واضح آرشیو وب فارسی:دیجیاتو: به لطف تکنولوژی استتاری جدیدی که توسط محققین دانشگاه سندیگو توسعه یافته است رهگیری و سرنگون کردن ناوگان هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا موسوم به Predator از این هم دشوارتر خواهد شد. Boubacar Kante یکی از اساتید این موسسه آموزشی در آمریکاست که ماه گذشته یافته های خود و تیم تحت سرپرستی اش در این رابطه را در نشریه Progress In Electromagnetics Research منتشر کرد و در نظر دارد که اواخر همین ماه گزارش جداگانه ای را در این باره به وزارت دفاع آمریکا تسلیم نماید. در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید. این ماده که تحت عنوان «شنل متاسطحی عایق» از آن یاد شده برپایه تلاش های اولیه انجام گرفته توسط دانشگاه دوک در سال ۲۰۰۶ میلادی تهیه شده است. ماده جدید در اصل لایه ای باریک از تفلون است که ذراتی از سرامیک روی آن قرار گرفته و می تواند طول موج های انرژی در مقیاس الکترومغناطیسی را تغییر دهد و این طول موج ها، هم نورهای مرئی را در بر می گیرند و هم انواع رادیویی. این فناوری در نوع خود تازگی ندارد اما در مقایسه با دستاوردهای قبلی وزارت دفاع آمریکا در این رابطه بهتر است. به گفته لی یی سو سرپرست این پروژه، در مطالعات و پژوهش های قبلی صورت گرفته در این رابطه لازم بود که لایه های زیادی از ماده نامرئی کننده روی یک شی قرار داده شود و در نتیجه ضخامت آن ماده عملا از جسمی که باید نامرئی می شد فراتر می رفت. او در ادامه گفت: ما در این پژوهش تلاش کردیم که با به کارگیری یک لایه نازک از این ماده جسم مورد نظرمان را غیر قابل رویت کنیم. از همین رو نسل فعلی مواد استتار کننده با استفاده از تفلون باید به شکلی ضخیم روی درون ها قرار داده شوند. برای مثال اگر قرار باشد طول موج های راداری یک موشک با اندازه سه سانتی متر مسدود شوند لازم است که پوشش تفلونی مورد استفاده برای استتار ده برابر ضخیم تر از آن طول موج یعنی برابر با ۳۰ سانتی متر باشند. با این همه، شنل عایق طراحی شده توسط این گروه از پژوهشگران قادر است که همین سطح از حفاظت را با استفاده از لایه ای به ضخامت تنها ۳ میلی متر ایجاد نماید (یعنی یک دهم سیگنال ورودی). اما ماده جدید هم بدون ایراد نیست و چون ضخامت آن معین می کند که چه سیگنال هایی را می تواند بلوکه کند، این ماده در حال حاض قادر است به صورت همزمان تنها یک سیگنال را مسدود نماید. نکته دیگر اینکه سیستم مورد بحث حتی در صورت برخورد طول موج صحیح، تنها قادر خواهد بود مواردی را مسدود کند که با زاویه ۴۵ درجه با سطح آن برخورد می کنند. با این حال، علیرغم کمبودهای یاد شده، وزارت دفاع آمریکا بسیار امیدوار است که در آینده از این سیستم استتاری روی پرنده های بدون سرنشین خود استفاده نماید. به گفته کایلا ماتولا یکی از تحلیلگران مرکز آنالیز اطلاعات امنیتی و دفاعی داخلی این کشور: تکنولوژی یاد شده حداکثر ظرف ۵ تا ۱۰ سال آینده برای استتار هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
چهارشنبه ، ۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دیجیاتو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]