محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845253204
عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای در دولت اصلاحات: اگر مجلس «توافق» را رد کند ایرادی ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای در دولت اصلاحات:
اگر مجلس «توافق» را رد کند ایرادی ندارد
سیروس ناصری در گفت و گو با روزنامه آرمان تاکید کرد: تصمیم مجلس درباره اینکه آیا این توافق را رد خواهد کرد یا خیر این مساله به نظر ایرادی ندارد، زیرا هر اقدامی که مجلس انجام دهد در توازن با حرکتی است که کنگره آمریکا انجام خواهد داد.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس، روزنامه آرمان امروز سه‌شنبه 94/5/27 گفت و گویی با سیروس ناصری، عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای در دولت اصلاحات انجام داده که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید: طرف‌های مذاکره و ایران معتقدند که توافق هسته‌ای بر اساس بازی برد ـ برد حاصل شده است. آیا توافق بر اساس تعبیر رئیس‌جمهور یک پیروزی3 بر2 به نفع ایران است؟ توافق کاملاً یک طرفه بوده است. بر اساس این توافق اولا ایران توانست برنامه غنی‌سازی خود را به دنیا بقبولاند و ثانیا برای توسعه برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای از غربی‌ها تضمین بگیرد. ثالثا، دنیا متعهد شده که در حوزه برنامه هسته‌ای با ایران همکاری کند. رابعا، کل قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران به صورت یکجا رفع شده و در نهایت این تحریم‌ها در آینده برداشته خواهد شد. در خلال این توافق طرف‌های مقابل متعهد شده‌اند که روند روابط با ایران مبتنی بر همکاری باشد و نه تقابل. این موارد دستاورهای ما در توافق هسته‌ای است که حاصل آن 5 یا 6 گل می‌شود و این موارد امتیازهایی بود که ما از غرب گرفتیم و تنها چیزی که آمریکا در مذاکرات به دست آورد یک برد مجازی و غیرواقعی است. بنا بر اظهار خود آمریکا آنچه این کشور از طریق برجام بدان دست پیدا کرده است فاصله دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای است که آن را از 3 ماه به 1 سال رساند و چون اساساً این مساله از سوی ایران موضوعیت نداشته و ایران همیشه بر داشتن انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای تأکید داشته،آمریکا این مساله را به عنوان نتیجه و دستاورد مطرح ساخته است و در مقابل این مساله همه امتیازات فوق را به ایران داده است. بنابراین این توافق برای ایران بسیار خوشایند است و آمریکا نیز به فرض خود این توافق را خوب می‌بیند. اگر توافق یک برد یک‌طرفه است، چرا آمریکا تن به توافق داده است؟ آمریکا برد ملموسی در مذاکرات نداشته است، این مساله در وضعیت حاکم در سنای آمریکا کاملا مشهود است و مجموعه تیم کری و همراهان وی تلاش بسیاری می‌کنند که کنگره و جامعه آمریکا را قانع کنند که واشنگتن از طریق این توافق به اهداف خود رسیده است. به همین دلیل آمریکا از ابتدا یک فرض غلط داشته است که ایران به دنبال سلاح هسته‌ای است و ناچار است که این توافق را بر این مبنا در نظام آمریکا جا بیندازد که ما برای ایران یک سال تا بمب هسته‌ای تاخیر ایجاد کردیم و همانطور که گفته شد این مساله نشان می‌دهد که یک برد واقعی برای آمریکا روی نداده است. ولی به هر حال درست این است که در اروپا و آمریکا این توافق به عنوان توافق خوب مطرح شود و توافقی پایدار می‌ماند که طرفین آن را خوب و مثبت بدانند و اگر میان دو طرف توافقی صورت بگیرد که یکی از دو طرف یا طرفین آن را بد بدانند. توافقی که منافع آنها تامین نشده باشد در نهایت این توافق شکننده خواهد بود. به هر حال دولت‌های آمریکا و ایران این توافق را یک توافق خوب می‌دانند و اروپا نیز این توافق را توافق ممتاز می‌داند و همه این مسائل می‌تواند ضامن پایداری توافق باشد. تعبیری از سوی برخی از مخالفان وجود دارد مبنی بر اینکه ظریف یک اسب سر تا پا زخمی را تحویل گرفته نه یک اسب زین شده. این تعبیر با توجه به شرایط موجود و تلاش‌های حاصل‌شده از سوی دستگاه دیپلماسی تا چه اندازه صحیح است؟ آنچه وزیر امور خارجه، ظریف، تحویل گرفت به راستی یک وضعیت بسیار دشواری بود. پرونده هسته‌ای ایران را آقای ظریف در شرایطی تحویل گرفت که ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی 12 مورد اتهام گرایش یا اقدام در جهت تولید سلاح هسته‌ای داشت. متاسفانه به این اتهام‌ها در دوره قبل رسمیت داده شده بود و حداقل به صورت غیرمستقیم پذیرفته شده بود که این اتهامات قابل بررسی است. هیچ کشوری تاکنون در جهان دیده نشده که با چنین وضعیت دشواری روبه‌رو شده باشد. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در همراهی با سیاست آمریکا که مقابله با ایران بر اساس این اتهامات بود، ایران را تحت ماده‌ای در پارلمان قرار داد که آن‌هم بی‌سابقه است. از نوامبر 2011 موضوع ایران تحت ماده‌ای از پارلمان مطرح بوده است که بر اساس آن آژانس حق بازرسی از هر نقطه کشور را دارد. آنچه که مطلوب آمریکا بود متاسفانه رسما در آژانس دنبال شد. برنامه هسته‌ای متاسفانه آنقدر که می‌توانست پیشرفت نداشت معلوم نیست چرا در مقاطعی نسبت به برخی زمینه‌ها یک ترمز مصنوعی گذاشته شد. شاید مسئولان وقت تصور داشتند که اگر برخی اقدامات را کند یا حتی متوقف کنند این مساله موجب کاهش فشار از سوی آمریکا و متحدان خواهد شد و این مساله زمینه را برای یک راه‌حل سیاسی کشور باز خواهد کرد. یا اینکه گمان می‌رفت که اگر تمام عیار جلو بروند ممکن است آمریکا شرایط را برای ایران سخت‌تر کند و نتیجه این شد که در بخش هسته‌ای ما باید بسیار جلوتر از نقطه‌ای که هستیم می‌بودیم و امکانات بیشتری برای مذاکره داشتیم اما محدودیت‌هایی که از سوی دیگر آمریکایی‌ها یک زمین همواری جلوی روی خود داشتند و توانستند در مرحله اول اروپا را با خود همراه کنند و به طبع آن سایر کشورهای دنیا را نیز همراه یا وادار کنند که سیاست‌های خصمانه‌شان علیه ایران را اجرا کنند. بنابراین مجموعه پرونده به‌طور کل شرایط دشواری را پیش پای دیپلمات‌های دولت یازدهم می‌گذاشت. از این پرونده سخت و دشوار یک برجام از نتیجه مذاکرات بیرون آمد که همه اهداف ایران در آن مندرج شده بود و این اقدام به راستی یک گام مهم و خارق‌العاده‌ای بود که صورت پذیرفت عمدتا در ابتدا ناشی از عنایت خداوند، دقت نظر و دوراندیشی مقام معظم رهبری و سپس تدبیر و توان این تیم بوده است. آیا برجام می‌تواند لنگرگاه تعادل میان ایران و غرب باشد؟ این تعریف مبالغه‌آمیز به نظر می‌رسد. هدف برجام این بوده که موضوع پرونده هسته‌ای ایران را که به غلط به یک بحران بین‌المللی تبدیل شده بود حل و فصل کند. این هدف به‌طور کامل در برجام برآورده شده است، اما محرومیت دنیا از همکاری سیاسی و اقتصادی با ایران یک خلأ و بلکه یک عطش در جامعه جهانی ایجاد کرده است که هرچه سریع‌تر و پرشتاب دوباره روابط گذشته برقرار شود. برجام می‌تواند سکویی شود برای تجدید روابط با اروپا و غرب و همچنین برای ارتقای آن روابط به درجات بسیار بالاتر از گذشته. بر اساس این نگاه می‌توان گفت که برجام سکویی برای جهش سیاسی و اقتصادی ایران در روابط غرب و جهان باشد. یکی از مقامات ارشد آمریکا قبلاً گفته بود که بوش دو بار پیش از این اعلام کرده بود که می‌خواهد با ایران توافق کند، چرا در آن زمان ایران حاضر به توافق با آمریکا نشد؟ جورج بوش در دورانی که رئیس‌جمهور ایالات متحده بود آقای روحانی مسئولیت مذاکره با غرب را بر عهده داشتند. در آن زمان پیام‌های تعریف نشده‌ای از سوی آمریکا به ایران منتقل شد این پیام‌ها مبنی بر این بود که آمریکا مایل است با ایران به توافق برسد و علت آن هم این بود که پیروزی‌های اولیه‌ای که آمریکا در عراق داشت به بن‌بست تبدیل شده بود و وضعیت آمریکا به‌شدت دشوار شده بود. شاید این مساله انگیزه و عامل اصلی شد و بوش فهمید آنچه که به عنوان محور شرارت مطرح کرد یک موضع هیجانی، احساسی و غیرواقعی بوده است. حتماً دلایل عمده و اساسی بر مبنای منافع آمریکا وجود داشت که این مساله مطرح شده است. در هر صورت ایران قصد نداشت که با آمریکا مذاکره داشته باشد لذا این پیغام‌ها هیچگاه آزمایش و تست نشد. شاید زمان مناسبی نیز برای طرح بیان این مساله نبود؛ زیرا آمریکا دچار یک غرور غیرواقعی به خاطر پیروزی‌های اولیه خود در عراق و افغانستان شده بود. در آن زمان مشکل بود که یک بحث درست و منطقی با آمریکا حاصل شود. پس از آن گاه‌گاهی اقداماتی از سوی آمریکا صورت گرفت و ملاقات‌هایی میان برنز و جلیلی در ژنو تدارک داده شد که ظاهرا زمینه‌هایی نیز ایجاد کرد تا یک تفاهم ابتدایی صورت بگیرد بر مبنای اینکه مواد غنی‌سازی شده را از ایران خارج کند ولی این موضوع نیز به نتیجه‌ای نرسید و در حقیقت اقداماتی از جمله پیام‌های شفاهی و حرکات عملی در آن زمان که توسط دولت بوش صورت گرفت به هیچ نتیجه‌ای منجر نشد تا اینکه اقدامات جدی‌ای در زمان دکتر صالحی آغاز شد. وقتی که مذاکرات مسقط مطرح شد صالحی بر اساس تشخیص درست خود مذاکرات را به جریان انداخت اما پیشرفت عمده‌ای صورت نگرفت. بخشی از آن شاید به خاطر اختلاف نظرهای داخلی بود. دولت یازدهم یک شتاب اساسی به پرونده هسته‌ای ایران داد و آمریکایی‌ها متوجه شدند که یک فرصت جدی دارند برای اینکه با ایران درباره این موضوع به تفاهم برسند. البته با یک تیم بسیار حرفه‌ای نیز روبه‌رو شدند که سرسخت بودند و تبحر و تخصص کافی برای یک مذاکره عمیق برخوردار بودند. بنابراین در یک بازه زمانی نسبتا طولانی به یک نتیجه پایدار رسیدند. برجام یک توافقنامه بین‌المللی است؟ قطعا. به هر حال اگر در توافق یا تفاهمنامه‌ای بیش از یک کشور شرکت داشته باشند آن توافق یک توافق چندجانبه و بین‌المللی است. وقتی توافقی در سطح شورای امنیت سازمان ملل مطرح می‌شود و همه کشورهای دنیا ملزم به تعیین و اجرای آن می‌شوندقطعا یک توافق بین‌المللی است. برجام چگونه باید در مجلس به تصویب برسد؟ این موضوع قابل تفسیر است. از لحاظ حقوقی گزینه‌های مختلفی وجود دارد که البته طرح آن اکنون ضرورتی ندارد. مراجع قانونی تصویب از سویی می‌تواند مجلس و از سویی نیز شورای امنیت ملی باشد. حتی ممکن است طی مراحلی برجام از مجمع تشخیص مصلحت نیز عبور کند. به نظر می‌آید تعدادی از نمایندگان پارلمان اصرار دارند که این موضوع حتماً در مجلس شورای اسلامی مطرح شود. تصمیم مجلس درباره اینکه آیا این توافق را رد خواهد کرد یا خیر این مساله به نظر ایرادی ندارد، زیرا هر اقدامی که مجلس انجام دهد در توازن با حرکتی است که کنگره آمریکا انجام خواهد داد. آیا برخی از مخالفت‌هایی که در این باره مجلس انجام می‌شود پاسخی به سنای آمریکا است؟ نه لزوما ولی اینکه مجلس نیز فراتر از آن چیزی برود که کنگره انجام می‌دهد این مساله شاید به مصلحت ایران نباشد اگر کنگره آمریکا صرفاً تصمیم بگیرد که توافق را رد نکند اما مجلس فراتر از آن برود و آن را تایید کند آنگاه آن توازنی که به دقت ایجاد شده به نفع آمریکا تغییر خواهد کرد. لازم است این مساله یعنی توازن مدنظر باشد. اصولاً برداشت شخصی بنده این است که به هر شکلی این توافق از هر دو پایتخت یعنی واشنگتن و تهران از مراحل قانونی خود عبور خواهد کرد. به هر حال ظرف یک ماه آتی شاهد تصویب این توافق به مفهومی که در برجام تعریف شده خواهیم بود. در صورتی که برجام در شورای امنیت ملی تصویب شود باز هم ضرورتی برای تصویب آن در مجلس دیده می‌شود؟ در این مورد نگرانی وجود ندارد، حتی شاید بد هم نباشد که مجلس شورای اسلامی به صورت جامع و کامل به بررسی برجام بپردازد. ما برای اجرای برجام و بهره‌برداری حداکثری از آن نیاز به اجماع ملی داریم. حداقل فایده‌ای که طرح موضوع در مجلس دارد این است که عده‌ای مخالف آتشین این توافق هستند و با پیام‌ها و جنجال‌آفرینی فضایی را ایجاد می‌کنند که توافق، توافق خوبی نیست. شاید بد نیز نباشد که این موضع به محک رای گذاشته شود. در نهایت پارلمان به نفع تندروها رای نخواهد داد و این توافق را رد نخواهد کرد. تصویب و اثبات این موضع به اجماع حداکثری در کشور یاری خواهد رساند. با وجود لایحه الزام دولت به حفظ دستاوردها و حقوق هسته‌ای باز هم نیازی به تصویب برجام در مجلس دیده می‌شود؟ تصویب برجام در مجلس به دلیل خود برجام و عدم توازنی که میان جایگاه ایران و آمریکا ایجاد می‌کند به مصلحت نیست. اما مشابه آنچه که در کنگره آمریکا رای‌گیری انجام می‌گیرد در ایران نیز به همین ترتیب برجام به رای گذاشته می‌شود و در آن ضرری دیده نمی‌شود. قانون مصوبه حفظ الزام دولت به دستاوردها و حقوق هسته‌ای در حقیقت همان عنوانی است که مخالفان از آن استفاده می کنند، به همین دلیل باید برجام در مجلس مطرح و نسبت به آن رای‌گیری شود. استدلالی که وجود دارد این است که برجام با آنچه که در مصوبه موجود است فاصله دارد یا حتی ناقض آن است. به نظر این موضع کاملا غلط و اساسا بی‌پایه است. برجام به‌طور وسیع و تا حداکثر ممکن و مطلوب در همه امور و زمینه‌هایی که موضوع مذاکره بوده منافع کشور را تامین کرده است. عده‌ای که مخالف این مساله هستند بالاخره باید استدلال‌های خود را به رای بگذارند. در نهایت به نظر می‌رسد تندروها خودشان از رای طفره خواهند رفت زیرا نگرانند که موضع آنها در مجلس رای نیاورد. بنابراین بر اساس این سخن آیا می‌توان گفت که امکان عدم تصویب توافق در مجلس وجود ندارد؟ موضع تندروها در مجلس رای نخواهد آورد. اساسا ترجیح داده می‌شود که درباره این مساله یک‌بار برای همیشه تصمیم‌گیری نهایی انجام گیرد و سپس زمینه‌ای برای اجماع ملی فراهم شود. اگر رای‌گیری انجام نگیرد مخالفان با اینکه از حمایت بسیار محدودی در سطح برخی از مسئولان و مردم برخوردارند واقعا می‌توان گفت تعداد و درصد آنها بسیار اندک است می‌توانند بعدها ادعا کنند که ما حرف مهم و اساسی داشتیم و موضع ما نظر بخش عمده‌ای از جامعه بوده است. بنابراین من به شخصه اعتقاد دارم باید موضع مخالفان در مجلس به رای گذاشته شود و یک‌بار برای همیشه تکلیف مشخص شود. در منطقه و جهان برخی‌ها پس از روی کار آمدن ظریف در وزارت خارجه معتقد بودند که هنوز سیاست‌های دستگاه دیپلماسی ایران تغییر نکرده است اما در روزهای اخیر شاهد سفرهای منطقه‌ای ظریف در منطقه بودیم. سفرهای وزیر امور خارجه را می‌توان در قالب تغییر سیاست خارجی وزارت خارجه ایران در منطقه تعبیر کرد؟ مسلما سیاست خارجه ایران در منطقه تغییر کرده است. به‌طور واضح باید گفت ایران یک قدرت جدی در منطقه است و باید این قدرت شناسایی شود. ایران از همه ابزار لازم برای اینکه قدرت خود را در منطقه تثبیت کند و مخالفان و به‌ویژه آمریکا آن را شناسایی کنند استفاده خواهد کرد. مجموعه ابزاری که قدرت ایران را تثبیت و دائمی می‌کند در شرایط کنونی سیاست خارجی است که در حقیقت مسئولان ذی‌ربط آن به همه این مسائل واقف و تبحر کافی را در این مسیر دارند و دیپلماسی ابزار سخت را هدایت و به قدرت شناسایی شده تبدیل می‌کند. آنچه دستگاه دیپلماسی کشور انجام می‌دهد این است. برجام یک گام اساسی و پر اهمیت بود و مشاهده شد که وقتی برجام به نتیجه رسید ظریف بلافاصله برنامه وسیعی را در منطقه شروع کرده است. به نظر می‌رسد روحانی و وزیر امور خارجه، ظریف، با تدبیر و سیاست در این راه عمل خواهند کرد. در منطقه ظرف روزهای آتی شاهد تغییرات جدی‌ای خواهیم بود و در نهایت اهداف مورد نظر ایران در منطقه تثبیت خواهد شد. از سال 2003 تاکنون آمریکا و عربستان به نوعی از هم دور بودند، به‌ویژه پس از حوادث 11 سپتامبر. روابط ایران و عربستان را چگونه می‌بینید؟ آیا آمریکا قصد عبور از این کشور را دارد یا اینکه به دنبال متحد دیگری برای خود در منطقه می‌گردد؟ اکنون آمریکا متوجه شده که نمی‌تواند روی عربستان به عنوان یک متحد حساب باز کند. عربستان چه در سطح داخلی و چه در سطح خارجی زمینه‌های مختلفی دارد که باعث شکنندگی روابط می‌شود. اگرچه عربستان همچنان به عنوان یک کشور عمده در مسائل منطقه باقی می‌ماند اما ایران جایگاه جدی و قابل توجه‌تری در منطقه خواهد داشت و آمریکا ناگزیر است که روی ایران در درازمدت حساب بیشتری باز کند. البته در نهایت اگر خواهان یک وضعیت آرام و باثبات در منطقه است چاره‌ای جز یاری گرفتن از ایران را ندارد. این مساله برای آمریکا روشن است که ثبات در منطقه بدون ایران حاصل نخواهد شد و آمریکا می‌داند ایران کشور تعیین‌کننده‌‌ای است و با وجود اینکه در بسیاری زمینه‌ها اهداف‌مان با یکدیگر تفاوت دارد ولی در مسائل منطقه می‌خواهد با ایران کنار بیاید. پس از توافق هسته‌ای، همچنان شاهد رفتارهای تنش‌آلود عربستان در منطقه هستیم. روابط تهران و ریاض در آینده به کجا خواهد انجامید؟ عربستان در عمل و سیاست خارجی خود به سمت افراط مطلق حرکت کرده است و البته این رفتارها باز نیز عجیب به نظر می‌رسد، زیرا عربستان کشور محتاط و محافظه‌کاری است و این کشور بقا و تداوم خود را در منطقه در محافظه‌کاری می‌بیند. آن گام‌های منفی‌ای که عربستان اخیرا برداشته واقعا بزرگ‌تر از آن چیزی است که حتی خود نیز باور کند. به نظر مدتی طول خواهد کشید تا عربستان به یک واقع‌گرایی برگردد، زیرا کشورهایی که اشتیاق داشتند از سیاست‌های عربستان جانبداری کنند، یعنی متحدان دائمی عربستان، آنها نیز آرام‌آرام سعی می‌کنند خود را از سیاست‌های عربستان جدا کنند. از میان کشورهای عربی چون امارات، کویت و قطر مواضع امروز آنها مشابه مواضع چند ماه گذشته نیست و این اطمینان می‌رود که ظرف 9 ماه آتی روابط ایران با کشورهای منطقه تقویت خواهد شد. کشورهای منطقه تلاش خواهند کرد که عربستان را به یک موضع آرام‌تری هدایت کنند. جدا از عرب‌ها، پاکستان، ترکیه و مصر نیز سعی می‌کنند که ریاض را به سمت واقع‌گرایی هدایت کنند. به نظر روشن است که آمریکا از رفتار عربستان هنوز در شوک است و به هر حال عربستان نیز تا حدودی از آمریکا حرف‌شنوی خواهد داشت. مجموع این مسائل، البته ابتکارات و تحرکاتی که ظریف در منطقه شروع کردند ایران را به این نقطه خواهند رساند که ظرف ماه‌های آتی تحول در روابط میان ایران و عربستان شکل خواهد گرفت و این تغییر تحولی مثبتی در روابط هر دو کشور خواهد بود. مطلب فوق مربوط به سایر رسانه‌ها می‌باشد و خبرگزاری فارس صرفا آن را بازنشر کرده است. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
94/05/27 - 12:08
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها