تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836300077
خصوصي شدن، دواي درد تئاتر ايران
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: خصوصي شدن، دواي درد تئاتر ايران
جام جم آنلاين: نامه سرگشاده هنرمندان تئاتر به وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي و دغدغههاي بحقي كه در آن مطرح شده، بار ديگر كاستيها و كمبودهاي اداري، مالي و پشتيباني هنرهاي نمايشي كشور را به رخ مديران، هنرمندان و علاقه‌‌مندان تئاتر كشيده است.
در حالي كه بايد به اين نامه و محتواي آن توجه كرد، اما نبايد از نظر دور داشت كه دليل اصلي تمام مشكلات پيش‌روي امروز تئاتر كشور، دقيقا برمي‌گردد به اين كه اهالي تئاتر در چند سال گذشته در هر عرصه و حوزه، دل به حمايت‌هاي دولتي بسته‌اند و چشم به كمك‌هاي مالي مراكز فرهنگي دوخته‌اند.
اگرچه پشتيباني و بسترسازي براي همه فعاليتهاي هنري وظيفه و مسووليت نهادها و سازمان‌هاي فرهنگي است، اما نبايد از نظر دور داشت كه ايجاد فضاي گلخانه‌اي براي نشو و نمو هر شاخه هنري در درازمدت به ضرر آن تمام ميشود و اجازه نمي‌دهد آن هنر به ساز و كاري دروني براي رشد و تعالي خود برسد. در اين ميان تئاتر هم از اين قضيه مستثنا نيست.
چندي پيش منيژه محامدي، كارگردان نمايش تبرئه‌شدگان كه به طور همزمان در ايران و آمريكا به كارگرداني تئاتر مشغول است، در گفتگو با نگارنده گفت: تفاوت كار در ايران و آمريكا اين است كه در آنجا نمي‌توان براحتي هزينه‌ها و امكانات اجرا را فراهم كرد، اما در ايران به يمن كمك‌هاي دولتي اين كار چندان سخت نيست.
اگرچه هيچ كس منكر ضرورت حمايت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي از تئاتر نيست، اما سوال اينجاست كه اين پشتيباني چه حد بايد باشد و تا چه زماني بايد ادامه پيدا كند. در اغلب كشورهاي جهان، جريان اصلي هنرهاي نمايشي، تئاتر حرفه‌اي است كه هزينه‌هاي خود را از محل فروش بليت تامين مي‌كند و در كنار آن تنها آثار تجربي، نوگرا، دانشگاهي و پيشرو مورد حمايت مراكز دولتي قرار مي‌گيرند.
دواي درد نمايش در ايران، همان‌طور كه داوود رشيدي چندي پيش به آن اشاره كرد، خصوصي‌سازي تئاتر است؛ تئاتري كه تماشاگران زيادي را به تالارها بكشاند و با نفس آنها به زندگي‌اش ادامه دهد. البته اين هدفي است كه تحقق آن برنامه‌ريزي و پشتيباني‌هاي مادي و معنوي نهادها و مراكز فرهنگي را مي‌طلبد و نه دولتي شدن تئاتر را.
در چنين شرايطي، تقاضا و دغدغههاي هنرمندان و سياست‌هاي مديران تئاتر كشور متاسفانه چندان در مسير درست ارائه و عملي نمي‌شود. نمونه آن هم در سال گذشته زماني بود كه اهالي تئاتر همه يكصدا خواستار شدند تا تالار نصر واقع در خيابان لاله‌زار به موزه تئاتر تبديل شود. گويي همه پذيرفته‌اند كه مراسم ختم تئاتر حرفه‌اي، خصوصي و مردمي را بايد برگزار و پس از اين تنها بايد آن را در كنج موزه‌ها جستجو كرد.
اين در حالي است كه تئاتر نصر و نمونه‌هاي مشابه آن تنها زماني از گزند گذر زمان محفوظ مي‌مانند كه در آنها شاهد اجراي نمايش باشيم. از ياد نبريم كه بسياري از چهره‌هاي پيشكسوت تئاتر و سينماي امروز ايران از همان صحنه‌هاي تئاتر لاله‌زار كار خود را آغاز كرده‌اند.
مهدي ياورمنش
يکشنبه 5 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 312]
-
گوناگون
پربازدیدترینها