تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836822725
نفوذ اقتصادی از طریق واردات چگونه رقم می خورد؟
واضح آرشیو وب فارسی:هشت صبح: کلیدواژه "نفوذ" اعم از ابعاد مختلف آن بعد از جمع بندی مذاکرات بارها توسط رهبر انقلاب مطرح شده است و خواسته ایشان از مسئولان این بوده است که با چشم بینا در مقابل انواع نفوذ ایستادگی کنند.در بیانات اخیر مقام معظم رهبری از دو چالش جدی دشمن برای نظام جمهوری اسلامی ایران بویژه بعد از توافق غیرمصوب صحبت به میان آمد؛ تفرقه و نفوذ. تفرقه در بحث های سیاسی و نفوذ در عرصه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی و امنیتی. در نوشتار قبلی نقاط نفوذ دشمن در صادرات کشور مورد بررسی قرار گرفت. در این نوشتار به چگونگی نفوذ اقتصادی دشمن از کانال واردات اشاره خواهیم کرد.1. واردات محصولات کشاورزی؛ مصداق زیره به کرمان آوردن براساس گزارش مقدماتی گمرک از وضعیت صادرات و واردات کشور در پنج ماهه نخست سال جاری، محصولات کشاورزی همچون ذرت دامی، برنج، کنجاله سویا، لوبیای سویا و دانه ی گندم بجز گندم دامی متأسفانه در صدر محصولات وارداتی به کشور قرار گرفته است بطوری که در مجموع 30.89 درصد از وزن کل واردات کشور و 8.14 درصد از ارزش دلاری کل واردات کشور به غلات اختصاص پیدا کرده است. با توجه به ظرفیت های متعدد و متنوع کشور در زمینه کشاورزی، واردات بی رویه این محصولات استراتژیک می تواند اولاً کشور را در شرایط خاص منطقه با بحران امنیت غذایی مواجه کند امری که در سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی به تأمین آن در داخل تصریح شده است ثانیاً تولیدکننده و کشاورزان داخلی را از بازار خوب داخلی محروم کرده و موجب دلسردی و تعطیلی کشاورزی داخلی خواهد شد. 2. واردات خودروهای لوکس؛ مصداق واردات بی رویه و مضر در پنج ماهه نخست سال جاری، بیش از 208 میلیون دلار صرف واردات وسایل نقلیه ی دارای موتور پیستونی با حجم سیلندر بین 2000 سی سی تا 2500 سی سی شده است که رتبه دهمین قلم عمده وارداتی کشور به آن اختصاص یافته است. این میزان هرچند نسبت به سال گذشته کاهش قابل توجهی را نشان می دهد اما واردات این محصولات، از آنجا که مصداق کالای لوکس گران قیمت آن هم در شرایط فشار ارزی ناشی از تحریم ها می باشد، باید به هر ترتیبی به حداقل ممکن برسد و با وجود کاهش بی سابقه ی درآمدهای ارزی ناشی از نفت، هنوز شاهد سیل واردات بسیار ارزبر این محصولات هستیم و دولت بایستی در این زمینه با جدیت بیش تری عمل نماید. 3. ورود سرمایه های خارجی؛ فرصت هایی که تبدیل به تهدید می شوند یکی دیگر از کانال های نفوذ اقتصادی غرب پس از توافق که به نظر می رسد جای تأمل و توجه بسیاری دارد این است که شرکت های اروپایی و دولتمردان آنها در سفر به ایران بیش از آنکه اعلام آمادگی جهت گسترش روابط با دولت جمهوری اسلامی ایران داشته باشند، علاقمند به توسعه ی روابط با شرکا و شرکت های خصوصی ایرانی هستند که این خود می تواند زمینه ساز نفود بیش تر دشمنان ما در داخل کشور باشد. زیرا در این صورت نه تنها نظارت چندانی بر عملکرد آنها نخواهد بود و بلکه با آزادی عمل بیش تری در عرصه فعالیت های اقتصادی خود در ایران عمل خواهند کرد. به عنوان مثال دغدغه های مربوط به حمایت از تولید ملی و توانمندسازی متخصصان داخلی و بهره گیری از تکنولوژی های جدید و انتقال آنها به کشور، نمی تواند بطور طبیعی دغدغه ی شرکت های اروپایی برای حضور در صنایع ایران باشد. یک سؤال جدی تر این است که چرا عمده سرمایه گذاری کشورهای اروپایی و غربی بر صنایعی خاص از جمله نفت و گاز و خودرو و پتروشیمی و مانند آن است. چرا در حوزه استراتژیک و حیاتی کشاورزی و انتقال فناوری ها و دانش های پیشرفته ی صنعتی که بهبوددهنده تولید محصولات کشاورزی در ایران است که حقیقتاً یکی از مظلوم ترین و البته محتاج ترین بخش ها برای سرمایه گذاری است، این کشورها ورود پیدا نمی کنند؟ جالب توجه اینکه آمریکایی ها در کشورهای همسایه ما که بهترین روابط اقتصادی و سیاسی را نیز با آنها دارند، به سرمایه گذاری در این امور اقدام نکرده اند. هدف آنها پیشرفت اقتصادی درون زای کشورهای نفتی نیست بلکه هدف آنها چاپیدن نفت آنها از طریق سرمایه گذاری های هنگفت در آن است و بعد انتقال نفت آنها به داخل کشور خود با بهای ارزان و ثمن بخس و آنگاه تولید ارزان تر مواد و اقلام مصرفی مورد نیاز کشورهای صاحب نفت و عرضه به آنها با بیش ترین سود ممکن. دکتر نقی زاده، یکی از متخصصان و اندیشمندان اقتصادی در کتاب خود در نقد سرمایه گذاری خارجی در صنعت نفت ایران، چنین می نگارد: «این بدین معناست که با هزینه ی ایران، عمدتاً ماشین آلات حفاری و متخصص، خدمات پیمانکاری و نگهداری و حتی کارگران فنی خارجی به کشور سرازیر می شوند. تا چه بشود؟ ... یعنی ظرف ده سال آینده با هزینه ایران (فروش دارایی های سرمایه ای) همچنان به صدور فرصت های اشتغال داخلی به خارج مبادرت شود تا جوانان چینی، کره ای، ژاپنی، فرانسوی، مالزیایی، ایتالیایی و حتی ترک، پاکستانی و هندی و قزاق دارای شغل گردند.»[1] 4. بدتر شدن تراز تجاری با برخی کشورهای هم رتبه همسایه طبق آمار اتاق بازرگانی تهران، کشور ترکیه با توجه به استراتژی های تعرفه ای و گمرکی خود توانسته است نسبت به مدت مشابه سال قبل، صادرات خود به کشور ما را از لحاظ وزنی نزدیک 50 درصد و از لحاظ ارزشی نزدیک چهار درصد افزایش دهد. بنابراین این کشور توانسته است موقعیت خود را به رتبه ی چهارم عمده ترین واردکنندگان کشور ارتقا بخشد. این افزایش ناگهانی واردات از ترکیه جای تأمل و سؤال جدی دارد که چه ضرورتی در واردات از کشور ترکیه وجود دارد؟ جایی که تولیدکننده داخلی ما می تواند عرض اندام کند. این کشور حتی در ردیف پنجمین کشور طرف معامله با ایران با بیش ترین تراز تجاری منفی قرار گرفته و حتی جای کشور آلمان را در این رتبه بندی گرفته است که زنگ خطر جدی برای تولید ملی ما می باشد. به نظر می رسد سیاست های تعرفه ی ترجیحی بین کشور ما و ترکیه بیش ترین نقش را در شکل گیری این ارقام داشته باشد. در همین زمینه محمود نجفی سهی، عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران، اظهار می دارد: «قاچاق کالا و واردات بی رویه پدر صنعت و تولید را درآورده است، البته جدای از آن که قاچاق به تولید ضربه زده، با انعقاد تعرفه ترجیحی و کاهش 40 درصدی تعرفه واردات برای ترک ها رسماً قاچاق رسمی هم وارد کشور می شود. اگر تا الان چینی ها نصف بازار را گرفته بودند، بقیه آن را هم در حوزه های لوازم خانگی، لوازم بهداشتی، ساختمانی، برقی و خودرو دو دستی تقدیم ترک ها کرده ایم.»[2] 5. استقبال تجاری بی حساب و کتاب از کشورهای اروپایی آقای سیف در اظهارنظری قابل تأمل از کشور آلمان به عنوان مطمئن ترین شریک تجاری ایران یاد کرد و گفت: «با توجه به تحولات اخیر در زمینه توفیقات هسته ای، ایران خواستار بازگشت روابط اقتصادی با آلمان به مانند دوران پیش از تحریم ها است». و اینکه ایران مسیر ورود آلمان به کشورهای منطقه و آلمان دروازه ورود ایران به اتحادیه اروپا است. به نظر می رسد این گونه ابراز اشتیاق های فراوان برای حضور شرکت های آلمانی در ایران ناشی از نوعی وابستگی و اتکای اقتصادی به غربِ غیرقابل اعتماد باشد و بایستی در برقراری روابط اقتصادی و گسترش آن با احتیاط و دقت بیش تری عمل کرد. وجهی ندارد در حالی که کشورهای مسلمان همسایه ایران همچون عراق، پاکستان، افغانستان، ترکمنستان و... بازارهای خوبی برای سرمایه گذاری ایران و رشد و توسعه اقتصادی آن محسوب می شوند، یک مسئول تراز اول دولتی از کشور آلمان به عنوان مطمئن ترین شریک تجاری ایران یاد کند. امری که مدتی قبل در بیانات مقام معظم رهبری در جمع مسئولان نظام، هم به عنوان یکی از ظرفیت های مهم کشور تحت عنوان بازار 370 میلیونی همسایگان ایران برای سرمایه گذاری و توسعه ی اقتصادی کشور مطرح شده بود.[3] فارغ از این غفلت اساسی از این ظرفیت مهم، نگاهی به روابط تجاری ایران و آلمان در سال های اخیر نشان می دهد که تراز تجاری ما با این کشور همواره به سود آلمان و به ضرر تولیدکننده داخلی ما بوده است. در واقع کشور آلمان رتبه ی پنجمین کشور با بالاترین تراز منفی از بین کشورهای طرف معامله با ایران را بر اساس گزارش مقدماتی دوازده ماهه سال 1393 گمرک جمهوری اسلامی ایران کسب کرده است. ارزش واردات محصولات آلمانی 2331 میلیون دلار بوده است که به لحاظ وزنی 2.77 درصد و به لحاظ ارزش 4.44 درصد از کل واردات ایران را تشکیل می دهد. در حالی که میزان صادرات ما به این کشور تنها 354 میلیون دلار برآورد شده است. طبق همین آمار، این کشور هفتمین واردکننده ی عمده ی محصولات به ایران به شمار می رود که بعد از کشور سوئیس، بالاترین حجم واردات را به ایران در بین کشورهای اروپایی به خود اختصاص داده است. در واقع کشور آلمان بجای اینکه دروازه ورود ما به اروپا بوده باشد این کشور ما بوده است که به بازار عمده مصرفی و وارداتی محصولات آلمانی مبدل گشته است؛ 6. بازارهای مصرفی جدید؛ سود خارجی ها، وابستگی داخلی نفوذ آمریکاییان در اقتصاد ایران را اگر بخواهیم در وضعیت کنونی پس از توافق پیگیری و رصد کنیم یقیناً یکی از مهم ترین مصادیقش همین تأسیس و راه اندازی فروشگاه های بزرگ آمریکایی است که عمدتاً واردکننده اقلام مصرفی هستند. شاید شرکت فروشگاه های زنجیره ای مک دونالد اولین و بارزترین نمونه باشد که حتی درخواست خود را برای ایجاد فروشگاه های خود در ایران بکار انداخت. کمپانی مک دونالد به عنوان بزرگترین رستوران زنجیره ای جهان با بیش از 35 هزار شعبه در 119 کشور جهان، بعد از اعلام توافق هسته ای ایران با گروه 5+1، با بازگشایی بخش ثبت نام از متقاضیان راه اندازی شعبه در ایران درخواست راه اندازی نمایندگی در ایران را رسما صادر کرد. سبد محصولات این کمپانی آمریکایی شامل اغذیه فوری مانند همبرگر، چیزبرگر، مرغ، سیب زمینی سرخ کرده، صبحانه، نوشابه ها و دسرها می شود. [4] لزوم هوشیاری مردم و بویژه مسئولان در مقابله با این نفوذ نرم و خیزش آهسته ی اقتصادی و فرهنگی دشمن سلطه گر آمریکایی بعد از توافق اولیه ی غیر مصوب داشت کم رنگ و حتی ناموجه جلوه می کرد. به نظر می رسد بیانات اخیر مقام معظم رهبری تذکر و هشداری مجدد به همه ی ملت ایران و مسئولان کشور بود که ضرورت خواندن دست دشمن را در نقشه ریزی برای نفوذ در اقتصاد و فرهنگ کشور را در عرصه ی بین المللی و داخلی مطرح می نمود. توهم خامی است که فکر کنیم آمریکایی ها برای رفاه مردم ما و رفع مشکلات معیشتی و اقتصادی کشور می خواهند وارد بازارهای ما شوند که بعد عده ای سایرین را متهم کنند که شما مخالف رفاه و آسایش و بهبود وضعیت اقتصادی جامعه هستید. باید مواظب بود و مصادیق دیگر نفوذ اقتصادی و فرهنگی آمریکا در کشور را نیز شناسایی نمود. متأسفانه با توجه به تمرکز زیاده از اندازه دولتمردان بر نتایج توافق هسته ای بر اقتصاد ایران، توقعات بسیاری در مردم ایجاد شده بود و عمدتاً با مردم و بویژه قشر جوان که هم صحبت می شویم، نتیجه را در آزادشدن پول های بلوکه شدن و افزایش توان وارداتی کشور به سبب آن و نیز راحتی تعامل با کشورها و شرکت های خارجی بویژه اروپایی برای بدست گرفتن بازار کشور با محصولات به ظاهر باکیفیت خود می بینند. سخن پایانی پس از گذشت یک وقفه چهار پنج ساله، متاسفانه یا خوشبختانه، مجددا نگاه ها در داخل به سمت شرکای غربی و اروپایی گرایش پیدا کرده است. چیزی که در گزارش پیش بینی جدید بانک جهانی از روابط تجاری ایران پس از تحریم ها آمده است. اما نباید از نظر دور داشت که کشورهای اروپایی همچون آلمان، فرانسه، ایتالیا، سوئیس و یونان که بزرگ ترین شرکای تجاری ایران به حساب آمده و بیش از یک سوم کل حجم صادرات و واردات ایران را به خود اختصاص داده بودند، بیشتر واردات کشور ما را پوشش می دادند و بیشترین تراز تجاری منفی ما با همین کشورها بوده است. به نظر می رسد حالا که اصطلاحا فضای جدیدی در تعاملات با اروپاییان پدید آمده است باید از این واقعیات درس گرفت و با تیزبینی و مراقبت دقیق، اجازه نداد کشور دوباره با نفوذ اقتصادی و فرهنگی و بهتر و صریح تر بگوییم با سلطه اقتصادی و فرهنگی روبرو نشود.
پنجشنبه ، ۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هشت صبح]
[مشاهده در: www.8sobh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها