محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827594602
«راست» و «چپ» سیاسی در کشورهای مختلف چه ویژگی هایی دارند؟
واضح آرشیو وب فارسی:میزان: خبرگزاری میزان - جناح راست و چپ در مهمترین کشورهای دنیا هرکدام چه ویژگی هایی دارند؟ آیا راست ها و چپ ها در همه جا اصولی واحد دارند؟ چرا در برخی از کشورها ایران با جناح راست پیوند خورده است و در بعضی دیگر همراه جناح چپ بوده است؟ روسیه و چین در این میان چگونه راست و چپ را برای خود تعریف می کنند؟به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان به نقل از مشرق؛ انتخابات دیگری در راه است و بار دیگر نیاز است تعهد ما با هوشمندی همراه شود. پای صندوق آمدنِ مردم فقط یک مرحله است و از آن مهمتر، این است که افرادی واقعاً شایسته به کرسی های مجلس شورای اسلامی تکیه زنند . برای رسیدن به این منظور، هر یک از ما باید اطلاعات کاملی از فضای جناح بندی ها و نامزدها داشته باشیم. دسته بندی اصلی در جامعه سیاسی ما، «راست و چپ» است، اصطلاحاتی که معمولاً بدون دقت و سر به هوا به کار می رود و دقیقاً به همین دلیل، به کار نمی آید. گروهی که خود را «چپ» می نامد، منظور خاصی از این اصطلاح دارد که غالبا متوجه نمی شویم چون نه سابقه این اصطلاح را می دانیم و نه باورها و برنامه های «چپ» ها در کشورهای مختلف جهان معاصر. راست هم به ایضاً. در اینجا نمی خواهیم از جناح خاصی در ایران یا کشورهای دیگر طرفداری کنیم. فقط اطلاعات مهمی از راست و چپ دنیای امروز در اختیارتان می گذاریم تا ببینیم راست و چپ در هر کشوری چه معنایی دارد. همچنین بنا نداریم یک سری اسم و تاریخ، تحویل شما بدهیم. اینها را در بسیاری از پایگاه های اینترنتی می یابید. مهم برای ما و شما، فهم دقیقی از معنای «راست و چپ» در کشورهای مختلف جهان است . دیک چنی، بوش و رامسفلد، سه تن از راست گرایان افراطی در آمریکا راست های آمریکایی: جنگ طلب تر ولی دین دارتر راست ها در آمریکا، عمدتاً به اعضا و طرفداران حزب جمهوری خواه گفته می شود و چپ ها به احزاب و نمایندگان حزب دموکرات. البته این یک دسته بندی کلی است . چپ ها در واقع هر آنچه «لیبرال تر» باشد، بیشتر می پسندند و راست ها به عکس. «لیبرالیسم» یعنی برابری انسان ها در حقوق و برابری اندیشه ها در اینکه چقدر ارزش دارند بر اساس آنها عمل شود. برای همین است که چپ ها، کمتر از حضور دین در عرصه سیاسی حمایت می کنند که مورد اخیر آن رسمیت بخشیدن به همجنس بازی در آمریکا است. اما راست ها دائماً سخن از «ارزش های آمریکایی» و پروتستانتیزم می زنند. بوش پسر برای رأی آوردن از کلیسارفتنِ خود فیلم می گیرد و سخن از توبه تاریخی خود به دست یک کشیش بر زبان می راند. حتی در مرامنامه سالانه (Platform) جمهوری خواهان، ازدواج یک مرد با یک زن به عنوان الگوی اصلی مورد تأکید قرار می گیرد و با رسمیت بخشیدن به سقط جنین مخالفت می شود. نکته ای که در اینجا جلب توجه می کند این است که پس چرا به نظر می رسد جمهوری خواهان موضع سخت تری علیه ایران و کشورهای اسلامی دارند؟ علت آن خیلی روشن است. اولاً دینداری برای راستگرایان وقتی به سیاست خارجی می رسد، افراط گرایانه و سیاست بازانه می شود. ثانیاً تأکید راست های آمریکا صرفاً شامل دین نمی شود. آنان ملی گراتر از دموکرات ها هستند . تأکید دموکرات ها بر برابری انسان ها و حقوق بشر، نتیجه اش برابری آمریکاییان و غیرآمریکاییان است از این رو نگاه فراملی (انترناسیونالیسم) در میان آنها قوی تر است یعنی نه فقط منافع ملی، بلکه منافع جهانی را نیز ملاک قرار می دهند. اگر به جای کارتر، ریگان در 1979 میلادی رئیس جمهور آمریکا بود، شاید با سخت ترین ابزارها جلوی انقلاب ایران می ایستاد تا بندگی حکومت ایران نسبت به آمریکا حفظ شود. یکی از عللی که اقبال مردمی به ریگان موجب شد کارتر برای بار دوم رئیس جمهور آمریکا نشود، همین بود که آمریکاییان احساس کردند سیاست های فضای باز کارتر به ضرر منافع ملی آنها شده و موجب شده اتفاقاتی چون تسخیر سفارتشان در ایران رخ دهد . در 16 سال گذشته، تمایل مردم آمریکا به چپ گرایان، روز به روز بیشتر شده است تأکید راست ها بر «ارزش های آمریکایی» و منافع ملی، موجب شده که در سیاست خارجی به راحتی سراغ گزینه نظامی به اسم حمایت از امنیت ملی آمریکا بروند و در سیاست داخلی، سیاست های سختی را علیه اقلیت های مذهبی (به ویژه مسلمانان) و مهاجران (به ویژه از کشورهای عربی و آمریکای لاتین) دنبال کنند. دعوای دو جناح همچنان بر سر چگونگیِ برخورد با مهاجران غیرقانونی از آمریکا لاتین ادامه دارد. نمونه راست افراطی در سیاست خارجی، نومحافظه کاران یا پیروان ریگان و خاندان بوش هستند که در حوزه اقتصادی، روابط خوبی با شرکت های نفتی و تسلیحاتی دارند و در حوزه فرهنگی تمایل آشکاری به مسیحیان تندرو و اوانجلیست و حتی یهودیان دارند. نمونه راست افراطی در سیاست داخلی نیز حزب تی پارتی به رهبری سارا پالین است که دائماً علیه مهاجران تبلیغ می کنند . سارا پالین؛ راست افراطی و مخالف سرسخت اقلیت ها و مهاجران خبر جالب اینکه در سالیان اخیر، دائماً از اقبال مردمی به راست ها کاسته شده است. این به معنای بی دین شدنِ مردم آمریکا نیست، بلکه به معنای حمایت آنها از غیردینی شدنِ عرصه سیاسی و حقوقی و کاهش جنگ های خارجی برای جلوگیری از بحران های اقتصادی است. به گفته پیتر وینر از روزنامه نگاران نیویورک تایمز، این تغییر افکار عمومی موجب شده سیاستمداران راست گرا در تندروی های خود تجدیدنظر کنند در حالی که سیاست مداران چپ گرا روزبه روز چپ گراتر می شوند . چپ های فرانسوی و آلمانی: مارکسیست های غیرانقلابی داستان به جنگ سرد برمی گردد. پس از شروع فعالیت انقلابی احزاب کمونیست در کشورهای بلوک شرق که به انقلاب های متعدد از چین تا کوبا انجامید، دولت های اروپایی به تدریج از جذابیت ایده های مارکسیستی در میان مردم خود آگاه شدند. آنها در بلوک غرب بودند و نمی خواستند به چنین مسأله ای اذعان کنند اما جدال فقر و غنا آن چنان بالا گرفته بود که هر لحظه امکان شروع اعتراضات دامنه دار مردم اروپای غربی احساس می شد. حتی کار به شورش های دانشجویی به ویژه در فرانسه و آمریکا در 1968 میلادی کشید. میتران، نخستین رئیس جمهور چپ گرای فرانسه در کنار ریگان، نخستین رئیس جمهور راستگرای افراطی آمریکا- سال 1984 میلادی راه میانه ای که به توصیه اندیشمندان علوم سیاسی و اجتماعی در اروپا پیش گرفتند، تأسیس احزاب مارکسیست غیرانقلابی بود، به قول خودشان «سوسیالیست ها». ایده اصلی این احزاب، دخالت دولت در اقتصاد و پاگذاشتن بر آرمان های اقتصاد لیبرال بود . آنها می خواستند ایده های مارکسیسم را در حوزه اقتصادی اجرا کنند، بدون اینکه مارکسیست بشوند. مهمترین برنامه آنها برای جلوگیری از جدال فقرا و اغنیا (یا به قول مارکسیست ها، کارگران و سرمایه داران)، گرفتن مالیات از اغنیا برای تنظیم کمک های رفاهی به فقرا بود. یعنی بخشی از پول اغنیا را با زبان خوش بگیرند، قبل از اینکه فقرا دست به کار شده و همه این پول را با زبان زور بگیرند. این شد که که اصطلاح «دولت رفاه» اختراع شد . احزاب سوسیالیست در اروپا با اقبال فزاینده ای رو به رو شدند. در 1981 میلادی، ژیسکاردستن نتوانست برای بار دوم به ریاست جمهوری فرانسه برسد و جای خود را به میتران داد، از حزب سوسیالیست که 10 سال پیش تأسیس کرده بود. همین الان در آلمان، ائتلاف سوسیال-دموکرات-مسیحی حاکم است و در فرانسه، حزب رادیکال سوسیالیست . پس چپ ها در اروپا، تقریباً معنای متفاوتی نسبت به چپ های امریکا دارند. چپ در اروپا بیشتر اقتصادی است ولی در آمریکا، هم اقتصادی است، هم فرهنگی و سیاسی . نکته جالب این است که اگر بخواهیم راست و چپ اروپایی را ملاک قرار دهیم، اصلاٌ در آمریکا هیچ کدام از دو حزب حاکم، مرام «چپ» ندارند بلکه جمهوری خواهان را می توان راست افراطی و دموکرات ها را راست میانه دانست. احزاب چپ در آمریکا (بر مبنای معنای اروپایی) مانند «حزب کمونیست آمریکا» یا «حزب سوسیالیست کارگران» اجازه عرض اندام نمی یابند . شورش دانشجویان سوسیالیست در سال 1968، بسیاری از کشورهای بلوک غرب را بهت زده کرد رویکرد راست های اروپا نسبت به ایران و انقلاب اسلامی، تفاوت قابل ملاحظه ای با رویکرد چپ ها ندارد، یعنی تا بحال هر دو تاحدودی رویکرد انتقادی و منفی نسبت به ما داشته اند . راست انگلیس در پی جدایی از اتحادیه اروپا حزب کار (یا کارگر) و حزب سبز (یا سبزها) جناح چپ را در انگلیس تشکیل می دهند. آنها حامی حقوق زنان، اقلیت های مذهبی و همجنس بازان هستند و در حوزه افتصادی از لزوم دخالت دولت در بازتوزیع درآمدها (گرفتن مالیات از ثروتمندان و توزیع آن میان فقرا) حمایت می کنند. چپ ها به وظایف خود در قبال جهان بیشتر تأکید می کنند، مانند لزوم برقراری دموکراسی در خاورمیانه (که به همکاری انگلیس با آمریکا در حمله به عراق در 1998 و 2003 میلادی یعنی دوران نخست وزیری تونی بلر از حزب کارگر انجامید) یا مقابله با تغییرات آب و هوایی جهان از طرقی نظیر نظارت بر کارخانه های انگلیسی و غیرانگلیسی. حزب محافظه کار (یا توری) و حزب استقلال، جناح راست را در بریتانیا تشکیل می دهند . راست های انگلیسی حامی حفظ سنت های انگلیسی هستند و نسبت به چپ ها، رابطه بهتری با خاندان سلطنتی دارند. آنها معتقدند برابری یعنی هرکس در فعالیت اقتصادی، آزاد باشد و نسبت به پولی که کسب می کند، زندگی بهتری داشته باشد، چون حق اوست و همین موجب سرریزشدنِ رفاه او در زندگی دیگر شهروندان می شود. دولت آنها، حداقلی است یعنی تا می تواند از دخالت در حوزه اقتصاد و یا اعطای تسهیلات رفاهی به اقشار پایین خودداری می کند. آنها به جای محیط زیست جهانی، به دنبال سود بیشتر برای سرمایه داران انگلیسی به ویژه در شرکت های نفتی و گازی هستند. حزب استقلال، حتی خواهان جدایی از اتحادیه اروپا است. منافع فردی و سنت های انگلیسی، دو رکن اصلی جناح راست است. کلمنت اتلی، تنها نخست وزیر چپ گرا از حزب کارگر، در طول حاکمیت سی ساله حزب راست گرای محافظه کار بر انگلیس (1935-1964) بود حزب لیبرال دموکرات که هم اکنون پس از چندین دهه بالاخره در ائتلاف حاکم (در کنار حزب محافظه کار) قرار گرفته است، مرام میانه روانه ای دارد. به نظر می رسد در طول تاریخ روابط خارجی ایران و انگلیس، رابطه ایران با چپ های انگلیسی بهتر از راست ها بوده است. این بیشتر به دلیل منافع اقتصادی شرکت های نفتی و سیاست های استعمارگرانه راست ها بوده است . نمونه بارز این امر، کودتا علیه دکتر محمد مصدق در دوره حاکمیت وینستون چرچیل از حزب محافظه کار است، برخلاف چپ ها که انقلاب اسلامی مردم ایران در دوره حاکمیت کالاخان از حزب کارگر رخ داد. با این حال برنامه های جهانی چپ ها به ویژه در دوره اشغالگریِ ائتلاف غربی در عراق از 2003 میلادی موجب تنش هایی میان دو کشور شد که نتیجه آن دستگیری ملوانان انگلیسی در خلیج فارس توسط نیروی دریایی ایران و همچنین ورود دانشجویان به سفارت این کشور بود. چپ های آمریکای لاتین به دنبال رفع سلطه آمریکا اولین ویژگی مهم در سیاست آمریکا لاتین، تغییرات اثرگذار در سال های اخیر است. نسل جدیدی از راست ها به تدریج ظهور می کنند و دلیل آن نیز کم شدنِ اقبال مردم به جریان راست گرای گذشته است . داستان این است که آمریکای لاتین صحنه درگیری میان شوروی و آمریکا در دوران جنگ سرد بود. آمریکا از احزاب راستگرا حمایت می کرد که برنامه آن در سیاست خارجی بر محور رشد تجارت با کشورهای دنیای آزاد می گشت و در سیاست داخلی بر مبنای حکومت قانون یا به بیان بهتر، انضباط نظامی. این احزاب که به «محافظه کار» معروف بودند، در دهه 1990 دست بالا را در امریکا لاتین داشتند و در دهه 1970 و 1980، نوعی دیکتاتوری نظامی بر کشورهای خود ایجاد کرده بودند. اما با شروع قرن جدید، وضعیت عوض شد. حالا چپ ها نیز با همین شعارها به قدرت می رسند، زیرا در کنار اینها بر یک مسأله کلیدی تمرکز کرده اند: رفع فقر از طریق افزایش مالیات بر ثروتمندان و حمایت از اقشار پایین. سیاست های راست گرایانه به افزایش نابرابری اجتماعی میان اغنیا و فقرا انجامید، در نتیجه مردم که دولت راستگرا را مورد حمایت آمریکا می دیدند، آمریکاستیز شدند . پنیا نیتو، رئیس جمهور چپ گرای مکزیک، نمونه خوبی است از رأی آوردن چپ ها با بکاربردن شعارهای راست گرایانه مانند افزایش فعالیت بخش خصوصی در اقتصاد. چاوز، رهبر جریان چپ گرا در آمریکا لاتین بود حالا راستگرایان جدید به تدریج بر لزوم کاهش دخالت دولت در زندگی مردم تمرکز می کنند تا شاید رأی آور باشد. چپ های حاکم نیز البته به اختلافاتی در میان خود برخورده اند، به ویژه در میزان حمایت از تولید داخل در تجارت و تعرفه ها و همچنین نوع رابطه با آمریکا. این اختلافات عمدتاً بر اثر تحریم دولت های چپ و ضدآمریکا توسط این کشور رخ داد، تحریم هایی که فشار سنگینی بر اقتصاد چپ ها وارد ساخت. چپ ها برای خود متحدان اقتصادیِ جدیدی دست و پا کردند، مانند ایران. هوگو چاوز مؤسس حزب سوسیالیست متحد در ونزوئلا، تقریباً رهبری چپ های لاتین را برعهده داشت. این دولت ها در سال 2011، «جامعه دول آمریکای لاتین و کارائیب» را تشکیل دادند تا جایگزینی برای «سازمان دول آمریکایی» باشد، سازمانی که دفتر اصلی اش در واشنگتن بود. مجمع جدید برخلاف قبلی، کوبا را نیز شامل می شود، یکی از دشمنان سرسخت آمریکا که البته دشمنی هایش تعدیل شده است. لولا داسیلوا رئیس جمهور پیشین برزیل به چپ های لاتین نزدیکتر بود، برخلاف رئیس جمهور جدید، دیلما روسف که البته او نیز اسماً چپگرا است. آرژانتین، بولیوی، اکوادور و نیکاراگوئه هنوز دست چپ ها است. آمریکا این کشورها را به انحصارطلبی در قدرت و تضعیف آزادی بیان متهم می کند. بنابراین چپ و راست در آمریکای لاتین با مناطق دیگر تفاوت هایی دارد. اگر چه تقسیم بندی اقتصادیِ آن شبیه جناح بندی های اروپا است، اما در اینجا آمریکاستیزی نقش محوری در تقسیم احزاب به دو جناح چپ و راست دارد. فضای بازی که گورباچف به اسم عملگرایی در شوروی ایجاد کرد، همان بلایی را سرش آورد که بر سر محمدرضا پهلوی در ایران آورده بود چین و روسیه: عملگرایان در برابر ایدئولوژیک ها، به جای راست در برابر چپ در برخی کشورها، جریانات سیاسی قابل تطبیق بر مفاهیم «چپ و راست» نیستند، مانند روسیه و چین. نه جریانات سیاسی در این کشورها و نه تحلیلگران خارجی، از مفاهیم «چپ و راست» برای تشریح سیاست در این کشورها استفاده نمی کنند. رهبران سابق در این کشورها (حزب کمونیست شوروی و حلقه مائو در چین) بر سیاست های کمونیستی تأکید می کردند: تمرکز حزبی در سیاست و مدیریت دولتی در اقتصاد. حالا نیز همان گونه است، با این تفاوت که در عمل، برخی رقابت های محدود در عرصه سیاسی و بعضی فعالیت های خصوصی در عرصه اقتصادی را برمی تابند و در سخن نیز از لزوم گسترش ایدئولوژی خود در جهان حرفی نمی زنند. روسیه و چین چپ و راست ندارند؛ ضمن احترام به مرام گذشتگان خود، ناگفته برخی انعطاف ها را در جهان امروز پذیرفته اند رهبران جدید در این دو کشور، عمدتاً عملگرا هستند تا اینکه بخواهند مرامنامه جدیدی را حاکم کنند. علت این امر هم روشن است: هیمنه حکومت گذشته (کمونیست ها در شوروی و مائوئیست ها در چین) هنوز هم اجازه نمی دهد علیه مرام آنها به صورت رسمی سخنی گفته شود . رهبران جدید هم مانند رهبران گذشته سعی می کنند نهایت منافع اقتصادی برای کشورشان و منافع سیاسی برای حزبشان را تأمین کنند، اما مشکلات اقتصادی و افکار عمومی شرایط را تغییر داده، آنها را مجبور کرده که خصوصی سازی در اقتصاد و رقابت احزاب در سیاست را به صورت محدود در پیش گیرند. ترکیه: سکولارها در برابر مذهبی ها، به جای چپ در برابر راست ترکیه از این زاویه، یک جناح بندی کم نظیر دارد. جناح راست ترکیه که حزب حاکم عدالت و توسعه به صورت میانه روانه ای متمایل به آن است، عمدتاً از میان اقشار کم درآمد و مذهبی رأی جمع می کند، در حالی که جناح چپ ترکیه که حزب میانه رو «جمهوریخواه خلق» مهمترین عضو آن است، هوادارانی از نخبگان قدیمیِ سیاست ترکیه دارد یعنی گروه هایی که با حکومت سکولار نظامیان در گذشته ارتباط داشته و طبیعتاً عمده شرکت های بزرگ در اختیار آنها است. در واقع تاریخ دهه های گذشته ترکیه، تقسیم بندی خاصی در طبقات اجتماعی این کشور رقم زده است و موجب شده که برخلاف دموکراسی های غربی، شهروندان چپ گرا ثروتمندتر از راست گرایان باشند. هواداران راست و چپ در ترکیه، برخلاف آن چیزی است که در اروپا و آمریکا شاهد هستیم پس شکاف نظامی گری/دموکراسی و سیاست دینی/سکولار، از عاملی است که بیش از مرام چپ و راست در تمایل شهروندان به احزاب نقش دارد. بواسطه همین عوامل است که ایران تمایل به تقویت جناح راست در ترکیه دارد. علاوه بر دو حزب یادشده، دو حزب «جنبش ملی گرا» و «دموکراتیک خلق» نیز در مجلس این کشور نماینده دارند که اولی راست گرا و دومی چپ گراست. راست گرایان و چپ گرایان ترکیه، با مجمع احزاب راست گرا و چپ گرا در اروپا ارتباط دارند، با وجود اینکه گفتیم پایگاه اجتماعی آنها با احزاب اروپایی دقیقاً به عکس است. جمع بندی همواره نمی توان سخن از چپ و راست گفت. این مسأله به ویژه در مورد کشورهای شرقی صدق می کند که عمدتاً مشکلشان بر سر ایدئولوژیک بودن یا عملگرابودن است. حتی اگر بتوان در کشوری سخن از جناح چپ و راست آورد، ممکن است معنای جدیدی داشته باشد. این مسأله موجب سوءتفاهم هایی نه فقط برای مردم، بلکه برای برخی سیاستمداران می شود. کسانی که نادانسته و ناخواسته، هر آنچه «چپ» یا هر آنچه «راست» می پندارند را آن چنان ترویج می کنند گویی که متن صریح کتاب مقدس است، با این که فهم درستی از این دو مرام سیاسی ندارند. دقیقاً به همین دلیل یعنی یکی نبودنِ معنای چپ و راست در جهان است که رابطه دولت ایران با جناح های مختلف در کشورهای دنیا، متفاوت است و تابع منافع ملی و سیاست های نظام است. در آمریکای لاتین با چپ ها ائتلاف کرده ایم، چون هر دو مخالف سلطه آمریکا بر مناطق خود هستیم، اما در ترکیه، با وجود روابط بهترِ حزب راست گرای عدالت و توسعه با آمریکا نسبت به سایر احزاب ترک، هماهنگی بیشتری با حزب حاکم داریم، زیرا این حزب تمایل بیشتری به افزایش نقش مذهب در سیاست، کمک به اقشار کم درآمد و تقویت دموکراسی به جای حکومت نظامیان دارد. از آن جالب تر اینکه چپ گرایان در آمریکا موضع ملایم تری نسبت به ایران دارند، با وجود اینکه در مخالفت با نقش دین در سیاست، سرسخت تر از راست گرایان هستند. منابع و لینک برای مطالعه بیشتر https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_ruling_political_parties_by_country چپ و راست در اروپا و آمریکا http://blogs.telegraph.co.uk/news/walterellis/100142115/there-is-no-proper-left-in-american-politics-even-obama-is-more-right-wing-than-cameron http://freethoughtblogs.com/singham/2012/05/29/the-democratic-party-is-not-the-left-in-us-politics http://www.gallup.com/poll/183386/social-ideology-left-catches-right.aspx http://www.csmonitor.com/USA/Politics/Politics-Voices/2015/0529/Polarization-Have-Democrats-moved-left-faster-than-Republicans-moved-right/ http://idontgetpolitics.co.uk/right-left-wing http://www.theguardian.com/politics/shortcuts/2014/may/26/european-elections-six-countries-went-left چپ و راست در آمریکای لاتین http://journals.sub.uni-hamburg.de/giga/jpla/article/view/400/398 http://www.theguardian.com/world/2014/jan/28/colombia-latin-america-political-shift http://upsidedownworld.org/main/news-briefs-archives-68/4903-latin-americas-rightwing-parties-are-falling-apart چپ و راست در روسیه و چین http://www.jstor.org/stable/154054?seq=1#page_scan_tab_contents http://www.abc.net.au/news/2014-11-12/dal-santo-is-putin-right-wing/5884772 https://www.opendemocracy.net/od-russia/poel-karp/russian-politics-right-confusion http://www.tealeafnation.com/2012/02/a-pictorial-guide-to-chinas-politics-left-v-right چپ و راست در ترکیه http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2165409
سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: میزان]
[مشاهده در: www.mizanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها