تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837226031
دل نوشته جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان ملت به گوش، این 175 نفر پیامی آورده‌اند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: دل نوشته جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان
ملت به گوش، این 175 نفر پیامی آورده‌اند
می‌گویند ماهی‌ها بی‌صدا می‌میرند، بله درست، اما مرگ ماهی غواص ایرانی چیز دیگری‌ست، هرچند که بی‌صدا مرگ را لبیک گفتند، اما سکوتشان پس از 29 سال چشم انتظاریِ مادرانِ دل شکسته، شکست.
به گزارش خبرگزاری فارس از کرمان، جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان در آستانه تشییع و تدفین شهدای غواص در استان کرمان دل‌نوشته‌ای به نمایندگی خبرگزاری فارس در کرمان ارسال کرده است. در این دل‌نوشته عنوان شده: این جا کربلای چهار، سال 1365 در سرمای شدید و متراکم شده دی ماه جزیره در آرامش شب با روشنای قرص کامل ماه، کبوترانه آب را نا‌آرام می‌کنند، حماسه می‌آفرینند، حماسه‌ای در حصار دشمن، چون سروی دست بسته و در نهایت مرگ را به آغوش می‌کشند تا انقلاب اسلامی آزاد بماند. می‌گویند ماهی‌ها بی‌صدا می‌میرند، بله درست، اما مرگ ماهی غواص ایرانی چیز دیگری‌ست، هرچند که بی‌صدا مرگ را لبیک گفتند، اما سکوتشان پس از 29 سال چشم انتظاریِ مادرانِ دل شکسته، شکست، سکوتی به قدمت یک گنج به قدمت یک جنگ، سکوتی شکست و قلب ملتی را شکست. اکنون این دردانه‌های دست بسته به شهر رسیدند، آمدهاند، چه آمدنی که دنیا به عطر حضورشان معطر گشت، آمدهاند تا مفهوم مقاومت را تذکری باشند تا دوباره تعلیم دهند، استقامت شعب ابیطالب را، آن هم نه برای سه سال، بلکه برای 30 سال، آمدهاند بگویند می‌شود با دست بسته، سربلند برون آمد. می‌شود، سال‌ها بدون هوا، زندگی کرد در دل یک رود می‌شود، دست بسته جنگید و می‌شود، دست بسته توفان کرد ماهی‌های ام‌الرصاص، وسط این همه گرفتاریمان آمدید، دست بسته و خسته، اما شاد و گره‌گشا، خنده‌های معصومانه شب عملیات و سرخوشی قبل از زدن به اروند در جای جای صورت‌های نداشته‌تان به چشم می‌آیند، حالتان خوب است الحمدلله ... . ما هم که آمدیم، فقط سر شانه‌ای برای گریستن می‌خواهیم، اجازه دهید، عقده‌های این ایام را خالی کنیم، برادری کنید در حقمان، کمی به ما تسلی دهید. ما که مثل شما رو سفید نیستیم، شما مرحم باشید، حتم دارم با همان دست‌های بسته هم دست و دل باز ترید در شفاعت، مثل مولایمان حسین. ای فرزندان اروند، کمی ما را به خودتان نزدیک کنید، ما از احوال خوب شما دور افتاده‌ایم، محاسبات دنیا دستانمان را بسته است و می‌دانیم شمایید که پا پیش گذاشته‌اید تا دستانمان را بگیرید، دستان بسته شما کبوتران خدا که حتی مرگ را هم به بازی می‌گیرد، می‌ارزد به هزاران دست ما ... . کاش آسمان ز مرگ پرستو به سر زند کاش این زمین ز داغ شما پیرهن درد کاش استخوانِ آمده، این نوحه بشنود ما داغ دار روی شماییم، الی الابد... و حال شرمنده‌ایم، بی‌خبر از 30 سال غربت شما درگیر حال خود بودیم، بی‌خبر از شما که دست‌های بسته‌تان یاد‌آور مظلومیت و غربت کاروان اسرای کربلا و ماندگاری زینب (س) است. بی‌خبر از چشم‌های همیشه منتظر مادرانتان، دیده 175 مادر نگران کم نیست، همین بس است، برای سال‌ها شرمندگی، بی‌خبر از بغض یک مردِ با عزت که سرگردان پسر است. بی‌خبر از 30 سال خالی بودن جایتان در قاب عکس‌های یک خانواده، بی‌خبر از آرمانتان و بی‌خبر از هزاران هزار چیز دیگر. و اکنون دست خالی می‌آییم به محضر دست بسته‌های آزاده به راستی چه داریم، برای شما که نشان از ادامه دادن راهتان باشد، نشان از درمان یک غربت چندین ساله. بیست و نه سال داغ در به دری، آه شاید که ناله‌ای، خبری بیست و نه سال انتظار و سکوت، خانه را همچو بیت الاحزان کرد صد و هفتاد و پنج دریا را می‌شود، دستِ بسته پنهان کرد صد و هفتاد و پنج مادر را، می‌شود، سال ها پریشان کرد حال جوانان ولایی استان کرمان در جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر، اظهار می‌دارند که حضور این شهدای غواص بهانه خوبی است، برای تجدید پیمان و جلا دادن قلب‌های آلوده به دنیایی که دچار‌یم. ای غواصان شهید، ما اعضای جامعه اسلامی به نمایندگی از همه مردم شهید‌پرور کرمان عهد می‌بندیم که راه شما دلاوران دست بسته را پیرو باشیم و تا نفس داریم، همچون شما تا سر حد مرگ و غربت، جانبدار ولایت و خاکمان باشیم ... و باید گفت که دشمن ایران اسلامی، تسلیم ملت ایران را مگر در خواب ببیند. خاطر تمام آنان که تمام هستی، امنیت و راحتی ما مرهون گمنامی، غربت، گذشت و ایثارشان است گرامی و راهشان پر رهرو باد. انتهای پیام/2446/م40/
94/05/20 - 05:36
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها