واضح آرشیو وب فارسی:پایداری ملی: باید توجه داشت که امروز دیگر تنها حضور نظامی غرب، نشانه ای از سلطه نیست بلکه تهاجم فرهنگی و جنگ نرم نیز حربه اصلی غرب برای غلبه بر ملت هاست. دکترین غرب برای نفوذ در حوزه های اقتصادی و سیاسی نیز به وسیله تهاجم فرهنگی صورت می گیرد.سخنان اخیر رهبر معظم انقلاب و ابراز نگرانی ایشان در خصوص چالش های فرهنگی جامعه ما در مقابله با جریان های عمده تهاجم و نفوذ فرهنگی، بسیار مهم و تامل بر انگیز است. به قصد نشان دادن اهمیت این موضوع قصد داریم تا نگاهی به پیشینه تاریخی جریان تهاجم فرهنگی در ایران بیندازیم. عرصه فرهنگ از قرن بیستم و پس از پایان عصر صنعتی و ورود به دوران پساصنعتی، به عنوان مهم ترین جریان حیات یک جامعه شناخته می شود. به همین دلیل هم در طول تاریخ تمدن مدرن، فرهنگ به عنوان یکی از حساس ترین کانون های جوامع، مورد توجه استعمار غرب بوده است. به طوری که اولین و موثر ترین مسیر برای نفوذ و استعمار یک جامعه از طریق فرهنگ صورت می گیرد. سیاستمداران دست نشانده و وابسته ایران پیش از انقلاب اسلامی بیش از آنکه به مواضع سیاسی خود بپردازند مصمم بودند تا به فعالیت های فرهنگی بپردازند. به عنوان مثال محمد علی فروغی برخلاف سمت حساسش در دربار پهلوی بیشتر تمایل به گوشه گیری و پژوهش داشت و در این میان اثر معروف «سیر حکمت در اروپا» را نیز نگاشت. این اثر نقش بسیار مهمی در انحراف بازخوانی انتقادی فلسفه غرب از دیدگاه حکمت اسلامی و قرآن داشت. فروغی با نگارش این اثر بدعت های بسیار اشتباهی در بازخوانی فلسفه غرب ایجاد کرد که شهید مطهری به خوبی پاسخ او را داده بود. محمد علی فروغی (1254-1321) اگر به نفوذ فرهنگی غرب پس از مشروطه به ویژه در حکومت پهلوی نگاهی بیندازیم متوجه می شویم که فعالیت های بسیار تاثیر گذار و قابل توجه شبه روشنفکران غرب زده در این دوران چه نقش مهمی در اجرای اهداف استعماری غرب داشت. حضور فعالانه نظریه پردازها و روشنفکرانی که یک پا در محافل ادبی و نظری داشتند و یک پا در سفارتخانه ها و از طرفی روابطشان با درباریان و سرمایه داران تازه به ثروت رسیده دوران بسیار نزدیک بود، خود نشان دهنده ویژگی فرهنگ دوران پهلوی است. باید توجه داشت که امروز دیگر تنها حضور نظامی، نشانه ای از سلطه نیست بلکه تهاجم فرهنگی و جنگ نرم نیز حربه اصلی غرب برای غلبه بر ملت هاست. لذا اگر این تهاجم در زمان حکومت پهلوی و پیش از آن به طور عینی صورت می گرفت پس از پیروزی انقلاب اسلامی در لایه های زیرین و به طرزی مکتوم رخ می دهد. با رشد شهرنشینی و رشد رسانه های جمعی، جریان تهاجم فرهنگی بسیار پر قدرت تر شده است. البته باید توجه داشت که تهاجم فرهنگی، تنها به فرهنگ محدود نیست، بلکه دکترین غرب برای نفوذ در حوزه های اقتصادی و سیاسی نیز به وسیله فرهنگ صورت می گیرد. اگر نگاهی به جریان های منتقد نظام سرمایه داری مانند مکتب فرانکفورت در غرب بیندازیم، متوجه می شویم که آنها نیز معتقدند امروزه سرمایه داری با به خدمت گرفتن عرصه فرهنگ، مقاصد خود را پیش می برد. بنابراین تأکید رهبر معظم انقلاب بر اهمیت حوزه فرهنگ به این دلیل است که فرهنگ مسیری برای نفوذ در ساخت های سیاسی و اقتصادی یک جامعه نیز هست. فیلسوفان مدرنیست غربی در ابتدای قرن نوزدهم معتقد بودند که فرهنگ تنها یک روبنای چندان بی اهمیت است و این اقتصاد است که زیربنای یک جامعه را تشکیل می دهد. البته اگر جوامع اروپایی پس از انقلاب صنعتی را مقصود بدانیم، این سخن چندان هم بیراه نیست. اما با پایان عصر صنعتی، سرمایه داری و قدرت های استعماری غرب، نقطه تجمع قدرت خود را از حوزه اقتصاد به حوزه فرهنگ منتقل نمودند. لذا اگر با انقلاب صنعتی، نظام برده داری به شکل سنتی آن ایجاد شد پس از انقلاب رسانه ای، نوعی از برده داری نوین که توسط هجوم تبلیغات و دستگاه های رسانه های کنترل اذهان صورت می گیرد به وجود آمده است. می گویند احسان نراقی در سالهای پیش از مرگش در سفری به ایران سری به کتاب فروشی ها زده و جمله ای گفته بود که شاید وضعیت امروز نشر کتاب را به خوبی بیان می کند. نراقی گفته بود «چقدر کتاب های فراماسونری در ایران زیاد شده است». جریان نشر و ترجمه کتاب پس از انقلاب اسلامی و با نفوذ جریان شبه روشنفکری به ویژه از نیمه دوم دهه 60 در مسیر ترویج مشهورات علوم انسانی و اندیشه متفکران سکولار غرب رفت، این نفوذ که خود از دستاورد های جریان عبدالکریم سروش بود برای برخی از ناشران میراثی به یادگار گذاشت و آن ترجمه سازمان یافته و از پیش طراحی شده و زمان مند آثار متفکرانی بود که از اصلی ترین تئوریسین های نظام سرمایه داری به شمار می آمدند. نشر و ترجمه آثار متفکران سکولار غرب و تدریس تئوری های آنان در دانشکده های علوم انسانی ایران موجب ظهور و رشد طبقه ای از شبه روشنفکران نسل سوم شد که اصلی ترین نقش را در دوم خرداد 1376 و کودتای مخملی 1388 ایفا نمودند. این جریان نشر از طرفی خوراک اصلی نویسندگان مقلد و مبهوت آنان در مجلات و روزنامه های به اصطلاح اصلاح طلب شد. در این میان قدرت گیری و نفوذ رسانه های فارسی زبان غربی بسیار قابل توجه و مهم است. فرهنگ انقلاب اسلامی که با سیاست های اشتباه دولت سازندگی منزوی شد و به جای آن اشرافی گری و صورتی استحاله یافته از اسلام انقلابی جایگزین شد (اسلامی که منافاتی با سرمایه داری و اشرافی گری ندارد) حالا باید به مقابله با رسانه های فارسی زبان عمدتا انگلیسی و آمریکایی بپردازد. آسیب شناسی جریان فرهنگی و تحلیل و رصد نحوه عملکرد رسانه های غربی در مواجهه با ایران گرچه حائز اهمیت است اما در این میان نباید تنها وجه سلبی را در نظر گرفت، بلکه می بایست در تولید و ساخت آثار، وجوه ایجابی را نیز رعایت نمود.
سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایداری ملی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]