محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828755798
جبهه مصداق عینی روضه ها بود/بازار حضرت زهرا(س) در جبهه داغ بود
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): گردان میثمی ها واقعاً مرد بودند.سیدابوالفضل کاظمی می گفت این بچه ها قمه را زمین گذاشتند و کلاش به دست گرفتند و به جبهه آمدند.سال 1350حسن البکر خانواده های ایرانی ساکن عراق را اخراج می کند ، خانواده سید رضا نیز که ساکن نجف بودند بار و بندیلشان را جمع می کنند و در تهران ساکن می شوند. عموی سید در جریان انتفاضه شیعیان عراق شهید می شود. سید نوجوان در دوازده سالگی پای در حوزه مجتهدی می گذارد و طلبه می شود. هنوز مهر طلبگی اش خشک نشده خودش را در صف گردان میثمی ها در خط مقدم جای می دهد. حجت الاسلام سید رضا عمادی این روزها برای هیئتی ها نام شناخته شده ای است. مشخصه اصلی منبرهای او حضور گسترده جوانان هیئتی است. به بهانه هفته دفاع مقدس میزبان این استاد حوزه و دانشگاه در دفتر و حسینیه عقیق شدیم تا از خاطرات سال های حماسه و دفاع تا دغدغه های فرهنگی او بشنویم. * چه شد که به کسوت روحانیت درآمدید ؟ در خانواده تان کسی روحانی بود؟ بله. جالب است که بدانید پدرم هم لباس بنده است؛ بیست و پنج سال در نجف بودند و در سال پنجاه یعنی قبل از حکومت صدام زمان حسن البکر، از عراق اخراج شدند. اصطلاحاً به این گروه معاودین می گفتند؛ یعنی ایرانی هایی که آنجا بودند و تحصیل می کردند . مادرم هم متولد کربلا هستند . *خود شما متولد چه سالی هستید؟ هر چند چهره ام شاید بالاتر نشان دهد ولی متولد سال 52 هستم. *از اخراج پدر از عراق می گفتید بله ،عموی بنده از علمای نجف و هم کلاسی آیت الله میرسجادی و آیت الله سیستانی بودند. این دوستی و کسب علم ادامه داشت تا حادثه انتفاضه شیعیان عراق که عموی بنده به درجه والای شهادت نائل آمد. پیکر ایشان را به ایران آوردند و در امامزاده سید سربخش قم، به خاک سپرده شد. پدرم در این حادثه زنده ماندند و در دام شکنجه انتفاضه عراق گرفتار شدند. * همان انتفاضه ای که به حرم سیدالشهدا(ع) هم حمله شد؟ بله. پدرم در این ماجرا شکنجه های سنگینی را متحمل شد و ممکن بود از عوارض شکنجه به شهادت برسد تا جائی که دشمن برای نرفتن زیربار مسئولیت این اتفاق، ایشان را به ایران بازگرداند.پس از اخراج پدرم در تهران ساکن شدیم. خوشبختانه خانواده ای طلبه خیز هستیم و بنده هم توفیق را پیدا کردم در سال 64 وارد حوزه آیت الله مجتهدی تهرانی شدم و در ادامه هم مدارج عالیه را در حوزه های قم گذارندم و در این مسیر پرپیچ و خم رسالت بزرگ روحانیت از محضر بزرگانی همچون آیت الله فاضل و آیت الله وحید خراسانی هم استفاده کرده ام. بعد از جنگ هم، وارد دانشگاه شدم و فقه و حقوق خواندم. اکنون هم 12 سال است به عنوان مشاور با نهاد رهبری دانشگاه پزشکی شهید بهشتی ارتباط دارم. *در دوران طلبگی راهی جبهه شدید؟ بله . بنده از سوم راهنمایی به حوزه علمیه رفتم و قبل از آن هم پیش پدرم برخی از دروس را به صورت مقدماتی فراگرفتم. به گونه ای که وقتی به مدرسه حاج آقای مجتهدی رفتم نیازی به آموختن جامع المقدمات و بخشی از سیوطی نداشتم. **آقای مجتهدی به من گفت برو سیکلت را بگیر! جالب است که برایتان از اولین روزی که به حوزه آقای مجتهدی رفتم و با ایشان دیدار کردم بگویم؛ آن روز پنجم ابتدایی بودم و وقتی آقای مجتهدی به من نگاه کردند، گفتند برو سیکلت را بگیرد و بعداً بیا! من هم از روی علاقه زیاد به حوزه، رفتم و سیکلم را گرفتم و برای ادامه تحصیل به مدرسه آقای مجتهدی بازگشتم. **قشر حزب اللهی و دوستدار انقلاب ترغیبش می شدند * یکی از مدارس حوزوی که بیشترین شهید را در دوران دفاع مقدس تقدیم انقلاب کرد، حوزه حاج آقای مجتهدی تهرانی بود. علت این اتفاق چه بود؟ یکی از دلایل عمده این سرازیر شدن طلبه های مدرسه آقای مجتهدی به جنگ و توفیق شهادت، انگیزه های خود آقای مجتهدی بود. به واقع ایشان یک جاذبه عجیبی داشتند که قشر حزب اللهی و دوستدار انقلاب را به خودشان ترغیب می کردند. البته به این نکته هم اشاره داشته باشم که علی رغم انقلابی بودن به درس و پیشرفت تحصیلی هم اهتمام خاصی داشتند. **آیت الله مجتهدی به عکس رزمندگی خودش می بالید یادم نمی رود که یک روز رفتم نزد ایشان پیرامون کتاب آداب الطلاب خودشان صحبت می کردند. از آن جائی که برخی از طلبه های حاضر و مدیران مدرسه با این کتاب آشنایی نداشتند به اتاق خودشان رفتند(همان اتاقی که امروز به مقبره ایشان تبدیل شده است) و طلبه ها هم با حاج آقا همراه شدند. وقتی کتاب آداب الطلاب را باز کرد تصویری در نخستین صفحات آن بود که این انقلابی بودن آقای مجتهدی را به رخ می کشید. این عکس همان روزی را روایت می کرد که حاج آقا با لباس خاکی، اسلحه یوزی بر گردن و عمامه به سر در جبهه ها میان رزمندگان بود و به این حضور افتخار می کرد. این رفتار حاج آقا واقعاً بر روی طلبه ها تأثیر می گذاشت و آن ها انگیزه پیدا می کردند تا در جبهه حضور پیدا کنند. *همان طور که اشاره کردید خانواده ای طلبه خیز هستید؛ با توجه به این فضا و بستر موجود در خانواده طلبه شدید یا اینکه انگیزه و علاقه به طلبه شدن داشتید؟ خانواده ام خیلی موثر بودند. یادم نمی رود در دوران کودکی ملحفه را عمامه می کردم و می گذاشتم بر روی سرم و بر بالای رختخواب می نشستم و روضه می خواندم. این فضاها وجود داشت و بسیار در انتخاب مسیر زندگی و انتخاب آینده شغلی و تحصیلی تأثیرات بسزایی داشت. بالاخره اگر کسی در درون خانواده یک چنین انگیزه ها و تأثیراتی نگیرد، راه طلبه شدن بسیار دشوار خواهد بود. *درس خارج را نزد چه اساتیدی گذراندید؟ من درس خارج را نزد اساتید بزرگی همچون آیت الله میرسجادی، حاج آقا مجتبی تهرانی، استاد شریعت مدار و در قم هم به محضر آیت الله فاضل و آیت الله وحید گذراندم. *در جبهه در کدام گردان بودید ؟ بنده در دوران جنگ برای تبلیغ می بایست به بسیاری از گردان ها می رفتم. مثلاً من چندین سال در گردان زهیر، منبر رفتم. حتی برخی فکر می کنند من گردان زهیری ام! ولی بنده افتخار می کنم در گردان میثم در کنار امثال سیدابوالفضل کاظمی در راه رسالت فرهنگی و تبلیغی جنگ فعالیت می کردم. نفر وسط حجت الاسلام سید رضا عمادی * گردان شما به گردان "بچه های لوتی جنگ" معروف بود... بله همین طور است ، بنده چون از دوران نوجوانی هم خطاطی می کنم هم نقاشی، یادم هست پارچه ای را در گردان پهن کردیم و مشغول نوشتن این عبارت بر روی آن بودم "بارالها مپسند لوتیان خار شوند". شاید این نوع نوشته ها در آن زمان مرسوم نبود و نوع ادبیات بچه های گردان میثم به همین شکل بود. یک سیّدی همان موقع در گردان بود که آمد پیش ما و اعتراض شدیدی کرد که این کارها را جمع کنید. چرا این پارچه ها را نصب می کنید؟ این چه وضعی است و از این دست گلایه ها انجام داد. خب این ها بچه های لوتی میدان شوش بودند. ما دو تا سیدابوالفضل کاظمی داشتیم که یکی شهید شد و دیگری هم در قید حیات است. اولی فرمانده گردان بود که شهید شد و سیدابوالفضل شماره 2 زنده است و اثر "کوچه نقاش ها" را خلق کرد. **کاظمی می گفت : قمه را از دست آن ها گرفتیم و کلاش به آن ها دادیم این ها بچه های لوتی میدان شوش بودند و به قول سیدابوالفضل کاظمی می گفت این بچه ها قمه را زمین گذاشتند و کلاش به دست گرفتند و به جبهه آمدند. خدا را شاهد قرار می دهم بنده که با تمام گردان ها بودم چه در جنوب و چه در کردستان، این ها واقعاً مرد بودند و چیزی در دل نداشتند. با این ها خیلی راحت بودم و ارتباط تنگاتنگی داشتم. چون خودم هم بچه میدان شوش بودم و یادم می آید این اعزام ها از پایگاه بسیج ابوذر میدان شوش شروع شد و اهالی این پایگاه عمدتاً از جوادیه، شوش، نازی آباد و... بودند. حجت الاسلام عمادی سال هاست خطاطی و نقاشی را هم به صورت حرفه ای دنبال می کند *موقع اعزام به جبهه مخالفتی از سوی خانواده و یا حوزه و شخص آقای مجتهدی صورت نگرفت؟ واقعیت این است که بار اول که به جبهه رفتم به خانواده اطلاع ندادم. گفتم می خواهم به مشهد بروم. چون مرتبه اول نتوانستم برگه اعزام به جبهه بگیرم؛ یعنی رفتم این جواز را از پایگاه ابوذر بگیرم ولیکن آن ها گفتند ان شاالله برای اسرائیل. البته بعدها شروع کردند به اعزام مجدد و ما گفتیم برگه نمی خواهیم و می رویم. آن موقع 15، 16 سال بیشتر نداشتیم.در اعزام مجدد به همراه عباس جعفری که بعد ها به شهادت رسید به جبهه رفتم. **از بچه های شرور مدرسه مجتهدی بودیم حتی من که سن و سال کمی داشتم باز از برخی دوستان همچون مسعود نعمتی که 13 ساله بود بزرگتر بودم. این مسعود نعمتی از بچه های لوتی نظام آباد بود. الان هم در لباس دفاع از حرم حضرت زینب(س) در سوریه به درجه جانبازی نائل آمده است. به این نکته اشاره کنم که ما بچه های شرور مدرسه حاج آقای مجتهدی بودیم. *شهادت دوستان و اقوام قطعا به دیگران برای جبهه رفتن انگیزه می داد، می خواهیم بدانیم تاثیر هیئت ها ، روضه ها و ذکر اهل بیت(ع) را در این انگیزه دادن موثر می دانید؟ محبت و عشق به اهل بیت چیزی نیست که کسی بتواند آن را انکار کند و وجود همه این بچه ها مملوء از این عشق و محبت بود. قطعا یکی از چیزهایی که جوانان را به سمت جبهه می کشاند روضه های اهل بیت عصمت و طهارت بود. یک اتفاق خوب تبلیغی که در آن زمان می افتاد، تجهیز و آماده کردن روح و روان افراد بود. یعنی هیئت ها شهید می آوردند یا خانه فلان شهید تا 40 روز برنامه زیارت عاشورا بود و همه خودشان را برای رفتن به خط مقدّم جنگ آماده می کردند و در دلشان سودای شهادت داشتند. **نام حضرت زهرا(س) و حضرت عباس(ع) به این فضاها جلا می داد برخی همان جا تصمیم می گرفتند و می رفتند جبهه؛ پس از دو هفته یا سه هفته خبر شهادت آن ها می آمد. روضه همواره جاری و ساری بود و همه دغدغه انقلاب و دفاع از مرزهای جمهوری اسلامی را داشتند. نام حضرت زهرا(س) و روضه حضرت عباس(ع) به این فضاها جلا می داد و حال و هوا را عوض می کرد. طیف هایی همچون آهنگران، منصوری و نورایی برای این ها می خواندند. از آن سو مداحانی همچون محمد طاهری نوجوان، حاج منصور ارضی، رضا پوراحمد و سعید حدادیان نیز در این فضا فعال بودند. *این ذکر ها تحمل سختی ها ، مجروحیت ها و اسارت ها را آسان می کرد؟ **جبهه ها مصداق عینی روضه ها بودند به واقع در جبهه همه روضه ها مصداق عملی و عینی پیدا می کرد؛ مثلاً یکی تیر به پهلویش می خورد، همه بلند می گفتند یا زهرا. چون تیر به پهلویش خورده است. واقعاً با مصادیق همه یاد مظلومیت اهل بیت می افتادند. مثلاً یک عده در عملیاتی گرفتار می شدند و قمقمه های آبشان خالی بود آنجا بازار توسل به نام حضرت عباس(ع) و حضرت علی اصغر(ع) داغ بود. ایستاده از راست: نفر اول حاج جعفر عرب نژاد ، نفر سوم سید رضا عمادی در منطقه کردستان **اسیران در هنگام شکنجه شدن یاد مظلومیت حضرت زهرا(س) می افتادند آنجا همه روضه ها به عبارتی تجسم می شد و کار ذاکران برای گرم کردن مجالس عزاداری خیلی سخت نبود و همه دل ها آماده وصل بود. دوستان اسیر ما تعریف می کردند زمانی که عراقی ها شکنجه می کردند و آن ها را به شدت مورد ضرب و شتم قرار می دادند می گفتند حالا می فهمیم حضرت زهرا(س) چه کشیده است. یک انرژی از درون متبلور می شد که این سختی ها را دنیایی نمی کرد. *آیا عقبه این اندیشه ها و تجسمات که مثلاً رزمنده ای که تیر به پهلویش می خورد همه یاد مظلومیت حضرت زهرا(س) می افتادند به هیئت ها برنمی گردد؟ قطعاً زمینه این تحولات در محله ها ایجاد می شد؛ هیئت به مأمنی تبدیل شده بود که رزمنده به جبهه اعزام می کرد. واقعاً آن موقع گریه ها در هیئات مذهبی حال و هوای دیگری داشت. اصلاً یک سری از شهدای ما در روضه و فضای هیئت ها به درجه عندربهم یرزقون دست یافتند. *شنیده ایم هر گردان را به یکی از ذوات مقدسه می شناختند ، گردان میثم در کدام روضه حال و هوای دیگری پیدا می کرد؟ کلاً بازار حضرت زهرا(س) همیشه داغ بود. *دَم خاصی از آن دوران خاطرتان هست ؟ یادم هست بچه های گردان که شهید می شدند یک دَم خاصی بود که مداح ما همان را مرور می کرد. یک روز سعید جلایری که بچه محله مان بود شهید شد. داود رضوانی مداح گردان که اگر الان در قید حیات بود بی شک یکی از مداح های برجسته کشور به حساب می آمد، با لحن سوزناکی می خواند: "سعید جلایری شهید خدا شد میهمان شه کربلا" گوشواره زمزمه آن نیز این بود: "یا فاطمه یا فاطمه یا زهرا". **همان دَم را برای داود خواندم یک شهید دیگری را آوردند و نام او را با سعید جلایری در شعر عوض کرد و خواند. بعد خود داود رضوانی به شهادت رسید خودم که طلبه و مداح بودم رفتم روی ماشین حمل پیکر داود رضوانی و همان شعر را با نام خود داود خواندم. **ای کاش بساط این اکوبازی ها از هیئت های ما جمع شود یعنی یکی از نکات جالب آن موقع این بود که کسی معطل این که چرا این شعر خوانده شده و فلان صوت و لحن باید باشد، نبود. بلندگو بوقی بود و همواره سوت می زد اما حال بود. الان در این اکو بازی ها برخی مداحان و هیئتی های ما گرفتارند. به واقع یکی از آرزوهای من این است که یک بار منبر بدون میکروفون و اکو را داشته باشم و آقایان بدون میکروفون بخوانند. **در هیئت سادات اخوی بدون بلندگو خواندم البته این اتفاق را تجربه کردم. من در هیئت سادات اخوی یک دهه محرم منبر رفته بودم؛ یکی از روزهای جلسه، بلندگو قطع شد و دیده اید که هیئت مملوء از جمعیت است اما بدون اعتنا به این اتفاق با صدای باز و بلند به سخنرانی ادامه دادم و حال و هوای هیئت نسبت به روزهای دیگر چندین درجه عوض شد. چرا که در این مواقع سخنران بلندتر و شیواتر صحبت می کند و مستمع هم صحبت نمی کند و نسبت به مطالب هوشیارتر است. در این موقع یک نفر صحبت کند همه او را ساکت می کنند. شاید من اشتباه کنم اما این اکوبازی ها یک مقداری بر روی مستمع اثر گذاشته است. من دیدم حتی بارها مداح میکروفون را به حالت اعتراض زمین گذاشته که این چه وضع سیستم است. حواس مستمع در روضه پاهای پرآبله دختر امام حسین(ع) است و یک دفعه می بینیم مداح گیرِ سیستم صوتی است. *این نکته شما درست است اما در جبهه فضا آماده بود و همه منتظر جرقه ای بودند ، قطعا فضای زندگی امروز متفاوت است ؟ بله، واقعاً این طور بود. اما این نکته را لازم است که بگویم؛ آن موقع هم خلافکاری و برخی از رفتارهای امروزی بود و حتی حرف از تکنولوژی و روشنفکری به میان می آمد. اصلاً بروز و ظهور روشنفکران بعد از انقلاب در زمان جنگ تحمیلی بود. اصلاً یکسری به این اعتقادات و تفکرات اعتقادی نداشتند و می گفتند جنگ باید جمع بشود. یعنی به عبارت دیگر تفکرات روشنفکرانه ضدانقلابی در مقابل تفکرات جهادی اهل بیت بود. اما با تمام این تفاسیر، من احساسم این است که آن موقع الگوهای خوبی داشتیم. *به الگو اشاره کردید. شخصیتی بوده که تاثیر زیادی روی شما گذاشته باشد ؟ بله آقا سیدعلی نجفی یکی از شخصیت هایی بود که بر روی من تأثیر فراوانی گذاشت. ایشان یک فقیه، فیلسوف و عارفی بلامنازع بود. ایشان در سن 48 سالگی فوت کرد. کسی که وقتی فوت کرد آیت الله جوادی آملی یک صفحه در وصف ایشان نوشتند. **بچه لوتی های تهران به حاج سیدعلی عشق می ورزیدند در مسجد قندی تهران منبر می رفتند. از لحاظ رزمندگی می گویم ایشان رزمنده است. وقتی می آمد دو کوهه با بچه های رزمنده ارتباط خوب و به نوعی از حیث روحی انگیزه بالایی ایجاد می کرد. حاج سیدعلی دارای یک شخصیت چند بعدی بود؛ حتی یادم می آید آن موقع در ریاست جمهوری و نخست وزیری درست اخلاق می گفت، در جبهه ها منبر می رفت و از این طرف هم بچه های لوتی تهران به او عشق می ورزیدند و قلباً دوستش داشتند. **در لندن، انگلیسی سخنرانی می کرد و در جزیره مجنون منتظر تیر و ترکش بود ایشان شاگرد آیت الله بروجردی بودند اما آن زمان هم به زبان انگلیسی تسلط داشتند و واقعاً به روز بودند. حتی در لندن به زبان انگلیسی سخنرانی می کرد. تنوع شخصیتی این عالم جلیل القدر به جایی می رسد که در جزیره مجنون برهنه می شود تا ترکش و تیر بخورد. من در آن نوجوانی وقتی امثال ایشان را می دیدم انگیزه پیدا می کردم و به پیشبرد این مسیر ترغیب می شدم. من در روضه خواندن روی دست سیدعلی نجفی ندیدم. وقتی می گویند شیخ جعفر شوشتری در روضه چه می کرد یاد سیدعلی نجفی می افتم. تصویری دیده نشده از مرحوم استاد سید علی نجفی (ره) و حاج محمود ژولیده *خاطره ای از روضه خواندن سیدعلی نجفی دارید؟ خاطرم هست یک مداح به نام در آن زمان بود که الان هم به نام است. دوستان او را دعوت کرده بودند به پادگان دوکوهه و به او گفته بودند که یک سیدی برای ما منبر می رود و روضه های خوبی می خواند و او به غرور گفته بود پودرش می کنم. روز اول محرم بود و روضه مسلم می خواندند. منبر بسیار خوبی داشت و در روضه کار را به جایی رساند که عمامه خودش را به زمین می کوبید و خودش را می زد. مداح در این حال و احوال با صلوات و صدای آرام مداحی خودش را آغاز کرد. مرحوم استاد سید علی نجفی (ره) **سیّد با تمام وجود روضه می خواند دیدیم سیّد متوجه نشد که مداح دارد می خواند و گفت : (و اما دارالعماره... ) و روضه خواند و خودش را زد ، همه خودشان را می زدند ، مجلس حال عجیب و غریبی پیدا کرد . مداح دوباره شروع کرد به خواندن و سید دوباره خواند: (و اما بازار قصاب ها... ) واقعا همه خودشان را می زدند ، سیّد دیگر در حال خودش نبود. من مثل ایشان ندیدم. در آخر هم گفت : ( و اما گودی قتلگاه... ) تابه حال این روضه ها را در شب اول محرم نشنیده بودم؛ اصلاً چه ربطی دارد روضه حضرت مسلم به گودی قتلگاه؟ چرا که امام حسین(ع) اولین نفری را که در گودی قتلگاه صدا زد حضرت مسلم بود. (یا مسلم بن عقیل). بعد از مراسم دوستی داشتم که با این مداح رفیق بود از او پرسید توانستی پودرش کنی؟ آن مداح گفت : پودر شدم. *شما به عنوان یک روحانی که خودش رزمنده بوده و آن روزهای بسیار مقدس را تجربه کرده است برای بچه هیئتی های امروز که با آفت های زیادی در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی یا به قول رزمنده ها میدان جنگ نرم چه توصیه ای دارید؟ من فکر می کنم بازماندگان 8 سال دفاع مقدس باید از منظر دین این جهاد بزرگ را به نسل جوان انتقال دهند. یعنی نگذارند آن اهداف و اقدامات ارزشمند پایمال شود. چون تفکراتی به دنبال این هستند که بگویند شما به مصالح ملی و نیروی انسانی این مملکت آسیب وارد کرده اید و این تحولات را زیر سوال ببرند. چه بسا از نظر سیاسی ، یک کارشناس سیاسی بگوید اشتباه کردیم. اما ما باید بگوییم بخش اعظم آن اعتقادی بود. ما از منظر اعتقادمان برای نسل جدیدی که نبوده باید آیات جهادی را به خوبی تفسیر کنیم. یک بخشی آیات جهادی و یک بخشی آیات تربیتی که جایگاه آن در جریان دفاع مقدس بسیار خاص است. **جبهه صرفاً دفاع سرزمین نبود مثلاً جوان می آمد و با مسائل مختلفی مواجه بود و مسائل مهمی در ذهن داشت. آیات و روایات و مسائل دینی آن ها را حل می کرد. یعنی جبهه صرفاً دفاع سرزمین نبود. آن نسلی که در جبهه بودند هنوز همان بچه های حزب اللهی هستند که پای دفاع از همه ارکان این کشور ایستاده اند.
چهارشنبه ، ۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها