محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830573927
روایت نویسنده دختر شینا از تفریظ رهبر انقلاب
واضح آرشیو وب فارسی:شهدای ایران: به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، یک کتاب ساده با روایتی خواندنی از یک زن در جنگ. این تعریفی ست کوتاه از «دختر شینا»، کتابی که حاصل گفت وگوی بهناز ضرابی زاده است با قدم خیر محمدی کنعان؛ همسر شهید حاج ستار ابراهیمی هژیر. «دختر شینا» روایت یکی از هزاران همسر شهید از روزهایی است که جنگ بر سر خانه اش آوار شد و آرزوهای کوچکش را گرفت. کتاب از خاطرات راوی زمانی که کودکی چندساله در روستای قایش شهرستان رزن، از توابع استان همدان، بوده آغاز می شود و تا ازدواج و بعد شهادت همسر ادامه می یابد. آنچه کتاب را خواندنی می کند، سادگی راوی و خاطرات ساده ای است که در زندگی بسیاری از زنان در جنگ رخ داده است. همین سادگی مخاطب را همراه با کتاب می کند تا ببیند که سرانجام «دختر شینا» در روزهای سخت زمستان همدان، در لابه لای سوت بمب هایی که بر سر شهر فرود می آید و شبح هایی که بر سر هر کوی و برزن نشسته اند تا خانه رزمندگان را شناسایی کنند، چه می شود. حاصل کار ضرابی زاده تاکنون بیست و یک بار تجدید چاپ شده و در شش ماه نخست سال، جزو پرفروش ترین آثار انتشارات سوره مهر اعلام شده است. این کتاب هم اکنون محور سومین دوره مسابقه «کتاب و زندگی» انتخاب شده است. تسنیم به همین مناسبت اقدام به گفت وگو با نویسنده کتاب کرده است. بخش نخست این مصاحبه چند روز پیش از تسنیم منتشر شد. نویسنده در این بخش به چرایی نگارش «دختر شینا» پرداخت و در ادامه از این کتاب با عنوان قصه ای از مردانگی زنان در جنگ یاد کرد. به اعتقاد خالق «دختر شینا» آنچه این کتاب را نسبت به دیگر آثار متمایز می کند، روایت ساده یک زن از زندگی اش در زمان جنگ و ماجراهایی است که بر او در آن ایام رخ داده است. ضرابی زاده در دنیای جدید نویسندگی اش به سراغ همسران شهدای شاخص استان همدان رفته است. او پس از اتمام خاطرات قدم خیر محمدی به سراغ خاطرات پناهی، همسر شهید چیت ساز رفته و آن را تحویل انتشارات سوره مهر داده است. بخش دوم گفت وگوی تسنیم، با این نویسنده به چرایی علاقه او برای نگارش این خاطرات و اهمیت آنها در مقابل خاطرات فرماندهان پرداخته است. از نظر او، جنگ مردم این کشور را زود بزرگ کرد و انسانیت را به نمایش گذاشت. او با اشاره به بخشی از خاطراتش، از دوره جنگ با عنوان «دوره رؤیایی ایران» یاد می کند؛ دوره ای که با استفاده از ظرفیت انقلاب و انسان سازی ای که امام(ره) سنگ بنایش را گذاشته بود، توانست انسان و انسانیت را به معنای واقعی به نمایش بگذارد. وی همچنین در بخشی دیگر از سخنان خود از نگارش تقریظ رهبر معظم انقلاب بر کتاب «دختر شینا» خبر داد و از احساس خود در این رابطه گفت. مشروح بخش دوم و پایانی گفت وگوی تسنیم با ضرابی زاده به قرار ذیل است: *تسنیم: خانم ضرابی زاده! شما پس از داستان نویسی وارد حوزه خاص و مهمی به نام «خاطره نویسی جنگ» شدید که البته در این بخش، خلاف بسیاری از نویسندگان، کار را با افراد ناظر بر جنگ، یعنی همسران و خانواده ها، آغاز کردید. شاید در وهله اول به نظر برسد که خاطرات این بخش اهمیت چندانی از نظر تاریخی نداشته باشد. این بخش از جنگ و این روایت ناگفته از آن، چه اهمیتی برای شما داشت که به این وجه توجه کردید؟ از نظر من نویسنده باید خودش با سوژه ارتباط برقرار کند و خودش تلاش کند که به نتیجه برسد. نویسنده باید آن قدر در خاطرات گم شود که با لحظات راوی اش زندگی کند. ما در این سال ها بیشتر به خاطرات کسانی پرداخته ایم که در جنگ حضور داشتند و مستقیم با آن در ارتباط بودند. این وجه می تواند بنا بر اولویت بندی ای باشد که لحاظ شده است، اما خاطرات مردمی که با جنگ درگیر بودند، آن قدر جذاب است و طریقه مواجهه با آن آن قدر عجیب بوده که باید درباره آن نوشته شود، مثلاً ما در همدان خانواده شهیدان بهادربیگی را داریم که سه فرزند این خانواده به شهادت رسیده اند. خیلی دوست داشتم که خاطرات شهیدان بهادربیگی را از زبان مادرشان بنویسم، اما ایشان چندی پیش به رحمت خدا رفتند. دور و بر ما حوادث متعددی رخ می دهد و باید از فرصت ها استفاده کرد. آدم نمی داند چند ساعت دیگر چه اتفاقی می افتد. یکی از مواردی که همیشه نسبت به آن احساس خسران می کنم، ننوشتن خاطرات مادر شهیدان بهادربیگی است. ایشان مادر سه شهید بودند و خوب، خاطرات بسیاری برای گفتن داشتند، اما همین تعلل ها و از دست دادن فرصت ها باعث شد که ما این مادر را از دست بدهیم. ایشان به دلیل شهادت سه فرزندشان حتماً خاطرات بسیاری داشتند که متأسفانه هیچ گاه نوشته نشد. صبر این مادر مثال زدنی بود و باید نوشته می شد. متأسفانه خاطرات همسران و مادران شهدا با وجود تمام ظرفیت هایی که دارد، تحت الشعاع خاطرات رزمندگان قرار گرفته است. الآن زمان نوشتن شاهکارها از جنگ فرارسیده است می گویند برای نوشتن از جنگ باید سال ها بگذرد، تا از آن بنویسیم و شاهکارها خلق کنیم. ما در روزهای اول جنگ نمی توانستیم انتظار شاهکار داشته باشیم، شاهکارها پس از ۱۰ تا ۲۰ سال خلق می شود. بخشی از کتاب هایی که درباره رزمندگان منتشر شده، مربوط به همین سال ها می شود، اما به نظرم الآن زمان خلق شاهکارهاست. جنگ آن قدر اتفاقی رخ داد که مردم در حیرت بودند. بهت و حیرت همه را فراگرفته بود. ما ابتدا انقلاب را داشتیم و ناگهان جنگی بر ما تحمیل شد. در هر کجای دنیا که جنگی رخ می دهد، برای رسیدن به منافع مالی است و اغلب دو طرف جنگ به دنبال تصاحب چیزی هستند، اما در کشور ما وضع فرق می کرد؛ جنگی بر آن تحمیل شد و مردم فقط به دنبال دفاع بودند و نه تصاحب. انقلاب مردم را در برابر خیلی از چیزها ساخته بود. انقلاب طعم شهادت و ایثار را به مردم چشانده بود. حالا همین مردم با وحدت و ایثاری که از انقلاب یاد گرفته بودند، زیبایی دفاع را به نمایش گذاشتند. جنگ به یک باره همه را بزرگ کرد تصور شما از فرمانده جنگ چیست؟ یک آدم جاافتاده ریش سفید. تفاوت دیگر جنگ ما با جنگ هایی که در سایر کشورها رخ داده در همین نکته است که اتفاقاً یکی از نکات زیبای دفاع مقدس هم بوده است. در دیگر کشورها سربازها و ژنرال ها درگیر جنگ می شوند، اما اینجا جنگ وارد خانه های مردم شده بود. فرماندهان ما همه ۲۵ و ۲۶ ساله بودند. یک نوجوان ۱۳ساله مانند یک آدم جاافتاده ۸۰ساله رفتار می کرد. جنگ یک آن همه را بالغ کرد، هم دختران ما زود بزرگ شدند و هم پسران ما زود مرد شدند، این خیلی غم انگیز است و حتی بعد از سال ها یادآوری آن آدم را ناراحت می کند، اما این موضوع جذابیت هایی هم داشت. کشانده شدن جنگ میان خانه ها، وقایعی را رقم زد که دیگر در هیچ جنگی نمی توانیم از آن بشنویم. گاهی می گویم که اگر مردم ما همان نگاه ها و روحیات سال های آغاز جنگ را داشتند، خیلی از مشکلات ما زودتر حل می شود. آن دوره دوره رؤیایی بود و امیدوارم آن روحیه دوباره میان مردم پیدا شود و این نسل هم آن را تجربه کند، واقعاً دوره طلایی بود، مردم واقعاً از خودشان برای رفاه همسایه می گذشتند. اگر من یک پیت نفت داشتم، آن را در سرمای سخت زمستان همدان با همسایه تقسیم می کردم، خیلی دوران قشنگی بود؛ دورانی که در آن یک پسر ۱۳ساله می تواند عارف باشد و عارفانه زندگی کرد. امیدوارم دوباره این روحیه بین مردم منتشر شود. نوشتن از خاطرات همسران و مادران شهدا، این بخش از جنگ را بیان می کند، بخشی که عمده مردم با آن درگیر بودند و در خاطرات کمتر بدان پرداخته شده است. جذابیت جنگ این است که آدم با افراد خارق العاده ای آشنا می شود؛ انسان هایی که در آن مهلکه بودند و با وجود شرایط بحران، بهترین کارها را انجام دادند. خیلی ها در جنگ ثابت کردند که جنس شان با ما فرق می کند، یعنی اگر الآن هم اتفاقی برایشان رخ دهد، می توانند پیروز شوند. خاطرات جنگ حکم «سیرو فی الارض» را دارد می گویند رمان زیاد بخوانید، زیرا هر رمانی تجربه یک زندگی است، الآن خاطرات جنگ این موقعیت را دارد. انگار با خواندن هر کدام از این آثار داریم با هر یک از این افراد زندگی می کنیم. هر کدام از این کتاب ها، تجربیاتی است که راویانشان در اختیار ما قرار دادند. خواندن این آثار روی مخاطبشان تأثیر می گذارد. من خودم از این کتاب ها درس صبوری گرفته ام. خاطرات جنگ، حکم سیرو فی الارض را دارد. آقای سرهنگی همیشه می گوید: ما خودمان را با این آدم ها متر می کنیم و خدا نکند در مقابل این آدم ها کوتاه باشیم. اما یکی از نکات مهم در قبال این آثار این است که بعد از انتشار این کتاب ها، مبلغان خوبی هم برای این کتاب ها باشیم. این دسته از آثار بهتر از هر سخنرانی و هر ناصحی می تواند به آدم ها درس بدهد. زندگی های ما پر از فراز و نشیب است و ممکن است فردا هر اتفاقی بیفتد. خودمان را با این افراد بسنجیم. جستارگری داشته باشیم و ببینیم که چطور می شود یک نوجوان ۱۵ساله به این درجه برسد. از دل خاطرات همسران شهدا نکات نابی کشف می شود که تا به حال یاد نشده اند، به عنوان مثال پروژه جدید من، خاطرات خانم پناهی، همسر شهید چیت ساز، است. این خانم وقتی همسرش شهید می شود، ۱۹ساله است و پابه ماه. بعد از چند ماه از شهادت همسر، فرزندش متولد می شود. این زن در مراسم تدفین همسرش با آن شرایطی که داشته سخنرانی می کند؛ چقدر باصلابت و چقدر مدبرانه، آن هم در برابر آن جمعیت عظیمی که برای مراسم تشییع شهید آمده بودند و می گویند تا حالا همدان چنین جمعیتی را در مراسم تشییع ندیده بود، بعد چقدر سنجیده سخن می گوید. خودش می گوید: "در همان زمان تشییع به من گفتند که باید سخنرانی کنی". در ابتدا مردد است، اما بعد با خود می گوید که نباید شأن همسرش را که به خاطر مردم و حرف امام(ره) خوابش نمی برد، پایین بیاورد. این ها را می توان با قصه به مردم گفت؟ وقتی خود راوی حاضر است، فیلم این وقایع موجود است، دیگر چرا با قصه این را مطرح کنیم. این ها همه درس های بزرگی است که جنگ به ما می دهد. نویسنده جنگ باید مبلغ جنگ باشد. *تسنیم: هر کتابی که نوشته می شود، به مثابه فرزندی برای نویسنده است که در هر حالی که باشد، چه خوب و چه ضعیف، علقه و وابستگی ای میان نویسنده با اثر وجود دارد. اما با وجود این، می خواستم بدانم کدام یک از خاطراتی که در «دختر شینا» نقل شده برای شما به عنوان نویسنده جذاب تر بوده است؟ گاهی که کتاب را می آورم و تورق می کنم، می بینم که ۲۰ صفحه از آن را خوانده ام. «دختر شینا» برای من مثل یک آلبوم عکس است که هر لحظه از آن خاطره ای را تداعی می کند و هر کدام زیبایی خاص خودش را دارد؛ چه دوران کودکی و ازدواج قدم خیر و چه تولد اولین فرزند و آمدن خانواده ابراهیمی به همدان و...، همه این خاطرات برای من زیباست و هیچ کدام از آنها رنگ نباخته است، اما آن خاطره ماندنی لحظه پارو کردن برف روی پشت بام است. می توانم تصور کنم که یک زن پابه ماه برود پشت بام پارو کند تا مرد همسایه اش این کار را انجام ندهد. واقعاً یک زن چقدر می توانسته غیرتمند باشد که در آن وضعیت خاص که پابه ماه بوده، رخت خواب گرم را ترک می کند تا از خانه خودش مراقبت کند و چهاردیواری خانه اش را محافظت کند. به نظرم آنجا خانم محمدی نهایت نقش و وظیفه مادری اش را ثابت کرد. هرگاه که برف می آید، یاد خانم محمدی می افتم. *تسنیم: «دختر شینا» تلاش دارد که این بخش از جنگ را روایت کند، آیا بازخوردی هم از کتاب میان مخاطبان داشته اید؟ بعد از اینکه این کتاب منتشر شد، خیلی ها با بنده تماس گرفتند و گفتند که مواجهه آنها با مشکلات تغییر کرده است. یکی از خانم ها می گفت: "ما الآن در شرایط صلح زندگی می کنیم و یک فرزند داریم، می بینیم که اگر مادرانمان نباشند، نمی توانیم زندگی را ادامه دهیم. حس می کنیم که چقدر سخت است و کی تمام می شود؟ اما این کتاب به ما قوت قلب می دهد. خاطرات خانم محمدی در «دختر شینا» همگی یادآوری صبر است، صبر و ایثار". بسیاری از مخاطبان کتاب بعد از گفت وگویی که با آنها داشتم به همین موضوع اشاره کرده بودند و می گفتند: "ما فکر می کردیم که مشکل داریم، در حالی که این زن تنها در جنگ با چنین وقایعی مواجه بوده است". از نظر آنها ما آدم هایی هستیم که در برابر مشکلات ناچیز تنها غر می زنیم. *تسنیم: خاطرم هست درباره دیدارتان با رهبر معظم انقلاب فرموده بودید که یک سفرنامه نوشته اید، درباره این دیدار کمی توضیح می فرمایید. در سیزدهم آذر سال ۹۱ همراه خانواده شهید حاج ستار ابراهیمی، صمد ابراهیمی و چند نفر از خانواده های شهدا به دیدار رهبر معظم انقلاب رفتیم. ایشان در این دیدار با اعضای خانواده های شهدا صحبت می کردند و آنها را مورد تفقد قرار می دادند. روایت نویسنده «دختر شینا» از تقریظ رهبر انقلاب بر این کتاب مقام معظم رهبری در این دیدار پس از صحبت با پسر شهید حاج ستار ابراهیمی و جویا شدن از حال وی، فرمودند: "کتابی هم از خاطرات مادر مرحومتان به چاپ رسیده، خدا رحمتشان کند. کتاب خوبی بود". و پرسیدند: "آیا نویسنده نیز در این جلسه حاضر است؟" که در این زمان من از جا بلند شدم و خدمت ایشان عرض ادب کردم. مقام معظم رهبری درباره کتاب فرمودند: "کتاب خوبی بود، هم داستان خوبی داشت و هم به جزئیات خوب توجه کردید. واقعاً همسران شهدا اجر فراوانی دارند و نصف اجر شهدا متعلق به همسر و خانواده آنهاست". من سوم خرداد را خیلی دوست دارم چون یک نوستالژی خاصی برایم دارد. کشور ما غرق در شادی شد و من هیچ وقت جشن به آن باشکوهی ندیدم. مردم هرچه در خانه داشتند به کوچه ها آورده بودند و به عنوان شیرینی تقسیم می کردند. از طرف دیگر، تولدم هم در چهارم خرداد است. من همیشه در این ایام خودم را محاسبه می کنم و می گویم که در این یک سال چه کار کردم؟ به هر حال باید بخشی از زندگی مان به انسان دوستی بپردازد. همیشه این ایام که می رسد از خودم می پرسم: آیا برای همسایه و دوست خودم و یا برای کشور خودم کاری انجام داده ام یا نه؟ امسال در همین ایام، در حال محاسبه خودم بودم که به من تلفن زدند و گفتند: "خبر داری که تقریظی از سوی رهبر معظم انقلاب بر کتاب شما نوشته شده است؟" شما نمی دانید که من چطور می شنیدم، گوشی تلفن در دستم بود و اصلاً دیگر حرف های آن طرف خط را نمی شنیدم. این برای من سعادت بزرگی است که رهبر انقلاب کتاب را بخوانند و بعد برای آن تقریظ بنویسند. من همیشه دوست داشتم که بدانم که ایشان راجع به این کتاب چه نوشتند، خیلی بی تابم. به هر کسی هم که التماس کردم، تا به حال جواب نگرفته ام. دیگر حس کردم که باید صبور باشم، چون این کتاب درس صبوری می دهد.
چهارشنبه ، ۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهدای ایران]
[مشاهده در: www.shohadayeiran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها