واضح آرشیو وب فارسی:زیست بوم: یکی از این ادعاها مربوط می شود به عنوان و نام «پارسی» که به ایرانیان می دهند. مدتی است این شایعه در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی دست به دست می شود که نام ما «فارس» بوده و نام «پارس» را عرب ها به دلایل مختلف روی ما گذارده اند.زیست بوم-گردشگری: نداشتن دانش تاریخی ، آن هم در سطح حداقل ها و مطالعه اندک ما یکی از اصلی ترین علل توسعه و گسترش شایعه ها، دروغ ها و ادعاهای غیر عقلانی و بی اساسی است که بیشتر به چرندیات می ماند. این ادعا های دروغ که به کمک شبکه های اجتماعی و مجازی در کوتاه ترین زمان بین جماعت عظیمی منتشر می شوند، گاه تیشه ای هستند بر اصل یک اعتقاد یا مانند موریانه ای به جان ملت هایی می افتند که سالیان دراز به عنوان همسایه در کنار هم در صلح به سرمی برده اند؛ اما یک ادعای نا بجا و بی اساس تخم کینه ای در دل نسل ها شده است. یکی از این ادعاها مربوط می شود به عنوان و نام «پارسی» که به ایرانیان می دهند. مدتی است این شایعه در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی دست به دست می شود که نام ما «فارس» بوده و نام «پارس» را عرب ها به دلایل مختلف روی ما گذارده اند. یکی از این دلایل نداشتن حرف «پ» بین عرب ها است. دلیل دیگری که بسیار عجیب است و بیشتر از دلیل اولی بر آن تکیه می شود؛ این است که اعراب به ما آموخته اند که «صدای سگ» را «پارس» بگوییم و حال آنکه این کلمه نام کشور عزیزمان است. با کمی مطالعه تاریخ و آگاهی یافتن از سرگذشت وطن مان درمی یابیم که این ادعاها هیچ اساسی ندارند. پیش از این، یعنی زمانی که شبکه های اجتماعی هنوز پا به عرصه وجود نگذاشته بودند نیز چنین پدیده هایی مشاهده می شد؛ مانند موردی که محمدعلی همایون کاتوزیان در کتاب معروف خود با نام «ایرانیان» از آن یاد می کند. او می گوید سال ها پیش یک ایرانی به عنوان فردی تحصیلکرده و فرهیخته با ارائه مقاله ای پر احساس؛ آن هم در یک نشریه معروف فرهنگی در داخل ایران مدعی شده بود که نام «پرشا» را انگلیسی ها برای ایران اختراع کرده اند با این هدف که بین آنها تفرقه بیندازند و ایران را تجزیه کنند. تنها راه مقابله با این مدعیات خواندن تاریخ از منابع معتبر و مطالعه کتاب های مهم تاریخی است. هیچ توطئه ای وجود ندارد کاتوزیان در کتاب «ایرانیان» می نویسد: بر خلاف تصوراتی که درباره توطئه نوع نامیدن ایران وجود دارد در «پرشا» نامیدن ایران در زبان انگلیسی، «پرس» در فرانسوی، «پرزین» در آلمانی و مانند آنها توطئه ای در کار نبود. هرودوت به عنوان اولین تاریخ نگار یونانی و به عبارتی اولین تاریخ نگار دنیا که هنوز آثارش در دسترس است، از پارس به عنوان منطقه جغرافیایی ایران آن دوره و از پارسیان برای نامیدن ایرانیان استفاده کرده است. درواقع این عنوان در آثار او به 440 سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد. کاتوزیان توضیح می دهد هنگامی که یونانیان (پایه گذاران تمدن اروپا) نخستین بار با ایرانیان تماس پیدا کردند، ایرانیان پارس نژاد بر ایران حکومت می کردند و این کشور، امپراتوری پارس نام داشت. بنابر این «پرسیس» نامیده شدن ایران در زبان یونانی همانقدر توطئه آمیز است که «یونانی» نامیده شدن آنان در میان پارسیان باستان و ایرانیان امروز ؛ در حالی که «یونان» نام بخشی از سرزمین یونانیان بوده و هست. «پارس» و ویژگی های آن «پارس» بخشی از ایران بود؛ همان گونه که مردم پارس- یا فارس- نژاد یکی از اقوام ایرانی بوده اند. این سرزمین البته بزرگ تر از استان کنونی فارس بوده و سراسر کرانه خلیج فارس، هرمزگان، یزد، بخشی از اصفهان و قسمتی از استان کنونی کرمان را نیز در بر می گرفته است. در آن دوره نیز همه کرانه خلیج فارس و دریای عمان با نام دریای فارس یا دریای پارس شناخته می شده است. اما واژه «پارس» گاه معنایی گسترده تر می یافت؛ زیرا آنچه در طول تاریخ «پارس» یا «امپراتوری پارسیان» نامیده می شد نه تنها ایران امروز، بلکه مردمی غیر ایرانی مانند مصریان را دربر می گرفت. نام «پارس» تا 1314 شمسی بین اروپاییان باقی ماند، اما در آن سال دولت ایران اصرار کرد که همه کشورها ایران را رسما «ایران» بنامند ؛که با انقلاب اسلامی سال 57 نام «ایران» به نوعی همگانی شد. اما «پرشا» یا «پارس» به قدری در ادبیات و علم و تاریخ شهرت دارد که گاهی به اشتباه فکر می کنند ایران و پرشا دو کشور مجزا هستند. منطقه ای که عرب ها به آن «اقلیم فارس» می گفتند از کرانه خلیج فارس بود که در غرب آن خوزیه (اهواز) و بصره (پسراه) و آپالو (ابله) و در شرق آن مکران، کرمانیا و در شمال شرقی آن خراسان وجود داشت. عرب ها مردم این منطقه را نیز فارسی می نامیده اند؛ اما اروپاییان در تمام دوره های تاریخی همه اقلیم های ایرانی را پارس و پرشا نامیده اند. پارت ها و پارس ها شیوه زندگی یکسانی داشته اند و بهترین اسب سواران زمان خود بوده اند. به همین دلیل عرب ها پس از فتح ایران به بهترین اسب سواران و چابک سواران فارس می گفته اند. جالب این است که محمد عجم، جغرافیدان، نویسنده و تاریخ نویس در کتاب خود با عنوان «خلیج فارس نامی کهن تر از تاریخ» می نویسد: «آنها (عرب ها) واژه فارس را جایگزین کلمه عربی جواد، خیل و خیول عربی کرده اند و امروزه فارس را مترادف با شوالیه و جنگجو نیز به کار می برند.» منبع: اینترنت
جمعه ، ۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زیست بوم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]