تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836778229
سازمان همکاری شانگهای و قدرت های بزرگ
واضح آرشیو وب فارسی:ایراس: سایت ایراس در قسمت اول معرفی سازمان شانگهای به معرفی و چگونگی شکل گیری سازمان شانگهای و نیز اهمیت آن در ابعاد گوناگون پرداخت. منطقه اوراسیای مرکزی به دلیل جایگاه ژئوپلیتیک آن همواره مورد توجه قدرت های بزرگ بوده است. این اهمیت به ویژه پس از فروپاشی شوروی افزایش یافت. روسیه که جمهوری های منطقه را حیاط خلوت خود می داند، همواره به حضور قدرت های جهانی و منطقه ای به ویژه ایالات متحده آمریکا در آنها واکنش نشان داده است. این مسئله و نیز تمایل کشورهای منطقه برای استقلال از روسیه، همکاری های منطقه ای در اوراسیای مرکزایراس؛ سایت ایراس در قسمت اول معرفی سازمان شانگهای به معرفی و چگونگی شکل گیری سازمان شانگهای و نیز اهمیت آن در ابعاد گوناگون پرداخت. منطقه اوراسیای مرکزی به دلیل جایگاه ژئوپلیتیک آن همواره مورد توجه قدرت های بزرگ بوده است. این اهمیت به ویژه پس از فروپاشی شوروی افزایش یافت. روسیه که جمهوری های منطقه را حیاط خلوت خود می داند، همواره به حضور قدرت های جهانی و منطقه ای به ویژه ایالات متحده آمریکا در آنها واکنش نشان داده است. این مسئله و نیز تمایل کشورهای منطقه برای استقلال از روسیه، همکاری های منطقه ای در اوراسیای مرکزی را با پیچیدگی هایی مواجه کرده است. در بخش پایانی به بررسی رابطه سازمان همکاری شانگهای با قدرت هایی نظیر آمریکا و چین و در نهایت رابطه آن با ایران می پردازیم. ► سازمان همکاری شانگهای و ایالات متحده آمریکا در حال حاضر سه مکتب فکری در مورد آینده سازمان همکاری شانگهای در درون آمریکا وجود دارد: نخست، ارائه یک دیدگاه بدبینانه درباره آینده سازمان شانگهای و اینکه این سازمان به دنبال درگیری و دست یابی به منافع آمریکا در آسیای مرکزی است. در واقع این دیدگاه عقیده دارد که اعضای سازمان شانگهای از برنامه های مختلف در مورد مسائل خاص استفاده می کنند. برخی از ناظران نگران هستند که چین و روسیه در پی استفاده از سازمان شانگهای، به عنوان یک وسیله برای مخالفت هماهنگ با ایالات متحده در آسیای مرکزی هستند. مکتب فکری دوم، تهدید بالقوه سازمان همکاری شانگهای برای آمریکا را کم اهمیت جلوه می دهد و بر تضاد منافع میان شرک تکنندگان سازمان شانگهای تأکید میکنند، در واقع مطرح می کنند که دولت های سازمان همکاری شانگهای برای هیچکس تهدیدی نیستند. بعضی ناظران از واگرایی دراز مدت منافع روسیه و چین سخن می گویند. الکات معتقد است که در کنگره سال 2006 اثبات شده که سازمان شانگهای هیچ تهدید مستقیمی برای منافع آمریکا در آسیای مرکزی و به صورت کلی در بیشتر مناطق قلمداد نمی شود. تحلیل های دیگری راجع به سازمان شانگهای از سوی نظریه پردازان آمریکایی وجود دارند که معتقدند اگر چه آمریکا در حال حاضر هیچ نگران یای از سوی سازمان شانگهای انجام نداده است، ولی تلاش های کنونی این سازمان در بعد امنیتی ممکن است آمریکا را تحریک کند که کم کم و به صورت بسته ای بیشتر فعالیت های این سازمان را تحت نظر داشته باشد همچنین احتمال دارد که آمریکا همکاری با این سازمان را در دستور کار قرار دهد. [1] ► سازمان همکاری شانگهای و چین چین به دلایل استراتژیکی مهمی به شدت نگران محاصره استراتژیکی خود توسط آمریکا است و پایگاه های نظامی آمریکا در مناطق مختلف اطراف قلمرو خود را تهدیدی اساسی برای امنیت و منافع خویش ارزیابی می کند. به ویژه حضور آمریکا در منطقه آسیای مرکزی را مخالف با امنیت نظامی و منافع اقتصادی خود می داند، بنابراین تلاش می کند با تقویت هر چه بیشتر سازمان شانگهای از آن به عنوان یک اهرم قدرت استفاده کند. چینی ها در خصوص منافع امنیتی در درجه نخست به دنبال تضمین تمامیت ارضی و وحدت ملی، دوم به اجرا در آوردن تدابیر سخت گیرانه برای مقابله با جرم های فراملی و ایجاد ثبات در نواحی شمال غربی خود و سوم ایجاد امنیت بیشتر در نواحی مرزی و فراهم کردن محیط پیرامونی مناسب هستند. دستیابی به منافع اقتصادی، از جمله هدف های چین در سازمان همکاری شانگهای است. در این خصوص واردات انرژی مهمترین عنصر در توسعه اقتصادی بلندمدت چین است و براین اساس رویکرد اقتصادی یکی از رویکردهای مهم چین برای پیوستن به سازمان همکاری شانگهای است. این رویکرد از چنان درجه اهمیتی برای چینی ها برخوردار است که این کشور گسترش همکاری های اقتصادی را تأمین کننده امنیت و ثبات ملی و منطقه ای خود می داند . پس از تضمین تأمین انرژی در آینده و مکان یابی یا به عبارتی بازاریابی برای صادرات کالا و سرمایه های خود از مهم ترین انگیزه های اقتصادی چین در توجه به سازمان شانگهای است. البته در این راه چین در سال های اخیر سعی کرده است تا به دو اصل سیاسی و اقتصادی توجه کند: نخست آن که انرژی مورد نیاز خود را از با صرفه ترین منابع از نظر قیمت حمل و نقل تأمین کند و دوم ای نکه معاملات نفتی خود را به سمت کشورهایی سوق دهد که از نظرسیاسی کمترین انگیزه برای استفاده از اهرم انرژی در معادلات سیاسی نداشته باشند. برهمین اساس در سال های اخیر چینی ها از بروز هرگونه تنش یا برخورد سیاسی که منجر به ایجاد اصطکاک با غرب به ویژه آمریکا شود، پرهیز می کنند. [2] ► ایران و سازمان شانگهای پیوستن کشورهایی چون هند و ایران به این پیمان می تواند ظهور قطب های جدید قدرت در جهان و تشدید تضادهای بین المللی را شتاب دهد. اگر شانگهای مسیر یک اتحادیه جدید سرمایه داری را در پیش گیرد، بلوک شرق جدیدی شکل می گیرد. این امر نیز در جای خود توازن قدرت جهانی را به نفع اتحادیه اروپا تغییر می دهد. با این حال، این یک حقیقت است که سازمان شانگهای بدون دستیابی به تکنولوژی کشورهایی چون ژاپن و آلمان، شانسی برای ابراز وجود در جایگاه یک قطب ندارد. البته این سازمان از نظر سیاسی - نظامی می تواند نقش ژئوپلیتیک مهمی در تحولات جهانی ایفا کند. هم اینک این سازمان به سدی در مقابل آمریکا و نفوذ غرب در منطقه تبدیل شده است و اگر ایران هم به جمع این کشورها بپیوندد، بدون تردید گرایش ضدغربی آن به شکل چشمگیری افزایش می یابد. از سوی دیگر تحولات کنونی بر اهمیت همکاری کشورها با یکدیگر برای مقابله با تهدیدات مختلف که بسیاری از آنها ماهیتی بین المللی یافته اند، افزوده است. [3] نگاهی به کشورهای عضو این پیمان، نشان می دهد که آنها قابلیت آن را دارند تا در دهه های آینده یکی از بزرگ ترین قطب های بین المللی اقتصاد، تجارت، سرمایه گزاری خارجی، انرژی و نظامی را در جهان شکل دهند. چین و روسیه ارتشی قدرتمند و اقتصادی رو به رشد دارند. از نظر اقتصادی، جایگاه چین با دیگر دولت های عضو این پیمان متفاوت است. پیش بینی می شود که چین به زودی به قدرت اول اقتصاد جهان تبدیل شود . این سازمان بیشترین حجم ذخایر انرژی نفت و گاز دنیا را دارد. در این میان، ایران و روسیه بالا ترین ظرفیت انرژی را دارند. ایران رتبه سوم ذخایر نفتی جهان و رتبه دوم گاز جهان را دارد. روسیه دارای رتبه اول گاز و از کشورهای دارای نفت جهان است. روسیه، چین، هند و پاکستان دارای سلاح هسته ای و ایران و قزاقستان از ظرفیت هسته ای صلح آمیز برخوردارند. در زمینه اقدام های فضایی، هند، چین و روسیه جایگاه ویژه ای در جهان دارند. بدین ترتیب، برخورداری از قلمرو جغرافیایی وسیع، جمعیت زیاد، منابع انرژی گسترده، سلاح های هسته ای، نیروهای مسلح قابل توجه، حق وتو در شورای امنیت و عوامل دیگر به این سازمان پتانسیل اقتصادی، سیاسی و نظامی بالایی می بخشد و ایران از نظر تقویت نظامی و امنیتی تلاش دارد تا در سازمان شانگهای از ناظر به عضو اصلی تبدیل شود و بی شک ایران از این برتری ها در جهت مناسبات منطقه ای و روابط بین المللی سود می برد. بر این اساس، عضویت ایران در سازمان می تواند منافع و دستاوردهایی در این حوزه ها برای ایران دربرداشته و باعث ارتقای نقش ایران در این حوزه ها شود. [4] اصل مسلم سیاست خارجی جمهوری اسلامی در برابر پیمانهای امنیتی منطقه ی اصل سرباز زدن و نپیوستن بوده است. حضور دو قدرت بزرگ منطقه ای-جهانی یعنی چین و روسیه، که در مقابل شکل گیری نظام تک قطبی با محوریت آمریکا هستند، با توجه به تضاد ایران و آمریکا، برای ایران اهمیت و جذابیت زیادی داشت. در واقع منافع ایران و دو قدرت چین و روسیه در جلوگیری از نفوذ هرچه بیشتر آمریکا در آسیای جنوب غربی و آسیای مرکزی، به هم نزدیک شد و سبب شد که ایران خواهان عضویت در سازمان شانگهای شود. [5] ایران در دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی درخواست عضویت در این سازمان را داد. در زمان احمدی نژاد سیاست نگاه به شرق شدت گرفت. به طور کلی سخنان مقامات ایران در طول سال های اخیر حاکی از آن است که اولا عضوت در این سازمان برای ایران مهم است و دیگر آن که یکی از اصلی ترین اهداف ایران از عضویت در سازمان ظرفیت چندجانبه آن برای رویارویی با آمریکا و جلوگیری از گسترش نفوذ این کشور در منطقه است. به طور مثال علی اکبر ولایتی مشاور بین الملل آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب در سفری که در سال 1386 در شانگهای حضور داشت اذعان کرد سازمان همکاری شانگهای به منظور جلوگیری از گسترش ناتو به شرق تشکیل شده است و ایران اهمیت زیادی در رسیدن این سازمان به اهدف خود دارد. محمود احمدی نژاد، رییس جمهور وقت ایران نیز در سال های 1385 و 1386 در اجلاس های سران شانگهای شرکت کرد و بر اهمیت این سازمان در جلوگیری از شکل گیری نظام تک قطبی و هژمونی گرای آمریکا تاکید کرد. [6] در دومین سفر حسن روحانی رییس جمهور ایران به اجلاس شانگهای که در شهریور امسال صورت گرفت، افق های جدیدی پیش روی ایران در جهت عضویت دائم در این سازمان گشوده شد. سرگئی لاوروف در یادداشتی که در یک روزنامه تاجیکستانی منتشر شد، اعلام کرد: ایران، پاکستان و هند ممکن است به زودی بتوانند به سازمان همکاری شانگهای بپیوندند. وزیر امور خارجه روسیه همچنین گفت: در اجلاس شانگهای در دوشنبه ما در مورد شکل قانونی، اداری و شرایط اقتصادی کامل پیوستن اعضای جدید پاکستان، هند و ایران به سازمان شانگهای تصمیم گیری می کنیم. وی افزود: این مساله می تواند فرصتی برای آغاز توسعه این پروسه در دوران ریاست روسیه باشد. لاوروف یادآور شد: ایران، پاکستان و هند تاکنون تمایل خود را برای پیوستن کامل به این سازمان اعلام کرده اند. [7] نویسنده: سیمین شیرازی، عضو شورای نویسندگاه ایراس و دانشجوی دکتری رشته مطالعات آسیای مرکز و قفقاز دانشگاه تهران؛ منابع: شفیعی، نوذر و کمائی زاده، یونس، (1389)، تبیین روابط چین و آمریکا در برابر سازمان همکاری شانگهای؛براساس نظریه موازنه قوای نرم، مطالعات اوراسیای مرکزی ، سال سوم، شماره 7، پاییز و زمستان 1389 ، صص. 67-68. پیشین، ص.62-64. بزرگی، وحید و حسینی، میرعبدالله، (1389)، سازمان همکاری شانگهای: تحولات گذشته و چشم انداز آینده، مطالعات اوراسیای مرکزی ، سال سوم، شماره 7، پاییز و زمستان ، صص.8. پیشین، ص.24. حاجی یوسفی، امیرمحمد و الوند، مرضیه السادات، (1387)، ایران و سازمان همکاری شانگهای: هژمونی و ضدهژمونی، پژوهشنامه علوم سیاسی ، سال سوم، شماره دوم، بهار، صص. 183. پیشین، ص.185. روزنامه دنیای اقتصاد، (20/06/1393)، احتمال عضویت دائم ایران در سازمان شانگهای ، شماره 3294، قابل دسترسی در : http://www.donya-e-eqtesad.com/news/827611/ ، (تاریخ دسترسی: 15/11/1393). پایان نوشتار/
سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایراس]
[مشاهده در: www.iras.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها