واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۱:۴۱
دانشمندان موفق به توضیح چگونگی توانایی سم نوعی زنبور برزیلی در نابودکردن سلولهای سرطانی بدون آسیبرساندن به سلولهای عادی شدند. به گزارش سرویس علمی ایسنا، زنبور اجتماعی Polybia paulista با تولیدکردن زهری که حاوی نوعی ماده مبارزهکننده قدرتمند با سرطان است، از خود محافظت میکند. محققان نشان دادند چگونه سم زهر Polybia-MP1 یا MP1 به طور گزینشی سلولهای سرطانی را بدون آسیبرساندن به سلولهای عادی میکشد. سم MP1 با لیپیدهایی تعامل برقرار میکند که به طور نامعمول بر روی سطح سلولهای سرطانی توزیع شدهاند و روزنههایی خلق میکند که به مولکولهای حائزاهمیت برای عملکرد سلول سرطانی امکان نشتکردن میدهد. ارائه درمانهای سرطانی که به ترکیب لیپیدی غشای سلول حمله میکنند، گروه کاملا جدیدی از داروهای ضدسرطانی خواهند بود. این امر در ارائه ترکیبات جدید دارویی کارآمد خواهد بود که در آنها، چندین دارو به طور همزمان برای درمان سرطان و با حملهکردن همزمان به بخشهای مختلف سلولهای سرطانی عمل میکنند. سم MP1 علیه پاتوژنهای میکروبی و با مختلکردن غشای سلول باکتریایی عمل میکند. این پپتید ضدمیکروبی نوید جدیدی برای محافظتکردن از انسان در مقابل سرطان است. این سم میتواند رشد سلولهای سرطان پروستات و مثانه و همچنین سلولهای مقاوم در مقابل داروهای چندگانه را مهار کند. با این حال، تاکنون مشخص نبود که چگونه MP1 به طور گزینشی سلولهای سرطانی را بدون آسیبرساندن به سلولهای عادی نابود میکند. دانشمندان تصور میکردند کلید حل این معما شاید در ویژگیهای منحصربهفرد غشای سلولهای سرطانی نهفته باشد. در غشاهای سلولهای سالم، فسفولیپیدهایی به نام فسفاتیدیلسرین (PS) و فسفاتیدیل اتانل آمین (PE) در ورقه درونی غشا و مشرف به درون سلول قرار گرفتهاند. اما در سلولهای سرطانی، PS و PE در غشای بیرونی و مشرف به پیرامون سلول واقع شدهاند. دانشمندان نظریه خود را با خلق مدلی از غشاها ارائه دادند که تعدادی از آنها حاوی PE و PS بودند و در معرض MP1 قرار داده شدند. محققان از طیف وسیعی از تکنیکهای تصویربرداری و زیستفیزیکی برای توصیف اثرات نابودگرانه MP1 بر روی غشاها استفاده کردند. نتایج نشان داد وجود PS اتصال MP1 به غشا را افزایش داد و از سوی دیگر وجود PE توانایی MP1 برای مختلکردن سریع غشا را بالا برد و اندازه روزنههای سلول سرطانی را زیاد کرد. این روزنههای بزرگ که ظرف چند ثانیه شکل گرفتند، به مولکولهای حیاتی مانند آرانای و پروتئینها امکان فرار آسان از داخل سلولهای سرطانی را دادند. دانشمندان در تحقیقات آتی به دنبال تغییردادن توالی آمینواسید MP1 برای بررسی چگونگی ارتباط ساختار این پپتید با عملکردش و ارتقای بیشتر گزینشپذیری آن برای درمانهای بالینی هستند. درک سازوکار عملکرد این پپتید به مطالعات بیشتر برای ارزیابی پتانسیل آن جهت کاربرد در پزشکی کمک میکند. جزئیات این تحقیق در مجله Biophysical ارائه شد. انتهای پیام Brazilian wasp venom kills cancer cells by opening them up The social wasp Polybia paulista protects itself against predators by producing venom known to contain a powerful cancer-fighting ingredient. A Biophysical Journal study published September 1 reveals exactly how the venom"s toxin—called MP1 (Polybia-MP1)—selectively kills cancer cells without harming normal cells. "Cancer therapies that attack the lipid composition of the cell membrane would be an entirely new class of anticancer drugs," says co-senior study author Paul Beales, of the University of Leeds in the UK. "This could be useful in developing new combination therapies, where multiple drugs are used simultaneously to treat a cancer by attacking different parts of the cancer cells at the same time." MP1 acts against microbial pathogens by disrupting the bacterial cell membrane. Serendipitously, the antimicrobial peptide shows promise for protecting humans from cancer; it can inhibit the growth of prostate and bladder cancer cells, as well as multi-drug resistant leukemic cells. However, until now, it was not clear how MP1 selectively destroys cancer cells without harming normal cells. Beales and co-senior study author João Ruggiero Neto of São Paulo State University in Brazil suspected that the reason might have something to do with the unique properties of cancer cell membranes. In healthy cell membranes, phospholipids called phosphatidylserine (PS) and phosphatidylethanolamine (PE) are located in the inner membrane leaflet facing the inside of the cell. But in cancer cells, PS and PE are embedded in the outer membrane leaflet facing the cell surroundings. The researchers tested their theory by creating model membranes, some of which contained PE and/or PS, and exposing them to MP1. They used a wide range of imaging and biophysical techniques to characterize MP1"s destructive effects on the membranes. Strikingly, the presence of PS increased the binding of MP1 to the membrane by a factor of 7 to 8. On the other hand, the presence of PE enhanced MP1"s ability to quickly disrupt the membrane, increasing the size of holes by a factor of 20 to 30. "The dramatic enhancement of the permeabilization induced by the peptide in the presence of PE and the dimensions of the pores in these membranes was surprising." In future studies, the researchers plan to alter MP1"s amino acid sequence to examine how the peptide"s structure relates to its function and further improve the peptide"s selectivity and potency for clinical purposes. "Understanding the mechanism of action of this peptide will help in translational studies to further assess the potential for this peptide to be used in medicine," Beales says. "As it has been shown to be selective to cancer cells and non-toxic to normal cells in the lab, this peptide has the potential to be safe, but further work would be required to prove that."
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 324]