واضح آرشیو وب فارسی:افکار نیوز: آیت الله خزعلی در گفت وگو منتشر نشده ای با بیان اینکه امام به من فرمود از طرف من نماینده باش و برو و با آنها (انجمن حجتیه صحبت کن) خاطرنشان کرد: مرتباً هم از قضایای انجمن گزارش می دادم. بعدها مسائلی پیش آمد که امام به آنها بدبین شدند.به گزارش افکارخبر ، فقید سعید،عالم مجاهد،آیت الله حاج شیخ ابوالقاسم خزعلی(قده)،ازسابقون مبارزات دینی-سیاسی در دوران معاصر واز پیش کسوتان نهضت امام خمینی (قده)بود. وی از آغازین روزهای نهضت اسلامی تا واپسین دم حیات، اعزاز اسلام و انقلاب را می طلبید و در مواقعی چند، دلیرانه در این طریق به رویارویی با دشمنان پرداخت. در گفت وشنودمنتشرنشده ای که پیش روی دارید،بخش هایی از تاریخچه این مبارزات از زبان آن بزرگوار آمده است. امید آنکه مقبول افتد. *حضرتعالی ازچه دوره ای وچگونه با حضرت امام خمینی (قده)آشنا ومهمتر ازآن، از چه مقطعی متوجه گرایش های ضد رژیم ایشان شدید؟ بنده در سال ۱۳۲۹ برای ادامه تحصیل از مشهد به قم آمدم و در درس خارج فقه مرحوم آیت الله بروجردی شرکت کردم. امام در آن زمان جوان بودند و مطالعات فراوانی داشتند و لذا درس اصول ایشان، بسیار پربار بود. اوایل تعداد افرادی که در درس امام شرکت می کردند زیاد نبودند، اما به تدریج به ۲۰، ۳۰ نفر رسیدند. امام در این مقطع هیچ نوع اظهار نظر سیاسی نمی کردند، چون اولاً آیت الله بروجردی زنده بودند و این گونه موضع گیری ها باید از سوی زعیم حوزه صورت می گرفت، ثانیاً هنوز زمینه مناسبی برای طرح این مسائل وجود نداشت. امام مرحوم مدرس را به درستی می شناختند و با مرحوم کاشانی ارتباط صمیمانه ای داشتند و لذا می دانستند آن دو به چه دلایلی نتوانستند کار را به سرانجام برسانند! *بخش اعظم خاطرات شما از حضرت امام قاعدتاً به بعد از پیروزی انقلاب مربوط می شود. جنابعالی برای توجیه حجتیه نزد امام تلاش فراوانی کردید که البته ایشان نپذیرفتند؟ چرا پیگیر این قضیه بودید و چرا امام قبول نکردند؟ بنده نه هیچ وقت حجتیه ای بوده ام و نه هستم. یک مسلمان انقلابی هستم و در این مسیر حتی اگر فرزندم هم خلاف عمل کند، او را طرد خواهم کرد، کما اینکه کردم. در تاریخ اسلام هم بهتر از امام رهبری را سراغ ندارم و لذا با هر کس که با امام مخالف باشد ذره ای مماشات نخواهم کرد.در مورد انجمن حجتیه، بین فضلا و علما بحث هایی مطرح بود. شهید مطهری معتقد بودند: هر چند اینها در اعتقاداتشان انحرافاتی دارند، اما عمیقاً به امام زمان(عج) معتقدند و لذا باید با امام صحبت کنیم که راهی برای جذب اینها به انقلاب پیدا کنیم و طرد آنان کار صحیحی نیست. آقای مطهری برایشان کاری پیش آمد و به مشهد رفتند و خدمت امام رفتم و موضوع را با ایشان مطرح کردم. امام فرمودند شما از طرف من نماینده باش و برو و با آنها صحبت کن. آقای مطهری که از مشهد برگشتند و موضوع را برایشان گفتم، بسیار خوشحال شدند. از آن به بعد بنده به عنوان نماینده امام در انجمن حجتیه شرکت می کردم و مرتباً هم از قضایای انجمن به ایشان گزارش می دادم. بعدها مسائلی پیش آمدند که امام نسبت به اینها بدبین شدند و به من فرمودند که دیگر به نمایندگی از طرف من نزد آنها نروید. من هم اطاعت امر کردم. *علت چه بود امام به آنها بدبین شدند؟ در جامعه شایع شده بود اینها معتقدند باید بگذاریم آن قدر معصیت در جامعه زیاد شود تا امام زمان(عج) ظهور کنند. حتی امام در یکی از سخنرانی هایشان هم به این موضوع اشاره کردند. خدمت امام عرض کردم بسیاری از اینها نماز شب خوان هستند، به جبهه می روند و شهید می شوند. آخر چگونه ممکن است چنین اعتقادی داشته باشند؟ امام فرمودند: اگر این اعتقاد را ندارند، چرا از خود دفاع نمی کنند؟ در هر حال از آن پس نگاه امام به انجمن حجتیه منفی بود و آنها هم برای اینکه متهم به معارضه با امام نشوند، فعالیت هایشان را تعطیل کردند. *البته در سال های مبارزه هم کسی از آنها موضعی علیه رژیم شاه ندید. شاید همین رویکرد به بدبینی نسبت به آنها دامن می زد.اینطور نیست؟ آنها امید نداشتند انقلاب پیروز شود. آقای کرباسچیان، مدیر مدرسه علوی همیشه می گفت کار پیش نمی رود. وقتی امام به مدرسه علوی رفتند، پرسیدم: «چطور شد؟ شما که می گفتی کار پیش نمی رود.» گفت: «دیده بودم مرحوم مدرس و مرحوم کاشانی نتوانستند کار را به سرانجام برسانند و فکر کردم امام هم نمی توانند.» فقط امثال آقای کرباسچیان هم این اعتقاد را نداشتند. در حوزه هم خیلی ها فکر می کردند مبارزه با شاه به نتیجه نمی رسد و فقط افراد بیهوده کشته می شوند. امام یک استثنا بود که توانستند همه این تصورات را به هم بزنند و ریشه نظام شاهنشاهی را از جا بکنند. خود بنده هم هیچ تصوری از آینده نداشتم و همین قدر می دانستم که باید در برابر رژیم شاه محکم ایستاد. ما هم امید نداشتیم که انقلاب به این زودی محق شود. *یکی از فرازهای مهم تاریخ انقلاب انتخاب حضرت آیت الله خامنه ای به رهبری پس از رحلت امام است. جنابعالی از چهره های شاخص مجلس خبرگان بودید. از چند و چون انتخاب ایشان بفرمایید؟ امام پیش از رحلت اشاراتی به صلاحیت های آیت الله خامنه ای برای رهبری کرده بودند که نزدیکان امام خبر داشتند. ما هم که در شورای نگهبان بودیم و با این افراد هم ارتباط نزدیک داشتیم کم و بیش در جریان این اخبار بودیم. در جلسه خبرگان بحث بر سر این بود که رهبری فردی باشد یا شورایی؟ رفتار امام نشان داده بود نظر مثبتی به رهبری شورایی نداشتند و فقیهی را که همه شرایط در او جمع باشد، بدون مرجعیت هم برای رهبری مناسب می دانستند. از قضایای آقای منتظری خاطرات تلخی داشتیم و از طرف دیگر به علم، سوابق انقلابی و تیزهوشی آقای خامنه ای واقف بودیم. بنده با آقای منتظری خیلی هم رفیق بودم. ایشان می گفت هر وقت قرآن می خوانم یاد خزعلی می افتم، ولی با رهبری ایشان موافق نبودم، چون ایشان را آدم ساده ای می دانستم که زود تحت تأثیر قرار می گرفت. به همین دلیل هم موقعی که برای رهبری ایشان رأی گیری شد، من، آقای جوادی آملی و چند نفر دیگر رأی منفی دادیم. همیشه به سلامت نفس آقای خامنه ای و سوابق ارزشمند ایشان اعتقاد داشتم. الان هم که سال ها گذشته است و با عبور کشور از بحران های خطرناکی چون فتنه ۸۸ که انصافاً با مدیریت هوشمندانه ایشان جمع شد، بیش از پیش معتقدم انتخاب درست و به جایی بود. حضور ایشان در جایگاه رهبری همواره به من آرامش خاطر داده و مرا از سرنوشت این انقلاب مطمئن کرده است.
سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: افکار نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]