آن جنجال بزرگی ایجاد می شود، آیا این اینطور صحبت کردن در حیطه اختیارات یک گزارشگر است. اگر این چنین شد، آیا برخوردی با وی در آیین نامه در نظر گرفته شده است؛ پاسخ منفی است. اگر یک نفر خارج از زمین خطایی را مرتکب شد، آیا او را جریمه می کنیم؟ آیا بهتر نیست برای تمام ارکان یک بازی از داور، مربی، بازیکن و حتی گزارشگر آیین نامه ای تعریف شود تا در صورتی که هر کدام از حیطه وظایف خود خارج شدند، با آنها برخورد شود؟ وقتی یک بازیکن با زیرکی داور را فریب داد آیا بهتر نیست تا ظرفیت آیین نامه را بالا ببریم تا پس از مشاهده چنین صحنه ای این بازیکن را احضار کرده و او را تنبیه و جریمه کنیم؟ اگر همه آدم ها متوجه شوند که نباید از حیطه وظایف خود خارج شوند و اگر یک آیین نامه قدرتمند تدوین شود که ظرفیت آموزش داشته باشد و به نسبت جرمی که اتفاق می افتد، جرایمی را در نظر بگیرد، می تواند مهم ترین عامل بازدارنده در بحث داوری باشد. شاید چون جرایم داوران در خفا می ماند این اتفاقات تمامی ندارد. جرایم داوران را هم اعلام کنند که مشکلات را حل نمی کند. جرایم داوری این است که یک داور حداکثر برای 4 بازی محروم شود. این که دیگر پنهان و غیرپنهان ندارد. اما آیا این موضوع مشکل ما را حل می کند؟ اگر یک دبیرکل حرفی زد و گفت در یک صحنه پنالتی اتفاق افتاده است، مگر آن دبیر کل متخصص داوری است و مگر اجازه دارد چنین صحبتی را مطرح کند؟ اگر گفت آیا آیین نامه می تواند او را جریمه کند یا اصلا جرأتش هست؟ پس دبیرکل مصون است و چرا باید این چنین باشد؟ من از خودم می گویم. یعنی مصونیت دارم از اینکه اگر اظهارنظری کرده باشم و خلاف امر هم باشد و کارشناسی هم نباشد هیچکس با من کار نداشته باشد. این موضوع چه آثار تربیتی می تواند داشته باشد؟ تأثیر عظیم آن این است که فقط همه در کار هم دخالت می کنند. آن کسی که گزارش می دهد هم کارشناس هست، هم فوتبالیست هست، هم قاضی هست، هم داور و همه چی هست. با این وضعیت آیا می توان مشکلات را حل کرد؟ پس اگر آیین نامه ای وجود داشته باشد که اگر یک نفر یک جمله ای گفت با او برخورد شود، دیگر این اتفاقات نمی افتد؟ چقدر از این گزارش با واقعیت تطبیق دارد و چقدر از آن اشتباه بوده است؟ آیا کسی این گزارشگر را تنبیه می کند؟ شما برای 4 سال آینده برنامه ای دارید که یک آیین نامه مدون و قوی به وجود بیاید. این یک بحث دیگر است. اما برای اصلاح ساختار باید حدود اختیارات هر فردی را مشخص کرد. اگر این چنین نشود باعث می شود تا چنین هجمه هایی نیز به وجود بیاید. داور اگر خطا کرده باید به نسبت جرم او با وی برخورد کرد. الان همه نسبت به این قضیه مصون نیستند، یک عده همیشه طلبکار و یک عده همیشه بدهکار هستند و تا زمانی که چنین نگاهی به سیستم باشد فکر نمی کنم اتفاقی بیافتد. اما نکته بعدی؛ اینکه می گوییم اشتباهات نسبت به سال گذشته زیاد شده، آیا با آمار و ارقام است و یا بر مبنای خاطرات ذهنی مان است؟ ما با کجا مقایسه می شویم؟ اینکه بهتر یا بدتر شده ایم با کجا مقایسه می شویم؟ با خودمان مقایسه می شویم؟ یک نفر این آمارها را به من نشان دهد و بیاید اینها را به من هم نشان دهید تا ببینیم کمتر شده یا بیشتر. اگر بیشتر شده، آمار مشخص آن در دست کیست؟ باید در این خصوص شاخص هایی وجود داشته باشد. اشتباهات داوری به هیچ وجه قابل اغماض نیست اما مگر اشتباهات سایرین قابل اغما است؟ برای درست شدن این فضا چه راهکاری دارید؟ چند قاعده وجود دارد. هیچکس در رابطه با بحث آرام سازی فضا و بهتر شدن آن مصونیت ندارد، از گزارشگر گرفته تا دبیرکل و نباید فکر کند که می تواند همه چیز بگوید و نسبت به کلامش باید تعهد داشته باشد. مگر می توان هر کلامی را گفت؟ از تیم ملی چه خبر؟ تیم ملی فردا به دوبی می رود و سپس راهی عمان خواهد شد و امیدوارم به سلامتی در آنجا نیز برنده شوند. شما به دوبی یا عمان نمی روید؟ آنقدر کارهای مربوط به داوری وجود دارد که دیگر وقتی باقی نمی ماند. .
شنبه ، ۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: طرفداری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]