واضح آرشیو وب فارسی:صاحب نیوز: شاید ساده ترین نیاز یک دانش آموز هزینه رسیدن به مدرسه باشد اما برای دانش آموزان وحدت این ساده ترین هم مقدور نیست.به گزارش صاحب نیوز به نقل از چشمه سار، روز اول مدرسه حال و هوای همه بچه ها حال و هوای دیگری است روزی که شروع سال جدید تحصیلی است، سالی که برای همه دانش آموزان نوید امید به آینده و درخشش افق های روشن را می دهد. اما حال و هوای این مدرسه و دانش آموزانش و حتی معلمان و مربیانش با دیگران فرق می کند. یک بار دیگر پس از سال ها دوباره وارد مدرسه ای شدم که تنها مدرسه استثنایی شهرستان است. دوران دانشجویی یکی دو بار برای تحقیق و پروژه دانشگاه به مدرسه استثنایی سر زده بودم، اما فضای آموزشی و کلاس ها و حتی حال و هوای بچه ها تفاوت زیادی با آنچه که امروز شاهد آن بودم داشت. مدرسه نزدیک به ۲ سال است که از فضای قبلی تغییر مکان داده است و به هیچ وجه حتی به ذهنم خطور نمی کرد که صاحبان اصلی آن مدرسه به چنین محیط آموزشی که به نظر می رسد در حد و اندازه استانداردهای آموزشی نیز نباشد فرستاده شده اند. دلم می خواست حداقل یک نیمکت و یا صندلی در حیاط که از اطراف و حواشی زمینش گیاهان خودرو سر درآورده بودند وجود داشت تا اندکی دلم خوش باشد به این که بچه ها زنگ تفریح جایی برای نشستن در حیاط دارند. تنها وسیله ورزشی که در حیاط به چشم می خورد یک دروازه فوتبال قدیمی و بدون تور و حلقه تور بسکتبال زوار درفته ای است که به دروازه آویزان است. نمی دانم بچه های دبیرستان ۱۷ شهریور وقتی دارند با دوچرخه های نویی که مدیر مدرسه شان برای بازی و تفریح در زنگ تفریح به آنها هدیه داده تفریح می کنند، اصلا می دانند دانش آموزان کوچک و معصوم وحدت از داشتن ساده ترین وسیله بازی هم محروم هستند. راستی بچه های (۱۷ شهریور) برای بازی با دوچرخه های نوی تان نوبت به بچه های وحدت هم می دهید؟! اشک ها و صدای لرزان مدیر مدرسه وحدت هنوز از مقابل چشمان در حال عبور است، در حالی که عاجزانه از مسئولان آموزش و پرورش و خیرانی که برای مراسم آغاز سال تحصیلی جدید به وحدت آمده بودند تقاضای کمک داشت. باز هم به معرفت همین چند خیر که با آمدنشان به مراسم ساده و بی ریای این دانش آموزان رنگ و بوی دیگری دادند، والا دانش آموزان وحدت هیچ توقعی از مسئول وزارتخانه و یا اداره کل ندارند که زحمت آمدن به خوانسار و حضور در مراسم آغاز سال تحصیلی دبیرستان دخترانه را به خود می دهند اما از چند قدم آن طرف تر از همین دبیرستان خبر ندارند. راست می گویند برخی امور توفیق می خواهد که بسیاری از ما انسان ها از آن بی بهره ایم. بماند کتاب قصه پرغصه مدرسه وحدت اگر از صفحه اول آن که با نام خدا و امیدی که روزی پدر پیر این امت به نسل نو داشت عبور کنیم، می رسیم به واقعیت مشکلات و مسائل بچه های وحدت. ایاب و ذهاب دغدغه اصلی و مشکل حاد دانش آموزان وحدت است، دانش آموزانی که بخشی از آنها از روستاهای هم جواربه این مدرسه می آیند و هر زمان که وسیله نقلیه ای برای آمدنشان به مدرسه وجود نداشته باشد به دلیل مشکلات مالی، خانواده از آوردن فرزند خود به مدرسه باز می ماند. مشکلی که حتی سرباز معلم این مدرسه را وادار کرد تا با جمع آوری کمک از بازاریان گلپایگان هزینه یکسال ایاب و ذهاب دانش آموزان این مدرسه را تقبل کنند. و من نمی دانم خیران خوانسار کجای این قصه قرار دارند؟! شاید ساده ترین نیاز یک دانش آموز هزینه رسیدن به مدرسه باشد اما برای دانش آموزان وحدت این ساده ترین هم مقدور نیست. بچه های وحدت بیش از هر چیزی به فضایی شاد و نشاط انگیز نیاز دارند، فضایی که از آن صدای دلنشین و شور انگیز خنده بچه ها شنیده شود. ای کاش شهرداری خوانسار همتی مضاعف کرده و آستین یاری بالا بزند و فضای کنار مدرسه را به مکانی برای بازی و نشاط بچه های خوب وحدت تبدیل کند. در عین حال استفاده از ظرفیت هیئت امنای مسجد امام جعفر صادق علیه السلام (هیئت جعفری پاتخت) نیز در جلب مشارکت خیران و نیک اندیشان برای کمک به دانش آموزان وحدت می تواند مثمر ثمر باشد. مسائل و مشکلات بچه های مدرسه وحدت بیش و پیش از این است و در این مجمل و فرصت پرداختن به آن نمی گنجد، اما امید است با همین اندک بضاعت قلم، خیران و دلسوختگان غیرت به خرج داده و بچه های خوب و معصوم وحدت را یاری کنند. در انتها از ایده پردازان اصلی برگزاری مراسم آغاز سال تحصیلی در مدارس استثنایی تقدیر کرده چرا که به این واسطه پای خیران و چشم مسئولان را به این مدرسه محروم و دانش آموزان معصومش باز کردند.
چهارشنبه ، ۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صاحب نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]