محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845736943
یاداشت/ کاروانیان ساحل‌نشین جزیره ام‌الرساس/ شهید غواص «عبدالامیر رمی مرواریدی» در دریا
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یاداشت/
کاروانیان ساحل‌نشین جزیره ام‌الرساس/ شهید غواص «عبدالامیر رمی مرواریدی» در دریا
سلام سرداران آیینه و آب، قرار شده حاشیه‌ای بر متن آمدن و رفتن شما بنویسم؛ شهید غواص «عبدالامیر رمی مرواریدی» یادت بخیر.
به گزارش خبرگزاری فارس از خوزستان، سلام سرداران آیینه و آب،قرار شده است حاشیه‌ای بر متن آمدن و رفتن شما بنویسم. بهتر می‌دانید که نوشتن متنی در وصف زندگی مردانی چون شما که خود متن بودید کار ساده‌ای نیست به ویژه آن‌که اگر بخواهم مقدمه‌ای بنویسم و خواننده را صاف بکشانم میان متن. برگ‌های زندگی‌تان را که ورق می‌زنم می‌بینم انصافا از ابتدا مقدمه نداشته است، یادش بخیر به دنیا که آمدید نام بلند‌تان گره خورد به نام روح‌الله در متن کتاب آسمانی، آن هم در شبی که فیضیه پا به عرصه‌ی مبارزه گذاشت، بدین ترتیب متن زندگی شما از همان آغاز با متن مبارزه آمیخته شد. عبدالامیر جان خوش آمدی گر چه فاصله ما تا شهر شما دنیایی از کیلومتر‌ها مسافت است ولی یادت هست که آن روز را که من هرگز یادم نمی‌رود که عبدالمحمد رئوفی فرمانده لشکر در بی‌سیم آرام به فرماندهان گفت به عقب برگردید، برگردید به فرودگاه بین المللی آبادان. نمی‌دانم ساعت چند بود ولی می‌دانم که کنار اروند همه ما مشغول شوخی کردن بودیم، کریم پورمیرزا، محمد یغار، عبدالرضا پولکی، نیسی جانشین گردان، همه داشتیم می‌گفتیم و می‌خندیدیم که این صدا که همه به عقب برگردید همه را دستپاچه کرد. همه فهمیدیم که قصه تمام شد، من تمام دلم آن لحظه پیش علی جمالی‌فر و ماشاالله ابراهیمی بود، دلشوره عجیبی گرفته بودم، کاردم میزدی خون نمی‌آمد، رو به نیسی کردم و گفتم: یعنی همه چیز تمام؟! راستی عبدالامیر آن شب وقتی همه ما به فرودگاه آبادان برگشتیم شما در آن‌ور آب چه کار کردید؟ اصلا بگو تا صبح چه می‌کردید؟با بدن زخمی‌تان تا صبح چه کردید؟ بگو زخمی‌هایی که در کنار شما جان دادند در آخرین لحظات شان چه گفتند؟ نه اصلا نگو، از آن شب هیچ حرفی نزنی بهتر است، بگذار آن شب در راز سر به مهری بماند، من که می‌دانم آن شب به شما چه گذشت. عبدالامیر، شب کربلای 4 شب قدری بود که در فضای لایتناهی آن هر سالک و رونده‌ای می‌توانست به قدر بضاعت استطاعت و تلاشش کسب فیض کند و آفتاب ملکوت را در جان شیرین خودش به تابیدن بیآغازد تا صفای دل و خلوت انس را در وجودش بی‌قرار چشمه ساری شود و آبشار معرفت و سوز و گداز وصل را به جریان خجسته معراج پیوند دهد. عبدالامیر جان، خدا را شاکرم که در مکتبی تکامل یافتم که معلمانش تو بودی و علی محمد طاهری و ماشاالله و حاج اسماعیل فرجوانی و جان محمد جاری... همان دانش آموختگان شب کربلای 4 که با لباس رزم، احرام بندگی بستید و آسمانی شدید. آن شب خدا می‌داند تا صبح به ما چه گذشت، دیوانه‌وار در باند فرودگاه قدم می‌زدم و روزهای گذشته را باز خوانی می‌کردم. آن شب تا صبح ما گریه کردیم و ضجه زدیم و ندبه خواندیم و برای آمدن شما لحظه شماری کردیم. حالا خوش آمدی عبدالامیر، آقایی کن و برای مادرت و مادرم از آن سوی جزیره سهیل حرف بزن، می‌دانی که چه حرف‌هایی را نباید به زبان بیاوری، می‌فهمی که چه می‌گویم؟ مادر است تحمل ندارد. باور کن سبوی عشق در دست ماست و آفتاب جلال در دیدگان ما، پاهای ما بر فراز کهکشان‌های نور است و سرهای عبودیت‌مان بر آستان دوست، اینک باید فارغ بود و آرامش را بر وجود مستولی کرد چرا که شما شهیدان، نور را بر ما عرضه کرده‌اید و در حیات جاودانه‌تان نیز راهنمای ما خاک نشینان شدید و کلید گنج سعادت را برای ما هدیه کردید، دست مریزاد ساحل نشینان سهیل. خوش آمدی عبدالامیر...امروز که شما را تشیع می‌کنم تمام واژه‌ها را در ذهن خودم به صف کرده‌ام اما هیچ کدام جرات ندارند برای وصف رخساره خورشید شما پا به میدان بگذارند و حاشیه‌ای بر این متن سرخ اوراق من بزنند، متنی که آغازش با آبادان و بودنش با آبادان و پایانش با آبادان نسبت دارد، این شهر چقدر با خاطراتش با دل ما بازی می‌کند.
عبدالامیر سفیر آیینه و آب. وقتی که آمدی تمام آن شب‌های کربلای 4 برایم زنده شد، جزیره سهیل، جزیره مینو، فرودگاه آبادان، پلاژ، اردوگاه پشت پادگان کرخه. عزیز دلم چقدر دیر آمدی، حالا چه وقت آمدن بود، نمی‌دانی بعد از شما حال و روز ما چه شد، همان ندانی بهتر است، هر چند می‌دانم که از همه چیز ما با خبری فقط آقایی می‌کنی و به رویمان نمی‌آوری. ما این همه سال چشم انتظار شما بودیم تا برای ما خبری بیاورید، از چولان‌های لب جزیره سهیل عراق، از دلدادگی حاج اسماعیل فرجوانی فرمانده گردان کربلا که برای پرواز سر از پا نمی‌شناخت، از جان‌محمد جاری که می‌گفت دیدار به قیامت من فقط تا لب ساحل جزیره سهیل همراه‌تان هستم، از علی‌محمد طاهری که خنده از لبش نمی‌افتاد، از سرابی، از نیازی و از همه شهدایمان که دلمان امروز برایشان عجیب تنگ شده. عبدالامیر بیت الغزل دل تنگی‌های این روزهایم این شده:
بزم سکوت و حزن و نیستانم آرزوست/ اروند و هور و فکه و بستانم آرزوست
قلبم گرفت در تن این شهر پر گناه/ حال و هوای جمع شهیدانم آرزوست
عبدالامیر جان.. وقتی برگشتی همه ما به دنبال سید جمشید صفویان می‌گشتیم، همه سراغ ماشاالله ابراهیمی را می‌گرفتند، صادق نیازی چشم می‌انداخت بلکه خبری از کوروش که او را حسین صدا می‌زدند، بگیرد. موقع نماز مغرب که همه بچه‌ها داشتند گریه می‌کردند، کنار من علی جمالی‌فر هم که از غم از دست دادن ماشاالله ابراهیمی بی‌تاب شده بود گفت عده‌ای در میانه راه و با مشقت بسیار و عده‌ای مثل بچه‌های گردان با عنایت الهی به لب ساحل دوست رسیدن و جان‌شان را سیراب کردند، اما عده‌ای گویا از روز الست در ساحل دوست متولد شده بودند. تو، علی‌محمد طاهری، سرابی، سید جمشید، جاری، محمدرضا لامی‌زاده همه و همه انگار در آن ساحل جزیره سهیل متولد شده بودید. امروز قرار است از شما کاروانیان ساحل نشین مطلبی بنویسم تا نسل امروز و دیروز و فردا از آن چشمه ی روح بخش بی نصیب نمانند، بنویسم تا بدانند که شما آن شب بی‌اندازه تلاش کردید، سختی کشیدید،فریاد زدید، سکوت کردید، بی‌خوابی کشیدید، راز و نیاز کردید و عاقبت رفتید. نه… نه… ببخشید پرواز کردید، اینکه خدا زود عاشقتان بشود و بروید، کار سختی است، در حالی که از روز قبل همه چیز را در گوش شما گفته بودند. تلاش می‌کنم عبدالامیر توانسته باشم تا حدودی جلوه‌ای از زندگی شما دریادلان و به حق پیوستگان را به تصویر کشیده باشم. اما نه، شهادت کتیبه نیست که به تاریخ سپرده شود، ایثارگری و جانبازی شما، قصه نیست که برای کودکانمان بگوییم تا آنها به خواب روند! شهادت عشق بیداری است… از شهید نوشتن، از دیدار خدا نوشتن است و دیدار خدا را چه کس می‌تواند بنویسد؟؟ خوش آمدی عبدالامیر..... ---------------------------------------- حجت‌الاسلام محمد‌مهدی بهداروند پژوهشگر دفاع مقدس و معاون سازمان نشر آثار روحانیت ستاد کل نیروهای مسلح انتهای پیام/72020/ح40
94/05/17 - 14:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها