واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه اجتماعی: با فرا رسیدن روز عرفه یکبار دیگر نجوای مناجات های عارفانه در حریم آستان دوست به گوش رسید، در این روز دست های عاشقان به تمنای اجابت به آسمان بلند بود و اشک های زائران و مجاوران حرم رضوی غبار غم از دل گرفته و زنگار گناه را شستشو می داد.به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، یکبار دیگر نوای پرسوزو گداز یا رب یا رب حسین بن علی(ع) در صحرای عرفات، در گوش زمان می پیچد و دل های عاشق را بار دیگر به زلف معشوق بی همتا گره می زند. آری، دوباره روز شیدایی اهل طاعت فرا رسیده تا عارفانه سرود بندگی بخوانند و عاشقانه نجوای بندگی سر دهند تا با نوای استغاثه و استغفار، نفس اماره را به مسلخ برند و پاک و مطهر در حریم قربان پا بگذارند... و اما اینجا، در قبله گاه مشتاقان آل محمد(ص) غوغایی دیگر برپاست... زائران و مجاوران کوی رضا(ع) با پای جان از گوشه گوشه ایران خود را رسانده اند، پیر و جوان، زن و مرد، همه و همه از قافله عشق جا نمانده و از مسافت های دور و نزدیک از ساعت ها قبل خود را به این حریم ملکوتی رسانده اند. مراسم سخنرانی و مداحی مدتی است که آغاز شده و زمان، شروع لحظات ناب بندگی را به انتظار نشسته است... تمام صحن های حرم امن امام رئوف مالامال از جمعیت است، آنقدر که جای سوزن انداختن نیست و بسیاری از مردم خارج از صحن ها در ورودی های حرم روی زمین نشسته و برای آغاز دعا لحظه شماری می کنند. به عشق آقایت که آمده باشی فرقی نمی کند داخل بهشت باشی یا خارج آن، اذن دخولت را قبل تر از مولا گرفته ای و طلبیده شده ای و گرنه تو کجا و توفیق حضور در حرم یار کجا؟! با وجود ازدحام و تراکم بی نظیر بارگاه مطهر رضوی اما مردم همچنان در تب و تاب حضور در این حریم سر از پا نمی شناسند تا حس وصف ناشدنی زمزمه مناجات های عرفانی عرفه را در بهشت زمین تجربه کنند. حال و هوای عجیبی در حرم رضوی حاکم است، رفته رفته قرائت دعا آغاز می شود و نوای دل انگیز و جان افزای عرفه در صحن و سرای امام مهربانی ها و خیابان های اطراف حرم مطهر طنین انداز می شود. به هر سو که می نگری هرکس در گوشه ای غرق در خلوت خود شده و فراز به فراز این دعای معنوی را با خود زمزمه می کند. و اما در این میان حضور پرشور و دیدگان اشک آلود جوانانی که به یمن عرفه در طلب استغفار آمده اند به مراتب دلرباتر است... فقط کافی است دل بدهی تا ببینی چگونه نیایش های عرفه روحت را به پرواز درمی آورد و قلبت را جلا می بخشد، به این فراز که می رسد «بذنوبی فلا تَفضحنی و به سریرتی فلا تُخزنی» دل های حاضران تکان می خورد و از پی آن اشک ها سرازیر... هرچه ثانیه های ناب عاشقی از پی هم می دوند، ناله ها پرسوزتر و دیدگان بارانی تر می شود... عطر نوای یا ربنا یا ربنا اغفرلنا ذنوبنای دل های شکسته یکبار دیگر به صحن و سرای امام رئوف(ع)، رنگ و بوی اجابت می دهد... «یا من قل له شکری فلم یحرمنی»، با کوه عصیان آمدم، با چشم گریان آمدم...عمرم شده صرف گناه، اما پشیمان آمدم... در فراز به فراز دعای عرفه و در لحظات ناب این روز، اشک های زائران و مجاوران کوی رضا(ع) همچنان می بارید، غبار غم از دل برمی گرفت و زنگار گناه با خود می شست... دست های مشتاقان به رسم عاشقی به تمنای اجابت به آسمان بلند بود و ناله های العفو العفو زائران شنیدنی بود، اصلا مگر می شود با این تلاطم و شیدایی بخشوده نشوی و نامید بازگردی از درگاه ملکوتی اش، آن هم وقتی مولای غریب را واسطه درگاهش کرده ای. همو که به عشق بازگشت بنده اش ده ها بار از او مشتاق تر است و بنده اگر توان درک این اشتیاق وصف ناشدنی را داشت هر لحظه قالب تهی می نمود... اصلا فراخوانده شده ای تا عرفه بهانه ای باشد برا بخششت... بناز که سر بر آستان معبودی می گذاری که توبه بنده اش را به انتظار نشسته است و رحمت واسعه اش لحظه به لحظه بی تاب بخشش است و عرفه بهترین فرصت مغتنم... ثم یا الهی انا المعترف بذنوبی، فاغفرهالی اناالذی اسأت... انا الذی اخطأت... فرازهای دیگری از دعاست که توسط اهالی عرفه به زیبایی زمزمه می شود... اینجا که می رسد گویی دیگر حجابی بین تو و معبودت نیست و چه زیباست قرب الهی که پس از این دعا و اشک های عاشقان نصیب بندگان می شود... ترنم عطر گلاب رضوی نیز هر از گاهی اشک و گلاب را با هم در می آمیزد و حال وهوای دلچسب تری را به دل های شکسته می دهد. اینجا حریم رضاست و گویی انقلابی برپا شده است... با نجوای نیایش های عارفانه دلدادگان حق، خشت به خشت حرم بوی استغاثه و استغفار به خود گرفته است، در لابه لای فرازهای عارفانه عرفه، مداح گاه به گاه دل های سوخته از غم حسین(ع) را روانه کربلا می کند تا اشک های دلدادگی از غم مصیبت عظمایی که تا ابد مهر ننگ بر پیشانی بشریت زده است، رنگ خون به خود بگیرد. با نزدیک تر شدن به غروب، دعا فرازهای پایانی خود را طی می کند، هرجا که سخن از رحمت است، عاشقان امام مهربانی ها یکدل و یکصدا رو به آسمان زمزمه می کنند «یا ارحم الراحمین»... دیگر لحظات آخر فرا رسیده است، آنجا که طلایی ترین فراز دعاست... در این فراز پایانی امام حسین(ع) از خدا چه می خواست که با چهره ای به پهنا اشک آلود، سر به آسمان رو به معشوق حقیقی اش با صدایی بلند فریاد می زد اگر به من عطایش کنی، باکم نیست که چه از من دریغ خواهی کرد و اگر آن را دریغ کنی، هرچه عطا کنی برایم سودی نخواهد داشت؟! و آن طلب چیزی نیست جز «فکاک رقبتی من النار»... و دیگر بار نوای «یارب، یارب» حاضران در فضای حرم رضوی طنین انداز می شود و اینگونه لحظات معنوی عرفه رو به پایان است، عرفه ای دیگر به پایان رسید و دل های مشتاقان در حسرت ظهور آن مولایی است که در صحرای عرفات ندای العجل العجل سر می دهد. کاش که لایق دیدار رویش باشیم و زمان ظهورش را درک کنیم... محبوبه اسدپور
پنجشنبه ، ۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]