محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855077013
نگاهی متفاوت به عکس کودک سوری
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۷:۲۹
یک عکاس پیشکسوت و دبیر جشنواره تصویر سال طی یادداشتی با عنوان «باز هم سوءاستفاده تاریخی فضای مسموم رسانه‌ای از قدرت تاریخی عکس!»، به موضوع عکس تکان‌دهنده کودک جانباخته سوری در سواحل مدیترانه پرداخت. به گزارش ایسنا به نقل از «آژانس عکس همشهری»، سیف‌الله صمدیان نوشت: جنگ با تولد اولین انسان شروع شد و با مرگ آخرین انسان پایان خواهد یافت و در این مسیرِ تلخِ ناگزیر، تنها رسانه‌ای که توانسته در بیش از یک قرن و نیم گذشته، حتی برای زمان کوتاهی از ادامه جنگ‌ها جلوگیری کند، عکس و عکاسی بوده است. نمونه می‌خواهید: عکس اعدام خیابانی یک ویِت کُنگ بخت‌برگشته، کودکان سوخته از جراحات ناشی از بمب ناپالم در ویتنام و یا کودک زخمی رهاشده در بمباران اتمی ژاپن. ... ولی گویا این دهه، دهه دهشتناکِ بی‌پرواییِ جنگ‌افروزان است و نقش رسانه‌های گروهی، بیشتر ایجاد کمپین‌های سطحی و شعله‌ورکردن آتش بی‌شعله احساسات رقیقه در مخاطبان است. چرا که از صدقه سر تعدد این شوهای کلیشه‌ای، زمان همدردی‌های ملی و بین‌المللی برای فجایع مخوف حتی فقط به چند روز تقلیل پیدا کرده است. باز نمونه می‌خواهید: همین عکس کودک سوری که گویی هنوز بر لب ساحل خوابیده و «هنوز خبر هولناک را نشنیده است». نمونه تمام‌عیارِ آتشبازیِ خبریِ جدید رسانه‌ها و این در حالی است که تمام پدران و مادران جهان در سوگ مرگ این کودک نشسته‌اند. ناگفته پیداست که دردمندان جامعه بشری، تمامی اشک و آه خود را لحظه به لحظه در پای نامردمی‌بازی سیاست‌پیشگانِ عالمِ سرمایه و قدرت ریخته‌اند و صد البته برای از دست‌رفتگان ِسلسله بی‌انتهایِ پناهجویان در چند سال اخیر هم. ... و حالا من مانده‌ام و حس غریبی که بین «احترام قلبی» برای اشک‌هایی که لحظه لحظه به موج‌های دریایی اضافه می‌شوند که این کودک بر ساحلش آرمیده و «خشم عکاسانه‌ام» که سکوت سیاسی - اقتصادی رسانه‌های گروهی جهان را نشانه رفته است؛ رسانه‌هایی که حتی اگر یک ساعت از بیست و چهار ساعت مسئولیت حرفه‌ای خود را به برخوردی جدی برای فراهم کردن حداقلِ شرایط انسانی برای تنفس انسان معاصر اختصاص بدهند، به احتمال زیاد، اگر عکسی از ساحلی در دوردستِ این جهان منتشر شود، عکسی خواهد بود از بازی کودکان در ساحل و یا کودکی خوابیده که با بوسه مادرش بیدار خواهد شد. امیدوارم خیلی زود به رویاهای کودکانه من نخندید و کمی فکر کنید. چون «ما» کم نیستیم! پانوشت: همین الان که مطلب را تلفنی برای برادر عکاس و شاعرم عبدالله صمدیان خواندم، نگاهاش به هجوم پناهجویان به اروپا را در این جمله خلاصه کرد: «کشورگشاییِ ستمدیدگان جهان در غروبِ غرب» انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]
-
گوناگون
پربازدیدترینها