تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867797491
آیلان؛ شاهد تلخ روزگار عسرت انسان
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۲:۲۶
احمد مسجدجامعی - عضو شورای شهر تهران این روزها سرگرم بازبینی تولیدات سینمایی کشور هستم، تلخ‌ترین و شادترین صحنه‌ها، همیشه جایی است که پای یک کودک (آیلان)، مستقیم و غیرمستقیم، به میان می‌آید. حتی در ارزیابی فیلم‌های موفق ایرانی، رویکرد منتقدان جشنواره‌های داخلی و خارجی، به نحوه تلقی و نگرش پدیدآورندگان به موضوع کودک است. نمونه‌های آن را در "خانه دوست کجاست"، "رنگ خدا"، "بچه های آسمان" و ... شاهد بودیم. وی افزود: این‌ها همگی در دنیای خیالی سینما بوده است. اما اگر در صحنه واقعی، جفایی به کودکان صورت گیرد، طبیعتا تاثیر و تلخی آن هیچگاه از کام‌ها زدوده نخواهد شد. دو-سه روز پیش، جامعه جهانی به تصادف شاهد یکی از تلخکامی‌های دردناک روزگار عسرت انسان و انسانیت بود که در آن جنازه کودک سه‌ساله‌ای که کفش‌هایی مشکی به پا و لباسی به رنگ قرمز بر تن داشت، در ساحل دریای شوم و شور مدیترانه، پیدا شد؛ پیکری که شاید نشانه‌ای نمادین از سیاه‌دلی جنگ‌افروزان و سرخ‌گونگی خون مظلومانی بود که صدها نفر آنها بی‌آن‌که سلاحی در دست گرفته و خونی ریخته باشند در همین دریای مدیترانه برای همیشه ناپدید شده‌اند. همچنین باید پاسدار حضور معنادار عکاسی باشیم که هیچ راهی جز بیان واقعی این شقاوت فاجعه‌بار نیافت. اگر او نبود هیچ نشان و نشانه‌ای در هیچ کجای عالم از کودک خردسالی نمی‌ماند که برادر پنج‌ساله‌اش نیز، حتی در غربت و تلاطم امواج سیاه مرگ، او را تنها نگذاشت. ستایشگر فضای رسانه‌هایی نیز باشیم که این بیداد را فریاد کردند و جریانی جهانی از لطف و انسانیت در برابر ظلم و شقاوت ساختند و اشک بریزیم بر سرنوشت کسانی که قربانی نظام‌های متحجر و جریان‌های زیاده‌طلب و تمامیت‌خواه سیاسی و مثلا دینی شده‌اند، که راه زندگی عادی را بر مردم بسته و زمینه‌ساز مرگ‌های مظلومانه و خاموش در گوشه و کنار عالم گردیده‌اند. اما بی‌شک این روند باطل در همین جا متوقف نخواهد ماند و اگر برای پایان بخشیدن به آن فکری نشود، حتی ریشه به اصطلاح فاتحان امروزین را برخاهد کند، دور و دیر نیست که سوگ‌مندانه شاهد تکرار این رویدادها در گوشه‌ای دیگر از همین جهان کمیت‌زده باشیم و صورت دیگری از برآمدن ایدئولوژی‌های خشونت‌طلب و خلق‌الساعه را در همین کشورهای پشتیبان تروریسیم امروز ببینیم؛ این را تاریخ می‌گوید. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها