تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836006717
فرصتی برای نشاط و آرامش روحی جامعه
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: فرصتی برای نشاط و آرامش روحی جامعه تهران - ایرنا - روزنامه آفرینش در سرمقاله خود نوشت: امروزه اکثر جوامع با رسیدن به دستاوردهای علمی و فراهم سازی نیازهای معیشتی و امکانات مختلف زندگی، دغدغه هایی بیشتری در تامین نیازهای روانی افراد دارند. چرا که فراهم بودن اسباب و لوازم زندگی به تنهایی برای داشتن یک زندگی با آرامش کافی نیست و کمبود مولفه های رفتاری بیش از پیش هویدا می شود.
این مقاله به قلم حمیدرضا عسگری که روز شنبه انتشار یافته در ادامه می افزاید: یکی از این نیازها و ویژگی های رفتاری "شادی و نشاط" در میان افراد جامعه می باشد. نمی توان شادی و نشاط جوامع را صرفا بر توسعه و پیشرفت آنها در عرصه های مختلف تکنولوژی و اقتصاد دانست، البته این عامل می تواند تقویت کننده رفاه زندگی در جامعه گردد اما به تنهایی کافی نیست.در همین رابطه هرساله نظرسنجی هایی در سراسر دنیا صورت می گیرد و کشورها براساس میزان شادی و غم رتبه بندی می شوند. جالب اینجاست که کشورما نیز در طی سال های گذشته پس از کشورهای جنگ زده ای همچون عراق، سوریه و افغانستان در رده های بعدی قرار داشت و جامعه در زمره غمگین ترین مردم دنیا تقسیم می شدند. البته شاید گفته شود که این نظر سنجی ها با سوء نیت و یا با اهداف خاصی صورت گیرد، اما دیدن زندگی روزمره خود و اطرفیان می توان ملاک تشخیص مناسبی باشد.شاید گفته شود که مردم ایران طبعاً غم دوست هستند و یا راه رسم شاد بودن را نمی دانند، اما این گزاره پذیرفته نیست و نمی توان گفت که خانواده های ایرانی اهل شادی و نشاط نیستند. در تایید این مدعا می توان میزان شور و شعف جوانان در پیروزی های ملی و یا رخ دادهای سیاسی را مثال زد و تاکید کرد که برخلاف ادعاهای موجود، اکثریت جامعه ما که جوانان هستند براساس نیازها و هیجانات سنی به دنبال بهانه برای شادی و نشاط هستند. متاسفانه ایجاد بهانه و یا بهتر است بگوییم انگیزه برای شادی در کشور ما کم است و حکومت نتوانسته به بخوبی این نیازهای جامعه را تامین کند. همان طور که حکومت از مردم مالیات می گیرد ، درآمدهای ملی را تامین و نفت می فروشد ، بر کارهایشان نظارت دارد ، امنیت مرزهایشان را تأمین می کند ،تورم را کنترل می کند، کالاهای اساسی شان را تهیه می کند و ... ، شاد نگه داشتن جامعه هم وظیفه اوست. درطی سال های گذشته و به ویژه قبل از انتخابات خرداد 92 ، همواره ما در 5 رتبه اول کشورهای غمگین دنیا بودیم.بسیاری از کارشناسان اجتماعی دلیل افزایش غمگینی و افسردگی شدید جامعه در طی سال های گذشته را به سبب مشکلات اقتصادی و نگرانی مردم از آینده خود و کشورشان دانسته اند. از سوی دیگر کنترل و نظارت های سلیقه ای در جامعه موجب تقویت این غمگینی های جامعه می گردید. به عنوان مشت نمونه خروار می توان به برخوردهای نامناسب با جوانان به خاطر وضعیت ظاهری و یا عدم مجوز برای تماشای فوتبال به صورت دسته جمعی در سینماها، جلوگیری از برگزاری کنسرت ها و بسیاری مسائلی از دست دانست. پس قشرکثیر جمعیتی ما که جوانان هستند چطور باید شاد بودن را تجربه کنند و هیجانات خود را تخلیه کنند؟!آیا باید توقع داشت تمام جوانان برای گذراندن اوقات فراغت خود در کتابخانه ها و کانون های پرورش فکری و فرهنگی مشغول باشند؟! اگرچه حتی تعداد کتابخانه ها نیز برای حضور و سپری کردن اوقات فراغت جوانان کافی نیست. آیا مجتمع های ورزشی و تفریحی به حدی ساخته ایم که اسباب شادی و انرژی گرفتن جامعه را فراهم کنیم؟ از این دست کمبودها فراوان است و شمردن آن نتیجه ای ندارد، اما باید در مورد بهانه های شادی و فراهم سازی اسباب نشاط جامعه توجه ویژه داشته باشیم. اگر امروز با لغو کنسرت ها در شهرهای مختلف جوانان را از رفتن به وادی موسیقی بازداریم و اسباب حضور آنها در مراکز فرهنگی همچون سینماها، کتابخانه ها، باشگاه های ورزشی و... را فراهم نکنیم، نباید از گرایش آنها به سمت مواد مخدر تعجب کرد! . آیا این درست است که جوانان به سبب نبودن تفریح و بهانه برای نشاط به سمت مواد مخدر بروند، اما کنسرت فلان خواننده به دلایل سلیقه ای لغو و سرخوردگی جوانان را سبب شود؟با این اوصاف جای بسی امید است که در طی دو سال اخیر بر میزان امید مردم برای رسیدن به وضعیت بهتر افزوده شده، و به این بهانه روحیه جامعه تقویت گردیده است. این موضوع در نظر سنجی اخیر موسسه بین المللی گالوپ نیز به چشم می خورد. اگرچه تا سال گذشته ایران در رتبه دوم غمگین ترین مردم دنیا قرار داشت، اما امسال حتی در بین 10 کشور اول هم نیست و این نقطه مثبتی برای بهبود شرایط است.جامعه ناشاد و غمگین، همواره بستر نابسامانی هایی است که هیچ کس نمی داند که چه سرانجامی خواهد داشت. دولت ها همان گونه که درباره ساخت جاده ها ، میزان واردات و صادرات، نرخ تورم، رشد بورس و ... گزارش می دهند ، باید درباره میزان شاد بودن مردم نیز گزارش مستند بدهند زیرا همه این مقدمات برای آن است که مردم بهتر و با آرامش بیشتر زندگی کنند. همدلی و همراهی مردم و دولت می تواند بزرگترین بهانه برای بهبود شرایط زندگی و نشاد روحی جامعه باشد، لذا دولت و مسولان باید باید از بهانه های به وجود آمده، فرصت هایی بهتر و بزرگتر برای آرامش و نشاط جامعه فراهم سازند.* منبع: روزنامه آفرینش ** اول ** 1337
31/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها