واضح آرشیو وب فارسی:ایران جیب: سازمان غذا و دارو دستور توقف تولید در کارخانه آب معدنی "دماوند" را داده و از مردم خواسته که با توجه به آغشته بودن آب بسته بندی دماوند به آلودگی میکروبی، از مصرف آب معدنی دماوند پرهیز کنند اما دستور قاطع این سازمان نیز نتوانست جلوی توزیع آب ممنوعه را بگیرد و همچنان در برخی سوپرمارکت ها آب میکروبی و آشامیدنی دماوند به عنوان "آب معدنی" به فروش می رسد و به گفته برخی فروشندگان، پاسخ مسئولان این کارخانه به تماس ها برای جمع آوری بطری های آب، این است که "مشکلی نیست و دستور جمع آوری آب دماوند صحت ندارد"! به گزارش ایسنا، طی دو سال گذشته سازمان غذا و دارو اطلاع رسانی هایی را به جامعه مصرف کننده انجام داده و با اقداماتی چون جلوگیری از توزیع شیرهای چرب شده، برخورد جدی با توزیع آب های آلوده و بررسی دقیق بکارگیری خمیر مرغ اطمینان بیشتری را در دل جامعه نسبت به چشم بینای ناظر سلامت مردم ایجاد کرده است، اما در مقابل مشاهده می شود که برخی تولیدکنندگان نسبت به اهمیت سلامت مردم و رفع نواقص بی توجه هستند تا جایی که توزیع آب ممنوعه را ادامه می دهند و این مرحله است که مصرف کنندگان باید هوشیار باشند و بر اساس ضوابط اعلام شده از سوی نهادهای مرجع، اقدام به خرید محصولات غذایی کنند. 11 روز مانده به پایان تابستان، رییس سازمان غذا و دارو از تخلف 10 درصد تولیدکنندگان آب معدنی خبر داد و 9 روز بعد، برند آب معدنی که با نادیده گرفتن هشدار سازمان غذا و دارو مبنی بر عدم تولید و عفروش تا زمان رفع نواقص، در صدر قرار گرفت و اعلام شد که "دماوند" نه تنها "آب معدنی نیست" و ارزش این نوع آب را ندارد بلکه با ثبت زمان تولید آب معدنی قبل از دستور توقف تولید وزارت بهداشت، تحت پیگرد قانونی است. آب، خالص ترین و مهم ترین ماده حیاتی مورد نیاز انسان است، رنگ و بو ندارد و میکروب نیز نباید داشته باشد و وزارت بهداشت مصمم تر از سازمان استاندارد تاکید دارد که آب بسته بندی شده برند "دماوند" که یک چهارم بازار را در دست دارد باید با عنوان صحیح "آب آشامیدنی" و نه "معدنی" پس از رفع نواقص تولید شود لذا تا آن زمان دستور توقف تولید داده شده است. به گفته دکتر رسول دیناروند - رییس سازمان غذا و دارو - فرآاورده مورد بحث "آب معدنی " نیست؛ شرکت دماوند از سال گذشته موظف شده بود آب آشامیدنی تولید کند؛ چراکه آب زمانی "معدنی" می شود که بسته بندی آن بدون هیچ اصلاحی در خط صورت گیرد؛ یعنی نیازی به تصفیه شیمیایی - فیزیکی، ازن زدن، استفاده از UV یا فیلتراسیون های شدید را نداشته باشد. بر همین اساس "دماوند" موظف شده بود که برای ورود به بازار به آب آشامیدنی تبدیل شود نه آب معدنی. وی با اشاره به تخلف این کارخانه تاکید کرده بود: شرکت آب بسته بندی محصولاتش را از بازار جمع آوری نکرده و به جهت آنکه اخطار قبلی را نیز رعایت نکرده بود، مجددا پلمب شد و تا زمانی که طرف مقابل دستورات نظارتی دستوراتی که برای سلامت مردم است را رعایت کند، توقف تولید ادامه دارد. دیناروند با انتقاد از مقابله شرکت دماوند با سازمان غذا و دارو تاکید کرد که اگر این شرکت ضوابط مربوطه را رعایت می کرد، اکنون اصلاح شده بود و در بازار هم وجود داشت. در این بین شرکت "دماوند "ظاهرا گلایه ها و پلمب خط تولید آب را سوء تفاهم می داند و اصرار دارد که به زودی تولید آب معدنی این کارخانه از سرگرفته می شود. آب بسته بندی دماوند نیز یکی از برندهایی است که با شرکت خارجی (فرانسوی) جوینت شده و حضور فرانسوی ها را به عنوان تاکیدی بر سلامت محصول تولیدی می داند، حال آنکه برای مصرف کنندگان سلامت محصول مهم است و مشارکت خارجی ها زمانی قابل احترام است که معیارهای تولید مشخص شده توسط وزارت بهداشت و سازمان استاندارد ایران رعایت شود. آب معدنی چه تفاوتی با آب آشامیدنی دارد؟ به گزارش ایسنا، تشنه اید و به سراغ خرید آب بسته بندی می روید، روی بسته ها گاهی ذکر شده "آب معدنی" و گاهی عنوان "آب آشامیدنی" حک شده است اما این تفاوت به قدری است که شاید بهتر باشد هنگام خرید، آگاهانه تر به سراغ آب های بسته بندی برویم. میان آب آشامیدنی و آب معدنی تفاوت هایی وجود دارد اما عامه مردم آب های بسته بندی را آب معدنی تلقی می کنند و نسبت به خرید و مصرف آن اطمینان کامل دارند. البته باید گفت که آب معدنی و آب آشامیدنی هر دو از نظر سلامت مورد اطمینان هستند و تفاوت جدی میان آن ها در طبیعی بودن و اضافه شدن برخی مواد به آب آشامیدنی است و این در حالی است که قیمت آب معدنی و آشامیدنی در بازار یکسان است که شاید همین امر نیز موجب بی توجهی خریداران نسبت به تفکیک آب معدنی از آب بسته بندی شده است. در واقع تفاوت آب معدنی و آشامیدنی در استاندارهای تعریف شده برای آنهاست؛ به طوری که آب معدنی باید از سفره های زیرزمینی در مناطق بکر استحصال شود و محل قرارگیری کارخانه آن نیز در مناطق دور از هر گونه آلودگی انسانی و حیوانی باشد، در حالی که برای دریافت مجوز احدث کارخانه آب آشامیدنی چنین ممیزی وجود ندارد. بر این اساس کارخانه آب آشامیدنی را حتی می توان در کنار یک شهرک صنعتی احداث کرد چرا که در صورت آلوده شدن محصول نهایی می توان آن را با فرآیندها و تغییرات شیمیایی از آلودگی ها پاک کرد، این درحالی است که در آب های معدنی اجازه استفاده از روش های شیمیایی برای تصفیه وجود ندارد. اگرچه آب های آشامیدنی به روش های شیمیایی و کلرزنی، تابش اشعه UB و اسمز معکوس تصفیه می شوند اما تولیدکننده در تولید هر دو محصول ملزم به رعایت موارد ایمنی برای مصرف کننده است و در کیفیت محصول نهایی و سلامتی آن تفاوتی میان آب معدنی و آب آشامیدنی وجود ندارد. همچنین در آب های معدنی ثبات نسبی پارامترهای معدنی باید احراز شود؛ آنالیز پارامترهای معدنی مانند کلسیم، نیترات، سدیم و... در آب های معدنی باید در چهار فصل از ثبات نسبی برخوردار باشد، در حالی که این ثبات پارامترها در آب های آشامیدنی شرط نیست و می تواند در هر فصل از سال در نوسان باشد. چشمه و یا منبع آب برداشت شده نیز باید در ریزالمنت هایی مانند روی و آلومینیوم از ثبات نسبی برخوردار باشد اما در آب های آشامیدنی چنین الزامی وجود ندارد. امروزه خرید آب معدنی در جامعه از اقبال بالاتری برخوردار است و شاید همن موضوع دلیلی برای مقاومت در برابر تغییر نام "آب معدنی" به "آب آشامیدنی" باشد.
جمعه ، ۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران جیب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]